Download hier de uitspraak - Rijdende Rechter

Zaaknummer: S20-21
Datum uitspraak: 3 mei 2013
Plaats uitspraak: Zaandam
DE RIJDENDE RECHTER
in het geschil tussen:
Bindend Advies
B. Fransen en H.A. Fransen-van Oorschot
te Anna Paulowna,
verder te noemen: Fransen,
tegen:
J.C. Mossel en M.J. Mossel-Schalker
te Anna Paulowna,
verder te noemen Mossel,
gegeven door mr. F.M.Visser, verder te noemen de rijdende rechter.
De procedure.
Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een
bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter"
editie december 2012 te laten beslechten.
De vordering van Fransen is opgenomen in de bindend advies overeenkomst.
Daarin is ook een tegenvordering van Mossel opgenomen.
De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde
stukken.
Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 22 maart 2013, welke is gehouden
te Breezand.

Partijen zijn behoorlijk opgeroepen voor de hoorzitting.
Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich begeven naar de in deze
procedure bedoelde percelen en heeft hij deze in het bijzijn van partijen bezichtigd.
De relevante kadastrale grens is door het kadaster (landmeter R. van Ark)
gereconstrueerd. Partijen zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te
maken.
Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht.
Als informanten zijn gehoord C. Kaak en P. Brekelmans.
Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag.
Vaststaande feiten.
In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze
voldoende zijn komen vast te staan.
1. Fransen is sinds 8 augustus 1989 eigenaar van het woonhuis met garage,
schuur, ondergrond, tuin en schuur staande en gelegen te 1761EG Anna
Paulowna, aan de Nieuweweg 131, (thans) kadastraal bekend als gemeente
Anna Paulowna, sectie L, nummer 5672.
2. Mossel is sinds 13 december 1988 eigenaar van het woonhuis met garage,
ondergrond, erf en tuin en verdere aanhorigheden, staande en gelegen te
1761EG Anna Paulowna aan de Nieuweg 127, (thans) kadastraal bekend
als gemeente Anna Paulowna sectie L nummer 4590.
3. Toen Mossel eigenaar werd van zijn perceel stond daarop (vanaf de
straatkant gezien) aan de achterzijde een oude schuur. De zijmuur van die
schuur was tegen de erfgrens met het perceel van Fransen gebouwd. Vanaf
deze schuur liep toen, parallel aan de erfgrens, een heg naar de straatkant.
Deze heg was door de vorige eigenaar van het perceel van Fransen bewust
geheel op eigen grond geplant. Dit opdat hij daar van beide kanten, vanaf
eigen grond, bij kon komen.
4. In 2002 is de schuur gesloopt en de haag verwijderd. Partijen hebben
vervolgens op gezamenlijke kosten, samen met een andere buurman, een
houten schutting opgericht op de plek, waar eerst de haag had gestaan.
Aan de achterzijde, ter hoogte van de voormalige schuur, werd de
schutting, na een knik, echter meer in de richting van Mossel geplaatst. Dit

om de toegang van Fransen tot zijn duivenhok te vergemakkelijken.
5. Ten tijde van het oprichten van de schutting waren partijen, die toen nog
‘on speaking terms’ waren, zich ervan bewust dat deze niet op de erfgrens
werd geplaatst.
De vordering van Fransen.
Fransen vordert kort gezegd een verklaring voor recht, dat de kadastrale erfgrens
(nog steeds) overeenkomt met de werkelijke eigendomsverhoudingen (juridische
erfgrens) en verder dat hij gerechtigd is de hiervoor onder 4. bedoelde schutting
op zijn kosten tot op die erfgrens te verplaatsen.
De tegenvordering vordering van Mossel.
Mossel vordert kort gezegd een verklaring voor recht, dat de schutting op de
juridische erfgrens staat en dat Fransen hem daarover niet meer lastig valt. Mocht
Fransen wat deze kwestie betreft toch in het gelijk worden gesteld, dan vordert
Mossel dat de schutting op kosten van Fransen door een professioneel bedrijf
wordt verplaatst.
Standpunten van partijen.
Partijen verschillen kort samengevat van mening over de loop van de juridische
erfgrens.
Fransen meent dat deze (nog steeds) gelijk loopt aan de kadastrale erfgrens en dat
de schutting daarom niet op de goede plek staat en moet worden verplaatst. Dat
gaat Fransen niet zelf doen. Daar heeft hij ter zake kundige mensen voor.
Mossel, die zich beroept op verjaring, is een tegengestelde mening toegedaan. De
kadastrale erfgrens heeft zijn betekenis verloren door het meer dan 20 jaar lang
aanhouden van een andere, feitelijke erfgrens, aangegeven door de haag en de
schuur. Deze nieuwe erfgrens geeft sindsdien de werkelijke eigendomsverhoudingen
weer, zodat de daarop later opgerichte schutting goed staat.
Moet de schutting toch verplaatst, dan toch door een professioneel bedrijf, omdat
Mossel knoeiwerk vreest en een steeds omwaaiende schutting.

Het kadaster.
Het kadaster heeft de kadastrale erfgrens gereconstrueerd. Uit deze reconstructie
blijkt, dat de schutting aan de voorzijde en de achterzijde inderdaad niet op de
kadastrale erfgrens staat. Aan de voorzijde staat de schutting kadastraal gezien
geheel op de eigen grond van Fransen. Daardoor heeft Mossel, die de tuin aan
zijn kant van de schutting in gebruik heeft genomen, ongeveer 12m2 grond méér
grond dan hem kadastraal gezien toekomt. Aan de achterzijde staat de schutting,
kadastraal gezien, geheel op de eigen grond van Mossel. Daardoor heeft Fransen,
die de tuin aan zijn kant van de schutting in gebruik heeft genomen, ongeveer 5
m2 méér grond dan hem kadastraal gezien toekomt.
Beoordeling van het geschil.
In beginsel mag worden aangenomen, dat de kadastrale erfgrens tussen twee
percelen ook de werkelijke eigendomsverhoudingen weergeeft. In beginsel, want
de werkelijke (juridische) erfgrens kan door verjaring gaan afwijken van de
kadastrale grens.
Daarvoor in elk geval is nodig dat die nieuwe grens op voor iedereen duidelijke
en niet voor enig misverstand vatbare wijze gedurende de verjaringstermijn als
zodanig aangeduid is geweest. Gelet op het verstrekkende gevolg van verjaring,
te weten het verlies van eigendom, moeten daaraan zeer zware eisen worden
gesteld. Naar het oordeel van de rijdende rechter is daaraan in dit geval niet
voldaan.
Voor wat betreft de voormalige schuur kan worden volstaan met de vaststelling,
dat deze tegen en niet over de kadastrale erfgrens was gebouwd. Daar viel dus
niets te verjaren. De kadastrale erfgrens is nooit overschreden en juridisch nog
altijd actueel.
Voor wat betreft de haag heeft het volgende te gelden. Beplantingen als deze
hoeven niet noodzakelijk een erfgrens aan te geven. Wie dat wel wil plaatst in de
regel een hek. Veel van dergelijke hagen worden in de praktijk dan ook bewust
op eigen grond geplant. Dat is in deze zaak ook gebeurd, door de vorige eigenaar
van het perceel van Fransen. Partijen waren zich daarvan in 2002 nog terdege
bewust. Ook hier kan dus van verjaring geen sprake zijn.
Uit het voorgaande vloeit voort, dat voor recht moet worden verklaard dat de

juridische grens tussen de percelen van partijen overeenkomt met de kadastrale
erfgrens.
Daaruit volgt dat de schutting inderdaad niet goed staat. Dat Fransen zelf heeft
meegewerkt aan het oprichten daarvan, staat er niet aan in de weg dat hij mag
eisen dat deze tot op de erfgrens wordt verplaatst. Wel brengt de
voorgeschiedenis met zich mee, dat Fransen een en ander zelf, op eigen kosten,
bewerkstelligt. De rijdende rechter zou niet weten waarom dit door een
professioneel bedrijf zou moeten gebeuren. In 2002 konden partijen het immers
ook zonder professionele hulp. Wel is het natuurlijk zo, dat het eindresultaat
bouwkundig gezien deugdelijk moet zijn.
Mossel moet de gelegenheid krijgen beplantingen aan zijn kant van de huidige
schutting weg te halen. Laat hij dat na, dan mag Fransen dat desgewenst zelf
doen, maar wel op eigen kosten.
Op grond van het voorgaande ben ik van oordeel, dat als volgt moet worden
beslist.
B E S L I S S I N G
Voor wat betreft de vordering en de tegenvordering.
Voor recht wordt verklaard dat de kadastrale erfgrens, zoals in deze zaak door het
kadaster gereconstrueerd, overeenkomt met de werkelijke eigendomsverhoudingen.
Fransen is gerechtigd om de thans bestaande schutting, op eigen kosten, op
deugdelijke wijze te verplaatsen tot op de kadastrale erfgrens. Deze verplaatsing
moet door Fransen met een minimale termijn van 4 weken aan Mossel worden
aangezegd.
Mossel krijgt de gelegenheid om tijdig beplantingen aan zijn kant van de huidige
schutting te verwijderen. Laat hij dat na, dan mag Fransen dat desgewenst zelf,
op eigen kosten, doen.
Het over en weer mogelijk meer of anders gevorderde wordt afgewezen.

Dit bindend advies is gegeven door mr. F.M.Visser als rijdende rechter en
uitgesproken te Zaandam op 3 mei 2013.
Bindend Adviseur
Secretaris
mr F.M. Visser
mr C.M. Sharif