Rebound no 22

Hét digitale basketball magazine
22 | NOV
2014
CHATILLA
VAN GRINSVEN
Passie en vol vuur
ARMAND
SALOMON
Meer manager dan coach
KALVERDIJKJE:
Klaar voor de toekomst
SPM SHOETERS
verdedigt Europese eer
DEN HELDER
Storm aan het Marsdiep
TILLER TIME
in Zwolle
TOON
IDEALE LEIDER ORANJE

Redactioneel
PARTICIPEER
IN DE TOEKOMST
VAN REBOUND
MAAK HET UITGEVEN
VAN DIT MAGAZINE
MOGELIJK
PARTICIPEER DOOR
CROWD FUNDING
KLIK HIER
COMPANY
FUNDING
KLIK HIER
2
WIE STEUNT ONS ???

INHOUDSOPGAVE
4 TIP OFF
Een rubriek over van alles en nog wat
10 FOTOSPECIAL
Een crash, jonge talenten en een leuke juf
20 TOON VAN HELFTERTEN
Over Oranje en ZZ Leiden
29 COLUMN PETER VAN PAASSEN
Over een bedankje van de coach
30 CHATILLA VAN GRINSVEN
Passie en vuur in Ankara
46 SPM SHOETERS
Verdedigt Europese eer
49 COLUMN CHARIS SIDERIS
Oude, maar niet vergane glorie
50 OPDAT WIJ NIET VERGETEN
Het basketballnieuws van oktober
52 STORM AAN HET MARSDIEP
Den Helder alweer in de problemen
56 TILLER TIME
Zwolse Amerikaan droomt van de NBA
38 KALVERDIJKJE
Klaar voor de toekomst
40 ARMAND SALOMON
‘Skelin of Casteels haal ik nooit meer in’
45 COLUMN ME DUNKT
Over (‘foute’) vrienden
COVERFOTO
Peter van der Velde
3

Rubriek van alles en nog wat TipOff
SLAM DUNKS!
NIEUWE KLAP VOOR
BINNENLAND
Landskampioen Lintex-Binnenland/Rotterdam heeft
weer een flinke tegenslag te verwerken gekregen.
Nadat eerder al Leonie Kooij met een afgescheurde
voorste kruisband het seizoen 2014-2015 aan zich
voorbij moest laten gaan, blijkt dat forward Eline
Kasius in de wedstrijd tegen Loon Lions op 18 oktober
eenzelfde blessure heeft opgelopen.
JORDAN VANDENBERG:
TWEE DAGEN ZEVENDE
NEDERLANDER IN NBA
Eline Kasius moet na de operatie rekenen op een
revalidatieprogramma, dat naar verwachting tussen de
6 en 9 maanden in beslag zal nemen. Het seizoen 2014-
2015 zal zij dus zeker niet meer in actie komen.
Voor coach Joost van Rangelrooy van Lintex-
Binnenland/Rotterdam betekent dit dat nu twee veel
scorende speelsters uit zijn selectie zijn verdwenen en
dat ook door de blessure van Linda Appers, die ook naar
verwachting nog enige tijd aan de kant zal staan, hij een
zeer smalle selectie tot zijn beschikking heeft.
4
Als oplossing voor de langdurige blessures heeft
Binnenland/Rotterdam zich versterkt met de
Amerikaanse Tae’lor Purdy. De 1.80 meter grootte
forward speelde de afgelopen vier jaar voor Regis
University in de Amerikaanse NCAA. Afgelopen
seizoen was ze in haar seniorjaar goed voor een
gemiddelde van bijna 22 punten per wedstrijd en
ruim 10 rebounds.
Vanuit het ‘niets’ was hij er opeens: de zevende
Nederlander in de NBA. Jordan Vandenberg, een
2.15 meter lange Australiër met ook een Nederlands
paspoort, tekende bij de New York Knicks. Zijn loopbaan
zou zegge en schrijve twee dagen duren. Na nauwelijks
48 uur zette de club ui The Big Apple hem al ‘on waivers’,
een wat nette omschrijving voor ‘op de keien’.
De coachingstaff van de Knicks had in twee oefenpotjes
genoeg gezien….
Het bericht zaaide verwarring in Nederland. Hier kent
vrijwel niemand Vandenberg. Wie is deze basketballer,
die meteen heeft laten uitzoeken of hij kan uitkomen
voor het Nederlands team?
Na wat rondbellen lukt het Vandenberg, nog wat
slaperig door het tijdverschil, aan de telefoon te krijgen.
‘Dit is een fantastische kans voor mij’, zegt de 24-jarige
center in het Engels. De in Melbourne geboren speler
heeft een Australische moeder en een Nederlandse
vader. Hij spreekt geen Nederlands en is hier nog nooit
geweest.
Vandenberg verhuisde op zijn 19de naar de Verenigde
Staten. Daar wilde hij zijn droom waarmaken:
profbasketballer worden. In Australië speelde hij geen
grote wedstrijden en haalde hij het nationale team
niet. “Ik was er destijds niet mee bezig”, bekent hij. “Mijn
school was toen belangrijker. Nu wil ik vol voor het
basketball gaan.”
Vandenberg komt naar eigen zeggen op papier in
aanmerking voor het Nederlands team. Of hij een
versterking kan zijn, is de vraag. Vandenberg heeft geen
imposant cv: hij verdiende zijn contract niet omdat hij
indruk maakte in een grote competitie, maar tijdens
de zomercompetitie. Daarvoor speelde hij bij North
Carolina State.
BRON: De Volkskrant/Robert Hüsken

ORANJEBEWEGING
In een persbericht laat de NBB
weten dat samen met de FEB en een
taskforce van oud-internationals
Oranje een reddingsboei is
toegeworpen. De volledige tekst van
het bericht luidt als volgt:
Het bestuur van de Nederlandse Basketball Bond
(NBB), de eredivisieploegen verenigd in de Federatie
Eredivisie Basketballclubs (FEB) en een initiatiefgroep
van voornamelijk oud-internationals hebben de handen
ineen geslagen om gezamenlijk te werken aan een
solide basis voor het Nederlands mannenteam.
“We denken samen met de FEB en een groep voormalig
internationals na over de toekomst van het Nederlands
Mannen Team. We willen dat Oranje volgend jaar goed
voorbereid aan EuroBasket 2015 kan deelnemen. De
focus ligt niet alleen op het EK, maar op een gezond
Nederlands team voor een langere periode,” aldus NBBvoorzitter
Francisca Ravestein.
Voor de organisatie rond Oranje wordt een taskforce
opgezet, onder beoogd voorzitterschap van Bert
Kragtwijk, die zelf 99 keer het Oranje-shirt droeg. In die
taskforce zullen naast Kragtwijk onder anderen ook
de oud-internationals Rolf Franke (technisch/tactisch
beleid, 60 interlands) en Frank Kales (algemene zaken,
80 interlands) worden ingezet. De taskforce gaat in
totaal uit zeven personen bestaan, die ieder op hun
taakgebied ondersteuning krijgen van specifieke
groepen van voornamelijk oud-internationals.
Ravestein: “We werken met alle betrokken partijen
samen. Met name voor de uitvoering van de plannen
hebben we mensen nodig die hun schouders onder
Oranje willen zetten. De oud-internationals vormen
een waardevolle bron van mensen met capaciteiten
en interessante netwerken. Wij geven graag ruimte
aan leden die duurzaam willen bijdragen aan de
ontwikkeling van basketball in Nederland.”
Ravestein: “Het Nederlands team
moet weer een echt vlaggenschip
worden voor het Nederlands
basketball. Daarom wordt er
een organisatie opgetuigd die
‘dedicated’ beschikbaar is om de
bondscoach, zijn staf en de spelers
bij te staan. Er is geen sprake van
een nieuwe structuur, maar vooral
van een samenwerking die op
langere termijn zorg moet dragen voor een gezonde
uitgangspositie.”
heeft gebracht.’
Kragtwijk: ‘We hebben rond
Oranje simpelweg meer handen
nodig. Prachtig om te zien hoeveel
mensen nu opstaan en hun hulp
aanbieden. En niet alleen met
hun competenties, ook met hun
portemonnee. Ik krijg er soms
kippenvel van, als ik zie wat de
prestatie van het Nederlands team
afgelopen zomer allemaal teweeg
Ravestein en Kragtwijk maken er geen geheim van
graag met bondscoach Toon van Helfteren verder te
willen. Kragtwijk: “Toon heeft afgelopen zomer tijdens
de EK-kwalificatie met zijn staf en met zijn spelers
voor een enorm succes in het Nederlands basketball
gezorgd. Voor het eerst in 25 jaar gaat Oranje weer naar
een Europees kampioenschap! Ongekend! Natuurlijk
hopen we verder te gaan met de coach die aan de basis
stond van die historische prestatie.”
Formeel is Van Helfteren nog niet vastgelegd. Datzelfde
geldt voor de spelersgroep die volgend jaar Oranje
moet vertegenwoordigen tijdens EuroBasket 2015.
Kragtwijk: “Uiteraard alle respect voor de groep die op
een geweldige manier voor kwalificatie heeft gezorgd.
Maar het Nederlands mannen basketballteam bedrijft
topsport en moet topprestaties leveren. Niemand is in
de topsport zeker van zijn plaats.”
Het gezamenlijk de schouders onder Oranje zetten,
krijgt ook vorm door de manier waarop de plannen
een financiële dekking moeten krijgen. Ravestein: “De
NBB draagt naar vermogen bij aan de plannen, zoals
ook anderen dat doen. Het is hartverwarmend om te
zien hoe sponsors en partners ook met geld willen
bijspringen om perspectief voor Oranje te scheppen.”
Hoewel de samenwerking in rap tempo vorm
krijgt, moet onder andere nog een aantal formeel
juridische aspecten worden afgestemd. Ravestein: “De
gesprekken daarover verlopen in een zeer plezierige en
constructieve sfeer. Je merkt aan alles dat het belang
van het Nederlands basketball bij iedereen voorop staat.”
De taskforce rond het Nederlands team zal in de
komende weken in gesprek gaan met de geldschieters
van de afgelopen twee jaren om de aanloop naar
en EuroBasket 2015 zelf van een gezonde financiële
basis te voorzien. De overige financiën worden op dit
moment bij elkaar gebracht door de NBB, de FEB en
particuliere initiatieven.
Bert Kragtwijk: “Het is uitdrukkelijk onze
bedoeling verder te kijken dan alleen het Europees
kampioenschap. Het Nederlands basketballteam
moet minimaal voor een periode van vijf jaar op een
zo professioneel mogelijke manier kunnen werken.
Uiteindelijk is Oranje als vlaggenschip een prima trekker
voor het hele Nederlandse basketball.”
5

Rubriek van alles en nog wat TipOff
Facebook en Twitter zijn een onuitputtelijke bron voor
leuke beelden van onverwachte momenten. En wordt
wat af ‘gedeeld’ en ‘geliked’ via telefoon en allerlei
computer-devices.
Jacob Bergsma laat zijn ogen langs talloze pagina’s
glijden en pikt de leukste basketball-gerelateerde
plaatjes eruit.
FACEBOOK
Wat gebeurt er na de kwalificatie voor
Eurobasket 2015 met het Nederlands team?
Joshua Duinker wacht rustig af en geniet van de
zon.
Ineens moest
Meindert van Veen
weg als bondscoach
van de nationale
vrouwenploeg. Na
28 jaar. Voor veel
speelsters aanleiding
om hun dierbare
herinneringen aan de
niet-weg-te-denkencoach
op Facebook
op te halen. De
spierballen in wording
zijn van international
Maaike Klein.
Voor international Kevin Bleeker is het
collegeseizoen op Canisius weer begonnen.
In een klassieke Jordan-pose
Leon Williams gaf in Zwole 'college' over zijn ongelooflijke zomer met
het Nederlands team.
Verslaggever Leon Kersten verlegt
zijn interesses: naar de bobsleesport
6

SLAM DUNKS!
VRAAGTEKENS BIJ ONTSLAG VAN VEEN
Als het goed is heeft Meindert van Veen inmiddels tekst en
uitleg gekregen. Wanneer dat ook is gebeurd, het was te laat. Het
persbericht waarin de NBB meedeelt de 63-jarige Heldenaar geen
nieuw contract te geven als coach van het nationale vrouwenteam,
wapperde ‘out of the blue’ de mailbox binnen. ‘Verbijstering’ was een
understatement van de eerste orde.
Nu zijn vreemde beslissingen niets bijzonders in Nieuwegein,
maar als er al ergens perspectief was, dan was het toch wel in het
vrouwenbasketball en zonder anderen tekort te willen doen: dat is
voor 95 procent te danken aan Meindert van Veen.
Meer nog dan het feit op zich, gaat het op de manier waarop is
gehandeld door de NBB. Dacht je net met het ‘in de ijskast zetten’
van het mannenteam het absolute nulpunt te hebben bereikt,
komt de NBB met dit. Hele generaties basketballers en vooral
basketballsters kunnen zich onze sport in de vrouwelijke lijn niet
voorstellen zonder Meindert van Veen. Het allerminste waar de
drager van de bondsspeld en koninklijk onderscheiden Van Veen
recht op had, was een duidelijke verklaring, voordat het nieuws naar
buiten zou worden gebracht.
Maar nee! Nadat hij op donderdag was ontboden bij directeur Frank
Berteling en technisch directeur Esther Wender, moest hij een aantal
dagen wachten op een nadere verklaring. “Ik ben benieuwd naar de
reden”, is de eerste reactie van Meindert van Veen, twee dagen later.
“Donderdag is me alleen medegedeeld dat ik geen bondscoach
meer ben…”
“Of ik teleurgesteld ben? Dat weet ik eigenlijk nog niet. Ik zet
alleen vraagtekens achter de reden. En met mij velen. Ik heb al
heel veel reacties gehad. Het team is ook helemaal over de zeik.
Het zou niets te maken hebben met de uitschakeling voor het
Europees kampioenschap. We hebben ons natuurlijk al heel lang
niet geplaatst en als je op basis van niet goed presteren een coach
aan de kant zet, kan ik daar begrip voor hebben. Zo werkt dat nu
eenmaal.”
Van Veen was natuurlijk meer dan bondscoach alleen. Hij was
ook talentcoach en in die rol samen met Remy de Wit belangrijk
voor het reilen en zeilen van het CTO in Amsterdam. De NBB wil
dat hij die rol blijft vervullen. Een belangrijk aspect, want voor
die functie krijgt de NBB geld van NOC*NSF, waardoor men Van
Veen (en De Wit) kan betalen. Gezien de successen van de (jonge)
vrouwenteams in internationale toernooien kan niet anders dan
worden gesteld dat de formule goed heeft gewerkt.
Voordeel voor de NBB was natuurlijk dat er op deze manier een
‘goedkope’ bondscoach was en dat leidt direct tot de vraag of de
NBB zichzelf niet in de vingers snijdt. Remy de Wit zou in dezelfde
rol kunnen worden gezet, maar elke ander zal de NBB geld gaan
kosten. En dat is er toch nooit in Nieuwegein?
7

Rubriek van alles en nog wat TipOff
SLAM DUNKS!
ZZ Leiden: terug naar de
bakermat
Maatschappelijke kwesties
als pesten, omgaan met
geld, bewegingsarmoede en
overgewicht zijn zaken waar de
huidige jeugd mee te maken heeft.
Om de jeugd te confronteren
met deze problematiek en een
gedragsverandering teweeg te
brengen, heeft Zorg en Zekerheid
Leiden Basketball samen met
zorgverzekeraar Zorg en Zekerheid
het initiatief ‘Box Out’ opgepakt.
Door middel van dit project wil de
club de sociale competenties van
jongeren van 12 en 13 jaar in het
voortgezet onderwijs vergroten
en hen stimuleren om gezonder
te leven door structureel te
sporten, met als uiteindelijk doel
gedragsverandering te realiseren.
Op woensdag 5 november keerde
het project Box Out terug naar de
plaats waar het Leidse basketball
ooit begonnen is, namelijk het
Bonaventura College in Leiden.
Wie het over basketbal in Leiden
heeft, kan niet om Ton Kallenberg
(7 juli 1929-22 april 2010) heen.
Hij staat terecht bekend als de
grondlegger van het Leidse
basketball. Nadat Kallenberg in
1951 de Haagse Academie voor
8
Lichamelijke Opvoeding had
afgerond, werd hem gevraagd
om gymnastiekles te geven aan
het Bonaventura College in de
Mariënpoelstraat in Leiden.
Box Out sluit aan op het
scholenprogramma, dat de NBB
ontwikkelde onder de noemer STAR:
Sportiviteit, Teamwork, Acceptatie
en Respect. STAR-gecertificeerde
trainers van ZZ Leiden hebben
dit programma aangepast en
verder uitgewerkt naar Box Out.
Het draait om sportiviteit in de
breedste zin van het woord, dus
niet alleen fair play, maar ook
gezondheid. Teamwork geeft het
belang van samenwerken en sociaal
gedrag aan. Bij acceptatie leren de
brugklasleerlingen om te gaan met
bestaande situaties en bepaalde
normen en waarden te accepteren.
Bij respect gaat het om alle sociale
vaardigheden, beleefdheidsvormen,
plagen en pesten. Het programma
bestaat uit twee lessen van
anderhalf uur, speciaal bedoeld voor
alle brugklasleerlingen.

‘UTRECHT’ IN DE
STARTBLOKKEN
Als er geen beren meer op (in) de
weg lopen, is de Dutch Basketball
League volgend jaar augustus een
team rijker. Na een paar jaar van
voorbereiding is men in Utrecht
zover, dat de stap naar de top
gemaakt kan gaan worden. Er
zal gespeeld gaan worden in De
Meern, een plaats die onder de
gemeente Utrecht valt. Bij het fraaie
sportcomplex daar staat een wat
vervallen sporthal, die echter de
mogelijkheid biedt om te worden
om- en uitgebouwd tot een
eredivisiewaardige accommodatie.
Maar dat traject is niet het
belangrijkste. Meedoen in de
DBL kost geld, veel geld. En dat
is er nog niet, al is er wel een
aantal hoopgevende gesprekken
geweest. Oud-international
Cees van Rootselaar, één van de
initiatiefnemers: “De promotiefilm
is klaar, de powerpoint-presentatie
is klaar. We zijn de laatste tijd al
een stuk actiever en hebben ook
goede gesprekken gehad met de
wethouder. Op dat punt hebben we
even wat vertraging gehad, omdat
er door de verkiezingen een nieuwe
wethouder kwam.”
De initiatiefgroep wil de nieuwe
organisatie bouwen op de kennis en
medewerking van een aantal clubs,
waaronder UBall, dat nu al meedoet
in de DTL, de talentencompetitie
van de DBL. Maar er zal ook worden
gepraat met andere clubs in het
Utrechtse. De stad in het hart
van het land moet bovendien
nadrukkelijk een rol spelen in het
project. Reken dus maar op een
afbeelding van de Domtoren in het
logo…
Rond deze tijd wordt het
belangrijkste traject aangevangen:
het vinden van sponsoren. Van
Rootselaar: “Om mee te doen in
de DBL heb je veel geld nodig. We
gaan voorlopig uit van een bedrag
tussen de drie en vier ton, maar als
we in eerste instantie aan twee ton
zouden komen, gaan we op zeker
inschrijven. Uiteraard gaan we voor
een flinke hoofdsponsor, maar het
streven is een grote businessclub,
samen met de eigenaar van het
sportcentrum.”
De sushi van
basketballers
De basketballers van Utrecht Bulls
organiseerden in oktober een
Cylcing Din er. De organisatie had af
te rekenen met een thuiswedstrijd,
maar het fiets- en eetspektakel
kon toch van start. De bedoeling
van het evenement was om bij
verschillende basketballers de
kookkunst te bewonderen en
aansluitend op een verfrissende
fietstocht naar een volgende locatie
te gaan.
Culinaire hoogstandjes als
eekhoorntjesbrood, trifles en tajines
werden niet geschuwd. Winnaars
Cas Peeterse en Jesse van Roeden
kregen na afloop, tijdens het
Bockbierfestival in de Utrechtse
binnenstad, de prijzen uitgereikt
voor hun zelfgemaakte sushi.
9

10
FotoSpecial

Foto special
Dit keer was ik als fotograaf het onderwerp.
Johnson blokt, schiet door en ziet de fotograaf
waar hij met vaart op klapt.
_______________________________________
Foto’s : PETER VAN DER VELDE
11

FotoSpecial
Foto special
In grote bewondering....
________________________________
Foto:
CHRISTIAN AARTS
12

Foto special
Kijken naar basketball, bier drinken
en bellen. Sommigen kunnen alles
tegelijk.
________________________________
Foto:
PETER VAN DER VELDE
13

14
FotoSpecial

Foto special
De jeugd heeft de basketball
toekomst
________________________________
Foto’s:
CHRISTIAN AARTS
15

16
FotoSpecial

Foto special
Meestal geeft de coach zijn speler
een tik tegen zijn achterste.
Hier is het andersom.
Foto’s:
PETER VAN DER VELDE
17

18
FotoSpecial

Foto special
Met de juf naar het basketball.
Had ik vroeger maar zo’ n juf gehad.
______________________________
Foto:
PETER VAN DER VELDE
19

TOON VAN HELFTEREN
20
TOON VAN HELFTEREN IS DE
IDEALE LEIDER VOOR ORANJE
‘BONDSCOACH?
JA, MAAR ALS
ZICH EEN
MOOIE CLUB
MELDT…

Toon van Helfteren
Tekst: Jan van der Nat
Foto’s: Peter van der Velde
Een blik in de toekomst. Het is 5 september 2015,
de openingsdag van het Europees kampioenschap
mannen, gelijktijdig in vier steden. In één daarvan
speelt Nederland. Langs de rand van het veld, zoals
altijd keurig in het pak, Toon van Helfteren. De man
die Oranje verrassend door de voorronden van
EuroBasket 2015 loodste, is uiteraard de coach nu
Nederland voor het eerst sinds vijfentwintig jaar
weer acte de présence geeft op het hoogste Europese
podium.
Eigenlijk gaat iedereen in de Nederlandse
basketballwereld uit van bovenstaande schets.
Logisch, want een succesvolle coach kun je niet
passeren. En succesvol wás Toon van Helfteren
dit jaar, met als absoluut hoogtepunt de
kwalificatie via een razendknappe overwinning
op Montenegro in Leiden. Maar als we het
bondscoachschap aanroeren tijdens het
interview, steekt Van Helfteren onmiddellijk de
vinger op.
“Even voor alle duidelijkheid. Ik ben gevraagd
als bondscoach voor het EK, maar er staat nog
niets vast. De lange Delftenaar is absoluut
vereerd, dat men hem weer vraagt om de
leiding van het nationale mannenteam op
zich te nemen. Maar hij is op 63-jarige leeftijd
eigenlijk nog niet klaar als coach, die dag-indag-uit
op het parket staat.
22
‘Mooie club’
Hij is dan ook uitermate voorzichtig als het
over de nationale ploeg gaat, omdat het dus
nog helemaal niet vaststaat, dat hij inderdaad
dat team ter zijde zal staan bij de terugkeer
op het Europese podium. Voor hetzelfde geld
meldt binnenkort een mooie club zich bij zijn
agent Ruud Harrewijn. En met een ‘mooie
club’ bedoelt Toon van Helfteren niet alleen
eentje, waar het geld goed is, maar ook de
omstandigheden.

“Ik ben met Leiden in Oldenburg en Göttingen
geweest. Daar wil je toch niet gevonden
worden? Met alle respect voor Johan Roijakkers
in Göttingen, hoor. Nee, een club in Griekenland
of zo. Of wat mij betreft in Oman, als ze daar een
zak geld neerzetten…”
Van Helfteren moet de blik wel op het
buitenland richten, want in Nederland is
vooralsnog geen vacature, in elk geval niet
op het door hem gewenste niveau. Na zijn
succesvolle periode bij Zorg en Zekerheid
Leiden lijken alleen steden als Groningen en
Den Bosch voor hem interessante nieuwe
haltes in zijn lange loopbaan.
Apollo
Nadat hij van Leiden te horen had gekregen,
dat hij geen nieuw contract zou krijgen, heeft
alleen Apollo Amsterdam zich gemeld. Maar
zoals bekend heeft men in Amsterdam geen
cent te makken en met het vrijwilligerswerk
voor Oranje in de afgelopen twee jaar, heeft Van
Helfteren zijn portie wel gehad. “Laten we wel
wezen…Amsterdam…”
Het gesprek met Toon van Helfteren in het
fraaie WestCord Hotel in Delft vindt plaats
na zijn bezoek aan het UWV. Dat hij zich zou
moeten melden bij de uitkeringsinstantie, had
Toon van Helfteren niet kunnen bevroeden,
toen zijn vijfde volle seizoen bij ZZ Leiden
eindigde met de uitschakeling in de halve
finales van de playoffs door Groningen.
Zoals gebruikelijk verzamelden spelers,
begeleiding, bestuur, pers en wat diehards zich
de maandagavond na het verlies in wedstrijd
vijf in de lounge van de Vijf Meihal. Vooral
Amerikanen willen graag snel naar huis en dus
kan iedereen nog net even in de schijnwerpers
worden gezet. ZZ-voorzitter Marcel Verburg
vraagt Toon van Helfteren bij die gelegenheid of
ze de volgende dag even kunnen praten.
Zwakke reden
“Ik verkeerde in de veronderstelling dat we
zouden praten over het volgende seizoen. Maar
23

Toon van Helfteren
ik had die dinsdag net zo goed niet kunnen
komen. Het enige dat ik te horen kreeg was dat
ze niet verder met me wilden. De reden moet
ik nog altijd horen. Ja, ze willen een ander type
basketball, maar dat is een zwakke reden, die je
gebruikt als je het eigenlijk niet weet…”
Toon van Helfteren stelt nadrukkelijk niet zijn
gram te willen halen via de pers. “Ik wacht
op mijn beurt. Mocht Leiden openheid van
zaken geven, dan zal ik daar heel graag op
reageren.” We hebben daar uiteraard begrip
voor. Toch sijpelt in de loop van het gesprek de
teleurstelling meerdere malen door. Toon van
Helfteren heeft in het verleden met regelmaat
laten weten ‘zijn pensioen’ te willen halen als
coach van Leiden. Niet noodzakelijkerwijs op
65-jarige leeftijd overigens.
Dat zal hij wel moeten als leraar lichamelijke
opvoeding op de school, waar hij altijd twee
lesdagen combineerde met zijn taak als
basketballcoach. Dat had – in zijn ogen –
een moment kunnen zijn om het coachen
te kunnen combineren met een functie als
technisch manager bij ZZ Leiden. Door dat
toekomstbeeld kan een streep, omdat de
clubleiding van mening was dat de ‘nieuwe
koers’ een nieuwe kapitein nodig had.
Het bestuursbesluit kwam gemengd aan in
Leiden. Een deel van de volgers vond het
‘logisch na vijf jaar’, een andere – minstens
even grote – grote begreep het totaal niet.
Moet er spectaculairder basketball worden
gespeeld? Minder verdedigend? Dat moet
nog maar worden afgewacht. Natuurlijk kun
je spelers meer vrijheid geven tegen mindere
tegenstanders, maar in echte wedstrijden zal
de defensie op orde moeten zijn. Ook bij de
nieuwe kapitein Eddy Casteels en eigenlijk bij
elke basketballcoach.
Verdediging
“Iedereen gaat uit van de verdediging”, zegt
Toon van Helfteren, die het ‘hou je tegenstander
onder de 70, dan kun je elke wedstrijd winnen’,
tot norm heeft verheven. “Of dat nou in
Nederland, Europa of de NBA is. Als ik vorig
seizoen de ploeg had laten rennen, zouden de
ballen door de hal zijn gevlogen. We hadden
nu al veel te veel balverlies. En kijk eens naar de
statistieken van nu: Cunningham (nu dan wel
bij een andere club) en De Jong staan weer
hoog in het klassement van de turnovers…”
De jeugd een kans geven was een ander punt
van kritiek richting Van Helfteren. “Ik zou dat
niet willen? Onzin. Ik heb in het verleden vaak
genoeg jonge spelers een kans gegeven.
Maar dan moeten ze er wél zijn en de kwaliteit
hebben om op het gewenste niveau mee
te kunnen komen. We zullen zien wat er
gebeurt…”
Toon van Helfteren had de verrassing van zijn
vertrek uit Leiden nog niet verwerkt, of hij stond
alweer in de Vijf Meihal. Dit keer als coach van
het nationale team. In de afspraken met de
24

FEB was nu eenmaal voorzien in de hal van ZZ
Leiden als thuisbasis. Toch een netelige situatie.
“Nee, niet echt. Ik had in dit geval niets te
maken met mensen van de organisatie van
ZZ Leiden. Bovendien was alles geregeld en
was het te laat om nog naar andere opties te
kijken, als we dat al hadden gewild. Je moet je
bovendien in dit soort situaties professioneel
opstellen.”
Dat hij weer aan de slag ging als bondscoach
was een logisch vervolg op zijn eerste seizoen,
hoewel er binnen de NBB stemmen opgingen
om iemand anders voor de groep te zetten.
Van Helfteren had namelijk in een interview
met het Leidsch Dagblad nogal wat mensen
geschoffeerd na het ‘administratieve geklungel’
bij de NBB, dat Nederland niet alleen de eerste
plaats in de groep kostte, maar wellicht ook
rechtstreekse kwalificatie voor het EK. Nu
ging dat ticket naar Estland, dat in de groep
door Nederland over twee wedstrijden werd
verslagen…
MO IS NU
ECHT
NEDER-
LANDER
Mohamed
Kherrazi is
nu officieel
Nederlander,
ook voor de
FIBA. In 2013
was hij ongewild
hoofdpersoon
in de grootste
blunder uit de
Nederlandse
basketballgeschiedenis.
Hij en Sean Cunningham waren in de ogen van
de FIBA geen Nederlander, wat bij de NBB niet
werd opgemerkt en dat kostte Oranje uiteindelijk
poulewinst. Kherrazi is inmiddels ‘gecleared’ door
de wereldbond, meldt Toon van Helfteren tijdens
het interview. Hij verbaast zich erover dat wij dat
nog niet weten. “Is daar dan geen persberichtje van
verstuurd?” Tja…
Afzeggingen
In plaats van een wellicht voor FEB en
sponsoren ‘goedkope’ zomer, moest Van
Helfteren dus met Oranje weer aan de bak.
De campagne begon in juli, nog geen maand
na het einde van het seizoen. Nog vóór de
eerste training had de technische staf de eerste
teleurstellingen alweer moeten incasseren.
Ruim veertig spelers waren uitgenodigd,
maar bijna 75 procent daarvan meldde niet te
kunnen/willen komen. Bij de groep afhakers
zaten heel veel ‘grote’ namen en dus stond
Van Helfteren begin juli op het parket met een
handjevol spelers, waarvan zeker de helft de
eerste schifting normaal gesproken niet zou
hebben overleefd.
Natuurlijk vroeg Toon van Helfteren zich op
dat moment af, waar hij in vredesnaam aan
was begonnen. Een ‘Mission Impossible’ was
misschien nog de beste omschrijving. Met Arvin
Slagter, Worthy de Jong, Mohamed Kherrazi
en Thomas Koenis, had je het zo ongeveer wel
gehad, als het om spelers ging, die iets in de
melk te brokkelen zouden kunnen hebben in
een groep met landen als Bulgarije, Israël en
Montenegro.
Maar het zou allemaal anders uitpakken. Met
een verrassende 53-62 overwinning in Bulgarije
begon Oranje aan een campagne, die zich
alleen in een jongensboek laat omschrijven.
Wat niemand voor mogelijk had gehouden
gebeurde: Nederland plaatste zich voor het EK
en Toon van Helfteren prikte andermaal een
parel aan zijn toch al zwaar beladen kroon.
De blijdschap droop van zijn gezicht na de
sensationele overwinning op Montenegro in
uitgerekend de Vijf Meihal.
Wellicht heeft die overwinning het basketball
in Nederland gered en dat is natuurlijk een
prachtige beloning voor de FEB-clubs, die hun
nek uitstaken en de sponsoren, die erin beleven
geloven. Er is nu een mooie club mensen
ontstaan, die ziel en zaligheid wil inzetten voor
het nationale mannenteam. Mensen die, zoals
25

Toon van Helfteren, het hart op de juiste plaats
hebben zitten voor het basketball.
NBB
Natuurlijk hoort de NBB daar nu ineens ook
(weer) bij. Maar laten we wel zijn: alleen omdat
je er internationaal niet omheen kunt. De NBB
is nu eenmaal de officiële vertegenwoordiger
bij de FIBA. Het is niet anders. Eigenlijk zou
een organisatie, die het mannenteam twee
jaar geleden bij het grof vuil zette, zich nooit
meer mogen bemoeien met wat dan ook rond
Oranje.
Oranje 2.0 vereist mensen, die nooit ‘nee’
zeggen als het om Oranje gaat en die het
onderste uit de kan halen. Mensen dus als
Toon van Helfteren, nog altijd met 207 caps
onaantastbaar als recordinternational. Tegen
Montenegro boekte hij ook nog eens zijn
vijftigste overwinning als bondscoach. De
dertigste in de afgelopen jaren, maar hij won
er ook al twintig in zijn eerste periode als
Oranjebaas, midden jaren tachtig. In totaal
coachte hij 113 keer de nationale ploeg.
Mensen, die zich niet met sport bemoeien ter
meerdere eer en glorie van hun CV, maar het
doen uit passie. Toon van Helfteren offerde
twee zomers (zes weken de kop leeg maken op
de camping in Frankrijk is dan de norm) op voor
Oranje, deed weer een succesvol beroep op
de altijd meewerkende leiding van zijn school
om toch nog een paar weken op vakantie te
kunnen en was niet te beroerd om genoegen
te nemen met te weinig beenruimte in een
vliegtuig en zelf zijn koffie en biertje te betalen.
Je gunt hem in de herfst van zijn imposante
loopbaan natuurlijk die club op een zonnig
Grieks eiland of in de zandbak van Oman of
Qatar. Maar dan eigenlijk vooral om de pecunia,
om een beetje in te halen van wat hij voor
Oranje inleverde. Want als we echt verder willen
met het nationale mannenbasketball, moet
Toon van Helfteren langs de lijn staan, straks op
5 september op de openingsdag van het EK…
26
Toon van Helfteren

advertentie
KALENDER
2015
ORANJE
OP WEG
NAAR
EK2015
groot formaat A3
32 x 48,5 cm
Prijs € 14,95
Verzendkosten € 9,00
bestellen
klik hier
LAATSTE KANS
om te bestellen
28

“Thank you for everything!”
Op 14 januari 1996 viel Marcus Camby flauw in de zaal van Saint
Bonaventure University in Olean (New York). Enkele minuten
voor de uitwedstrijd van zijn University of Massachusetts was
’s lands beste collegespeler vlak naast het veld in elkaar gezakt.
Met spoed werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Het was
beangstigend en eventjes was het slaperige Olean middelpunt
van het Amerikaanse sportnieuws. ESPN, USA Today, en de NY
Times berichtten allemaal uitgebreid over het voorval.
Column
Peter van Paassen speelde, na zijn
opleiding op St. Bonaventure in de Verenigde
Staten, twaalf seizoenen als professional
in België, Spanje, maar vooral
in Nederland bij Den Helder, Amsterdam
en Den Bosch. Het seizoen 2012-2013
was zijn laatste. Het was genoeg geweest
en tijd voor een maatschappelijke loopbaan.
Nu werkt hij als consultant sportcommunicatie
bij Hill+Knowlton Strategies.
In deze column laat hij maandelijks
zijn licht schijnen op de Nederlandse
sport en – logisch – het basketball in het
bijzonder.
‘‘ Thank you
for everything”
In 1996 had Twitter had nog niet de kans om het nieuws over
te nemen en bron te worden van instant feiten en geruchten.
Camby, de University of Massachusetts en zeker de coach waren
nog in staat om het nieuws te dirigeren. Dit was zeker nodig.
Lokale overlevering leert namelijk dat Camby na aankomst in het
ziekenhuis al snel weer bij bewustzijn was. Zijn eerste woorden
zouden geweest zijn: “Damn, I knew I shouldn’t have smoked
that shit…” Vervolgens zou hij om ijs gevraagd hebben.
Het is makkelijk voor te stellen wat voor ophef deze situatie
veroorzaakt zou hebben als dit algemeen bekend zou zijn
geworden. Umass was favoriet om de Final Four te halen.
Negatieve aandacht en een schorsing van de beste speler zou
het team geen goed gedaan hebben.
Media begonnen zich al te verzamelen bij het ziekenhuis,
waar de coach al snel de controle had genomen. Dokters
en verpleegsters hielden hun mond. Geen geruchten, geen
schandaal. De NY Times tekende op: “Hospital employees said
they had been instructed that all information would come from
UMass officials.”
Hoe was dit gelukt? Een kennis van mij werkte destijds in het
ziekenhuis. Ze toonde mij laatst haar aandenken aan deze hele
episode: een envelop die de coach haar had gegeven.
Het overhandigen van de envelop was gepaard gegaan met
dezelfde charme, die tegenwoordig high school All-Americans
overhaalt om massaal voor de Kentucky Wildcats te komen
spelen. Net als de envelop was het bedankbriefje keurig bewaard
gebleven. Het stapeltje ‘hundred dollar bills’ dat bijna twintig
jaar geleden in het briefje gevouwen zat, uiteraard niet. “Thank
you for everything!” stond er op het kaartje. Was getekend,
John Calipari, headcoach van de University of Massachusetts
Minutemen.
29

30 30
Gisella van Grinsven

Chatilla van Grinsven streeft altijd naar het hoogste
PASSIE EN VOL VUUR
31 31

Gisella van Grinsven
Tekst: Luc Reuvers
Foto’s: Peter van der Velde (Oranje)
en Luc Reuvers (Ankara)
32
Chatilla van Grinsven Frikh is een van de
pijlers van Oranje en nestelde zich dit jaar in de
topcompetitie van Turkije. Rebound bezocht
de altijd positieve Van Grinsven in haar nieuwe
habitat Ankara. Op Cumhuriyet Günü, de Dag
van de Republiek. Het gesprek vindt plaats in de
prille morgen, hoog boven het Güvenlik Park, in
het centrum van Kızılay. Het YKM-gebouw biedt
uitzicht op de skyline van de miljoenenstad in
afwachting van alle activiteiten, die de Turkse
feestdag met zich meebrengt. Een verhaal over
basketball, studie, familie en de stichting van
haar vader.

Basketball
Van Grinsven probeerde al op jeugdige leeftijd
alle sporten uit, meestal kort. Ook basketball.
Haar vader Rahal Frikh was haar rolmodel, maar
in het team was er niemand. “Niemand kon
mij sterker maken, ik moest mezelf pushen.” De
huidige speelster van Ormanspor stopte een
half jaar, maar kwam bij het winkelen met haar
moeder haar voormalige coach tegen en ze
startte op achtjarige leeftijd opnieuw bij het
Helmondse Wizzards, waar ze het opnam tegen
veel oudere speelsters. Dat bleek inspirerend.
“Hoe zij alles kunnen, geweldig.” Haar vader
was als een gids voor de goedlachse en
vrolijke wereldburger. “Mijn vader liet zien hoe
hij speelde. Wow. En toen ik legendes zoals
Michael Jordan en Magic Johnson zag, is de
passie echt begonnen. Als ik voor iets ga, ga ik
voor het beste en toen ik de NBA zag dacht ik:
‘daar ga ik spelen’.” Op negenjarige leeftijd al de
levenslessen van haar vader volgend: “Als je echt
goed wil zijn, moet je je concentreren op één
ding.”
Haar dromen toonden haar passie. “Als ik iets
zie dat ik wil behalen, zal ik het ook met succes
behalen. Met haar zus Samira stapte ze over
naar Almonte in Eindhoven. Op 15-jarige
leeftijd verhuisde ze voor een half jaar naar het
Belgische BBC Boom. “Daar kon ik meedoen
met de vrouwenploeg in een professionele
sfeer.” Vervolgens kwam er een half jaar
Oberhausen in Duitsland. “Toen ben echt in een
ritme gekomen. Basketball kan heel serieus zijn,
maar je moet toch de fun behouden. Het was
een echt professioneel damesteam.” Amper 16
jaar oud rondde ze haar opleiding af en vloog
ze naar Amerika, haar wensbeeld achterna. “Dat
was al mijn droom toen ik 8, 9 jaar was.”
Van Grinsven koos uiteindelijk voor Colorado
State. “Ik heb geleerd niet op te geven en
hard te werken.” De coach leek op een drillsergeant
en mensen die de training zagen
zullen niet bedacht hebben dat het om
basketball ging. “Ik heb nog nooit een coach
gezien die mensen zo hard drilde, maar ik heb
er doorzettingsvermogen van gekregen.” Van
Grinsven was na de training uitgeput, maar ging
verder waar anderen stopten. “Ik kon neervallen,
zo kapot was ik. Maar de assistent-coach pushte
me nog een uur door te gaan. Ballhandling en
schot verbeteren, hard werken daar maalde ik
niet om, hoe zwaar het ook was.”
33

Gisella van Grinsven
Studie
Van Grinsven verhuisde daarna naar St.
Joseph’s in Philidelphia om met haar zus Samira
herenigd te worden. “Ik was tweeënhalf jaar
van huis en wilde bij mijn zus zijn. Ik was daar
een paar keer geweest en was verbaasd hoe
passionate de coaches van St. Joseph’s waren.
Zoals zíj technieken en plays behandelden.
Een van de assistent-coaches (Susan Moranred)
was een groot rolmodel voor me. Ik
kon zo veel van haar leren. Ze kon goed alle
belangrijke dingen op het veld laten zien.” Van
Grinsven keek, vanwege de NCAA regels over
het switchen van college, toe. “Ik kon alleen
trainen met Samira, maar dat alleen was al heel
bijzonder, omdat we allebei heel veel vechtlust
hebben en vooral niet van elkaar willen
verliezen.” Lachend: “Dus kun je je voorstellen
hoe het er bij onze trainingen aan toe ging.’’
Samira maakte in haar seniorjaar haar
duizendste punt voor St. Joseph’s, Chatilla
ging een jaar later als zesde speelster ooit ook
over die magische grens heen. Twee zussen
met zo’n prestatie, uniek. “Dat mijn coaches
34
zo veel vertrouwen gaven, dat gaf mij heel
veel energie.” Het lef van St. Joseph’s om Van
Grinsven te koesteren betaalde zich uit. “Dan ga
ik dubbel en dwars voor hun door het vuur. SJU
begon mijn tweede familie te worden. Toen
ik dat voelde dacht ik: ik ga geweldige dingen
doen op deze school.” St. Joseph’s beleefde een
complete wederopstanding en de successen
bleven niet uit. Met de lijfspreuk van Mia Hamm
(speelster van het nationale voetbalteam van
de VS) in gedachten: ‘I am building a fire, and
everyday I train, I add more fuel. At just the right
moment, I light the match.’
De WNBA-selectie van Connecticut Sun haalde
Chatilla van Grinsven net niet. ”Niet deze zomer,
dan de volgende zomer. Het is nog steeds een
droom om in de WNBA te spelen, maar dan wil
ik ook een speelster worden, die echt meedraait
in de rotatie.” Ze kwam terecht bij Bourges,
topploeg in de EuroLeague met de volledige
Franse top in de gelederen. “Heel bijzonder,
de ploeg heeft een enorme status. Een aantal
speelde voor de nationale ploeg, die zilver won
bij de Olympische Spelen. Toen ik kwam werd

ik gegrepen door de snelheid in hun systeem,
vooral het inzicht van de speelsters is iets waar
ik enorm veel van heb kunnen leren. Wat een
niveau.” Een perfecte leerschool voor een
rookie. “Dat betekent ook veel kijken en vooral
alles opnemen hoe de veteranen te werk gaan.”
De zomer kleurde Oranje in een kansloze poule
met Rusland en Zweden. Kort na het overlijden
van haar vader een extra zware dobber. “Ik denk
dat we goed bezig zijn. We hebben genoeg
talent en potentie om de ladder te beklimmen.
We hebben nog acht jaar en we hebben de
beste jaren om ons te ontwikkelen. Wie weet of
we nog een keer op een WK staan.” Even later:
“Ik ga het meemaken, daar ga ik voor.”
Familie
Turkije betekent topbasketball. “Het is een
topniveau en vereist een andere mindset.”
Over Turkije: “Het is mooi. Ik ben verbaasd. Een
modern land eigenlijk. De mensen zijn erg
sociaal en nemen je op in de familie. Vind ik zelf
heel belangrijk. De club zegt het ook: Basketball
staat op de tweede plaats. Als jij je happy
voelt, dan zijn we blij en dan kunnen we goed
presteren.” Ormanspor promoveerde. Naast
Chatilla beschikt de ploeg als buitenlandse
inbrengen over twee Amerikaansen en een
Servische. “We kunnen heel veel bereiken, maar
dat ligt echt aan de instelling van het team.”
De wedstrijd later op de avond gaat vooraf
door vlagvertoon. De speelsters dragen speciale
shootingshirts ter ere van ’91 jaar Turkije’. In de
immense Ankara Arena, een paar weken eerder
nog strijdtoneel van het WK, verliest Ormanspor
verrassend van Mersin. In de voorbereiding
vochten de twee ploegen nog drie thrillers van
35

36
Gisella van Grinsven

wedstrijden uit.
De vader van Van Grinsven keek
hoofdschuddend toe vanaf zijn wolkje. “Hij
heeft elke wedstrijd in mijn leven gezien, nooit
eentje overgeslagen. Als hij niet kon, keek hij
via een livestream.” Met fonkelende ogen: “Hij
was een speciale man. Hij leerde mij respect,
maar ook doorzettingsvermogen en kon
slecht tegen onrechtvaardigheid. Dat wilde hij
rechtzetten, dat zit ook in mijn genen.” De oudbasketballprof
overleed begin van dit jaar, maar
vertrokken is hij niet. Van Grinsven voegde zijn
naam aan haar achternaam toe. Als hommage.
“Ik voel hem vaak. Iets zegt me dat hij meekijkt.
Geen twijfel aan. Voordat hij ging heeft hij me
alles kunnen leren, wat hij me maar kon leren.
Misschien heeft hij me hier op een bepaalde
manier op voorbereid. Dat is het beste wat
ik in mijn leven heb kunnen meekrijgen.”
Van Grinsven straalt intens geluk uit bij haar
herinneringen. “Ook van mijn moeder. Mijn ma
staat ook nog steeds aan mijn zij. Ik ben daar
eeuwig dankbaar voor. Je ouders steunen je
niet alleen materialistisch, maar ook mentaal.
Het is toch uiteindelijk aan jou om te tonen hoe
sterk je bent en hoe ver je wilt komen.”
De vraag ‘De fakkel van je vader brandt ook in
jou?’ ziet ze als een compliment. “Dat is een
hele eer, als je dat zo zegt. Ik hoop dat ik ooit
mag bereiken wat hij heeft bereikt. Ik denk dat
we met de stichting milestones gaan bereiken.
Dat is ook het belangrijkste wat mijn ouders
me hebben meegegeven: jouw talenten
teruggeven aan de maatschappij, in welke vorm
dan ook.’’ Met gepassioneerde trots. “Geweldig,
mooi.”
Stichting
Rahal Frikh zette een twintig jaar terug een stichting
op, een naar hemzelf vernoemde foundation, die
opkomt voor ‹women-empowerment› en ‹childdevelopment›
met een focus op Marokko, maar
uiteindelijk als doel een focus te leggen op een
groot deel van de ontwikkelingslanden.
“Op dit moment zijn we een school aan het
opzetten in Kalaat-es-Sraghna, een klein dorpje
vlak bij Marakesh. De mensen in dit dorpje hebben
bijna niets. Kinderen spelen met zand en stenen.
Ze hebben nog karren met ezeltjes, waarmee
mensen water komen brengen naar hun huizen.
En er is geen scholing voor kinderen onder de 12
jaar.” Chatilla van Grinsven zet het levenswerk van
haar vader voort. “We zijn nu bezig met het geld
ophalen voor de bouw van de school in het dorpje
via onze website.”
Meer informatie over de Rahal Frihk Foundation is
te vinden op de site: www.childrenshopeunited.org
37

kalverdijkje FotoSpecial Leeuwarden
KALVERDIJKJE
LEEUWARDEN
KLAAR
VOOR DE
TOEKOMST
Eigenlijk had het allemaal een jaar eerder klaar moeten
zijn, maar geduldig wachten heeft in Leeuwarden een
prachtige basketballaccommodatie opgeleverd, waarop
niet alleen vaste bespeler Aris, maar heel Nederland
trots mag zijn. Het Kalverdijkje is nu een plek, waar de
doorgroei van de ambitieuze Friese club gestalte kan
krijgen.
Het was altijd behelpen bij het ontvangen van
sponsoren en andere mensen, die belangrijk zijn in de
sport anno nu. Maar met een fraaie businessclub (met
‘aquarium’, dat uitzicht biedt op de speelzaal) en een
behoorlijke tribune met ruim 320 zitplaatsen, is er voor
mensen die belangrijk zijn voor de club geen reden
meer om de wedstrijden van Aris te laten schieten.
Nederland is geen plek waar ‘zo maar even’ sportaccommodaties
worden neergezet. Verbouwen is vaak
38 38

de enige optie om oude hallen aan te passen aan de
eisen van nu. Het gebeurde eerder in Leiden en nu in
Leeuwarden.
Al eerder (2006) werd de entree van Het Kalverdijkje
aangepast, maar daar schoot de sport natuurlijk weinig
mee op, want achter die entree deed je een flinke stap
terug in de tijd. Plannen voor een nieuwe hal, eventueel
in combinatie met een nieuw stadion voor Cambuur,
haalden het niet. Die voor een flinke verbouwing wel, al
duurde het langer dan gewenst.
Er was niet veel tijd beschikbaar, want het complex
wordt – zoals in ons land gebruikelijk – ook gebruikt
voor breedtesport. Maar als het moet kan heel veel, zo
werd in Leeuwarden bewezen.
De businessclub kan op de momenten, dat
Aris die niet nodig heeft, gebruikt worden als
vergaderruimte. De zaal, voorzien van dus een prima
hoofdtribune en LED-verlichting, is geschikt voor
meer dan basketball alleen en moet een boost geven
aan andere sporten en evenementen.
Als klap op de vuurpijl is de roodgele vloer
vervangen door een echte, kwalitatief hoogwaardige
basketballvloer, die eigendom is van de gemeente,
maar door Aris wordt geleased.
TEKST: JAN VAN DER NAT
FOTO: PETER VAN DER VELDE
39 39

Armand Salomon
40
ARMAND SALOMON

In Armand Salomon heeft
Challenge Sports Rotterdam
een opvallende debutant op
het hoogste niveau aan het
roer staan. “Basketball gaat
voor mij verder dan winnen of
verliezen op het veld. Ik heb
het idee dat ik meer manager
ben dan coach.”
Tekst: Menno Schraven
Foto’s: Peter van der Velde
ARMAND SALOMON DEBUTANT OP HOOGSTE NIVEAU BIJ ROTTERDAM
MEER MANAGER DAN COACH
41

Armand Salomon
De afspraak vindt plaats op zijn kantoor, vlakbij
de Rotterdamse dierentuin Blijdorp. De 52-jarige
Salomon runt hier z’n eigen bureau Equilibre,
dat gespecialiseerd is in het coachen van
leidinggevenden in het bedrijfsleven. Het is ook
precies die ervaring die de voornaamste reden
is voor zijn verrassende benoeming als hoofdcoach
van Rotterdam Basketbal.
Eigenlijk kwam de vraag van het bestuur in mei
een jaar te vroeg, blikt Salomon terug. “Maar als
ik het nu niet doe, doe je ‘t nooit meer, dacht ik.
Je moet lef hebben, ook al is het lastig. Ik heb
geen twintig jaar coachervaring waar ik op
terug kan vallen. Ik heb in het zuiden van het
land bij diverse clubs gezeten. Bij Tracks in
Heerlen, Bumpers in Sittard en Barons in Breda,
waar ik vroeger zelf ook nog gespeeld heb. Vier
jaar geleden kwam ik weer in deze kant van het
land wonen en besloot ik me te storten op de
sport. Ik begon bij het Under 22-team en als
assistent bij het promotiedivisieteam. Vrij snel
42
nam ik de rol als hoofdcoach over. Ik denk dat
ik daar heb laten zien, wat ik in m’n mars heb.
Maar als het op tactische kennis aankomt, dan
blaast Ties (Theeuwkens, red.) mij zo van het
veld.”
Salomon ziet zijn meerwaarde vooral op een
ander vlak, in het verder professionaliseren van
de Rotterdamse club. “Ik zie mezelf meer als
manager dan als coach. Ik heb mensenkennis,
kan vrij snel mensen lezen. En ik kan
organiseren en managen. Afgelopen seizoen
hadden we bijvoorbeeld bij thuiswedstrijden
geen programmaboekje. Er was ook geen
pauzenummer, wedstrijdkleding en merchandising
ontbraken. Dat heb ik nu geregeld.
Zonder geld, maar via een slimme sponsordeal.
Iemand is best bereid om een risicootje te
lopen als er potentie in zit. Omgekeerd hoeven
wij geen voorraad aan te houden.”

Kennisachterstand
Kennis met het basketbal maakte Salomon in
Amerika. Zijn vader was militair attaché, waardoor
hij op jonge leeftijd op een internationale
school in de USA terecht kwam. “Dat was echt
niveau poffertjes.” Later kwam hij in Leiderdorp
terecht, waar hij nog meetrainde met mannen
als Mitchell Plaat en Arthur Collins in de
glorietijd van Leiden. “En ik heb samen met een
vriend een half jaar in Toulouse gezeten, dat
toen in de ProB uitkwam. Totdat een enkelblessure
daar een einde aan maakte. Eigenlijk heb ik
het hoogste niveau overal net even aangeraakt.”
Salomon beseft dat hij het op technisch vlak
tegen veel collega’s aflegt, ook al maakt hij
momenteel een razendsnelle ontwikkeling
door. “Mannen als Skelin of Casteels haal ik nooit
meer in. Het maken van een videoanalyse kost
mij veel meer tijd. Ik moet daar langer naar
kijken. Hoe zei Cruijff het ook alweer: ‘Je gaat het
pas zien, als je het doorhebt’. De meeste
coaches hebben wel iets bijzonders. Zijn dag en
nacht met het spel bezig. Soms lijkt het bij wijze
van spreken of er een steekje loszit. Misschien
ben ik te normaal om een topcoach te zijn.
Maar ik wil wel meer uit mezelf en uit het team
halen.”
Mentale aspect
Hij haalt een voorbeeld aan waar zijn ervaring
uit het bedrijfsleven om de hoek komt kijken.
“Als je een groep coaches bij elkaar zet, dan zullen
die allemaal zeggen dat winnen voor zestig
tot zeventig wordt bepaald door vaardigheden
en tactisch vermogen. Ik hoop dat die coaches
ongelijk hebben. Op dit niveau kunnen die gasten
allemaal basketballen. Het grootste aandeel
is volgens mij het mentale aspect. Dat bepaalt
tot wel zestig procent van iemands prestatie.
Tegen Yannick Franke bijvoorbeeld, een groot
talent, heb ik in de voorbereiding alleen maar
geroepen ‘uit je hoofd, in je hart’. Spelers
moeten leren incasseren, niet te veel met een
tegenstander bezig zijn, maar spelen op hun
gevoel. Of neem de wedstrijd tegen
Leeuwarden, waarin we bij rust met 26 punten
achter staan. Ik heb tegen de jongens gezegd:
dit gaat over trots. Of we gaan met de staart
tussen de benen de bus in, of we kunnen straks
toch fier zijn. Uiteindelijk winnen we zelfs de
wedstrijd.”
Gewenning en intensiteit
Dat het vak van coach ook nadelen kent, heeft
Salomon inmiddels ook ervaren. Dit seizoen
kost het basketbal hem wel vijf tot zes uur per
dag. “24 x 7 basketball is wennen, zeker met drie
ochtendtrainingen die om 6.30 uur beginnen.
Dat hebben we bewust aangehouden. Het
geeft spelers de mogelijkheid om te studeren,
een stage of individueel trainingsprogramma te
volgen. De intensiteit die het vraagt, is me wel
tegengevallen. Vermoeidheid speelt op. Maar
ik vind het leuk en grappig om in de picture te
staan. Ik heb de ambitie om snel veel te leren en
heb mijn commitment aan mensen gegeven.”
Waar Salomon zegt aan te moeten wennen is
dat ‘iedereen wat van je vindt’. “Als manager in
het bedrijfsleven geldt dat ook, maar
kritiek hoor je hooguit alleen in een één-op-één
gesprek. Dat geldt niet als je met een
spelletje bezig bent waar 600, 700 man naar zitten
te kijken. Ik geef dus altijd achteraf uitleg, wil
mensen respect geven. Maar ik handel gelukkig
heel vaak op m’n gevoel, dus dan is een
verklaring snel te geven.”
Ambitie
Wat voor soort basketball heeft Salomon voor
ogen? “Als ik naar Rotterdam kijk over twee
seizoenen, dan wil ik snelheid terugzien,
extreem teamspel en een mentaliteit van ‘never
give up’. We hebben een uitgebalanceerd team
met lengte, snelheid, atletisch vermogen en ervaring.
Het zou mooi zijn als we de kern hiervan
bij elkaar kunnen houden. Spelers ontwikkelen
zich, maken duidelijk minder fouten. Iemand als
Ivan Filipan is daarvan een mooi voorbeeld. Die
heeft zich enorm verbeterd. We spelen nog niet
mee aan de bovenkant van de eredivisie.
Jongens die hogerop willen kunnen zich hier in
de kijker spelen.
43

Armand Salomon
Onze oudere spelers mogen best meer verlangen
van de jongeren. Ik moedig ook aan, dat
Ties en Robert (Krabbendam, red.) die jonge
gasten aanpakken.”
Spelletjes
De coach Salomon ziet zichzelf meer als facilitator.
“Ik moet de omstandigheid creëren dat het
talent van iedereen opgeteld bij elkaar, goed tot
z’n recht komt. Een aantal spelletjes van vorig
jaar heb ik overgenomen. Dat is goed voor de
herkenbaarheid, al coach ik daar wel anders op.
Ik kijk ook goed om me heen. Den Bosch heeft
bijvoorbeeld twee plays die ook goed bij ons
passen. Soms ga ik ook in op verzoeken van
spelers. Een paar potten vond ik dat we er niet
in slaagden de lange mannen goed te vinden,
terwijl we volgens mij een goede inside/outside
game moeten hebben. Ties kwam met de suggestie
dat ze daar in Groningen iets voor hadden.
Laat ’s zien, zeg ik dan. Als ik denk dat het
ons helpt, dan nemen we dat over.‘’
“Tijdens onze kick-off van het seizoen in
Zeeland heb ik tegen het team gezegd: ik
weet waar ik op te kort kom, dat ga ik niet
wegschreeuwen. Maar ik heb de positie als
coach, dus ik bepaal. Als spelers denken dat
ze te veel ruimte hebben, dan grijp ik in. Laatst
had iemand een top pot gespeeld, maar vertoonde
hij gedrag dat mij niet aanstaat. Dan
heb ik je binnen vijf minuten bij de kladden.
Laat ik je weten dat je dat nooit meer moet
doen. Ongeacht iemands statuur. Ik ben geen
directieve manager. Maar ik kan ongelooflijk
boos worden als ik het gevoel heb niet eerlijk te
worden behandeld of gedold.”
44

Me
Dunkt!
Column
Jan van der Nat werd in 1969
basketballverslaggever van de
inmiddels overleden Leidse
Courant, 45 jaar later is hij
hoofdredacteur van Rebound en
heeft tussen die twee ijkpunten
in ‘honderdduizend’ wedstrijden
verslagen. Me Dunkt! dat daar
voldoende stof uit te halen is voor
een column, die echter ook vaak
zal ingaan op de actualiteit.
Vrienden
Als je wint, heb je vrienden.
Rijen dik, echte vrienden.
Als je wint, nooit meer eenzaam.
Zolang je wint.
Herman Brood en Henny Vrienten schreven deze
zinnen lang geleden, maar ze hebben nog niets aan
actualiteit ingeboet. Zeker niet als je ze projecteert op
het Nederlandse basketball. De Oranjemannen wonnen
van Montenegro, plaatsten zich voor het EK en in één
klap groeide de vriendenschaar tot enorme proporties.
Voor een deel zeer ten gunste, want dankzij een groep
bestaande uit vooral oud-internationals met niet alleen
kennis van zaken, maar ook invloed, lijkt er weer iets op
gang te komen rond Oranje.
Maar succes trekt ook altijd verkeerde mensen aan. Zeg
maar gerust ‘foute’ vrienden. Dat woordje foute staat
bewust tussen aanhalingstekens, want voordat je het
weet wordt het verkeerd uitgelegd en koken de
(a)sociale media over van verontwaardiging.
Lees in de rubriek Tip Off in deze uitgave van Rebound
het persbericht van de NBB over de nationale
mannenploeg en u weet precies wat ik bedoel.
Van zinnen als: ‘We denken samen met de FEB en een
groep voormalig internationals na over de toekomst
van het Nederlands mannenteam.’ ‘We willen dat Oranje
volgend jaar goed voorbereid aan EuroBasket 2015 kan
deelnemen.’ En eerder: ‘Dit biedt nieuwe kansen’, word ik
lichtelijk onpasselijk.
Niet vanwege de inhoud. Daar mankeert niets aan.
Maar wél vanwege de afzenders, namelijk respectievelijk
de voorzitter en de penningmeester van een bestuur,
dat door een Algemene Vergadering met ballen al
lang zou zijn weggestuurd. Het is jammer dat je om
internationaal basketball te kunnen bedrijven niet om
de nationale bond heen kunt.
In het persbericht zet de NBB zichzelf weer op de troon.
In een taalkundige stijl, die niet gepast is. ‘Ik en…’ ‘Ik in
samenwerking met…’ Die ‘ik’ zijn dezelfde figuren, die
twee jaar geleden het nationale mannenteam bij het
grof vuil zetten en toen krokodillentranen weenden.
Nu alles ten goede gekeerd lijkt, lopen ze voorop in de
polonaise. Een sportief succes kan tenslotte geen kwaad
op je CV. Heb je dan een bord voor je kop of niet?
Om ‘cultureel’ af te sluiten een stukje uit een gedicht van
Toon Hermans om over na te denken:
Pas als je iemand hebt,
die met je lacht en met je grient,
Dan pas kan je zeggen...
Ik heb een vriend.
45

SPM Shoeters Europa
SPM SHOETERS
VERDEDIGT EUROPESE EER
Het kon niet op vorig seizoen. Liefst
drie Nederlandse deelnemers in de
EuroChallenge, het derde Europese toernooi
achter de EuroLeague en de EuroCup.
Naast kampioen Zorg en Zekerheid Leiden
speelden ook SPM Shoeters en GasTerra
Flames op de Europese velden. Hoe anders is
het dit jaar. GasTerra heet inmiddels Donar
en gaat met een pak minder geld – en dus
geen EuroChallenge – door het leven, terwijl
de Leidse sponsoren niet eens geïnteresseerd
zijn in Europese naamsbekendheid.
Waarom zou je dan bakken met geld uitgeven
aan een Europees avontuur dat wellicht al
vroeg in schoonheid strandt?
In Den Bosch denken ze er anders over -
en niet geheel ten onrechte. Met een sterk
team van Nederlanders, aangevuld met
46

Amerikaanse toppers, is er wel het nodige
mogelijk. Arvin Slagter kwam speciaal van
Groningen naar Shoeters om Europees te
spelen. Het zal tevens ook een belangrijk
aspect van de overweging van de Amerikanen
zijn geweest.
Vorig jaar liep SPM Shoeters in het laatste
groepsduel nipt plaatsing mis voor de tweede
ronde. Tegen het sterke Antwerp Giants en
Dijon konden ze het uiteindelijk net niet
bolwerken.
Dit jaar is de start van het Europese seizoen
minstens zo indrukwekkend. Onder leiding
van de sterke beer Reggie Johnson versloeg
de gedoodverfde Nederlandse titelfavoriet
het Italiaanse Enel Brindisi Basket, de nummer
drie uit de Italiaanse competitie.
47

SPM Shoeters Europa
SPM SHOETERS
VERDEDIGT EUROPESE EER
Geen misselijke prestatie. En met het Nederlands team als voorbeeld, moet er bij de
Bosschenaren zeker vertrouwen zijn in stunt. Het zou een goede opsteker zijn voor het
Nederlandse basketball en een bekroning van prima beleid in de Bossche Maaspoorthal.
Tekst :Rob van Gameren Foto’s : Peter van der Velde
48

Column
Charis Sideris speelde in de
eredivisie en het nationale team, was
coach in Nederland en België en is een
hartstochtelijk schrijver over zijn sport
in De Telegraaf en uiteraard ook in dit
magazine.
‘‘ Altijd
streed hij
met honderd
procent inzet “
OUDE, MAAR NIET
VERGANE GLORIE
De kentering die de laatste tijd in het Nederlandse
basketball plaatsvindt, is mede te danken aan een stel
oud-internationals met het basketballhart op de goede
plaats. Er is veel gepraat en geschreven over de veteranen
die achter de schermen de neergang, die jaren geleden
werd ingezet, niet konden verdragen. Zij vonden elkaar
in een soort commissie van oude, wijze mannen die de
NBB van raad, maar ook daad ging voorzien. Met name
Bert Kragtwijk, Rolf Franke en Frank Kales hebben zich
vervolgens met hart en ziel ingezet om ons basketball weer
op de rails te zetten. Gesteund door enkele zielsverwante
leeftijdgenoten.
Dat het uitgerekend dit drietal was die de kar trok, was geen
toeval. Net zoals het geen toeval was dat zij alle drie na hun
actieve carrière een vooraanstaande functie kregen in het
bedrijfsleven. Als speler waren zij al meer dan gemiddeld
bezig met hun teams, een verlengstuk van de coach in en
buiten het veld. Kragtwijk deed dat niet zo opvallend voor
de buitenwereld. Maar Franke en Kales waren zichtbaar al
op jonge leeftijd de leiders in het veld. Ik zie Franke nog voor
me als begenadigde één tegen één speler die de bal opeiste
voor beslissende acties waaruit hij scoorde of liet scoren. Hij
was zelfverzekerd, krachtig, had iets arrogants, irritant voor
zijn tegenspelers. Met teamgenoten Marco de Waard, Okke
te Velde en Cees van Rootselaar bezette hij de gevreesde
Helderse perimeter, die onder coach Ton Boot zelfs Europees
triomfen vierde.
De herinneringen aan Frank Kales gaan verder terug.
Frank was een belangrijke schakel van het legendarische
Levis Flamingo’s uit Haarlem. Hij kon voor de toen nog
bescheiden Nederlandse begrippen hoog springen, begon
daarom als inside-speler, om bij de komst van de eerste
Amerikanen en de doorbraak van de toen nog piepjonge
Kees Akerboom (voor de onwetenden onder ons: de ‘vader
van’) langzaam op te schuiven naar de perimeter. Kales
was geen geweldig technicus, maar er bestond voor hem
maar één versnelling, namelijk de hoogste. Altijd streed hij
met honderd procent inzet.
De afgelopen weken heb ik het genoegen gehad om Frank
Kales enkele keren uitgebreid te spreken in zijn functie van
adviseur van de NBB. En altijd vertelde hij gepassioneerd
over zijn plannen, meningen, en wat beter kan en moet.
Frank heeft visie en passie. Maar bovenal: na al die jaren
heeft Frank nog altijd een basketballhart.
49

Nieuws elke maand
OPDAT WIJ
NIET
VERGETEN…....
OKTOBER 2014
Nieuws is in het digitale tijdperk
vluchtiger dan ooit. Wat vandaag
belangrijk is, zit morgen diep weggestopt
in het archief. Als het Nederlands
basketball Jacob Bergsma niet zou
hebben, ging alles verloren. Gelukkig
houdt hij een dagboek bij, zodat het
belangrijkste nieuws elke maand is terug
te lezen in Rebound.
Tekst : Jacob Bergsma
foto’s : Peter van der Velde
De nieuwe editie van de
4 Dutch Basketball League
gaat in Rotterdam van
start met een zege voor
het bezoekende Donar. De
Groningers verslaan Challenge
Sports met 52-70.
Aris Leeuwarden heeft
5 Podium.tv vastgelegd als
mediapartner. De
wedstrijden van Aris
zullen daardoor in een hogere
frequentie te zien zijn op het
internetkanaal.
Oud-speler Ron Borstel
7 treedt toe tot het bestuur
van SPM Shoeters. Borstel
gaat zich bezighouden
met de businessclub van de
Brabanders.
Hakim Salem mag zich
7 bij Basketballleague.nl
gaan bezighouden met
analyses van wedstrijden
in de Dutch Basketball League. Vorig
seizoen had Salem de ploeg van BC
Apollo Amsterdam nog onder zijn
hoede.
SPM Shoeters gaat het
10 nu proberen met Reggie
Johnson, (foto rechts) als
opvolger voor Ben Aird.
Johnson (2.08 meter) is afkomstig
van Miami en speelde afgelopen
seizoen voor de Delaware 87’ers.
Voordat Johnson in Den Bosch
onder de borden verschijnt, moet
eerst de papierwinkel worden
geregeld.
50
Aan de liefde tussen BS
14 Weert en Maxxcom is
definitief een einde
gekomen. De Limburgse
club vraagt het faillissement van de
hoofdsponsor aan. De Limburgers
zeggen al lang op hun geld te
wachten en al 75.000 euro
misgelopen te zijn. Het seizoen
2014-2015 zou het tweede seizoen
worden in een driejarig huwelijk.
Marc Nies van Maxxcom zegt op de
lokale radio BS Weert een aanbod te
hebben gedaan om het contract
terug te brengen tot twee jaar en
het geld in één keer over te maken.
‘Nietes,’ zegt algemeen manager
Hans van de Ven. ‘Welles,’ zegt Nies...
Uitermate vervelend voor Weert, dat
erom bekend staat zijn zaakjes altijd
keurig te regelen.
BC Apollo trekt de
16 Amerikaan Reggie Keely
aan. Keely kwam
afgelopen seizoen uit
voor Port of Den Helder Kings.
Opmerkelijk! Donar
17 bedankt accountant
KPMG voor bewezen
diensten, wegens ‘een
verschil van inzicht over de condities
waaronder de opdracht tot controle
van de jaarrekening 2012-2013 zou
moeten worden uitgevoerd.’
KPMG is nog niet de laan
uitgestuurd of BDO is al
17 akkoord met de
jaarrekeningen van
Donar over de seizoenen
2012-2013 en 2013-2014. De
Groningers werken de tekorten weg
in de huidige begroting en hebben
de ambitie nog 100.000 of 150.000
euro binnen te halen om daarmee
één of twee versterkingen te
kunnen aantrekken. En - goed
nieuws! - volgend jaar wil Donar
Europa weer in.
18
FIBA Europe maakt
bekend dat de loting
voor Eurobasket 2015 op
8 december zal
plaatsgrijpen in Parijs.
De schuldeisers van Den
18 Helder Kings, onder wie
voormalig spelers,
zouden hun zaak in
handen van een deurwaarder
hebben gegeven. Rogier Jansen zou
zijn leaseauto van afgelopen seizoen
in onderpand houden. En de agent
van Justin Knox stapt naar FIBA

Europe om het achterstallig salaris
van zijn speler (‘meer dan 10.000
euro’) boven water te krijgen.
Ron Tusveld is inmiddels als
bemiddelaar in actie. Volgens
Tusveld in Den Helder Actueel heeft
iedereen zijn geld gekregen of gaat
iedereen zijn geld krijgen. ‘Iedereen
die recht heeft op geld,’ aldus
Tusveld, ‘zal dit geld ook krijgen.’
Volgens de Volkskrant
18 hebben twaalf oudinternationals
het
initiatief genomen om
Oranje de helpende hand te bieden
en heeft het initiatief succes.
Bondscoach Toon van Helfteren en
oud-international Frank Kales laten
zich positief uit over het welslagen
van de plannen.
Ron Tusveld, de man die
22 licht moest scheppen in
de financiële duisternis in
Den Helder, legt met
onmiddellijke ingang zijn functie in
Den Helder neer. Een reden voor het
opstappen van Tusveld wordt niet
gegeven.
De papieren van Lance
22
Jeter zijn eindelijk in orde.
De nieuwe guard van
Donar kan zijn debuut
maken in de wedstrijd
tegen Aris Leeuwarden, de club
waarvoor hij in Nederland
debuteerde.
Na twee duels bij BC
24 Apollo Amsterdam is
Reggie Keely alweer weg.
Keely tekent een contract
bij het Hongaarse Sopron.
Den Bosch kan
24 beschikken over Reggie
Johnson. De benodigde
papieren voor de nieuwe
center zijn binnen. Johnson kan
zaterdag tegen Aris Leeuwarden zijn
officiële debuut maken. Hij is de
opvolger van Ben Aird, die zelf de
vervanger was van Chris Lee.
Coach Jean-Marc
27 Jaumin en Jamal Smith
hebben geen ‘klik’.
Omdat het niet draait bij
Den Helder Kings mag de zoon van
oud-Den Helderspeler Maurice ‘Mo’
Smith vertrekken.
International Stefan
28 Mladenovic probeert bij
Donar zijn oude vorm op
te pakken. De guard van
Matrixx Magixx raakte vorig seizoen
ernstig geblesseerd aan zijn knie en
werkt nu in Groningen aan zijn
terugkeer.
OPDAT
WIJ
NIET
VER
GETEN…
51

Den Helder Basketball
Eigenaar Rob Waardenburg: ‘Het komt allemaal goed’
STORM AAN HET
MARSDIEP
Paul Mijnen en Rob Waardenburg
Tekst: Charis Sideris
Foto’s:Peter van der Velde
Den Helder is al decennia lang een echt basketballbolwerk.
De Marinestad is een hechte gemeenschap, waarin iedereen
iedereen kent, of denkt te kennen. Basketball neemt
daarin een belangrijke plaats in. De vrouwen hebben
onder de bezeten coach Meindert van Veen de landstitels
aaneengeregen. Er waren ook periodes waarin ook de
mannen voor topbasketball zorgden. Ooit vormde dat de
basis voor grote successen, waarin onder de legendarische
wondercoach Ton Boot zelfs even aan de Europese subtop
werd geroken.
52

Maar de Helderse mannenploeg is
meermalen ten onder gegaan aan
opportunistisch, financieel wanbeleid.
Men vond dat de bomen tot de hemel
moesten reiken, ook als ze niet verder
reikten dan de daken van een gemiddelde
eengezinswoning. Na enkele jaren van het
hoogste platform te zijn verdwenen, kwam
Den Helder onder de naam Kings ruim twee
jaar geleden terug in de eredivisie. Met de
ambitieuze eigenaars Paul Mijnen en Rob
Waardenburg zou alles anders gaan. Maar
de roemruchte club aan het Marsdiep is
opnieuw in zwaar weer terechtgekomen.
De vorige jaargang leverde volgens de
clubleiding een tekort op van 24.000 euro,
waarschijnlijk een veel te lage schatting.
Hoe dan ook, dat tekort hangt nu als een
molensteen om de nek van het huidige
bestuur.
Eigenlijk is Den Helder een soort eiland,
waar op iedereen wordt gelet. Roddel en
achterklap worden daar iets intensiever
bedreven dan gemiddeld. Er heerst een
sterke band tussen de meeste bewoners,
maar buitenstaanders moeten hun plaatsje
daarbinnen veroveren. De basketballclub
is daarbij een welkom onderwerp van
gesprek. Bij succes is er de euforie, maar
bij problemen komt de vuile was al snel
op straat te liggen. Iedereen heeft zijn
eigen mening die in de wandelgangen en
de media niet onder stoelen of banken
wordt gestoken. Dat levert vaak zowel
gefundeerde als ongefundeerde kritiek op.
Dat kan wel eens tot problemen leiden.
Toen tweeënhalf jaar geleden Paul Mijnen
en Rob Waardenburg besloten om hun
krachten te bundelen om gezamenlijk Den
Helder weer op de basketballkaart te zetten,
gingen dit soort sentimenten een rol spelen.
Waardenburg: “Paul was de initiator en de
bezielende inspirator van dat project. We
zijn vol enthousiasme begonnen, wilden
er iets groots van maken. Dat heeft ons in
de eerste twee jaar, waarin we de club op
de kaart wilden zetten, veel geld gekost,
ook uit eigen zak. Maar de aanhoudende
negatieve berichtgeving in de plaatselijke
media van de laatste tijd heeft Paul
gebroken. Er kwamen steeds nieuwe,
grote artikelen in de krant, waardoor een
heel destructieve sfeer ontstond. Na al
die moeite en investeringen kon Paul niet
meer tegen al die kritiek en het gebrek aan
waardering. Begin oktober belde hij me,
totaal gebroken, om te melden dat hij zich
terugtrok omdat hij er niet meer tegen kon.
‘Ik red het zo niet meer’, zei hij.”
Het is best mogelijk dat het zo gegaan
is, Mijnen is een emotionele man. Maar
dat is niet het hele verhaal. Mijnen en
Waardenburg waren zakenpartners, ook
in andere projecten. Uit één daarvan zou
Mijnen enkele maanden geleden zo’n
slordige 300.000 euro in de clubkas storten.
Maar de twee kregen laaiende ruzie, waarna
ook nog eens de kritiek in de plaatselijke
media begon. Voor Mijnen was dit alles
de reden om zich terug te trekken uit de
basketballclub. Naar die drie ton kon
Waardenburg, en dus Kings, fluiten. Tot
overmaat van ramp trokken ook enkele
grote subsponsors zich van de zomer terug.
Dat scheelde ook nog eens tussen de één en
twee ton. Waardenburg stond er plotseling
alleen voor en had grote gaten te dichten.
Het kon dan ook niet uitblijven dat diverse
rekeningen niet, of veel later betaald
werden. Een deel van de bovengenoemde
negatieve berichtgeving betrof de
aanhoudende geruchten dat een aantal
schuldeisers op de stoep stond. Zeven
voormalige spelers van Kings hebben
53

Den Helder Basketball
foto Christian Aarts
54

nog geld te goed, evenals verschillende
bedrijven die diensten hebben geleverd aan
de club.
Waardenburg praat daar liever niet over.
“Ook de openstaande bedragen aan enkele
crediteuren zijn intussen afgehandeld”,
verklaart hij. “Kijk, toen Paul ermee ophield
en al die berichten in de krant kwamen,
was het vertrouwen weg bij onze huidige
sponsors. Doordat ze dachten dat het
schip aan het zinken was, durfden ze
bijvoorbeeld de nieuwe termijn van hun
beloofde bijdragen niet te storten. En dit
schrok ook enkele nieuwe, geïnteresseerde
sponsors af. Daardoor, en ook door het
tekort van het vorige seizoen, kwamen
we even in de problemen. Maar ook dat
is inmiddels achter de rug. Wat ook niet
hielp bij de negatieve beeldvorming, was
het vertrek van Ron Tustveld, de financiële
man en boekhouder van Kings. Tustveld
vervult dezelfde functie bij zijn eigenlijke
werkgever Paul Mijnen. Toen Paul stopte,
schee hij er ook mee uit. Dat was de enige
reden voor diens vertrek.”
We hebben nu rust nodig. Rust, waarin
weer vertrouwen kan worden opgebouwd.
We werken er keihard aan, moeten ook
oud zeer opruimen. Maar als iedereen
zijn rekeningen betaalt, hebben we een
dekkende begroting. Er zijn in het verleden
zes faillissementen geweest, dus is iedereen
bang voor herhaling. Het zou een ramp zijn
als Kings zou stoppen. Dat zou het einde
van het basketball in Den Helder betekenen.
Ik zie dat echter niet gebeuren.”
Waardenburg is niet te benijden. Gezegd
moet worden dat hij doorvecht tot het
bittere eind, hopelijk het happy end. Hij
en de zijnen staan met de rug tegen de
muur. Het kan in Den Helder alle kanten
op. Een gewoon faillissement dreigt,
een faillissement met doorstart is ook
mogelijk, maar het kan ook goed aflopen
als zich nieuwe sponsoren melden. In deze
hectische periode kwam het opvallende
nieuws dat Port of Den Helder zich aan de
club heeft verbonden als een zonnestraal bij
donkere hemel.
“Daar waren we inderdaad enorm blij mee”,
aldus Waardenburg. “Port of Den Helder
ziet via ons een kans om Den Helder op de
kaart te zetten. Het helpt ons financieel,
commercieel en organisatorisch. Bovendien
schept het vertrouwen bij de buitenwereld.
55

J.T. Tiller
Tweedejaars Amerikaan droomt nog altijd van de NBA, het liefst in Atlanta
TILLER TIME
IN ZWOLLE
Tekst: Rob van Gameren
Foto’s: Peter van der Velde
Mocht JT Tiller (26) je vorig seizoen zijn ontschoten als DBLaanhanger,
dan is het zeker dat je hem aan het begin van het prille
seizoen zeker hebt leren kennen. In de wedstrijd tegen SPM Shoeters
zorgde hij eigenhandig voor de overwinning voor Landstede
Basketbal door een buzzer-beater binnen te gooien in eigen
stadion. Groot feest, want het leverde Landstede de koppositie op.
Wellicht nog belangrijker: de mannen van Herman van den Belt
mogen zich gerust outsider voor de titel noemen.
56

J.T. Tiller
Dat de Amerikaan Tiller überhaupt terugkeerde
afgelopen zomer, mag best opmerkelijk
genoemd worden. De 1,92 meter lange
spelverdeler speelde een dijk van een seizoen
vorig jaar en Landstede deed dan ook lang
mee in de bovenste regionen van de DBL. In de
playoffs ging het nipt met 2-1 ten onder tegen
Zorg en Zekerheid Leiden. Aan Tiller lag het niet,
getuige het enthousiasme van Landstede om
hem komend seizoen weer terug te halen. En
zo geschiedde. “Zwolle wilde me graag terug, al
vroeg in de zomer. Omdat er verder nog niets
concreet was, heb ik voor continuïteit gekozen.
We hebben met Herman een geweldige coach,
het leven bevalt me hier zeer goed en ik speel
in een kwaliteitsteam.“
Of John (zoals zijn officiële voornaam luidt)
begin november nog zo blij was, valt te
betwijfelen. Tegen BS Weert en Apollo
Amsterdam begint hij vanaf de bank en speelt
slechts dertig minuten in totaal, waarin hij maar
twee puntjes scoort. De toon van zijn stem
verraadt dat hij weinig zin heeft om er over te
praten. Op de vraag of het vanwege een fysiek
mankement is of een beslissing van de coach,
reageert hij kortaf: ‘de coach bepaalt’. Daarna wil
hij er wel wat verder op ingaan. “De coach heeft
besloten om tegen de mindere teams jonge
jongens uit te proberen. Zij speelden goed, dus
zodoende kon ik mijn rust pakken. Het team
wint, dat is het belangrijkste. En als het team
wint, dan ben ik ook gelukkig. Natuurlijk wil je
altijd zo veel mogelijk spelen, maar je ziet dat
we vorig seizoen in de tweede seizoenshelft
terugvielen. Dat kunnen we op deze manier
voorkomen.”
“Ik heb bewondering
voor Arvin Slagter.
Zijn slimheid, zijn
leiderscapaciteiten en
zijn spelerskwaliteiten
zijn groots”
58
Frisheid is wel gewenst in een eventuele
strijd met SPM Shoeters. Angst voor de grote
titelfavoriet heeft Tiller echter niet – en terecht.
Op 15 oktober trakteert hij hoogstpersoonlijk de
Shoeters op hun tot op heden enige nederlaag
van het seizoen door in eigen huis in de zoemer
een driepunter binnen te gooien, waardoor
Landstede met 82-81 zegeviert. Tegelijkertijd
heeft hij veel respect voor de Bossche
tegenstander, met name voor Arvin Slagter.
“Ik heb hem deze zomer goed gevolgd tijdens
de campagne van Oranje om zich te plaatsen
voor het EK. De leiderskwaliteiten, de keuzes
die hij maakt en de schoten die hij neemt, zijn
fantastisch. Ik ben nooit bang voor spelers of
teams, maar naar hem kijk ik altijd met grote
belangstelling. Een enorm slimme speler.”
Na de wedstrijd tegen SPM Shoeters was het
anderhalve week later weer Tiller Time. Tegen
Aris Leeuwarden scoort hij 11 punten, 10 assists,
10 steals en 6 rebounds. Een triple-double
zoals je ze maar zelden ziet. Erg allround. “Ik ben

zeker veelzijdig. Ik doe natuurlijk altijd eerst wat
de coach van me vraagt. Ik scoor dit seizoen
meer assists, omdat ik meer aangever ben
geworden. Ik val zelf de basket graag aan en
daarmee creëer ik ruimte voor schutters om aan
te leggen. Daarnaast hecht ik veel waarde aan
verdedigen.” Tiller is inderdaad een uitstekend
verdediger, zoals hij ook al tijdens zijn tijd aan
de Universiteit van Missouri bewees. Daar werd
hij verkozen tot Big 12 Defensive Player of the
Year. Met zijn snelheid en vlugge handen is hij
een plaag voor elke opponent. Ook in de DBL
scoort hij goed. Dit seizoen zelfs gemiddeld
meer dan vier per wedstrijd. Zwolle leidt dan
ook de categorieën in steals en assists met Tiller
aan het roer. Waar kan hij dan nog verbeteren?
Hij laat even een stilte van een aantal seconden
vallen voordat hij antwoordt. “Ik probeer soms
te veel te doen. Soms ben je even te vermoeid
om te spelen, maar je wilt je natuurlijk niet laten
wisselen als speler. Daar moet je soms toch je
teamgenoten meer vertrouwen en zelf even
je rust pakken gedurende de wedstrijd om er
later weer fitter in te komen. Dat is een moeilijke
afweging voor een speler.”
“Mijn zwakke punt is dat
ik soms te veel wil doen
en daardoor buiten adem
raak en juist niet kan
doen wat ik wil”
Voordat Tiller in 2013 naar Nederland kwam,
speelde hij eerst twee jaar in de Poolse
competitie. Omdat het leven er vanwege de
taalbarrière niet makkelijk was, bood Nederland
uitkomst. Zijn professionele loopbaan begin
in 2010 op spectaculaire wijze in de NBA
D-League bij de Idaho Stampede. Hij speelde
er slechts drie wedstrijden alvorens hij moest
vertrekken, maar het smaakte wel degelijk naar
meer. Hij speelde er met voormalig NBA-ster
Antoine Walker en huidig NBA-speler Luke
Babbitt. Zijn droom om de NBA te halen is
nog steeds levend, al geniet hij van het leven
overzees. “Het is fantastisch om als prof te
kunnen leven en dingen van de wereld te zien.
De D-League is na de NBA de beste competitie
ter wereld omdat het er stikt van de ambitieuze
spelers. Niemand speelt daar omdat hij het als
eindstation ziet. Iedereen wil naar de NBA daar.
Daarom is er ook weinig teambasketball te
bespeuren. Ik maak nu een omweg, maar blijf
er van dromen. In mijn thuisstad Atlanta zou ik
overigens graag spelen als het kan, haha.”
Voordat Tiller überhaupt gaat dromen,
corrigeert hij zichzelf al snel in het gesprek en
schakelt hij weer over op de serieuze modus.
“Eerst wil ik met Landstede bevestigen waar we
al een jaar lang mee bezig zijn. Ik geloof echt
dat we met deze groep prijzen kunnen pakken.
Onze doelstelling is ook daadwerkelijk een prijs
pakken en daarnaast hoop ik natuurlijk All-Star
te worden.“ Een mooi streven van een trouwe
Amerikaan. Ook dat is zeldzaam in de DBL.
59

Sponsors & partners
SPONSORS &
PARTNERS
SPONSORS/PARTNERS
Wij zijn actief aan het zoeken naar bedrijven met een bijzondere belangstelling voor het basketball. Lees je dit
bericht en denkt je te kunnen bijdragen aan de continuïteit van dit basketballmagazine, neem dan contact met
ons op. We maken graag een afspraak om over de mogelijkheden te praten.
Klik hier voor contact met ons: info@basketballmagazine.nl
REBOUND WORDT GESTEUND DOOR DE NAVOLGENDE BEDRIJVEN:
hier kan
uw logo
staan
wie steunt
ons?
klik hier
voor meer
informatie
60

COLOFON
REBOUND
Rebound wordt uitgegeven 10 x in het
basketballseizoen en verschijnt omstreeks de
15e van iedere maand.
Klik hier voor de uitgegeven nummers:
http://issuu.com/stichtingamericansports/docs
PARTICIPEREN
Steun de makers van dit magazine om de
realisatie ervan mogelijk te maken.
Voor een bedrag van 15 euro per
basketballseizoen steun je ons in ons doel
een mooi basketball magazine te maken.
Zie www.basketballmagazine.nl .
KERNREDACTIE
Charis Sideris
Jan van der Nat
Peter van der Velde
EINDREDACTIE
Jan van der Nat
CONCEPT VORMGEVING
Spreadit
VORMGEVING / FOTOGRAFIE
Peter van der Velde
COLUMNS
Charis Sideris
Jan van der Nat
Peter van Paassen
AAN DIT NUMMER WERKTEN
VERDER MEE:
TEKST
Jacob Bergsma
Rob van Gameren
Luc Reuvers
Menno Schraven
FOTOGRAFIE
Christiaan Aarts
© 2014-2015
UITGEVER
Dit magazine is een uitgave van:
Stichting American Sports
p.a. Appelstraat 17 2564 EA Den Haag
Email: info@basketballmagazine.nl
Alle rechten voorbehouden.
Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd, opgeslagen in een
geautomatiseerd gegevensbestand en/
of openbaar gemaakt in enige vorm
of op enige wijze, hetzij elektronisch,
mechanisch, door fotokopieën,
opnamen of op enige andere manier
zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van de uitgever.
61