Zorgzwaartepakketten in de praktijk - Landelijk Platform GGz

Ook geldt dat voor bepaalde locaties specifieke ZZP‟s worden gevraagd waardoor
cliënten intern niet kunnen verhuizen, omdat hun ZZP niet passend is.
“Wat daarnaast mogelijk in de toekomst gaat spelen is dat je voor een cliënt met een
zorgzwaartepakket 2 geen voorziening hebt. Er wordt dan te veel aangeboden. Op dit moment
kan deze cliënt bij ons binnenkomen en wellicht een herindicatie aanvragen. Echter, het is nog
onduidelijk hoe dit in de toekomst gaat.” Manager ZZP
“Collega‟s gaan het als het ware omkeren. Zij gaan settingen creëren waar een cliënt een
bepaald ZZP voor moet hebben. Zelfs voor de interne verwijzing. Als iemand bijvoorbeeld 60
wordt komt hij op basis van zijn leeftijd in aanmerking voor de ouderenpsychiatrie. Zij zeggen
dan dat mag wel zo wezen maar wij nemen iemand alleen op basis van tenminste ZZP X”.
Manager ZZP
“Het dwingt je om te zeggen „om de toko in de lucht te houden moet een cliënt minstens dat
ZZP hebben, gezien de context‟. Zorg maar dat je dat regelt. Dan keert het zich om. Dan
wordt ingezet om minstens die ZZP te hebben. Dat is het verderfelijke”. Manager ZZP
“Ik heb een bepaald aantal bedden om het bedrijfsmatig op orde te houden. Het gaat dan om
het feit dat er een markt is en dat die plekken gevraagd worden, dat is namelijk de
marktwerking die VWS voor ogen heeft. Daar wordt beleid op gemaakt. En dat er dan allerlei
mensen tussen wal en schip raken, omdat zij een licht pakket hebben, lijkt dan niet van belang
te zijn.” Locatiemanager
Groot denken, klein doen
Een ggz-instelling ervaart het dilemma rond lage vergoedingen van ZZP 1 en
2. er is daarom voor een andere aanpak gekozen dan het weren van deze
cliënten.
Vanuit de herstelvisie en de gedachte om mensen niet op te nemen als dit
enigszins te voorkomen is, kiezen zij ervoor om de groep ZZP 1, 2 en
misschien 3 ambulante zorg te gaan bieden. Dit wordt echter niet in de
huidige vorm gedaan waarbij een verpleegkundige eens per week langs komt
en cliënten verder staan ingeschreven bij de polikliniek. De organisatie is het
transitieproject gestart; er wordt geprobeerd ketenzorg op te zetten met
onder andere de gemeente, sociale dienst, woningbouw en thuiszorg. De
organisatie is initiatiefnemer met de intentie dat de gemeente het uiteindelijk
gaat coördineren. Deze ketenzorg moet doelmatig en gestructureerd zijn.
Gedachte achter dit project is groot denken en klein doen. Klein doen
betekent voor de organisatie dat ze cliënten niet in een stap „ambulantiseren‟
maar dit voorzichtig aanpakken. Voor de cliënten is het van belang dat het
proces gestructureerd en inhoudelijk goed wordt aangepakt. De organisatie
wil een betrouwbare partner zijn in dit verhaal. Het streven is om mensen
nooit „nee‟ te hoeven verkopen als ze een meer beschermde omgeving nodig
hebben. Zij kunnen dan voor een bepaalde periode weer beroep doen op de
organisatie.
12