Rebound no 23

Hét digitale basketball magazine
23 | DEC
2014
JEROEN
VAN DER LIST
Werk en hobby
MEINDERT
VAN VEEN
Woede en verbijstering
BS WEERT
En de toekomst?
RENE VAN DER
WIELEN
Coacht in zijn achtertuin
DEN HELDER
En hoe nu verder?
JAANUS LIIVAK
Een Est in Nederland
REGGIE JOHNSON
BEEST ONDER DE BORDEN

INHOUDSOPGAVE
10 TIP OFF
Een rubriek over van alles en nog wat
16 FOTOSPECIAL
De mooiste foto’s van de afgelopen maand
24 REGGIE JOHNSON
Beest onder de borden
30 JEROEN VAN DER LIST
Werk en hobby
34 WOEDE EN VERBIJSTERING
Kranten over ‘de zaak’ Meindert van Veen
38 TERUG NAAR DELFT
Bijzondere reünie van Punch
42 BS WEERT
Bouwen aan een nieuwe toekomst
50 OPDAT WIJ NIET VERGETEN
het nieuws van november 2014
51 COLUMN CHARIS SIDERIS
Een droom in duigen
52 JAANUS LIIVAK
Een Est in Nederland
55 COLUMN ME DUNKT
Rottigheid, dat willen we!
56 MEMPHIS GRIZZLIES
Het team dat niemand kent
60 VAN AMBITIE TOT PUINHOOP
De neergang van Den Helder
46 RENÉ VAN DER WIELEN
Coacht in zijn achtertuin
49 COLUMN PETER VAN PAASSEN
Een geslaagde trip
COVERFOTO
Peter van der Velde
3

4
het einde van

het digitale magazine ?
5

EEN PRINT MAGAZINE.
REBOUND BASKETBALL
MAGAZINE
VANAF JANUARI
IN PRINT?
Uitsluitend bij voldoende belangstelling
brengen wij vanaf januari REBOUND in print uit.
Rechtsteeks van de drukker in je brievenbus
Een magazine in print zoals je het gewend bent,
maar dan geprint, met:
• Interviews
• Achtergrond verhalen
• Veel mooie foto’s
• Columns
• Rubrieken
VOORWAARDE
Realisatie van een print basketball magazine
is mogelijk bij minimaal 1.000 abonnees.
REBOUND 10 nummers in 2015
komt uit omstreeks:
15 januari 2015
15 februari 2015
15 maart 2015
15 april 2015
15 mei 2015
15 juni 2015 (na afloop play offs)
15 september (na afloop EK Oranje)
15 oktober 2015
15 november 2015
15 december 2015
REBOUND in print:
Formaat A4 staand (210 x 297 mm)
4/4 (Dubbelzijdig full color)
48-60 pagina’s
Houtvrij gesatineerd mc (glanzend)
135 grams
Omslag 250 grams hv gesatineerd mc
Omslag eenzijdig voorzien van glanzend
laminaat
6

KAN DAT?
EEN ECHT MAGAZINE. KAN DAT WEER?
Ik weet niet of het ook voor u geldt, maar ik mag graag aan tafel zitten met een krant of een
tijdschrift. Natuurlijk sluit ik mijn ogen niet voor allerlei elektronische media. Ik maak daarvan
heel veel gebruik en daar is ook niets mis mee. Maar er gaat nog altijd niets boven het aloude
papier. Natuurlijk dalen oplages van dagbladen en magazines, maar dat heeft meer te
maken met ‘ontlezing’ door vooral jongeren dan met de manier, waarop een en ander wordt
gebracht.
De makers van Rebound en alle medewerkers zijn van de generatie, die lange tijd alleen
maar ‘papier’ had. Toch is het niet uit nostalgie dat we nog altijd graag een mooi papieren
magazine zouden willen maken. We horen om ons heen heel vaak dat het toch wel erg
jammer is dat prachtige bladen als Play Off/Basketball, Full Court Press en American Sports
niet meer bestaan en al dan niet nog tastbaar slechts voortleven in de herinnering.
We hebben in de loop der jaren vele malen geprobeerd om weer een blad uit te brengen.
Steeds weer liepen we tegen de (te) hoge kosten aan. De vereiste verkochte oplage was
gewoon te groot om in elk geval quite te kunnen spelen. Bovengenoemde magazines
kenden dat probleem heel lang totaal niet. Tot de tweede helft van de jaren negentig.
In het huidige tijdsgewricht van de elektronica lijkt het niet mogelijk om een succesvol
magazine uit te geven zonder hulp van derden. Daarbij moet u bijvoorbeeld denken aan
sportbonden. Natuurlijk is ook die mogelijkheid meerdere malen onderzocht bij de NBB,
maar bleek nooit haalbaar.
De ‘elektronisering’ van onze wereld heeft echter ook voordelen. Drukkerijen doen er alles aan
om het verkeer op de elektronische snelweg bij te houden en buitelen over elkaar heen om
klanten te behouden en binnen te halen.
Bij diverse bedrijven hebben we een rekensom gemaakt en denken dat het haalbaar is om
eindelijk weer een echt magazine in de basketballmarkt te zetten. Maar we zijn voorzichtig,
dat zult u begrijpen. Hoe we ook rekenen en hoe minimaal we de noodzakelijke kosten ook
bepalen, er is een minimaal aantal abonnees nodig om een dergelijk project te doen slagen.
Via een korte enquête willen we de haalbaarheid onderzoeken. Laat ons weten wat u wil.
Wie weet glijdt er dan ergens in 2015 een echt basketballmagazine bij u in de brievenbus.
Of misschien toch nog een digitaal magazine? Op de volgende pagina schetsen wij de
mogelijkheden.
7

8
de volgende REBOUND

in print in je brievenbus?
Het digitale magazine uitgeven in de huidige vorm kan
niet meer. Wij hebben gekozen om het magazine gratis
aan te bieden om zodoende veel lezers te bereiken.
Maar gratis is niet voor niets. Op dit moment moeten
we eigen geld periodiek in het project steken om het
draaiende te houden. En dat is eindig.
Wij hebben nu de keuze of een digitaal magzine uit te
geven of een print magazine, beide tegen betaling.
Aan onze lezers vragen wij hun keuze kenbaar te
maken. Deze zijn:
DIGITAAL MAGAZINE € 14,95
10 nummers
DIGITAAL MAGAZINE EXTRA € 24,95
10 nummers
plus specials zoals preview competitie,
voorbeschouwing EK, fotoboeken van de
mooiste (nog) niet gepubliceerde foto’s, etc
PRINT MAGAZINE
jaarabonnement: 10 nummers € 49,95
half jaarabonnement: 5 nummers € 29,95
Losse nummers : € 6,95
SPELREGELS:
Je kan meerdere keuzes maken.
Waarom meerdere keuzes?
Onze keuze is een print magazine maar dat
is slechts haalbaar bij een minimum
aantal abonnees. Indien dat niet haalbaar
blijkt zou het kunnen dat wij weer een
digitaal magazine gaan uitgeven. Digitaal
uitgeven geeft namelijk een lager
financieel risico.
Een keuze is niet vrijblijvend,
je geeft tegelijkertijd een incassovolmacht
af.
Degenen die met de crowdfunding actie
hebben meegedaan ontvangen dit bedrag
als korting op het abonnementsgeld.
KLIK HIER OM UW KEUZE
KENBAAR TE MAKEN
9

Rubriek van alles en nog wat TipOff
SLAM DUNKS!
NBA-STERREN PROTESTEREN
Het waren de laatste woorden van
Eric Garner, een ongewapende man
die overleed nadat een politieagent
op Staten Island hem hardhandig
tegen de grond had gedrukt: I can’t
breathe. Dat stond er op het shirt
dat basketballer LeBron James
(foto)droeg toen hij warmdraaide
voor de wedstrijd tussen de
Cleveland Cavaliers en de Brooklyn
Nets in New York. Hetzelfde deden
Kobe Bryant en Carlos Boozer van
de LA Lakers een dag later. Allemaal
volgden zij het voorbeeld van
Derrick Rose van de Chicago Bulls,
degene die het shirt zaterdag als
eerste droeg.
De boodschap van de (zwarte)
NBA-sterren is helder: ook hen
is niet ontgaan dat meerdere
donkere Amerikanen slachtoffer zijn
geworden van politiegeweld. Het
begon allemaal in Fergusson bij St.
Louis, waar een blanke politieman
een zwarte winkeldief doodschoot
en later werd vrijgesproken. Hoewel
de dood van Eric Garner dateert
van juli, is de zaak weer gaan leven
nadat ook de verantwoordelijke
agent in dit geval onlangs werd
vrijgesproken. Sindsdien is het op
veel plekken in Amerika onrustig.
Zwarte Amerikanen hebben het
gevoel dat er meer geweldig tegen
hen wordt gebruikt dan tegen
blanke Amerikanen. Onderzoek
wijst ook uit dat ze vaker worden
aangehouden en hogere straffen
krijgen.
In de basketbalwereld rees
ondertussen de vraag of het
gepast is dat spelers eigen shirts
dragen over officiële tenues. “Dit
zijn uiteraard kantooruren”, erkende
Jarret Jack van de Brooklyn Nets
tegenover The New York Times.
“Maar dit was heel, heel belangrijk
voor ons.”
Voor Lebron James van de Cavaliers
was het niet anders. Sinds de
vedette de 30 is gepasseerd, neemt
hij steeds vaker een standpunt in.
“Als iets voor mij belangrijk voelt,
dan reageer ik. Zo niet, dan reageer
ik niet”, zei hij.
James, wiens actie werd
aangemoedigd door zijn coach,
had ook een boodschap voor zijn
landgenoten: “Geweld is niet het
antwoord, en vergelding niet de
oplossing. Als samenleving moeten
we beter worden. Het zal niet
worden gedaan in een dag. Maar
we hebben allemaal beter te doen.”
BRON: NRC
FACEBOOK
ABDUL-JABBAR VOERT
DE KLASSENSTRIJD
Vorige maand dook Abdul-Jabbar,
de NBA-legende, die beroemd werd
door zijn nauwelijks te verdedigen
skyhook, plotseling op in het
socialistische tijdschrift Jacobin. In
een online essay getiteld ‘Studentatleten
aller landen, verenigt u’
betoogt hij dat de omstandigheden
waaronder Amerikaanse studentatleten
werken vergelijkbaar
zijn met ‘contractueel opgelegd
knechtschap’.
Universiteiten en de National
Collegiate Athletic Association
(NCAA) verdienen miljarden
– vooral dankzij American
football en basketball – terwijl de
studenten die de universiteiten
vertegenwoordigen nauwelijks
meer krijgen dan een beurs en kost
en inwoning. Ter vergelijking: de
NCAA ontvangt alleen al voor de
uitzendrechten van de ontknoping
van het college basketball-seizoen
bijna een miljard dollar.
De tien best betaalde coaches
van de studentenbasketbalteams
verdienden afgelopen jaar tussen de
2,6 en 9,7 miljoen dollar.
College-basketball is ‘big business,
waarin iedereen goed verdient’,
schrijft Abdul-Jabbar, ‘behalve de
jonge spelers, die elke wedstrijd een
blessure kunnen oplopen, die het
einde kan zijn van hun loopbaan.’
Hij zou graag een vakbond zien
ontstaan, die de belangen van de
collegespelers behartigt. ‘Ze zouden
moeten delen in de winst’.
Het wordt tijd dat er iets verandert,
schrijft Jabbar, die ook nog even
fijntjes herinnert aan zijn eigen
collegetijd. ‘Toen ik voor UCLA
speelde waren zijn zakken gevuld
met niets. Ik liet soms een vriend
mijn gratis kaarten verkopen, zodat
ik wat zakgeld had. De colleges
verdienden toen nog niet zó veel
geld, maar toch al aardige bedragen.’
BRON: Jacobin/USA
10

‘Bondgenotentafel’ in Eindhoven moet sponsors opleveren
TRIPLE DOUBLE DRIJFT SPORTBONDEN SAMEN
De zoektocht naar sponsors valt
de Nederlandse sportbonden
zwaar. Sportmarketingbureau Triple
Double bedacht een list: zet de
bonden bij elkaar aan tafel.
Op de vierde verdieping van de
voormalige gloeilampenfabriek
SX van Philips in Eindhoven zijn
tien Nederlandse sportbonden
op zoek naar het licht. Aan de
'bondgenotentafel' staan hun
stoelen, voor elke sportbond één.
Ze willen door de samenwerking
met elkaar en met het in SX
gevestigde sportmarketingbureau
Triple Double betere toegang tot
sponsoren krijgen.
Triple Double heeft in korte tijd
tien bonden gevonden die voor
een stoelgeld van 3.000 euro
wilden aanschuiven. Het zijn de
drie grote olympische bonden -
atletiek, zwemmen en turnen - plus
ijshockey, basketball, wielrennen,
judo, ski, gehandicapten- en
luchtvaartsport.
'Wij hopen op een dagelijkse
bezetting van zeven, acht stoelen',
zegt Michel van Grunsven van Triple
Double hoopvol. Alleen dan kan er
sprake zijn van de kruisbestuiving
die de marketeers beogen. De
sportbonden zijn erg op zichzelf
gericht. Zelfs in het Huis van de
Sport in Nieuwegein, waar tal van
bonden kantoor houden, is er
nauwelijks onderling contact.
De bonden, vooral gevestigd in de
Randstad, zijn door Triple Doubleeigenaar
Bob van Oosterhout
(foto) en Van Grunsven naar
het zuiden geroepen, 'omdat
wij de sport willen helpen'. Hoe
commercieel hun aanpak ook
lijkt – Triple Double is de actiefste
Nederlandse sponsorwerver en
dealbegeleider - het eerste belang
blijft voor de twee Brabanders de
sport.
Van Oosterhout in zijn openingsspeech:
'Wij zien de sport
als onze bondgenoot. Ik hield eens
een mooie toespraak tot het
gehoor van NOC*NSF, over grote
sponsordeals en zo. Toen vroeg de
directeur van de basketballbond:
wanneer doe je eens iets voor ons,
Bob? Ik heb daar eens rustig over
nagedacht en ben tot de conclusie
gekomen: misschien moeten wij als
Triple Double een grotere rol spelen
in het helpen van de sport.'
De bonden hebben het financieel
en commercieel lastig in het huidige
Nederlandse sportlandschap.
Van Grunsven: 'Ik denk dat de
Atletiekunie al vijftien jaar geen
hoofdsponsor meer heeft. Dat zegt
iets.'
Sommige bonden, zoals de
gymnastiekunie KNGU, zijn al
klant van Triple Double. Directeur
Jaap Wals: 'De vorige voorzitter,
Frans Koffrie, dacht dat wij zelf wel
sponsoren konden vinden. Daar is
deze materie echt te lastig voor. Je
moet gebruikmaken van mannen
als Van Oosterhout, mannen met
een netwerk, creatief ook.'
De marketingmensen van de
bonden mogen elke dag in SX
verschijnen in het centrum voor
sport, marketing en media. Ze
treffen bij de lunch in het Centre
Court Sportcafé of in de
wandelgangen de werknemers van
zeker zestig aangesloten bedrijven.
Dat gaat van Red Bull tot Rabobank
Topsportdesk. Uit die vermenging
van sporters, mediamensen,
marketeers, bestuurders en
managers moeten de ideeën
voortkomen die de Nederlandse
sport verder helpen.
Er is dynamiek in SX, riep de
meest dynamische man van de
Nederlandse sport bij voortduring.
Van Oosterhout: 'We gaan vlammen
de komende maanden.'
Voorlopig is het aantal van tien
sportbonden het maximum in
SX. De laatste beschikbare meters
kantoorruimte zijn juist verkocht
aan de Provincie Noord-Brabant.
Van Grunsven: 'Maar over enkele
jaren verdwijnen misschien weer
bonden van de tafel. Die plaatsen
worden dan opgevuld door nieuwe
belangstellende bonden.'
BRON: DE VOLKSKRANT/JOHN VOLKERS
RUDOLF VANMOERKERKE
OVERLEDEN
'Niemand is onverwoestbaar. We
gaan allemaal dood.' De West-
Vlaamse ondernemer Rudolf
Vanmoerkerke wist het tien jaar
geleden al, in een interview met De
Tijd. Maar nu is ook zijn tijd voorbij.
De vader van het massatoerisme in
Vlaanderen, die wij vooral kennen al
de grote man achter het basketball
in Oostende, werd negentig.
11

Rubriek van alles en nog wat TipOff
Niemand rekent op de tweede ronde voor de nationale mannenploeg
ORANJE HEEFT EEN NIEUW WONDER NODIG
Nederland zal opnieuw een
topprestatie moeten leveren om
de poulefase van EuroBasket
2015 te kunnen overleven. Zoveel
is wel duidelijk na de loting in
Disneyland Parijs. Nou ja, ‘loting’…
Vier thuislanden stonden al vast en
ook nog eens vier partnerlanden,
die een stuk van de organisatie
overnemen. Met vervolgens een
hele reeks potten op sterkte, was het
meer een kwestie van indelen.
Nederland zat in de laatste pot.
Logisch, want hoe je het ook wendt
of keert, we horen nu eenmaal bij
de zwakkere landen van Europa.
Het was tenslotte, niet alleen in
ons eigen land, al een enorme
verrassing, dat de Oranjeploeg
tweede werd in de groep en het
sterker geachte Montenegro het
nakijken gaf.
Montenegro is één van die
subtoppers, die zijn ontstaan na het
uiteenvallen van Joegoslavië, lange
tijd het beste basketballland van
Europa. In de Kroatische hoofdstad
Zagreb zal de ploeg worden
geconfronteerd met drie andere
landen, waarvan de beste spelers tot
de opsplitsing samen één – zeker
voor Nederland – onverslaanbaar
team vormden.
Hoe goed die ‘nieuwe’ landen (niet
echt, want ze werden pas in 1944,
kort voor het einde van de Tweede
12
Wereldoorlog dus, samengevoegd
onder leiding van generaal Tito) ook
zijn, basketballfans die het oude
Joegoslavië hebben meegemaakt,
hoeven de ogen maar te sluiten om
zich weer die fantastische spelers
als de betreurde Drazen Petrovic,
Kresimir Cosic, Dragan Kicanovic,
Drazen Dalipagic, Mirza Delibasic,
Zoran Slavnic en ook latere helden
als Toni Kukoc, Dino Radja en Zarko
Paspalj voor de geest te halen.
Nederland treft in Zagreb drie van
die nieuwe Balkanlanden en met
ook nog eens Griekenland erbij
mag je gerust spreken van een
loodzware poule, misschien wel
de sterkste van de vier, die elk vier
ploegen zullen afleveren voor de
knock-outfase in Lille.
Kan Nederland vanuit Kroatië
via die Franse stad terugreizen
naar huis of zal het gaan om
een rechtstreekse vlucht naar
Schiphol? Niets is onmogelijk,
maar het zou (weer) een enorme
verrassing zijn als Oranje vierde
in de groep zou worden (dat lijkt
het maximaal haalbare) en Lille
zou halen. Overigens is dan is de
winnaar van groep D (spelend in
Riga, Estland) de eerste opponent
in de kruiswedstrijd. Dat zal
vermoedelijk Litouwen worden. De
verliezend finalist (tegen Frankrijk)
dus van het vorige EK… En er zijn
grenzen… zelfs voor de nationale
mannenploeg.
Met Slovenië, Kroatië en Griekenland
treft Oranje drie ploegen uit de
Europese subtop. De Grieken
werden weliswaar in 2013 slechts
elfde, maar de keer daarvoor vijfde
en in 2009 was er zelfs een bronzen
medaille. Kroatië was de laatste keer
vierde en Slovenië vijfde. Je moet
wel een onverbeterlijke optimist zijn
of echt helemaal niets snappen van
de Europese verhoudingen in het
basketball, wil je winstkansen zien
tegen deze toplanden.
De kansen voor Nederland lijken
te liggen in de wedstrijden tegen
Georgië en Macedonië, twee landen
die er weliswaar in Slovenië bij
waren, maar met gedeelde 17e en
21e plaatsen een potten konden
breken.
Over Nederland praat eigenlijk
niemand als gevraagd wordt
naar de kanshebbers in de groep.
Logisch natuurlijk, want wie kent
onze ploeg. Tenslotte waren we er
25 jaar gelden voor het laatst bij
(toevallig ook in Zagreb…) en toen
waren de spelers van nu de luiers
nog niet ontgroeid of zelfs nog niet
geboren.
Alleen de Sloveense hoofdcoach
Jurij Zdovc, die als speler en coach
prachtig palmares heeft, noemt
Nederland even, maar dan slechts
om te melden, dat hij onze ploeg
niet kent. “De overige landen

kennen we goed en ik denk dat we
een goede kans hebben.” Ook de
Sloveense forward Zoran Dragic
(met zijn broer Goran spelend voor
de Phoenix Suns in de NBA) ziet
zijn ploeg zeker tweede worden na
een verbeten strijd met Kroatië en
Griekenland. De Kroatische routinier
Krunoslav Simon (nu spelend voor
Lokomotiv Kuban in Rusland) spreek
van een goede loting en twijfelt niet
aan deelname aan de eindronde.
PROGRAMMA NEDERLAND
Nederland begint EuroBasket
op zaterdag 5 september tegen
Georgië, een dag later gevolgd door
de wedstrijd tegen Macedonië.
Gelijk dus de twee tegenstanders
tegen wie een nieuw succes
gestaltemoet krijgen. Noem het
dus gerust het Weekeinde van
de Waarheid. Op de rustdag, die
daarna volgt, weet de Oranjeploeg
dus eigenlijk al hoe de vlag erbij
hangt. Op dinsdag, woensdag en
donderdag volgen Slovenië, Kroatië
en Griekenland. Normaal gesproken
drie landen, waartegen Nederland
geen enkele kans heeft. Maar in
een poulesysteem willen coaches
nog wel eens kijken naar een plek,
die misschien wat gunstiger is qua
tegenstander of omdat de plaatsing
al een feit is, de topspelers wat
rust geven. Er is na de voorronde
tenslotte maar één rust/reisdag en
dan gaat het alweer verder in Lille.
‘TWEE WEDSTRIJDEN WINNEN’
Bondscoach Toon van Helfteren
– tenminste daar gaan we op
dit moment maar vanuit – was
erbij toen in Parijs zijn ploeg
werd gekoppeld aan drie ex-
Joegoslavische ploegen en
Griekenland. Hij was daar niet
blij mee en had. gehoopt op een
wat lichtere loting. “Ja, natuurlijk,
maar het is niet anders. Ik had ook
liever in Berlijn gespeeld. Dat zou
prettiger zijn geweest voor de fans.
Is gemakkelijker aan te rijden. We
moeten twee wedstrijden winnen
willen we verder komen en dat zal
heel moeilijk worden in deze zware
groep.” De plaatsing voor het EK
heeft in elk geval iets losgemaakt
in Nederland. Van Helfteren: “Ik,
wij, willen nu meehelpen een
fundament te leggen voor de
toekomst. De bereidheid om het
samen te doen is er in het verleden
nooit geweest. Nu wel, lijkt het.”
KERSSENS WEG BIJ ORANJE
Henk Kerssens
is niet langer de
teammanager
van de Oranjemannen.
De 67-jarige
Veghelaar trad
vorig voorjaar
in dienst bij
de nationale
basketballploeg,
die zich
afgelopen zomer kwalificeerde voor
het EK.
Een commissie van oudinternationals
buigt zich over de
toekomst van het basketball in
Nederland. Zowel op financieel als
personeel vlak gaat er de komende
tijd veel veranderen. Het vertrek van
Kerssens, die in ‘goed overleg’ tot
het besluit weg te gaan is gekomen,
past in dat plaatje.
13

Rubriek van alles en nog wat TipOff
Facebook en Twitter zijn een onuitputtelijke bron voor
leuke beelden van onverwachte momenten. En wordt
wat af ‘gedeeld’ en ‘geliked’ via telefoon en allerlei
computer-devices.
Jacob Bergsma laat zijn ogen langs talloze pagina’s
glijden en pikt de leukste basketball-gerelateerde
plaatjes eruit.
FACEBOOK
Een collage van foto’s van de wedstrijd
Den Helder Kings – Landstede Zwolle.
Supporters die zich massaal inspannen
om de Kings te redden.
Erwin Hageman met de toen
mogelijke redder, oud-sponsor René
Coltof
Jemaine, Sandra, Joey, Fabian en
Roy knipten zich het apezuur voor
voldoende snippers
Vrijwel iedereen beklom de tribunes
met een Go Kings shirt
Sfeer overal: het regent confetti
Om tien over zes gaat de eerste
toeschouwer er al goed voor zitten
Vrijwel iedereen beklom de tribunes
met een Go Kings shirt
14

FACEBOOK
Het motto: One Coach, One Team, Our Kings
Jean-Marc Jaumin weet zich gesteund door blauwe
tribunes
Jean-Marc Jaumin weet zich gesteund door blauwe
tribunes
Sta op als je voor Den Helder bent
Supporter Dennis had al snel de
ontbrekende twee ton voor voorzitter Rob
Waardenburg gevonden. Dennis: ‘Hopelijk
kan je er wat mee…”
15

16
FotoSpecial

Foto special
Zorro-ballet op het basketballveld
achter het masker zit Worthy de Jong
_______________________________________
Foto’s : PETER VAN DER VELDE
17

FotoSpecial
Foto special
Janiek van Veen
________________________________
Foto:
PETER VAN DER VELDE
18

Foto special
Jacobine Klerkx
________________________________
Foto:
PETER VAN DER VELDE
19

20
FotoSpecial

Foto special
Rebound. Ross Bekkering en DeJuan
Wright met Marcel Aarts en Stefan
Wessels
________________________________
Foto:
PETER VAN DER VELDE
21

22
FotoSpecial

Foto special
Hoera. Gewonnen in de
EuroChallange.
____________________________
Foto: PETER VAN DER VELDE
23

LAST MINUTE CALL-UP REGGIE JOHNSON BLIJKT TOPAANKOOP VOOR SPM SHOETERS
Tekst: Rob van Gameren
Foto’s: Peter van der Velde
Een ezel stoot zich doorgaans niet twee keer aan dezelfde
steen. Zo wel SPM Shoeters, dat voorafgaand aan het seizoen
al twee centers versleet alvorens het zich versterkte met Reggie
Johnson (25). De Amerikaanse kolos vond na een moeizaam
jaar alsnog onderdak bij een club en geniet met volle teugen in
Den Bosch.
Johnson heeft net de ijzersterkte overwinning tegen
het Duitse Ulm in de EuroChallenge tot zich door laten
dringen als een grote grijns vat op hem krijgt. Ruim
twee maanden terug was zijn basketballtoekomst
hoogst onzeker. SPM Shoeters had net zijn tweede
center weggestuurd en was driftig op zoek naar
een sterkhouder onder de borden met snelheid en
defensieve kwaliteiten. Het trof de clubloze Reggie
Johnson (2,06 meter en 132 kilo) en dat bleek al meteen
een voltreffer. Tijdens zijn debuut in de competitie scoort
hij meteen twintig punten en tien rebounds en enkele
dagen later in de Europese wedstrijd tegen Brindisi
voegt hij er gewoon weer twintig toe. Het publiek heeft
meteen een nieuwe favoriet: een grote knuffelbeer met
gigantische handen.
2525

Reginald Johnson
NBA D-League
In 2013 heeft Johnson er net vier jaar universiteit
bij Miami opzitten. In een team met Shane
Larkin –tegenwoordig spelend bij de New York
Knicks – schopt Miami het tot het grote NCAAtoernooi.
Het team krijgt in het oostgedeelte
het plaatsingsnummer twee. Het toernooi
begint voortreffelijk met twee overwinningen.
Tegen Marquette gaat het echter mis. Johnson
is geblesseerd en komt niet aan spelen toe,
wat de ploeg duur komt te staan. Zo eindigt
de collegetijd van Johnson met een zware
domper. Waar Larkin wordt opgepikt door de
Dallas Mavericks in de NBA, komt de naam van
‘Big Reg’ op het draftboard niet voor. “Natuurlijk
26
een teleurstelling”, zegt hij met ogenschijnlijke
nuchterheid. “Iedereen droomt van de NBA. Het
is spijtig dat ik tijdens het hele NCAA-toernooi
met een blessure speelde en zelfs de wedstrijd
tegen Marquette moest missen. Dat is je laatste
visitekaartje aan de grote teams.”
Johnson speelt eind 2013
in de NBA D-League,
maar krijgt er niet echt
voet aan de grond

Toch mocht hij blijven hopen.
In de zomer tekent hij bij
de Delaware 87ers in de
NBA D-League, zeg maar de
tweede divisie van de NBA.
De 87ers zijn het satellietteam
van de Philadelphia 76ers. De
reserves maken er minuten
of geblesseerde spelers die
terugkomen doen vaak ritme
op bij de 87ers. Reggie beleeft
mooie momenten tijdens
de persdag en proeft al een
beetje aan de NBA-smaak, zij
het NBA-light. “Als NBA niet
lukt, dan is de D-League daarna
de sterkste league ter wereld.
Na tien wedstrijden en niet
bijster veel speeltijd ben ik
vertrokken. Ik heb mijn conditie
op peil gehouden in die tijd,
maar weinig wedstrijden meer
gespeeld tot ik hier in Den
Bosch arriveerde.”
Beestachtig lichaam
Wie Johnson ziet, ziet meteen
een beest van vent. Als je hem
hoort praten, dan hoor je een
zachte en vriendelijke stem. In
zijn eerste twee maanden in
Den Bosch is hij zeker de nodige
vetmassa kwijtgeraakt en oogt
hij scherper, sneller en vooral
fitter. SPM Shoeters gaat zeker
veel plezier aan de grote man
beleven, die niet alleen sterk is
onder de basket, maar ook de
‘soft touch’ heeft. Vrije worpen
vliegen makkelijk binnen en een
midrange jumper is voor hem
ook geen angstige gebeurtenis.
“Ik heb altijd al makkelijk kunnen
schieten. Sinds dat ik jong ben,
loop ik niet weg voor dat soort
ballen. Ondanks mijn grote
handen heb ik daar
27

Reginald Johnson
nooit moeite mee gehad. Het
geeft je teamgenoten ook
vertrouwen. De opties worden
ruimer als je niet alleen via layups
of dunks kunt scoren.”
Ook teamgenoot Stefan
Wessels is blij met de
aanwezigheid van de center.
“Je krijgt zo’n beer onder de
basket niet zó maar weg.
Daar hebben we vorig jaar
regelmatig wedstrijden laten
28
Met zijn 132 kilo en 206 centimeters
is Big Reg een bezienswaardigheid
bij wedstrijden van SPM Shoeters
liggen, op rebounds. Met
hem hebben we daarin een
sterke troef, met name zijn
aanvallende rebounds.” Vorig
jaar had SPM Shoeters met
Tai Wesley een fantastische
center die meesterlijk was
in het inside-outspelletje.
Zijn rebounding was wat
minder, mede door zijn
beperkte lengte (2,01 meter).
Vaak moest hij tegen grotere
tegenstanders opboksen.
Johnson komt ook nog wel
eens grotere centers tegen,
maar met zijn fysiek is het vaak

een ongelijke strijd. Een NBA-klaar
lichaam, zouden ze in Amerika
zeggen.
Bescheiden
Tegenover dat indruk-wekkende
postuur staat een enorm politiek
correcte persoonlijkheid. Veel
beleefdere en zachtaardigere
basketballers zijn er wellicht niet te
vinden op de velden. Uit zijn mond
zelden een onvertogen woord en
ook zijn houding ten opzichte van
scheidsrechters is uiterst vriendelijk.
“Het team staat altijd op één. Ook
al speel ik matig, als het team wint,
ben ik net zo gelukkig als dat ik
wel goed speel. Ik leer er van en
probeer nog harder te werken. Ik
geniet van elke seconde hier bij
dit team en in de stad Den Bosch.
Het is een fantastische ervaring
en met deze medespelers wordt
het steeds leuker. We hopen nu
wel te overwinteren in Europa
en natuurlijk mikken we op de
titel. Met deze groep spelers kan
dat ook niet anders. Daar ligt ook
meteen de uitdaging. Ik hoor
soms van mensen dat wij op
voorhand eigenlijk al tot kampioen
zijn uitgeroepen. Dat wist ik eerst
helemaal niet en zo voelt het ook
niet binnen deze groep. Daar zorgt
coach Jones wel voor. Als we een
keer een wedstrijd slap spelen, krijgt
hij iedereen weer scherp. Zoiets lukt
vaak alleen als je ervaren spelers in
de groep hebt zitten. Daar zit het
hier wel goed bij. Een topgroep.”
29

Zorg en Zekerheid Leiden alweer vierde Nederlandse
club voor Jeroen van der List
WERK
EN
HOBBY
Tekst: Menno Schraven
Foto’s: Peter van der Velde
30
30

Hij heeft al tijden last van een polsblessure, maar
knalt er desondanks de ene na de andere driepunter
in voor zijn nieuwe club Zorg en Zekerheid Leiden.
De net 25 jaar geworden Jeroen van der List is
gek van het spelletje én ambitieus. Een sterkere
buitenlandse competitie lonkt nog steeds. “Er zijn
meerdere wegen naar Rome.”
Na Leeuwarden, Den Bosch en Den Helder streek de uit Gouda
afkomstige Jeroen van der List dit seizoen neer in Leiden. Alweer
zijn vierde Nederlandse club. Desgevraagd zegt hij de huidige
situatie in Den Helder, waar hij de voorbije twee seizoen actief
was, wel een beetje hebben zien aankomen. “Het is natuurlijk
niet zo dat alles in één keer zo slecht gaat. Dat heeft zich
opgebouwd.”
Van der List kan terugkijken op een goede periode onder
coach Jean-Marc Jaumin. Hij werd zelfs twee jaar achter elkaar
uitgeroepen tot Most Improved Player van de Dutch Basketball
League. Toch hoefde hij niet lang na te denken toen hij via zijn
agent werd benaderd door Leiden. “Deze club draait natuurlijk
al een paar jaar mee aan de top. Heeft een fanatiek publiek dat
echt de zesde man kan zijn. In het begin was het wel apart om
hier te spelen. Ik weet nog dat ik in de eerste thuiswedstrijd op
het veld Rogier (Jansen, red) aankeek en zei: “Ik heb gewoon een
Leiden-shirt aan.”
Anders
Het spel dat Eddy Casteels, opnieuw een Belgische coach, zijn
ploeg voorschrijft, ligt de 2.13 meter lange Van der List wel. “Het
is anders dan vorig jaar. Veel sneller en minder tactisch. Ik speel
meer van buiten, wat wel ten koste gaat van mijn inside game.
Daar moet ik nog beter balans in zien te vinden. Maar als ik open
sta is het een kwestie van niet nadenken en gewoon proberen
raak te schieten.” Opvallend is dat hij, gemeten over twaalf
titiewedstrijden, meer driepunters dan twee punters neemt (61
om 47). Bovendien werkt hij die af tegen een hoger percentage
(50,8% om 48,9%).
“Ik heb altijd wel talent voor schieten gehad”, bekent Van der List.
“In mijn collegejaar op Indian Hills heb ik echt ritme gekregen. Ze
hadden er een robot gun, die acht ballen achter elkaar afvuurt.
Je stelt zelf het aantal seconden ertussen in, maar in twintig
31

Jeroen van der List
minuten kun je zo vierhonderd schoten nemen.
Dan heb je wel lamme armen.” Als power
forward probeert hij op trainingen ook zijn
eigen leraar te zijn. “Ik heb geleerd de bal niet
na te kijken, maar meteen klaar te staan voor de
volgende. Eenmaal losgelaten kun je toch niets
meer corrigeren. Gaat ie raak, dan probeer je
het volgende schot precies op dezelfde manier
uit te voeren.”
Vechten voor elkaar
Over het huidige Leidse team waar hij deel van
uitmaakt is Van der List tevreden. “Iedere coach
heeft zijn eigen manier. Hij probeert dingen uit
en kijkt hoe snel we dat oppakken. Hij wil dat je
met je hart speelt. Dat we keihard vechten voor
elkaar en ook echt voor hém spelen.
Tactiek is minder belangrijk, maar we moeten
wel uitvoeren wat je met elkaar afspreekt. De
Amerikanen raken steeds meer gewend aan
de manier van spelen in Europa. Kennen straks
het niveau van de competitie. De ploeg begint
steeds meer samen te smelten tot een geheel
en na de kerst moet het gaan rollen.”
Van der List is een van de spelers die er in
wedstrijden regelmatig van langs lijkt te krijgen
van Casteels. Zelf ziet hij dat anders. “Het gaat
niet om boos worden. Het lijkt misschien erg
voor een buitenstaander, maar dat is niet zo. Hij
wil gewoon dat je het goed doet. Daar komt
veel emotie bij kijken. Ik probeer de fout die je
hebt gemaakt te gebruiken als motivatie om
het de volgende keer goed te doen.”
Uitgerekend in de thuiswedstrijd tegen Den
Helder ging het flink mis voor Leiden. Van
der List: “Dat had nooit mogen gebeuren. Zij
schoten heel goed, scoorden op de juiste
momenten. Wij hadden nog niet eerder een
dergelijke achterstand meegemaakt. In plaats
van rustig te blijven en een spelletje op te
zetten, gingen we forceren. We krijgen nog
zware wedstrijden tegen Groningen en Den
Bosch. Om Zwolle maak ik me minder druk.
Maar zonder dalen geen pieken.”
32
Polsblessure
Hopelijk is Van der List in het nieuwe jaar
eindelijk ook verlost van een zeurende
polsblessure die hem al van vóór de zomer
parten speelt. “Het is kraakbeenirritatie. Ze
noemen het TFCC, Triangulare FibroCartilage
Complex. Het doet pijn, maar ik kan ermee

spelen. Mijn hand heeft ook in een spalk
gezeten, maar ik ben eigenlijk iets te vroeg weer
begonnen. Er is nu tijd nodig om het te laten
herstellen, maar het wordt niet erger door te
basketballen.”
De blessure kostte hem uiteindelijk wel het
meespelen met Oranje in de geslaagde
kwalificatiereeks voor het Europees
kampioenschap. “Ik hoop dat ik straks mee mag
doen. Vorig jaar sukkelde ik met die blessure,
kon ik niets bijdragen voor mezelf. In zo’n
periode besef je dat basketball niet alleen je
werk is maar ook je hobby. Als je een tijdje niet
speelt begint het echt weer te kriebelen. Wil je
weer een balletje door de ring gooien, dat blijft
toch het leukste.”
Lichaam en ambities
“Tijdens het seizoen is er weinig tijd voor een
sociaal leven”, zo ervaart Van der List. “Maar als
je dan vrij bent, zijn je vrienden op school of aan
het werk. Veel mensen onderschatten wat wij
doen. Mensen die een normale baan hebben
en graag zouden willen ruilen. Maar het is twee
keer per dag trainen, tussendoor rusten en op
tijd naar bed. Tussendoor heb je dan nog even
tijd om een boodschap te doen. Eigenlijk zijn
wij mensen hier ook niet voor gemaakt. Je krijgt
slijtage aan je botten en gewrichten. Op de
langere termijn maak je je lichaam kapot.”
Dat betekent niet dat Van der List niet uitkijkt
naar acteren op een hoger niveau. “Ik zat op
high school samen met Nikola Vučević die
nu bij Orlando Magic zit. En ik heb in die tijd
tegen NBA-spelers als O. J. Mayo en de broers
Brook en Robin Lopez gespeeld. Bij mij is het
iets anders gelopen, maar er zijn meerdere
wegen naar Rome. Ik heb zeker nog ambities
om op een hoger niveau te spelen. Ik heb er het
lichaam en het schot voor en ben nog niet te
oud. Ik moet alleen mentaal nog sterker worden
en ik wil mijn spel verbreden.”
Opleiden
Over de staat van het basketball in Nederland is
Van der List niet al te positief. “Ik hoop echt dat
het basketball in Nederland beter zal worden.
Het begint bij een goede jeugdopleiding. Veel
clubs zijn daarmee bezig, maar het probleem
is dat er niet veel geld beschikbaar is voor
basketball. In landen als België, Frankrijk en
Duitsland is er de combinatie met school.
Voor de jonge spelers bij Leiden is het ook een
privilege om mee te kunnen trainen. Ze houden
ons scherp, maar ook andersom.”
“Zelf trainde ik bij Springers in Gouda veertien
keer per week dat was toen best bijzonder.
Daarna ging ik naar Rotterdam en op 16-jarige
leeftijd belandde ik bij Antibes in Frankrijk. Mijn
ouders gingen in die periode net scheiden en
ik maakte de keuze om daar te gaan wonen.
Ik spreek nu vrij goed Frans, dat heb ik er in elk
geval uitgehaald.”
33

Meindert van Veen
Internationals begrijpen NBB-besluit over Meindert van Veen niet
WOEDE EN
VERBIJSTERING
Lekdetec met een ludieke actie. foto Michiel van Beers
Samenstelling: Jan van der Nat
Foto’s: Peter van der Velde
34
Het aan de kant schuiven van vrouwenbonds-coach Meindert van Veen
trilde de dagen na het formele bericht van de NBB behoorlijk na. Dat was te
verwachten als je iemand na 28 dienstjaren zonder behoorlijke verklaring
een schop onder zijn achterste geeft en al helemaal als je het – in dit geval –
lijdend voorwerp het hoe en waarom niet behoorlijk uitlegt. De gedachte dat
dit verhaal wel over het weekeinde heen kon worden getild, was natuurlijk
naïef. Dan onderschat je op een vreselijke manier de kracht en macht van de
sociale media.
Als er in het basketball stront aan de knikker is, is dat koren op de molen
van de (landelijke) kranten, die nauwelijks weten dat er in Nederland wordt
gebasketbald. Opeens is er dan wél ruimte. Uit de stortvloed aan verhalen
maakten we een keuze. Hierbij een aantal passages uit die verhalen.

AD 8 november
Het besluit van de Nederlandse basketbalbond (NBB) om vrouwenbondscoach
Meindert van Veen na een kwart eeuw van de bok te halen, heeft bij Oranje tot een
revolte geleid. Twee topinternationals overwegen uit solidariteit direct te stoppen. ,,Dit
is zo respectloos.''
“Meindert heeft 28 jaar zijn ziel en zaligheid gegeven. Maar dat betekent dus helemaal
niets'', meent Tanya Bröring. Afgelopen week zat Oranje's sterkhouder met enkele
andere internationals met Wender aan tafel om hun ongenoegen over het besluit
te ventileren. “We hebben gezegd dat dit kan leiden tot een enorme
vertrouwensbreuk tussen bond en speelsters. Maar dat risico willen ze
wel nemen.''
Bröring, die de afgelopen jaren in de Spaanse competitie speelde,
verbindt uit loyaliteit haar lot aan dat van Van Veen. “De bond geeft mij
geen keus'', stelt ze. “We waren al redelijk verontwaardigd voordat we
het gesprek ingingen, toen we eruit kwamen waren we nog bozer. Als
de NBB er zo in blijft staan, ga ik niet verder als international. Het gaat
er niet om dat wij niet met iemand anders willen werken. Maar dit is zo
abrupt. De bond geeft zichzelf hiermee een brevet van onvermogen.
Dit kan niet. Maar er gaat geen lampje branden, er is geen enkel begrip
voor ons standpunt.''
Tanya Bröring
NOORDHOLLANDS DAGBLAD 11 november
Van Veen proefde een weekeinde lang onbegrip op en rond het
basketbalveld. Zijn wereld, lust én leven. “Niemand begreep de keuze van
de bond. Speelsters werden emotioneel. Internationals schudden het
hoofd. Hoe is het mogelijk’’, vroegen ze zich met hem af. Directeur Wender
zal proberen het ze uit te leggen en kan een zware kluif verwachten
om boze basketbalsters te overtuigen. Van Veen wacht ondertussen
op het voorstel dat hem met het oog op de toekomst wordt gedaan.
Het buitenland lonkt reeds. Logisch want op zijn vlak staat de mondiale
bekendheid van Meindert van Veen gelijk aan die van Guus Hiddink in de
voetbalwereld. “In België hadden ze het bericht ook gehoord en zijdelings
een lijntje uitgegooid. Maar ook elders. ik weet nog niet wat ik gaan
doen. Mag ik naast het begeleiden
van coaches in mijn vrije tijd een
club trainen? Zou wat mij betreft
makkelijk kunnen.’’
Zoals hij zich ook moet afvragen
of het coachen van CTO, de
opleidingsploeg die hij dit seizoen
al vaker dan vaste baas Remy de
Wit begeleidde, nog wel kan. Op de
vraag waarom hij in hemelsnaam
wordt afgezet als bondscoach kreeg
Van Veen al wel antwoord. Zij het in
bedekte termen. Zijn leeftijd speelde
een belangrijke rol in de beslissing.
“Als je ouder wordt kan er sneller wat
met je gebeuren. Maar daar ben ik
helemaal niet mee bezig. Coachen is
wat ik het allerliefste doe. En vooral
ook, blijf doen.’’
Meindert van Veen
35

Meindert van Veen
DE VOLKSKRANT 11 november
International Leonie Kooij (28) speelde bij het Nederlands team tien jaar
onder Van Veen. “Het nieuws was voor mij echt één grote schok”, zegt ze. “Ik
vind het ontzettend pijnlijk hoe dit gaat.”
De basketbalsters hoorden vrijdagavond voor het eerst van het vertrek van
hun coach, via het persbericht dat basketbalbond NBB op haar website
plaatste. Meteen zochten de spelers contact met elkaar.
Kooij benadrukt dat ze niet alleen staat. “Als spelersgroep willen wij dit
helemaal niet. Wij zijn hartstikke blij met hem, ik weet niet beter dan dat
Meindert mijn coach is.”
Van Veen (63) was al bondscoach van de Nederlandse basketbalsters toen
de Berlijnse muur nog overeind stond. Kooij erkent dat er ooit een einde
moest komen aan Van Veens lange loopbaan. “Maar dit verdient hij niet.
We willen dat hij op een waardige manier afscheid kan nemen, via een
geleidelijker traject.”
Leonie Kooij
COLUMN TON BOOT IN DE TELEGRAAF 11 november
Meindert heeft als coach unieke prestaties geleverd. Niet alleen veroverde
hij met de vrouwen veertien keer de nationale titel, hij is de enige coach die
zowel bij de mannen als bij de vrouwen kampioen van Nederland werd.
Verder is hij gedurende een periode van 28 jaar bondscoach geweest, het
meeste van alle sporten!
Als een contract afloopt, heeft een partij het recht om er mee te stoppen. In
dit geval moet er dan wel een plausibele reden gegeven worden. De bond
kwam niet verder dan zijn leeftijd van 63 jaar. Over de hoge kwaliteit van
zijn werk werd met geen woord gerept.
63 jaar is, vanwege zijn ervaring en leergierigheid, eerder
een reden om met hem door te gaan. Van Veen heeft nooit
een signaal gekregen dat 63 jaar de uiterste grens is. Terwijl
al bij zijn geboorte duidelijk was dat hij in 2014 63 jaar zou
worden. Sterker nog, in december 2013 hebben de staf
en de speelsters van het nationale team een commitment
moeten tekenen dat ze nog twee jaar met elkaar door
zouden gaan! Louis van Gaal is ook 63 jaar, maar dit terzijde.
Ton Boot
Naar de echte reden van het lozen van Van Veen kan alleen
maar gegist worden. Het kan niet van de kant van de
speelsters komen, die zelfs zeer verontwaardigd waren over
het besluit van de bond. Misschien had hij vijanden onder
de bestuurders, tact was niet zijn sterkste punt. In elk geval is
het duidelijk, hoewel de bond dit ontkent, dat de volgende
bondscoach al bekend is.
Van Veen, een begrip in basketballand, is zonder enige twijfel één van de
beste basketbalcoaches, zo niet de beste. En minstens zo belangrijk: hij is
geliefd bij zijn speelsters. Meindert is meer dan respectloos behandeld, hij
is op een schandalige wijze gedumpt. Oud vuil, of zoiets. Het zegt ook veel
over de leiding – alle bestuurders moeten hier van geweten hebben – van
de basketbalbond.
36

AD 14 november
Meindert van Veen (63) schreeuwt, tiert en dirigeert al ruim een kwart eeuw
langs de lijn. De basketbalbondscoach van het Nederlands vrouwenteam
- zijn contract wordt volgend jaar niet verlengd - ontziet niemand. Toch
lopen alle internationals weg met 'de snor', zoals zijn bijnaam luidt. “Zou ik
misschien dan toch niet iets goed doen?''
Bijna alles offerde hij voor het basketbal op.
Ook een maatschappelijke carrière. Van Veen
had geen trek om in het horeca-imperium
van de familie te gaan werken. Hij koos zijn
eigen weg, geld was geen drijfveer. “Mijn
directe liefde ligt bij het coachen”, zegt Van
Veen. En dat is volgens hem de essentie van
het bestaan. Dat hij bij moest klussen in de
visafslag of het magazijn om rekeningen te
betalen, maakte hem niet uit.
En niemand hoeft medelijden te hebben,
stelt de Heldenaar. “Het is mijn eigen,
vrijwillige keuze geweest. Gelukkig heb
ik een gezin dat het allemaal accepteert.
Natuurlijk wil ik met mijn vrouw en kinderen
op vakantie. Maar als het niet kan, dan kan
het niet. Ze klagen daar nooit over.”
“Het is net het echte leven, hè. Je wilt niet
weten wat ik allemaal hoor of wat mij door
de meiden in vertrouwen wordt verteld. Van
incest tot abortus, echt alles. Een meisje dat
in elkaar is geslagen door haar vriendje. Dat
kom je tegen. Of een meisje van zestien dat
is aangerand door een vader van een van
haar teamgenootjes. De onmacht die je dan
voelt als je zo iemand in de hal tegenkomt...
Het bloed komt onder je nagels vandaan, je
zou die gozer het liefst een knal voor zijn kop
geven. Maar dat kan niet, want zo'n meisje
vertelt mij zoiets in vertrouwen. Geloof me,
dan is coachen zo'n eenzame job.”
kunnen vertrouwen.''
“Ik ben ook een halve maatschappelijk
werker. Ik hoef dat niet te doen, nee.
Sommige andere coaches zijn daar helemaal
niet mee bezig. Ik wel. Voor die meiden ben
ik een soort vaderfiguur, ze weten dat ze mij
“Ik voel me coach, ben een coach. Nog steeds, ook al ben ik 63. Maar
leeftijd zegt mij niks. Ik denk dat ik nog steeds mensen kan helpen, volg
een masterclass coaching bij NOC*NSF. Om beter te worden, mijzelf
te ontwikkelen en beter naar speelsters toe te zijn. Ik ga nooit met
basketbalpensioen, dat is het idee. Van Basten kreeg hartkloppingen, Cruijff
kreeg het aan zijn hart. Ik heb nog nooit lichamelijke signalen gekregen,
het punt van verzadiging ken ik niet. Kijk, ik houd van een frisdrankje en een
stukje vlees. Daar word ik liever 70 mee, dan 80 met dingen die misschien
veel gezonder en minder lekker zijn. Het is misschien niet leuk voor mijn
naaste omgeving, maar ik stort liever in elkaar tijdens het coachen, dan dat
ik vijf jaar langer kan leven achter de geraniums. Is niks voor mij.''
37

Punch Delft
38
SENTIMENTAL
JOURNEY NAAR DELFT
Tekst: Charis Sideris
Foto’s : Archief
en reunie Punch
Bob Jonius
Lace Strong met links Jan Loorbach
Ooit was Delft de luis in de pels van het Nederlandse
basketball. In de zestiger jaren begonnen als
studentenvereniging Punch, later groot gegroeid in de
gloriejaren van de vette sponsoring en overvloedige mediaaandacht,
hing er rond de club een aureool van verregaande
eigengereidheid. Desondanks, of wellicht juist daardoor,
groeide Punch uit tot een club die jarenlang in de top
meedraaide, met als hoogtepunten landstitels in 1969 en
1975. De Delftse aanhang, even eigengereid als de spelers,
vormde in die jaren voor de bezoekende clubs een gevreesde
factor bij de thuiswedstrijden die wekelijks uitgroeiden tot
ware happenings.

Maar dat kon niet eeuwig duren. Terwijl de
budgetten door de inbreng van steeds meer
Nederlandse Amerikanen bleven stijgen,
werd het steeds moeilijker om de daarvoor
benodigde financiën rond te krijgen. Temeer
daar Punch alleen bestond uit een eerste team
en dus geen eigen jeugdopleiding kende. Na
een lange doodstrijd werd de roemruchte club
dan ook in 1983 opgeheven. Natuurlijk waren er
meer monumentale bolwerken die de crisis niet
hebben overleefd. En ook daar zouden mooie
verhalen over kunnen worden geschreven.
Maar de aanleiding van dit verhaal is de reünie
die ik onlangs bezocht van datzelfde Punch.
Jan Sikking is jarenlang de aanvoerder en
inspirator van de ploeg geweest, maar ook
de man die zich achter de schermen flink liet
gelden. Vrijwel elke nieuwe organisatorische
of financiële ontwikkeling werd door hem
begeleid, meestal zelfs bedacht en ingeleid.
Vele topspelers, al of niet in de dop, van andere
clubs werden door Jan over de Delftse brug
gesleurd. Het kon dan ook niet uitblijven dat
diezelfde Jan Sikking bedacht dat het tijd werd
om die mooie jaren te gedenken middels een
reünie. En het kon eveneens niet uitblijven
dat die reünie een daverend succes werd, een
sentimental journey voor zo’n zestig voormalige
Delftenaren.
Het begon allemaal in
de zestiger jaren. Voor de
studenten aan de TH was er
eerder al een basketballclub
opgericht. Daar kon je
alleen maar voor uitkomen
als je daadwerkelijk
ingeschreven stond aan
de TH, thans TU, van Delft.
Deze beperking was tevens
een voordeel. Het toeval
bepaalde bijvoorbeeld dat
op een bepaald moment
drie internationals aan de
TH gingen studeren, en dus
automatisch lid werden
van Punch. Jan Bruin, Frans de Haan en Eric
van Woerkom vormden de kern van de ploeg
die in 1969 landskampioen werd. Daar werd
de basis gelegd voor de sfeer rond de club, die
uiteraard bestond uit intelligente, analytische,
dwarse figuren. Oftewel: eigengereid. Dat
werd nog eens versterkt doordat aanvankelijk
de wedstrijden voornamelijk werden bezocht
door studenten die hun fanatisme vaak op een
tamelijk erudiete, ludieke wijze beleden. Dit tot
afgrijzen van de bezoekende clubs, die dit soort
aanmoedigingen toen nog niet gewend waren.
In de jaren erna vond de explosieve groei
plaats. Er kwam geld, de eerste Amerikanen
werden aangetrokken, toen nog een
bezienswaardigheid. De tribunes zaten vol,
basketball werd hot, wekelijks kwamen er
samenvattingen van competitiewedstrijden op
tv. Ook Punch groeide mee.
Raak Punch 1974-1975
Vlnr boven: Harry Rodgers, Toon van Helfteren, Pieter van
Tuyll tot Serooskerken, Peter de Weijs, Eric van Woerkom.
Midden: Pieter Scheurwater, Harry Sluimer, Charles “Buff”
Kirkland, Jaap Maassen en Charis Sideris.
Onder : Joop Kok, Jan Sikking en Bill Sheridan.
39

Punch Delft
Het werd ontkoppeld van de TH,
Studentenvereniging Punch werd Factotum
Punch, en vervolgens Raak Punch. De
Amerikaan Bill Sheridan werd in 1972 als coach
aangetrokken, de 2.14 meter lange center Pieter
van Tuyll van Serooskerken kwam over van het
Leidse Bona Stars, de jonge Toon van Helfteren
uit Tilburg volgde, en de eerste Amerikanen
kwamen. Lace Strong en Terry Foster waren de
eerste spelers van overzee.
Alle stukjes van de puzzel schoven echter
in elkaar toen Buff Kirkland en Harry Rogers
werden gecontracteerd. Kirkland was een
undersized power forward die fysieke kracht
paarde aan een enorme sprongkracht,
atletisch vermogen en spelintelligentie. Hij
introduceerde de double pump, soms zelfs
de triple pump, en verhief deze tot ware
kunstwerken waarmee hij zijn lengtetekort
ruimschoots compenseerde. Zijn 2.05 lange
landgenoot Rogers speelde op de small forward
positie, maar kon op alle andere posities
evengoed uit de weg. Legendarisch was die
wedstrijd in de uitverkochte Ahoy tegen onze
voornaamste concurrent, regerend kampioen
40
Rotterdam Zuid. De
Rotterdammers speelden
onder hun coach Jan Bruin
(jawel die van het Punch
kampioensteam uit 1969!)
een full court man to man
press. Wij neutraliseerden
die door de bal simpelweg
aan Rogers te geven,
die met schuim op de
lippen werd verdedigd
door de Amerikaan Jackie
Dinkins, de MVP van het
vorige seizoen. Met de
ene spindribbel na de
andere bracht Rogers
dan de bal op, waarna
hij deze aan spelverdeler
Charis Sideris Jan Sikking gaf, die
vervolgens de aanval
opzette. Rogers genoot zichtbaar van die rol,
getuige enkele brede grimassen tijdens die
spindribbels. Met hen en de Nederlandse
kern Sikking, Van Helfteren, Van Tuyll, Van
Woerkom en ondergetekende beleefden we
een onvergetelijk seizoen dat in 1975 bekroond
werd met de landstitel.
Het was een bijzonder team, met allemaal –
alweer en nog steeds – intelligente, analytische,
dwarse figuren die permanent over het
functioneren van de ploeg nadachten en
discussieerden. Opnieuw lukt het me niet
om de term ‘eigengereid’ te vermijden. Dat
was enerzijds positief, maar het had ook
schaduwkanten. Het meest memorabele
conflict dat ik ooit heb meegemaakt, was de
ruzie die Sikking en van Helfteren kregen tijdens
een wedstrijd tegen uitgerekend aartsrivaal
Rotterdam Zuid. Een ruzie die werd beslecht
met het door de woedende Van Helfteren
keihard smijten van de bal naar het hoofd van
de even woedende Sikking. Deze voorkwam
een hersenschudding door de kanonskogel te
vangen. Het spreekt vanzelf dat hij het projectiel
nòg harder retour smeet. Ook van Helfteren

slaagde erin om die ‘pass’ te verwerken, waarna
het spel gewoon verder ging alsof er niets
gebeurd was. Het was niet voor niets dat uit die
ploeg drie bondscoaches zijn voortgekomen,
plus nog een eredivisiecoach.
Maar de ontwikkelingen gingen door.
Aangezien toen nog maximaal twee
buitenlanders waren toegestaan, loonde het
de moeite om Amerikanen te zoeken met
een Nederlands paspoort. Het fenomeen
‘Nederlandse Amerikaan’ deed zijn intrede, naar
later bleek profiteerde het overgrote deel van
door Theo Kinsbergen vervalste paspoorten.
Het begon met Gerhard Schreur, later gevolgd
door mannen als Danny Cramer, Mitchell Plaat,
Ron Kruidhof, Al Faber en nog vele anderen.
Punch moest mee in die race, en vond ene
Jimmy Woudstra uit Orange City (!) bereid
om te tekenen. Zijn paspoort hoefde niet te
worden aangepast. Met hem en de Amerikaan
Rudy Jackson – een enorme klasbak, maar ook
een even grote mafkees – bereikte het nog
eenmaal de finale van de playoffs, maar moest
toen de landstitel aan Parker Leiden laten. Vele
duizenden toeschouwers waren in de bijna
uitverkochte AHOY getuige van de beslissende
wedstrijd uit de play-off finale.
Daarna trad het onvermijdelijke verval in.
Sponsors kwamen en gingen. Na het afhaken
van Raak volgden Pioneer, drie sponsorloze
jaren, vervolgens Tripper Jeans en tenslotte
Rucanor. De sponsorbedragen werden steeds
minder, en in 1983 ging de stekker eruit. Een
relatief korte, maar memorabele periode was
ten einde.
Jan Sikking met Charis Sideris
Toon van Helfteren
Lace Strong met Dick Kooman
41

BS Weert toekomst
Samenwerking is de sleutel in Noord-Limburg
Michael de Jager
BS WEERT
WERKT AAN
EEN
BETERE
TOEKOMST
Tekst: Paul Vek
Foto’s: Christiaan Aarts
42
BS Weert is één van de weinige clubs in de Dutch
Basketball League die nog nooit failliet is gegaan. Niet
meer uitgeven dan wat er in kas is, is nog steeds een
gouden regel in Limburg. Desondanks kampen de
Limburgers met structurele, organisatorische problemen
waardoor de trotse landskampioen uit 1994 vandaag
de dag met een minimaal budget een figurant in de
competitie is geworden. Saillant detail is dat er van het
imago dat er alleen maar Amerikanen in Weert rondlopen
niets meer over is. Maar sinds de Weertenaren vooral met
Nederlandse talenten spelen is er van de prestaties nog
minder over. Onvrede en frustraties namen daarom hand
over hand toe maar alle, door de jaren heen opgehoopte,
negatieve feiten en gevoelens lijken nu een positieve
wending te krijgen. Al is de weg naar duurzaam herstel
nog lang.

lange tijd ruziënd over straat gingen. Anderhalf
jaar geleden leidde dat tot de oprichting van
Basketbal Academie Limburg (BAL), een tweede
basketbalvereniging naast BSW waarmee
BPL met diverse jeugdteams in de competitie
uitkomt. Dat leidde tot een leegloop bij de
vereniging BSW. Tegelijkertijd zakte de stichting
TOP, de proftak van BSW waarin het eerste team
en de Businessclub Weert zijn ondergebracht,
door opzeggingen van businessclubleden en
problemen met diverse hoofdsponsoren, steeds
dieper het moeras in.
Ondanks het wegvallen van hoofdsponsor
Maxxcom, het IT-bedrijf dat zelf in zwaar weer
is terecht gekomen en daarom afhaakte, is er
weer wat licht te zien in de tunnel naar sporthal
Boshoven. De proftak van BSW, de vereniging
BSW en de talentenopleiding van Basketbal
Promotie Limburg (BPL) werken aan een
oplossing die de drie, deels uit elkaar gedreven
partijen, weer moeten herenigen. Doel is om
het Weerter basketbal opnieuw op de kaart te
zetten via een gezonde samenwerking die de
laatste jaren zoek is geweest.
Meningsverschillen
Fiks uit de hand gelopen meningsverschillen
over een bestuursvorm waarin iedereen zich
kan vinden, over de manier waarop het geld
tussen de drie partijen moet worden beheerd
en besteed plus de wijze waarop talenten van
BPL naar BSW moeten doorstromen, hebben
ertoe geleid dat meerdere hoofdrolspelers
Het vlaggenschip van BSW is inmiddels
verbannen naar de marge van de eredivisie
en wint daar voor het tweede seizoenen op
rij nauwelijks wedstrijden. Dat blijft zo totdat
er structureel extra sponsorgeld binnenkomt,
iets dat is al meer dan tien jaar niet lukt. Zo
is BSW twintig jaar na het enige Weerter
landskampioenschap uit 1994 volledig door
haar hoeven gezakt. Dit leidde afgelopen
zomer tot hevige frustraties in met name de
sponsorraad, een vertegenwoordiging van
de businessclubleden. Die confronteerde het
bestuur van de stichting TOP bijna met de
vertrouwenskwestie. Kort voordat de knuppel
daadwerkelijk het hoenderhok invloog werd
het pad van de anarchie vervangen door
ouderwets Nederlands polderen.
Niet uit te leggen
“De hele situatie rondom het Weerter basketbal
was aan niemand meer uit te leggen”, zo
verwoordt Bernard Padberg de noodzaak
tot het begraven van de strijdbijlen. Padberg
zit namens de vereniging BSW met Peter
van Heukelom in de werkgroep die uit het
polderinitiatief is ontstaan. BPL/BAL levert
Gerard Ackermans en Bert Peerlings terwijl
Michael de Jager en Koen Klomp voor de
inbreng van de proftak van BSW zorgen.
Voorzitter is Rob Verheggen die bekend is met
de Weerter situatie en zelf een achtergrond
heeft in het basketbal. Hij gaat als neutrale
intermediair het veranderingsproces leiden.
43

BS Weert toekomst
Niels Vorenhout
Inmiddels is er twee maal overleg geweest
en vorige week is besloten dat de beoogde
samenwerking, met name de ‘hoe-vraag’, verder
zal worden uitgewerkt.
Dat is een belangrijk eerste succes omdat er
nogal wat oud zeer op en rond de vergadertafel
van het zevental ligt. Om de ernst aan te geven
wordt er in januari een intentieverklaring met
doelstellingen getekend. Dan vindt ook een
eerste inventarisatie plaats van het huiswerk dat
de drie partijen momenteel maken. Verheggen
is blij met deze voortgang. “Iedereen is weer on
speaking terms. Dat is pure winst als je ziet waar
we vandaan komen. De wil om er iets van te
maken is terug. Dat geeft veel energie.”
44
Nieuwe vereniging
De meest voor de hand liggende eerste
stap naar een nieuw begin is het in elkaar
schuiven van de twee verenigingen BSW
en BAL. De nieuwe vereniging moet plaats
bieden aan zowel prestatieve teams als aan
de breedtesport. Ook moet er een efficiënte
en blijvende doorstroming op gang komen
van de BPL-talenten via de vereniging naar het
eerste team. Zo moet er een gedegen Weerter
basketballbolwerk ontstaan met betere kansen
op inkomsten uit sponsoring en subsidies.
Iets dat in de huidige economische tijd een
enorme opgave zal blijven. Alles begint echter
met het antwoord op de vraag hoe en in welke
samenwerkingsvorm de drie partijen met
het geld omgaan. Pas als deze oude horde is

genomen, is er sprake van een echte doorbraak.
Vooralsnog zal dat geen weerslag op de
prestaties van Niels Vorenhout en zijn veredeld
jeugdteam hebben. De ambitieuze coach doet
in Weert ondanks alles prima werk. Dat hij geen
competatieve ploeg heeft is niet iets dat hij
alleen kan beïnvloeden. Lovenswaardig is de
wijze waarop de jonge coach ondanks
alles met ongeremd enthousiasme dagelijks
aan de slag gaat. BSW wint amper maar er
staat wel degelijk structuur en visie op het veld.
Vorenhout had daarbij alles voorbereid om dit
seizoen de sprong naar de subtop te maken,
maar omdat Maxxcom niet meer over de brug
kon komen met het toegezegde geld, bleef
de Amerikaanse versterking weg. En twee key
spelers maken in de huidige competitie het
verschil tussen plek vier of vijf, dan wel de rode
lantaarn.
Afgekocht
Inmiddels zijn BSW en Maxxcom
overeengekomen dat het IT-bedrijf vanaf
januari niet langer naamsponsor is van de
Weerter basketbalclub die in termijnen wel
het sponsorgeld voor dit seizoen ontvangt.
Een deel van deze 75.000 euro is inmiddels
overgemaakt. De 90.000 euro die het Venlose
bedrijf van Weertenaar Marc Nies voor het
seizoen 2015/2016 had toegezegd zijn door
deze regeling afgekocht.
Daarmee komt er een einde aan een
slepend conflict dat zes weken geleden bijna
uitmondde in een rechtszaak
waarin BSW het faillissement
van Maxxcom wilde aanvragen.
“Ik ben blij dat we zonder
tussenkomst van een rechter
alsnog tot een akkoord zijn
gekomen”, aldus Marc Nies
die geen warm gevoel aan
het hoofdsponsorschap
overhoudt. “Er zijn te veel
dingen geroepen en gezegd
om nog met een prettig gevoel
naar sporthal Boshoven te
gaan.” Voorzitter Michael de
Jager is blij dat BSW het hoofd
boven water kan houden.
“We kunnen de rest van het
seizoen met de huidige selectie
afmaken.” De afwikkeling met
de voormalige hoofdsponsor
houdt vooral in dat de Weerter club geen acuut
liquiditeitsprobleem meer heeft.
Sportief schiet de Weerter basketballclub dus
weinig op met deze deal die geen ruimte
biedt om de huidige selectie te versterken.
Even was er hoop op wat geld zodat er rond
Kerstmis alsnog Amerikanen naar Weert
konden worden gehaald, maar die hoop is
recent in rook opgegaan. Dat komt omdat het
toegezegde geld van Maxxcom deels pas na dit
seizoen wordt overgemaakt. Alleen als er extra
sponsoren binnenkomen kan er over nieuwe
spelers worden nagedacht. Niels Vorenhout
had zich al in dat lot geschikt. “Het zou me pas
verrast hebben als er wel geld voor versterking
zou zijn.”
45

Rene van der Wielen
René van der Wielen coacht in zijn achtertuin
DE CIRKEL IS ROND
Tekst: Luc Reuvers
Foto’s: Peter van der Velde
René van der Wielen is in Bemmel perfect op zijn
plaats. Sporthal De Bongerd staat zo’n beetje in zijn
achtertuin en met zijn overstap naar het coachen
van de eredivisievrouwen van Lekdetec is de cirkel
opnieuw rond. Een avondje bij volle maan in De
Bongerd.
Van der Wielen begon pas laat met basketball.
“Ik ben met mijn broer mee gaan trainen, ik
zat eerst op judo.” Van Malden (bij Nijmegen)
vertrok hij naar Wyba in Wychen. Zo’n
veertig jaar terug begon Van der Wielen
in het trainersgilde. “Ik ben in Wychen een
meisjesteam gaan trainen, ik was negentien,
mocht ik net autorijden en dan gingen we
met een busje.” Al snel lonkte zijn huidige
woonplaats Bemmel.
46

“Batouwe is echt nog een club, met
een historie en mensen die lang bij de
club actief blijven. Mensen die als ze
weggaan weer terugkomen.” Batouwe
ging bij de mannen en vrouwen al snel
naar de rayonhoofdklasse en streed veel
lokale derby’s. De mannen behaalden
een keer een titel in de hoofdklasse. De
vrouwen stoomden via de eerste divisie
en promotiedivisie tenslotte door naar
de eredivisie. “Wat heel goed is dat we
een sterke organisatie hebben gehad,
zowel in de vereniging als de stichting.
Het is een stabiele vereniging en de
stichting is ook stabiel en probeert de
uitgaven verantwoord te doen.” In het
verleden startte ook Laki Lakner zijn
loopbaan bij Batouwe. “Laki speelde bij de
mannen en trainde de vrouwen. Ik heb Laki
nog training gegeven.” Anno nu is Lakner met
Loon Lions een van de zwaarste tegenstanders
van Lekdetec. “We hebben veel avondjes
doorgebracht al pratende en videobanden, een
mooie tijd was dat.”
Het hele scala
Van der Wielen was zelf actief als coach in de
periode voor zijn kinderen kwamen. Via de
promotiedivisie ging ook hij aan de slag in de
eredivisie om vervolgens nog tal van nationale
selecties onder zijn hoede te nemen. “Het hele
scala heb ik wel voorbij zien komen. Soms
dichtbij, soms verder weg. Wel de leuke dingen,
je had de luxe dat je kon kiezen.” Jolly Jumpers
en Tonego zijn enkele van zijn voormalige clubs,
ook in Haaksbergen bereikte hij de eredivisie.
“Ik ben ook wel eens gestopt en wat jaartjes
niets gedaan, dat is ook wel belangrijk.’’
Matrixx Magixx in Nijmegen was een van de
eredivisieploegen die van de knowhow van Van
der Wielen profiteerden. Eerst de mannen en
later de vrouwen, die moesten stoppen toen
Magixx besloot al het beschikbare budget aan
de mannen te besteden. “Dat vind ik nog altijd
heel jammer.”
“Maar het is ook mooi dat eredivisiebasketball
in de buurt weer terug is en dat het hier van de
grond kwam. Mijn clubje in mijn achtertuin.
Het is een goed moment ook voor mezelf.”
De constructie bevalt Van der Wielen. “We
hebben een talentvol onder-16 team met
Thijs Sloot. We hebben geen onder-20 team
meer en dat heeft er ook mee te maken dat
vier talenten naar het CTO zijn gegaan. Toch
komt er nieuw talent aan. Er wordt drie keer in
de week hard getraind. Vasthouden en verder
bouwen.” Zelf was Van der Wielen ook een jaar
coach van de onder-16. In de eredivisie werkt
hij met wat van die speelsters samen, de cirkel
is rond. Voor Lekdetec was de terugkomst van
Lisanne de Jonge uit Amerika een meevaller,
zoals eerder de zusters Anouk en Chris Biesters
terugkeerden. De cirkel is vaak rond in Bemmel.
“Dat zegt tot wel wat.” Clubliefde? “Ja, voor het
geld is het niet, voor de trainers ook niet.”
Liefdewerk.
Van der Wielen was in het verleden ook vaak
actief bij nationale selecties. “Ik ben vaak
aangesloten om als coach van de coaches te
fungeren. De laatste jaren steeds ingevlogen.
Vaak redde ik het niet om de selectie te trainen
en vroeg te beginnen met school.” Als Van der
Wielen terugblikt in het verleden zijn het niet
per se de titels die blinken. “Het vele
47

Rene van der Wielen
jaren intensief samenwerken met respect
voor elkaar en de vriendschap die je daar aan
overgehouden hebt. Ook belangrijk. En altijd
wel een stuk ontspanning dat je krijgt. Het is
toch een hobby gebleven en dan moet het
wel leuk zijn. Zorgen dat ook anderen kunnen
genieten van het spelletje.”
Oranje
Maar ook de trip met Nederland VU16 naar
Trabzon staat nog vers in het geheugen.
“We hebben goed staan basketballen, maar
ik heb ook het Turkse volk anders leren
kennen, zeer gastvrij en respectvol.” Espoo in
Finland, twee keer Portugal, Boedapest en
zeslandentoernooien. Van der Wielen genoot
van de trips met de jeugdige Oranje selecties.
“Deze zomer nog in Italië geweest. Ook mooi.
Maar een fijne training is ook mooi.”
“We hebben bij Lekdetec tien speelsters en
kunnen lekker trainen. We kunnen lekker
werken en hebben een heel goede staf met
Anouk Biesters en Thijs Sloot erbij. We werken
met zijn drieën en nemen elke training wat tijd
voor specialisatie. We hebben een tactiek die
voortborduurt op wat Bart Sengers (de vorige
coach, red.) deed en aansluit bij het team. En de
speelsters uitleggen waarom we het doen. We
zijn er goed in geslaagd de boodschap over te
brengen.’’
48
De seizoenstart van Lekdetec was een flinke
opsteker met winst tegen Binnenland/
Rotterdam in de Supercup. “We hebben alles
wel gewonnen, maar soms kwam dat pas op
het eind. We hadden een flinke zeperd tegen
Landslake, maar we pakken ze binnen de week
voor de beker.”
Liefhebber Van der Wielen is thuis in Bemmel.
“Ik vind dat wij laten zien dat we met een
duidelijke structuur, organisatie en basketballfilosofie
ver kunt komen. Daar zijn we trots
op en krijgen we energie van. We hopen dat
we de kans krijgen deze groep bij elkaar te
houden. Aan de onderkant bij de jeugd en aan
de bovenkant.’’ Voor het algemene basketball:
“Ik zou wel willen weten hoe we er als club
aan kunnen bijdragen dat meer meiden gaan
basketballen. Daar moeten we tijd en energie in
steken, talent hebben we wel.”

EEN GESLAAGDE TRIP
Wat moet Travis Best gedacht hebben vlak voordat de
sprongbal opgegooid werd voor de wedstrijd van zijn
Virtus Bologna tegen de Amsterdam Astronauts? Het was
november 2006 en de laatste van zijn 771 NBA-wedstrijden
had Best al meer dan een jaar ervoor gespeeld. Uiteraard
was het spelen en leven in Europa een grote omschakeling
geweest, maar het geld (het gerucht ging dat de vraagprijs
rond de miljoen dollar lag) was goed, en de competitie
uitdagend genoeg.
Column
Peter van Paassen speelde, na zijn
opleiding op St. Bonaventure in de Verenigde
Staten, twaalf seizoenen als professional
in België, Spanje, maar vooral
in Nederland bij Den Helder, Amsterdam
en Den Bosch. Het seizoen 2012-2013
was zijn laatste. Het was genoeg geweest
en tijd voor een maatschappelijke loopbaan.
Nu werkt hij als consultant sportcommunicatie
bij Hill+Knowlton Strategies.
In deze column laat hij maandelijks
zijn licht schijnen op de Nederlandse
sport en – logisch – het basketball in het
bijzonder.
‘‘ Gelukkig was
er nog het
nachtleven”
Een EuroChallenge-tripje naar Amsterdam, met alles waar
de stad, zeker in NBA-kringen, om bekend staat, was dan
ook geen straf. Toch was daar dat moment van verbijstering.
De zaal was niet eens zo veel kleiner dan wat hij wel eens
in Italië tegenkwam, maar zo slecht gevuld had hij het nog
nooit meegemaakt. Het contrast tussen volle zalen in de
NBA en de enkele tientallen toeschouwers in de Sporthallen
Zuid moest hij even op zich in laten werken. Waar was hij
terechtgekomen? “Dude, where are y’all fans?”, vroeg hij aan
Will Chavis, de sympathieke, maar vaak overmatchte point
guard van Amsterdam. Chavis keek naar de tribunes, leek
even koppen te tellen als een onderwijzer die aanwezigheid
van leerlingen noteert en zei droogjes: “Looks like they’re all
here.”
De bal ging omhoog, Bologna won de ‘tip’. De eerste play
van de Italianen was een ballscreen voor Best. Nauwelijks
gehinderd door Chavis, zijn verdediger dribbelde hij richting
het screen. Plots was hij ‘m helemaal kwijt. Waar was hij? Met
diezelfde verbaasde blik nam Best nog drie dribbels achter
het ballscreen. Hij ging er maar vanuit dat Chavis zich ergens
achter de screener bevond, leek zijn schouders op te halen
en schoot kalm een loepzuiver drietje binnen. Een kleine
dertig seconden later herhaalde dit tafereel zich en drong
het tot Best door dat dit nooit een wedstrijd zou worden. Hij
maakte snel een persoonlijke fout om de klok te stoppen en
een wisselde zichzelf. Een wedstrijd tegen een team dat niet
in staat was om te verdedigen in een zaal als een graftombe?
No thanks. Gelukkig was daar het Amsterdamse nachtleven
nog. Er zijn immers meerdere manieren om een trip te laten
slagen.
49

Nieuws elke maand
OPDAT WIJ
NIET
VERGETEN…....
NOVEMBER 2014
Nieuws is in het digitale tijdperk
vluchtiger dan ooit. Wat vandaag
belangrijk is, zit morgen diep weggestopt
in het archief. Als het Nederlands
basketball Jacob Bergsma niet zou
hebben, ging alles verloren. Gelukkig
houdt hij een dagboek bij, zodat het
belangrijkste nieuws elke maand is terug
te lezen in Rebound.
Tekst : Jacob Bergsma
foto : Peter van der Velde
Utrecht toont opnieuw
3 aspiraties om met een
mannenteam in de
Dutch Basketball League
te gaan spelen. Achter de
Domstedelijke plannen zit onder
anderen oud-international
Cees van Rootselaar
SPM Shoeters
4 opent in de
‘Regular Season’
van Conference
1, Group A, in de FIBA
EuroChallange met een
daverende zege op de
Italianen van Enel Basket
Brindisi. Bij rust staat Den
Bosch al op 40-24, maar
Kees Akerboom moet er in
de slotfase aan te pas komen om de
71-69 zege veilig te stellen. De
nieuwe Amerikaan Reggie Johnson
is de Bossche geweldenaar met 23
punten.
6
Cashmere Wright, ex-
Donar, krijgt de zak bij
AEK Athene.
Mark Sanchez gaat de
6 rest van het seizoen
spelen voor Donar. De
Groningers pikken de
voormalige forward van Aris
Leeuwarden op uit de Franse
competitie. Daar werd Sanchez
ontslagen door Evreux, dat uitkomt
in de Pro-B.
De Godfather van het
8 vrouwenbasketball,
Meindert van Veen, krijgt
geen nieuw contract bij
de NBB. Twee jaar voor zijn pensioen
en na 28 jaar als vrouwen-
50
bondscoach wordt Van Veen aan de
dijk gezet. Wrang.eerst de
papierwinkel worden geregeld.
12
De tweede wedstrijd in
de FIBA EuroChallenge
levert voor SPM Shoeters
een nederlaag op. In Ulm gaan de
Bosschenaren er met 91-82 op
tegen Ratiopharm Ulm.
Ondanks een 98-91 zege
15 in eigen huis op Aris
Leeuwarden stapt de
Helderse coach Jean-
Marc Jaumin (foto) met
onmiddellijke ingang op bij de
Kings. De coach is de eerste die van
het ultimatum over
betalingsachterstand geen
inhoudsloze dreiging maakt.
Volgens Den Helder Actueel kan
Jaumin bijna niet anders: omdat de
club de kosten voor zijn huis niet
heeft voldaan, is Jaumin door de
verhuurder gesommeerd komende
woensdag zijn woning te hebben
verlaten.
17
Jean-Marc Jaumin keert
voor een week terug in
Den Helder. Dan wil de
coach definitieve
duidelijkheid over de financiële
situatie. Jaumin kondigde zijn
vertrek aan, nadat hij een bericht
van de deurwaarder had ontvangen
dat hij wegens achterstallige
betalingen uit zijn huis zou worden
gezet. Het bestuur van Den Helder
- zo meldt Den Helder Actueel -
heeft Jaumin gegarandeerd de
betalingen op orde te brengen.
De club zou vandaag uitsluitsel
geven aan de spelersgroep.
Omdat er nog gesprekken met
potentiële sponsors lopen, is dat
gesprek uitgesteld tot dinsdag
18 november.
SPM Shoeters boekt
18 zijn tweede thuiszege
in de EuroChallenge.
De Bosschenaren
winnen met 88-72 van de
Södertalje Kings.
In Den Helder zegt Rob
18 Waardenburg dat de
schuld van de Kings niet
20.000 maar een nulletje
meer is: 200.000 euro.
28
In de wedstrijd tegen
Zorg en Zekerheid
Leiden blijkt Miles
Jackson-Cartwright zijn
pols toch ernstig te hebben
geblesseerd. De banden zijn
gescheurd. Aris Leeuwarden zal zijn
guard na een operatie lang moeten
missen.
30
De benefietwedstrijd die
Den Helder Legends
speelt tegen Den Helder
Kings levert 17.000 euro
op. Het bedrag gaat naar de selectie
van de Kings die maar geen salaris
krijgt. Het shirt van Marco de Waard
is het duurste stuk in de veiling: het
brengt 250 euro op. De Kings
verslaan de Legends met 126-90.

EEN DROOM IN DUIGEN
Even leek een echte basketball-lente te zijn aangebroken.
De wederopstanding van het Nederlandse basketball
leek nabij. Met de fantastische prestaties van Oranje
deze zomer werd het bewijs geleverd dat Nederland wel
degelijk meetelde op basketballgebied. Bovendien werd
de beeldvorming ineens bijgesteld: basketball stelde hier
wel degelijk iets voor. En dat zou ook de clubs, en daarmee
de competitie, ten goede gaan komen. Ook in financieel
opzicht.
Column
Charis Sideris speelde in de
eredivisie en het nationale team, was
coach in Nederland en België en is een
hartstochtelijk schrijver over zijn sport
in De Telegraaf en uiteraard ook in dit
magazine.
‘‘ Als ik
sponsorgeld
te besteden
had dan zou ik
het niet in het
Nederlandse
basketball
stoppen “
Nu, nauwelijks drie maanden later, zijn de clubs erin
geslaagd dat effect volledig teniet te doen. Door de
ridicule opstelling van vier eredivisieclubs ten aanzien
van de dramatische ontwikkelingen in Den Helder is die
aanvankelijk positieve beeldvorming volledig omgeslagen
in zijn tegendeel. Het Nederlandse basketball is weer het
lachertje van alle sportbonden geworden.
Zoals bekend tekenden Apollo Amsterdam, Aris
Leeuwarden, Challenge Sport Rotterdam en Landstede
beroep aan tegen de door het FEB-bestuur toegestane
doorstart van het failliete Den Helder Kings. Het bestuur
interpreteerde dit als een motie van wantrouwen, en trad en
bloc af. Het argument van die vier clubs lijkt plausibel. Men
sprak van competitievervalsing: in schril contract tot die vier
brave musketiers zou Den Helder bewust met een tekort
van twee ton hebben ingeschreven, daardoor een veel te
dure ploeg hebben gerekruteerd, waardoor het nu tot een
serieuze kampioenskandidaat is uitgegroeid.
Zoals wij echter schreven in ons vorige nummer, begon Den
Helder met een sluitende begroting, waarna Paul Mijnen
zich terugtrok na een ruzie met medefinancier en -eigenaar
Rob Waardenburg. Dit viel niet te voorzien en kostte Kings
zo’n drie ton aan inkomsten. In tegenstelling tot wat de
vier clubs denken, was dat gat niet moedwillig geschapen
en geaccepteerd bij de inschrijving, maar pas na die ruzie
ontstaan toen de competitie al was begonnen. Hun beroep
is dus buitengewoon kortzichtig. Temeer daar de eredivisie,
met negen clubs toch al onderbemand, nu nog een club
zou verliezen.
Wat ziet de buitenwereld en daarmee ook de landelijke
media en mogelijke geldschieters nu? Een faillissement van
Den Helder, een mogelijke doorstart die wordt geblokkeerd,
een eredivisie die derhalve teruggaat van negen naar acht
clubs, het aftreden van het FEB-bestuur, en wie weet wat
nog meer als gevolg van één en ander. En dat alles doordat
de vier clubs, niet toevallig de nummers vijf tot en met acht
van de ranglijst, uit rancune dwars wensten te liggen. Als ik
sponsorgeld te besteden zou hebben, zou ik dat beslist niet
in het Nederlandse basketball stoppen.
51

Jaanus Liivak
Apollo-coach Jaanus Liivak: ‘Gekte is onontbeerlijk in topsport’
EEN EST IN
NEDERLAND
52
Tekst: Charis Sideris
Foto’s: Peter van der Velde

“Toen ik 16 was,” blikt Jaanus Liivak terug, “zei een scheidsrechter tegen mij
tijdens de wedstrijd dat ik er beter mee op kon houden. Ik kon er niets van, zou
nooit wat bereiken. Gelukkig heb ik me daarvan niets aangetrokken. Ik had
een doel voor ogen, heb daar keihard voor geknokt, en later zelfs de nationale
ploeg van Estland gehaald. Het gaat niet om geld, of om roem. Het gaat om
het maximale uit je leven te halen. Dat probeer ik ook op mijn spelers over te
brengen.” En daar lijkt Liivak aardig in te slagen. Het Amsterdamse BC Apollo
heeft zich sinds het begin van deze competitie opvallend verbeterd, en daar
zal hij ongetwijfeld een belangrijk aandeel in hebben gehad.
Bij aanvang van dit seizoen waren er twee
lelijke eendjes in de eredivisie. BS Weert en BC
Apollo zouden volgens vrijwel iedereen als
voetveeg gaan fungeren voor de andere clubs,
die in die wedstrijden ook voor het einde van
hun bank wat speeltijd konden genereren. Het
is nog maar kort geleden dat die twee clubs
niet eens zouden hebben ingeschreven op
het hoogste niveau. Maar de situatie in het
Nederlandse basketbal is veranderd. Wegens
de dalende budgetten is de kwaliteit van de
aangetrokken Amerikanen hier veel minder
dan voorheen, en tegelijkertijd stijgt het niveau
van de Nederlanders. Daardoor is er ruimte
voor clubs als Weert en Apollo. Wat betreft
Weert zijn de bescheiden verwachtingen tot
dusver redelijk uitgekomen, maar Apollo heeft
zich ontpopt tot een ploeg waarvan niet meer
fluitend kan worden gewonnen. Integendeel,
op 3 december boekten de Amsterdammers
hun eerste overwinning, uit bij Aris Leeuwarden,
om vier dagen later Zorg en Zekerheid Leiden,
ondanks het nipte verlies, tot de slotfase op de
hielen te trappen.
Boost
Die uitzege op Aris heeft iedereen een enorme
boost gegeven,” vervolgt Liivak. “Zowel de
jongens als de organisatie beginnen er nu
echt in te geloven. Het begin was moeilijk. De
beslissing om in te schrijven in de eredivisie
werd relatief laat genomen. En er was geen
geld, waardoor we afhankelijk waren van de
goede wil van de jongens die zich op het
hoogste niveau wilden bewijzen. In de eerste
weken werd ik daarom geconfronteerd met
steeds nieuwe spelers. Maar sindsdien hebben
we ons behoorlijk verbeterd. En de komst
van de Amerikaan Reggie Keely, die hier om
dezelfde reden zonder enige vergoeding speelt,
heeft ons ook erg geholpen. We zijn nu echt
een team en kunnen op weg naar de volgende
stap. Ik zie het vooral als mijn grote uitdaging
om de jongens beter te maken. Als bijvoorbeeld
Dimeo van der Horst, Max van Schaik, Gian
Slagter of Reggie erin slagen om bij een andere
club een profcontract te verdienen, ben ik in
mijn missie geslaagd.”
De 41-jarige Liivak zette in 2004 voor het eerst
voet op Nederlandse bodem. “Maarten van
Gent was destijds mijn agent”, verklaart hij,
“en hij regelde een contract voor me bij het
toenmalige Omniworld Almere, met coach
Cees van Rootselaar. Ik nam mijn vrouw mee en
mijn zoon Frank. Die ging bij Almere voetballen
en bleek heel talentvol. Hij kreeg aanbiedingen
om in de jeugdopleiding van diverse profclubs
mee te draaien, daarom besloten we dat mijn
vrouw na mijn contractperiode in Nederland
53

Jaanus Liivak
Ook al krijg je er geen cent voor: het gaat niet
per se om het winnen van wedstrijden, maar
om altijd weer alles te geven om het hoogst
haalbare te bereiken. Dat hoogst haalbare
is voor iedereen verschillend. We trainen
zes dagen in de week zonder dat de spelers
daarvoor enige vergoeding krijgen, ook Reggie
niet. Hij is getrouwd met een Nederlandse
vrouw, heeft kinderen, en wil zich hier vestigen.
Enkelen doen ook nog eens 2 à 3 dagen per
week aan fitnesstraining.”
zou blijven om voor hem te zorgen. Frank zit
inmiddels in Italië, waar hij bij de jeugd van
Napels speelt.”
Geen baan
“De volgende drie jaar was ik coach van een
club in Estland”, aldus Liivak, “en pendelde zo
vaak als ik kon heen en weer naar Nederland.
Dat was echter niet vol te houden, daarom
besloten we dat ik me zelf ook hier zou
vestigen. Iedereen verklaarde me voor gek dat
ik alles daar achterliet. De eerste acht maanden
in Nederland waren dan ook erg moeilijk
voor me. Ik had geen baan, geen inkomsten,
coachte alleen het onder-20-team van Almere.
Toen mijn zoon net weg was naar Napoli brak
vervolgens opnieuw een emotioneel moeilijke
tijd aan. Maar dat heb ik nu achter me gelaten.
Hij doet het goed daar, zit in zijn tweede jaar,
staat bovendien op zijn achttiende in de basis
van de nationale ploeg van Estland, en heeft
het naar zijn zin. En dat geldt ook voor mij in
Nederland. Na drie succesvolle jaren bij Almere
tekende ik afgelopen zomer bij Apollo. Ik geniet
nu van elke dag.”
Rennen
Liivak vindt het nog te vroeg om zich vast te
leggen op een bepaalde coachfilosofie: “We
hebben een jonge ploeg, dus probeer ik een
uptempo game te spelen en ze zo veel mogelijk
te laten rennen. Ik besef dat ik op dit niveau
een rookie-coach ben, ik leer elke dag. Wat voor
type coach ik ben, durf ik nog niet te zeggen.
Bovendien hou ik niet zo van typecasting, ook
niet voor mijn spelers. Een schutter moet ook
één tegen één leren spelen, een rebounder
moet ook inside kunnen scoren en een center
moet ook leren schieten. Iets dergelijks streef
ik ook na. Ik wil als coach zo veelzijdig mogelijk
worden. Mijn identiteit als coach heb ik nog
niet gevonden. |Ik leer elke dag van mijn fouten.
Maar ik heb het momenteel erg naar mijn zin.”
“Om bij Apollo te spelen, is een zekere gekte
vereist, de bezetenheid om het maximale uit
jezelf te willen halen. Dezelfde soort gekte die
mij tot onze nationale ploeg heeft gebracht.
54

ROTTIGHEID, DAT WILLEN WE!
Me
Dunkt!
Column
Jan van der Nat werd in 1969
basketballverslaggever van de
inmiddels overleden Leidse
Courant, 45 jaar later is hij
hoofdredacteur van Rebound en
heeft tussen die twee ijkpunten
in ‘honderdduizend’ wedstrijden
verslagen. Me Dunkt! dat daar
voldoende stof uit te halen is voor
een column, die echter ook vaak
zal ingaan op de actualiteit.
“De NOS is erin geslaagd om de exclusieve uitzendrechten
te verwerven van alle wedstrijden van Nederland tijdens
het Europees kampioenschap basketbal, volgend jaar
september in Zagreb. Ook SBS en RTL waren in de markt,
maar grepen naast dit mega-evenement.”
Een fake-bericht natuurlijk. Basketball is en blijft een
sport, waarvoor de Nederlandse nationale media geen
belangstelling hebben. Als er waar dan ook ter wereld –
enorme tijdsverschillen of niet – tegen een hockeybal wordt
geslagen of er geschaatst wordt in vrijwel lege hallen in
Japan of Zuid-Korea, dan staat de verslaggevers al gepakt
en gezakt op Schiphol.
We hebben nu eenmaal de ‘pech’ dat basketball in bijna alle
landen ter wereld op een hoog niveau wordt beoefend.
Daardoor tel je als klein landje niet echt mee, want
kwantiteit is de basis voor kwaliteit.
Daarom doen we het zo goed in het hockey en bij het
schaatsen. Zouden er bij het hockey alleen al in de Europese
zone ook 51 landen zijn, die meedingen naar een Europese
titel, dan zou het vermoedelijk een heel ander verhaal
worden. Met alleen Duitsland, een beetje België, Engeland
en Spanje, ben je al snel Koning Eenoog in het Land der
Blinden.
We zullen ons als basketballers in ons lot moeten schikken.
Ik denk dat ze bij de NOS nog niet eens weten dat er een
EK wordt gespeeld. Laat staan waar en dat Nederland
meedoet. Wij zullen u tijdig laten weten via welke
buitenlandse zender of livestream u het EK kunt volgen.
Als u zich kunt herinneren dat dagbladen als De Volkskrant
en AD op reguliere basis iets hebben geschreven over
basketballwedstrijden, dan moet u bijna aan uw pensioen
toe zijn. Nee, als er rottigheid is. Als het ‘afbraakbestuur’
(dank je, Jacob…) van de NBB de mannenploeg om
zeep wil helpen, als de NBB op een achternamiddag een
bondscoach na 28 jaar aan de dijk zet of als er nauwelijks
geld is om een EK te spelen. Dan kruipen de ratten uit het
riool.
Binnen een paar dagen twee verhalen rond Meindert van
Veen in het AD, een groot stuk in De Volkskrant, waar ze er
niet eens in slagen om midweekse uitslagen af te drukken.
En wat te denken van de sportarme NRC, die opeens uitrukt
naar Den Helder voor een faillissementsverhaal? Nu zit ik
lang genoeg in het vak om te begrijpen dat kranten daar
over moeten schrijven. Maar dan ook over de leuke zaken.
Het een doen en het ander niet laten.
55

Memphis Grizzlies
Memphis sluipt in alle stilte naar de top
HET TEAM DAT
NIEMAND KENT
Tekst: Martin Hoekstra
Ver weg van de schijnwerpers werken de Memphis
Grizzlies hun wedstrijden af. Met succes, want de
Grizzlies staan op het moment van schrijven op zestien
overwinningen in twintig wedstrijden. Uit welke spelers
bestaat dit team eigenlijk? Een guard die op high
school en college telkens in de schaduw van Greg Oden
stond, een center die beter bekend staat als het broertje
van, een brekebeentje dat de laatste jaren niet zo veel
wedstrijden meer mist en een stelletje role players.
Oorspronkelijk (1995) behoorden de Grizzlies
tot de twee Canadese teams, samen met als
de Toronto Raptors. Het team was niet bepaald
succesvol en haalde de kranten vooral doordat
Steve Francis, als tweede gedraft in 1999,
publiekelijk liet weten niet voor de Grizzlies te
willen uitkomen. In 2001 verhuisde het team
van Vancouver naar Memphis.
56
Dit was een keerpunt voor de franchise.
In de draft haalde Memphis Pau Gasol, die
rookie van het jaar werd, en Shane Battier

innen. Daarnaast kwam Jayson Williams van
Sacramento over in ruil voor Mike Bibby. Vanaf
2004 haalde Memphis de play-offs, om telkens
met 4-0 te verliezen in de eerste ronde. Daarna
ging het mis. Spelers werden verkocht, Pau
Gasol brak zijn voet en het seizoen 2006-2007
eindigde met slechts 22 winstwedstrijden.
Gasol voor Gasol
In de draft had Memphis in theorie kans op
een top pick, maar het werd een vierde pick.
De keuze viel op Mike Conley, een slimme
guard die vooral was opgevallen door zijn
fantastische samenspel op high school en
college met Greg Oden, die in diezelfde draft
als eerste werd gekozen door Portland. Chris
Wallace werd halverwege 2007 aangesteld als
General Manager en Vice President of Basketball
Operations. Hij was verantwoordelijk voor dé
trade: Pau Gasol naar de Lakers (die daardoor
nog twee titels wisten te pakken) in ruil voor
Kwame Brown, Javaris Crittenton, Aaron McKie,
twee draft picks en de rechten op Marc Gasol.
Deze trade werd beschouwd als een regelrecht
cadeautje voor de Lakers, maar achteraf gezien
had Wallace het wel bij het rechte eind. Marc
Gasol werd immers de topper die Memphis
nodig had. Met Marc Gasol en Zach Randolph
in de ploeg, werden de play-offs in 2010 net
misgelopen.
Beste verdediger
In 2011 keerden de Grizzlies terug in de playoffs.
Als nummer 8 versloeg de ploeg San
Antonio met 4-2. In de Western Conference
Semifinals was Oklahoma uiteindelijk met 4-3
te sterk. Een jaar later sneuvelde Memphis
al in de eerste ronde na een serie van zeven
wedstrijden met de Clippers. Marc Gasol werd
in 2013 uitgeroepen tot beste verdediger van
de NBA. Het was ook het jaar dat de Grizzlies,
inmiddels bekend als een ‘grit & grind’ team,
het beste record uit hun jonge geschiedenis
neerzetten: 56-26. Er werd revanche genomen
tegen de Clippers (4-2 na een 0-2 achterstand)
en Oklahoma (4-1), pas in de Conference Finals
moest voorrang worden verleend aan de Spurs
(0-4).
57

Memphis Grizzlies
Vorig seizoen begon slecht voor de Grizzlies,
want Marc Gasol begon het seizoen op de
blessurelijst en miste de eerste 32 wedstrijden.
Toch slaagde Memphis er nog in om de playoffs
te halen. Oklahoma was echter te sterk: 4-3.
Opvallend genoeg eindigden vier wedstrijden
op rij pas na verlenging. Memphis won drie van
die verlengde wedstrijden.
In de afgelopen drie jaren kon je voor Marc
Gasol steevast 14 punten en 7 rebounds
noteren. Dit jaar zijn de aanvallende statistieken
van de 29-jarige Spanjaard flink omhoog
gegaan: gemiddeld scoort hij nu 19.0 punten
per wedstrijd. Zijn schotpercentage (49,6%)
is het beste sinds 2011. Bovendien pakt Gasol
meer dan 8 rebounds per wedstrijd.
De nieuwe Gasol
Tijdens het WK in Spanje was de nieuwe
Gasol al te zien. Nog steeds dezelfde baard en
dezelfde loopjes, alleen heel wat kilo’s minder.
Door zijn nieuwe manier van eten en het
verliezen van gewicht, kan Gasol de zwaardere
lading om te scoren makkelijk aan. Gasol wordt
zelfs al genoemd als een van de kandidaten
voor MVP van het reguliere seizoen.
Dave Joerger is mede verantwoordelijk voor
de metamorfose van Gasol. Memphis moest
in de ogen van de coach Joerger aanvallend
efficiënter gaan spelen om voorbij de Spurs en
de Thunder te kunnen komen. Daarom werd
ingezet op schutters als Vince Carter en Quincy
Pondexter. Verder moest de ploeg meer op de
break gaan spelen en moest Gasol assertiever te
werk gaan. Gasol kon zich daar wel in vinden en
besloot om af te vallen en zijn eetpatroon om te
gooien.
“Door gewicht te verliezen, voel ik me tijdens
wedstrijden heel comfortabel”, geeft Gasol
aan. “Ik hoef nu niet als co-pilot te fungeren
en hopen dat anderen het overnemen. Ik kan
vrijwel de hele wedstrijd scherp spelen. Het lijkt
wel alsof ik de hele wereld aankan.”
58
Dat vertaalt zich ook in zijn cijfers. Misschien
wel zijn beste wedstrijd speelde Gasol tegen
Portland op 28 november. Met 26 punten (60%
schot), 7 rebounds en 9 assists flirtte Gasol
nadrukkelijk met een triple double.
Meer dan alleen Gasol
Het succes van Memphis is niet alleen toe
te schrijven aan Marc Gasol 2.0, al wil een
imponerende big man wel helpen. Mike Conley
wordt een steeds betere floorleader. Zach
Randolph is misschien niet de beste verdediger
in de NBA, maar is sinds 2012 steevast goed
voor gemiddeld een double double. Met
15.6 punten en 11.0 rebounds heeft hij een
belangrijke rol in het team van Memphis.
Bovendien is Randolph de laatste twee jaar
niet meer geveld geweest door een serieuze
blessure. Voor het verdedigende werk loopt
Tony Allen nog altijd rond in Memphis.
Een brede bank helpt ook mee om de
belangrijke spelers fit te houden voor de playoffs.
Dat is bij Memphis goed geregeld. Vince
Carter en Tayshaun Prince zijn de mannen die
in de kleedkamer het woord voeren en een
voorbeeldfunctie vervullen. Naast Courtney
Lee, de vijfde vaste starter, blazen ook Jon
Leuer, Quincy Pondexter en Beno Udrih vrolijk
een deuntje mee. Op Tony Allen na zitten alle
starters net boven de 30 minuten speeltijd per
wedstrijd. Elf spelers maken gemiddeld meer
dan 14 minuten per wedstrijd.

Memphis Grizzlies mag dan voor velen een
onbekende ploeg zijn, maar als er geen
blessures komen bij de echte toppers, dan
doen de Grizzlies aan het eind van het seizoen
gewoon mee om de enige prijs die telt: het
winnen van de NBA titel.
DE TOEKOMST VAN DE GRIZZLIES
Mike Conley heeft nog een doorlopend contract en dat
geldt ook voor de meeste rolspelers. De contracten van Zach
Randolph, momenteel de duurste speler met een salaris van 16.5
miljoen dollar, en Marc Gasol, bijna 16 miljoen dollar voor een
jaartje NBA, lopen echter af.
Rond half december kan Gasol bijtekenen voor maximaal drie
jaar en een salaris van bijna 55 miljoen dollar. Het is echter
ondenkbaar dat de Grizzlies en Gasol nu al om de tafel gaan
zitten. Als beide partijen wachten tot na 1 juli 2015, dan kan er
een contract uitrollen van bijna 108 miljoen dollar voor vijf jaar.
“Ik wacht liever de komende maanden af en kijk dan na het
seizoen hoe we ervoor staan”, liet Gasol weten. “Het is wel een
beslissing voor de komende vier, vijf jaar, dan moet ik er ook
achter kunnen staan. Iedereen moet het grote doel, de beste
kansen op een kampioenschap, voor ogen hebben. Als dat zo is,
weet ik wat ik moet doen.”
San Antonio en New York worden nu al genoemd als ploegen
die hun pijlen op Gasol gaan richten. De Spurs zien hem als de
ideale opvolger van Tim Duncan. Bij de Knicks zou Gasol het
middelpunt kunnen worden van de triangle offense. Gasol wuift
al die belangstelling weg. “Na dit seizoen weet ik waar ik sta en
dan neem ik pas een beslissing.”
59

Den Helder Kings
VAN GROTE AMBITIE
TOT SMEULENDE
PUINHOOP
Keert Den Helder in januari nog terug in de DBL?
Tekst: Jan van der Nat
Foto’s: Peter van der Velde
‘De waarheid van vandaag, is de leugen van morgen’.
Als deze slogan ooit opgeld heeft gedaan, dan is het
wel in ‘De Zaak Den Helder’, de zoveelste dreun in
het gelaat van al die goedwillende mensen, die hun
stinkende best doen om het Nederlandse topbasketball
in de lift te zetten. Maar je kunt doen wat je wilt, er
komen ontegenzeglijk momenten, waarop er weer
een terugval komt. Of dat nu is doordat de NBB het
nationale mannenteam in de ijskast zet, dezelfde NBB de
vrouwenbondscoach na 28 jaar aan de kant zet of door
het alweer derde faillissement van het topbasketball in
Den Helder.
60

Omdat wij dit magazine elke maand rond de
vijftiende bij u in de mailbox willen hebben,
zit je als redacteur vast aan een deadline. Vlak
daarvoor hebben we nog even gebeld met
Marcel Verburg, de voorzitter van ZZ Leiden
en van het interim FEB-bestuur (daarover later
meer), maar veel meer dan we al wisten en dat
zaterdag ook de wedstrijd tussen Den Bosch
en Den Helder niet door zal gaan, kon hij ons
niet vertellen. Vandaar dat dit verhaal een open
einde heeft. Speelt Den Helder in 2015 in de
Dutch Basketball League of niet? Wie het weet
mag het zeggen.
Wat nog niet zo lang geleden begon als een
modern sprookje veranderde in de maanden
oktober en november is een smeulende
puinhoop, die alleen via een faillissement kon
worden opgeruimd. Het leek allemaal in de
aanloop naar dit seizoen prima te lopen. Port of
Den Helder Kings leek klaar voor de volgende
stap in de gerenoveerde hal met de fraaie
naam ‘Kingsdome’. Twee geslaagde Helderse
zakenlieden (Paul Mijnen en Rob Waardenburg)
waren de voornaamste investeerders, de
havenorganisatie Port of Den Helder ging
bijdragen en nog een ruime handvol sponsoren
zagen ook wel heil in de wederopbouw van
wat eens een echt basketballbolwerk was.
Zekerheid
De begroting, die aan de FEB werd voorgelegd,
was in orde. Dat wil zeggen, er was bij de
organisatie van de Dutch Basketball League
(DBL) voldoende zekerheid, dat er geen
financiële problemen zouden ontstaan. Daar
moet je goed naar kijken. Zeker in het geval van
Den Helder, dat al twee keer eerder tegen een
faillissement opliep. Dat gevaar leek er nu in elk
geval niet te zijn.
Maar vanaf dag één van het seizoen 2014-
2015 waren er problemen in de Marinestad.
Aanvankelijk nog niet in financiële zin, maar het
opstappen van de perschef, die namen van
nieuwe Amerikaanse spelers in de krant
moest lezen, het niet altijd betrekken van
coach Jean-Marc Jaumin bij het contracteren
van spelers en het vrijwillige (?) vertrek van
commercieel manager Mitchell Kouwijzer, de
oud-speler, die ook bij thuiswedstrijden als
gastheer optrad, waren tekenen aan de wand.
Ook kwamen er berichten naar buiten, dat een
aantal spelers uit het team van een jaar eerder
(Rogier Jansen, Jeroen van der List, Philip Bach
en een paar Amerikanen) nog een en ander
te goed zouden hebben. Maar daar hoefde
niemand zich zorgen over te maken, meldde
Paul Mijnen.
Ruzie
Alles zou in orde komen. Maar dat gebeurde
niet. Sterker nog: de rozengeur begon
te stinken en de maneschijn verbleekte.
Voornaamste oorzaak was een knallende ruzie
tussen Mijnen en Waardenburg. De eerste zag
een voortzetting niet zitten, trok zijn financiële
toezeggingen in en legde daarmee in feite
een bom onder de club. Daarmee konden de
ambities (in drie jaar via een top-4 notering en
dan via een landskampioenschap Europa in…)
de allesbrander in. Rob Waardenburg moest
er eerst voor zorgen dan de financiën op orde
kwamen.
61

Den Helder Kings
In het financiële plaatje van basketbalorganisatie
Port of Den Helder Kings zaten
gaten, waarvan een Emmenthaler kaas de hik
zou krijgen. Velen zagen het derde faillissement
(na 2005 en 2009) al aankomen. Waardenburg
probeerde op allerlei manieren de gapende
gaten te dichten. Eerder in het jaar verkocht
hij zelfs twee assurantiebedrijven, die waren
verbonden aan Dante Vastgoed, het bedrijf dat
hij samen leidde met Paul Mijnen.
Geen keus
Het mocht allemaal niet baten. Waardenburg
kon niet anders doen, dan de spelersgroep
bijeenroepen om tekst en uitleg te geven over
de problemen. Spelers, die nog een flink stuk
salaris te goed hebben. Het eerste gesprek
leidde er toe, dat de spelers de club nog twee
weken de tijd gaven. Ze hadden natuurlijk geen
keus. Coach Jaumin vertrok naar zijn vaderland
België. Hij moest zijn woning uit, omdat de huur
niet was betaald.
Geen geld van de grote investeerders, geen
geld van kleinere sponsoren en druppels op
de gloeiende plaat uit recettes. De vraag was
niet langer óf, maar wanneer de club failliet
zou gaan. Ogenschijnlijk waren het spannende
tijden. Er gebeurde van alles en toch ook weer
niets. Zo stak oud-sponsor Renë Coltof zijn
hoofd om de hoek. Hij wilde de club redden
door helemaal aan de basis te beginnen.
Net als vele supporters kon hij het niet aanzien,
dat wat ooit een grote basketballclub was,
met de grond gelijk gemaakt zou worden. Er
kwam een club van honderd en een heuse
benefietwedstrijd tussen de huidige ploeg en
de kanjers uit het verleden. Dat leverde wel wat
geld op (gesproken wordt van 17.000 euro),
maar bij lange na niet genoeg om de schuld,
waarvan de hoogte per dag veranderde.
Jean-Marc Jaumin
Schuld
Pas op 9 december, wanneer de curator zijn
eerste verslag uitbrengt, zal iets meer
duidelijk worden over de schuld van de club.
De fiscus heeft in elk geval nog een ton te goed
en bij elkaar 43 kleinere schuldeisers hebben
samen een vordering van 130.000 euro. Saillant
detail: op het moment van het faillissement
heeft Den Helder Kings op de kop af 381 euro
en 20 cent in kas…
Dan wordt het dinsdag 2 december. Voor ’s
middags vier uur is er een persconferentie
aangekondigd. Het faillissement over Den
Helder Kings en BV Kingsdome is dan die
ochtend al uitgesproken. Bij die persconferentie
zijn (inmiddels voormalig) clubeigenaar Rob
Waardenburg en curator Axel de Groot de
voornaamste personen. Ook René Coltof is erbij.
Het faillissement is een onomkeerbaar feit
en dus gaat het erom, wat er nu gebeurt.
Uiteraard valt onmiddellijk het woord ‘doorstart’.
Dat betekent in ‘gewoon Nederlands’ dat
schuldeisers kunnen fluiten naar hun centen en
dat alles gewoon verder gaat alsof er niets aan
de hand is. In het geval van Den Helder zou dat
in januari 2015 het geval moeten zijn.
Ontslagvergoeding
Die doorstart kan alleen als de curator en de
FEB akkoord gaan. Curator Axel de Groot deelt
vooralsnog het positivisme van Waardenburg
62

dat de taak een oplossing voor Den Helder
te zoeken en een nieuw bestuur voor de FEB
samen te stellen.
Rob Waardenburg
niet. Deze zegt dat er bij het UWV een
ontslagvergoeding wordt aangevraagd voor
de spelers, zodat zij hun salaris krijgen over de
afgelopen dertien weken.
Op 5 december verbiedt de curator de ploeg te
trainen en te spelen. De Groot wil eerst weten
hoe het zit met verzekeringen en een aantal
andere zaken, alvorens hij daartoe toestemming
geeft. Naast de curator is ook de FEB nog partij.
De clubs hebben het interim-bestuur mandaat
gegeven een beslissing te nemen. Maar als
dat bestuur dan besluit om – uiteraard onder
de nodige voorwaarden – een doorstart te
accepteren, gooien vier clubs de kont tegen de
krib.
Challenge Sport Rotterdam, Apollo Amsterdam,
Landstede Zwolle en Aris Leeuwarden zijn het
niet eens met het bestuursbesluit. Voorzitter
Henk Reekers en zijn mensen zien de actie
van de vier als een motie van wantrouwen
en stappen op. Commentaar wordt er niet
gegeven. ‘Bel maar met Rotterdam, daar is het
initiatief genomen’.
Midden in een crisis is de FEB dus een stuurloos
schip. Als Sinterklaas zijn al dan niet zwarte
Pieten naar de stoomboot dirigeert, vergaderen
de FEB-clubs die zaterdag in Zwolle. Daar wordt
een interim-bestuur samengesteld. Onder
leiding van ZZ-voorzitter Marcel Verburg krijgt
Gerommel
Dat blijkt bij navraag niet het geval, al is het
logisch dat Reekers tot die gedachte komt.
De bezwaarbrief is namelijk door en vanuit
Rotterdam naar de FEB gestuurd. Namens
de genoemde vier clubs, niet toevallig de
nummers 5 tot en met 8 van de DBL. Zij zien
een doorstart van Den Helder als een vrijbrief
voor financieel gerommel.
Op de achtergrond speelde echter ook
eigen belang, want diverse spelers van Den
Helder werden bij de eerste geruchten al
benaderd door andere clubs en we weten nu
ook door welke… Treffers en Van Oostrum
spelen inmiddels voor Artis, dat twee keer
3000 euro aan de curator betaalde. Royé zal
terugkeren naar Amsterdam met in zijn kielzog
waarschijnlijk De Randamie. Daar zal het niet
bij blijven. Op zaterdag 13 december gaan ook
geruchten dat ‘één van de Amerikanen’ naar
Rotterdam zal gaan.
Een dag eerder zijn de onderhandelingen
tussen curator Axel de Groot en het nieuwe
bestuur van Den Helder afgebroken. Voorzitter
Dennis Verhoef zet de curator buitenspel en
zegt dat er per 1 januari 2015 een doorstart
zal plaatsvinden. Onder een nieuwe naam en
in een ander hal, het ongeschikte en antieke
bouwwerk aan de Sportlaan. Maar kun je zo’n
organisatie zó maar toelaten in de belangrijkste
competitie. Natuurlijk niet. Het basketball zou
zich in de ogen van de buitenwereld volstrekt
belachelijk maken.
Wat de FEB doet, moet worden afgewacht. Het
interim-bestuur staat voor een dilemma.
63

Den Helder Kings
Aan de ene kant willen de meeste clubs Den
Helder aan boord houden, al is het alleen maar
in het belang van het Nederlandse basketball. Je
kunt wel gaat wachten tot Utrecht en misschien
ook Wijchen zich (weer) meldt, maar om op deze
manier een club kwijt te raken is geen goede zaak.
Kijk je echter verder dan je basketballneus lang
is, dan is er veel voor te zeggen om de stekker er
definitief uit te trekken. Drie keer failliet in negen
jaar is een enorm brevet van onvermogen. Steeds
van andere figuren natuurlijk. De eerste keer was
het internetporno-koning Jacob Pieterman,
de tweede keer door figuren, die het dachten
te kunnen maken met een maritiem pretpark
(Cape Holland) in een uithoek van het land en
nu weer door vastgoedbaronnen, die niets met
de sport hadden, maar ‘iets terug wilden doen
voor Den Helder’, wat dat ook moge betekenen.
Toch gun je Den Helder zijn basketball. Maar
laten er dan alsjeblief een keer mensen opstaan,
die weten dat je het spelletje speelt met een
oranje/bruine bal en wat je daarmee moet
doen… (wordt vast en zeker vervolgd)
64

Het digitale magazine uitgeven in de huidige vorm kan
niet meer. Wij hebben gekozen om het magazine gratis
aan te bieden om zodoende veel lezers te bereiken.
Maar gratis is niet voor niets. Op dit moment moeten
we eigen geld periodiek in het project steken om het
draaiende te houden. En dat is eindig.
Wij hebben nu de keuze of een digitaal magzine uit te
geven of een print magazine, beide tegen betaling.
Aan onze lezers vragen wij hun keuze kenbaar te
maken. Deze zijn:
DIGITAAL MAGAZINE € 14,95
10 nummers
DIGITAAL MAGAZINE EXTRA € 24,95
10 nummers
plus specials zoals preview competitie,
voorbeschouwing EK, fotoboeken van de
mooiste (nog) niet gepubliceerde foto’s, etc
PRINT MAGAZINE
jaarabonnement: 10 nummers € 49,95
half jaarabonnement: 5 nummers € 29,95
Losse nummers : € 6,95
SPELREGELS:
Je kan meerdere keuzes maken.
Waarom meerdere keuzes?
Onze keuze is een print magazine maar dat
is slechts haalbaar bij een minimum
aantal abonnees. Indien dat niet haalbaar
blijkt zou het kunnen dat wij weer een
digitaal magazine gaan uitgeven. Digitaal
uitgeven geeft namelijk een lager
financieel risico.
Een keuze is niet vrijblijvend,
je geeft tegelijkertijd een incassovolmacht
af.
Degenen die metde crowdfunding actie
hebben meegedaan ontvangen dit bedrag
als korting op het abonnementsgeld.
KLIK HIER OM UW KEUZE
KENBAAR TE MAKEN
65

Sponsors & partners
SPONSORS &
PARTNERS
SPONSORS/PARTNERS
Wij zijn actief aan het zoeken naar bedrijven met een bijzondere belangstelling voor het basketball. Lees je dit
bericht en denkt je te kunnen bijdragen aan de continuïteit van dit basketballmagazine, neem dan contact met
ons op. We maken graag een afspraak om over de mogelijkheden te praten.
Klik hier voor contact met ons: info@basketballmagazine.nl
REBOUND WORDT GESTEUND DOOR DE NAVOLGENDE BEDRIJVEN:
hier kan
uw logo
staan
PEAK werd in 1989 in China
opgericht en is internationaal actief
vanaf 2006. Sinds oktober 2012
is PEAK Sport actief in Nederland.
PEAK ontwerpt, ontwikkelt en
produceert sportkleding onder
haar eigen merknaam. Basketball
was vanaf het begin een zeer
belangrijke markt voor PEAK.
Inmiddels biedt het merk een breed
scala aan kleding, schoenen en
accessoires voor vele sporten, zoals
hardlopen, fitness, tennis en diverse
indoor sporten. Tevens heeft PEAK
een uitgebreid lifestyle aanbod,
variërend van hoodies, shirts , shorts
en sneakers.
wie steunt
ons?
klik hier
voor meer
informatie
http://www.peak-sport.nl
66

COLOFON
REBOUND
Rebound wordt uitgegeven 10 x in het
basketballseizoen en verschijnt omstreeks de
15e van iedere maand.
Klik hier voor de uitgegeven nummers:
http://issuu.com/stichtingamericansports/docs
Zie www.basketballmagazine.nl .
KERNREDACTIE
Charis Sideris
Jan van der Nat
Peter van der Velde
EINDREDACTIE
Jan van der Nat
CONCEPT VORMGEVING
Spreadit
VORMGEVING / FOTOGRAFIE
Peter van der Velde
COLUMNS
Charis Sideris
Jan van der Nat
Peter van Paassen
AAN DIT NUMMER WERKTEN
VERDER MEE:
TEKST
Jacob Bergsma
Rob van Gameren
Martin Hoekstra
Luc Reuvers
Menno Schraven
Paul Vek
FOTOGRAFIE
Christian Aarts
Michiel van Beers
Bob Jonius
© 2014-2015
UITGEVER
Dit magazine is een uitgave van:
Stichting American Sports
p.a. Appelstraat 17 2564 EA Den Haag
Email: info@basketballmagazine.nl
Alle rechten voorbehouden.
Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd, opgeslagen in een
geautomatiseerd gegevensbestand en/
of openbaar gemaakt in enige vorm
of op enige wijze, hetzij elektronisch,
mechanisch, door fotokopieën,
opnamen of op enige andere manier
zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van de uitgever.
67