Tijdschrift over de geschiedenis van Heemstede en Bennebroek

Reacties van lezers
‘Tehuis voor ouden van
dagen uit den gegoeden
stand’, HH 148
De heer Hans Meij stuurde ons de
volgende brief: ‘Met interesse heb ik uw
artikel gelezen in het aprilnummer van
HeerlijkHeden over het Huis te Bennebroek.
Ik ben een kleinzoon van ‘Baas
Meij’ (met een lange ij) en heb heel veel
in Bennebroek vertoefd (ik heb er zelfs
korte tijd gewoond in de woning van
mijn grootouders naast het koetshuis). Ik
kwam ook regelmatig bij de familie Krullaards.
Zelfs heb ik als klein kind nog bij
juffrouw Willink op schoot gezeten.
Even een rectificatie: Wesmaas (zonder
t) was geen rentmeester maar tuinman.
Mijn grootvader Johan Meij had de
leiding over het personeel. Bij afwezigheid
van juffrouw Willink was Henk
Wesmaas tevens huisbewaarder van het
Huis te Bennebroek. Ze hadden ook een
kamer in het grote huis. Henk Wesmaas
was getrouwd met Nel Stroosma (voor
ons tante Nel), de zus van Iet Planting
die was getrouwd met Maarten Planting,
die tuinbaas was op de Hartekamp. Mijn
grootouders (Johan en Anna Meij) waren
bevriend met de familie Planting. Een
dochter van Planting, Mary genaamd, is
getrouwd met een zoon van Meij, Joop.
Helaas is Mary al lang geleden overleden.
Ik heb goede herinneringen aan het
Huis te Bennebroek. Het hele buiten was
ons speelterrein, toen nog prachtig onderhouden.
Alle paden waren door Wesmaas
in visgraatmotief geharkt, er was een
Engelse tuin, een duin met heel veel bramen
(waar later het huis is gebouwd van
mevrouw Veldhuizen van Zanten), mooie
vijverpartijen met romantische bruggetjes.
Ook stond er een follie (schilderachtig
gebouwtje zonder directe functie, red.)
in het bos. Mijn grootvader had achterin
het bos een grote, gedeeltelijk ommuurde,
moes- en bloementuin. Tot zover wat
herinneringen.’
De heer Kees de Wreede schreef ons
naar aanleiding van hetzelfde artikel. In
1984 of begin 1985 bezocht hij museum
De Lakenhal in Leiden en zag daar in
een vitrine een negentiende-eeuwse anonieme
bokaal staan met een gravering
van het kasteel Oud-Poelgeest. “Ik herkende
dit glas als een mogelijk product
van de Rheinische Glashütten-Actien-
Gesellschaft uit Ehrenfeld bij Keulen.
Thuis heb ik dit verder uitgezocht.
Een afbeelding van het glas vond ik in
het boekje Kasteel Oud-Poelgeest uit de
serie van de Nederlandse Kastelenstichting
en de ANWB (1977). Het glas vond
ik terug in de catalogus Ehrenfelder Glas
des Historismus (1979, nummer 155,
pag. 112-113). Ik heb dit glas, bij latere
bezoeken aan de Lakenhal, nooit meer
teruggezien.”
Het glas staat vermeld in de Veilingcatalogus
van 1950 onder nummer 206:
‘Een groen glazen bokaal met deksel
met wapen van Oud-Poelgeest en geëtste
voorstelling van de buitenplaats.’
In het exemplaar van de HVHB is staat
ervoor 42,- genoteerd. De directeur
van Museum de Lakenhal bevestigde
De Wreede in 1985 dat de bokaal (inv.
nr. 5447) op 25 oktober 1950 voor f
48,40 is aangekocht (aankoopbedrag
+ 15% + 10 cent ‘tafelgeld’) ‘voorwaar
geen hoog bedrag, ook toen niet.’ De
Wreede bezocht met zijn moeder één
van de kijkdagen voor de veiling in het
Huis te Bennebroek. ‘Dat maakte een
heerlijkheden winter 2011 | 39