TBS-behandeling geprofileerd; een gestructureerde ... - WODC

met de groep niet-verstandelijk beperkte forensische patiënten, kwamen
bij verstandelijk beperkte forensische patiënten minder middelenmisbruik
en minder psychotische stoornissen voor. Wat de aard van delicten betreft
verwijzen Firth en collega’s (2001) ondermeer naar seksuele delicten,
moord, doodslag, vermogensdelicten en geweldsdelicten. Zij schrijven de
oorzaken van het delictgedrag allerminst exclusief toe aan een laag IQ, maar
eerder aan een samenspel tussen intellectuele en cognitieve beperkingen,
ontwikkelingsstoornissen, slachtofferschap in de kindertijd, biologische en
genetische predisposities en contextfactoren.
Recent stelden Morrissey e.a. (2010) en Morrissey en Hollin (2011) dat
er pas sinds kort onderzoek wordt gedaan naar persoonlijkheidsstoornissen
en psychopathie bij forensische populaties met een verstandelijke beperking.
Het onderzoek dat is uitgevoerd, had in eerste instantie betrekking op
de psychometrische kwaliteiten van de PLC-R, waaruit bleek dat enkel
het driefactoren model een goede fit heeft met de populatie. Over de
prevalentie en ernst van persoonlijkheidsstoornissen en psychopathie
is op dit ogenblik weinig bekend. In één studie, waarin over een periode
van 11 jaar een aantal forensisch psychiatrische dossiers werd onderzocht
van verstandelijk beperkten, bleek 25% van de populatie te lijden aan een
antisociale persoonlijkheidsstoornis. Bij een groot aantal was sprake van
dubbele of drievoudige problematiek (verstandelijke beperking, verslaving
en psychopathologie) (Mannynsalo e.a. 2009). Daarnaast staat ook het
onderzoek naar behandeluitkomsten en risicotaxaties bij deze forensische
populaties omwille van de complexiteit in de kinderschoenen, wat betekent
dat er nog een lange weg is af te leggen (Morrissey & Hollin, 2011).
Nederland heeft dezelfde weg voor de boeg door de complexe
problematiek van forensische verstandelijk beperkten. Niet zozeer door
gebrek aan aandacht, maar wel omwille van de vaak dubbele of zelfs
drievoudige problematiek van verstandelijke beperking, psychiatrische
aandoeningen en/of vaak verslaving (zie bijvoorbeeld Tenneij & Koot, 2006).
Hierdoor dreigt deze groep ’tussen wal en schip’ te komen (Didden, 2010).
Anders dan voor de groepen zedendelinquenten, persoonlijkheidsstoornissen
en kwetsbare psychotische patiënten is tot op heden in Nederland nog geen
84