Het grote magazine van kleine Weller sprookjes

Wellermagazine sprookjes
Onze keuze om te trouwen was allesbehalve
een sprookje. Dat hebben we met ons volle
verstand gedaan. Ons motto is dat je zelf iets
van het leven moet maken. Niet morgen maar
vandaag. Genieten dus, van het leven en van
elkaar! Zo lang en zo gelukkig mogelijk.
Op 27 november 2006 trouwden Evelien en Jan
Janssens voor de kerk; 9 september 2009 –
09/09/09 – volgde het kerkelijke huwelijk.
“Ik wilde dat zo graag,” vertelt Wellerklant
Evelien. “De kerkelijke zegen over de ringen, de
goedkeuring en bescherming ‘van boven’ voegt
voor mij heel veel toe aan het ja-woord. Dat we
voor altijd bij elkaar blijven.”
Saillant detail: Evelien en Jan zijn respectievelijk
63 en 61 als zij samen met kinderen en kleinkinderen
voor het altaar in de St. Andreaskerk
op de Heerlerbaan staan. “Zelfs de pastoor had
een kerkelijk huwelijk van een echtpaar van onze
leeftijd nog nooit meegemaakt,” lacht Jan.
“Voor mij hoefde het ook niet zo. Maar voor
Evelien was het zó belangrijk om ook voor de kerk
te trouwen, dan doe je dat toch! Achteraf ben ik
erg blij met de beslissing. Het was een heel
mooie dag die wij samen met onze naaste familie
hebben gevierd. We hadden geen getuigen:
onze kinderen en kleinkinderen waren getuige
en hielden ons bij de zegening de hand boven
het hoofd. Twee families werden één.”
Vuurwerk
Evelien en Jan zijn allebei eerder getrouwd
geweest; van beide is de partner overleden.
Evelien: “Ik ben vijftien jaar alleen geweest. Op
een dag had ik er écht genoeg van en heb ik mij
aangemeld op een datingsite op internet.
Meteen die eerste dag leerde ik Jan kennen, die
op dat moment ook al negen jaar alleen was.
We bleken dicht bij elkaar te wonen: ik in de
Palestinaflat, Jan woonde in Bleijerheide. Als we
naar buiten keken, konden we elkaars flats bij
wijze van spreken zien. De dag erna hebben we
afgesproken en vanaf de eerste minuten sloegen
de vonken over. Het was liefde op het eerste
gezicht. We staan op eenzelfde, positieve manier
in het leven, en willen zo veel mogelijk zien en
meemaken: niet morgen maar nu! Soms denk ik
wel eens: hoe komt dat nu, dat ik dit alles op
mijn leeftijd nog mee mag maken? Zóveel geluk.
Tja, het antwoord blijft natuurlijk uit!”
achtentwintig negenentwintig
Blijven dromen
De belangrijkste wens van Evelien is met haar
huwelijk in een mooie witte jurk in vervulling
gegaan. Valt er dan nog meer te wensen?
Volgens Jan en Evelien wel! “Vlak na ons huwelijk
zijn we naar een concert van Frans Bauer gegaan.
We zijn naar Egypte geweest. Deze zomer gaan
we naar Toscane. En we willen ook nog naar een
speciale autorace in Engeland. We hebben nog
zoveel wensen en dromen, die we allemaal
willen beleven.” Op 18 januari 2011 gaat bij het
kersverse echtpaar daarom nog één keer de vlag
uit! Die dag mag Evelien stoppen met werken
en hebben ze nog meer tijd om te genieten van
het leven.
H e t m sje e i
Het meisje en de
en de m ijnwerker
mijnwerker