TBS-behandeling geprofileerd; een gestructureerde ... - WODC

Veelal wordt bij de ontwikkeling van behandelprogramma’s de uit
Canada afkomstige ‘What Works’-benadering van crimineel gedrag als
leidraad en gouden standaard genomen (zie bijvoorbeeld De Ruiter & Veen,
2005; Van den Hurk & Nelissen, 2004). 2 Deze benadering houdt in dat een
behandelinterventie aan vier principes moet voldoen, wil zij effectief zijn in
het verminderen van recidive: (1) het risicoprincipe, (2) het behoefteprincipe,
(3) het responsiviteitsprincipe, en (4) het behandelintegriteitsprincipe.
Ad 1.
Ad 2.
Ad 3.
Ad 4.
Het risicoprincipe betekent dat, voorafgaand aan behandeling en
aan de hand van gestandaardiseerde methoden, een inschatting van
het recidiverisico dient plaats te vinden waarbij patiënten met een
hoog risico een intensievere behandeling krijgen.
Het behoefteprincipe houdt in dat tijdens de risicotaxatie een
inventarisatie wordt gemaakt van de dynamische factoren c.q.
criminogene behoeften die bij een individuele patiënt tot een
verhoogd recidiverisico leiden. Deze geïdentificeerde behoeften
worden vertaald in concrete behandeldoelen.
Daarnaast is de vorm van de behandeling van belang voor de
effectiviteit ervan en dient behandeling te worden geboden in
een vorm die aansluit bij de leerstijl van de patiënt (het zogeheten
responsiviteitsprincipe).
Het vierde principe, het behandelintegriteitsprincipe, betekent dat
ervoor wordt gewaakt dat de behandeling ook zo wordt gegeven als
zij bedoeld is. Een belangrijke voorwaarde in dezen is dat gewerkt
wordt volgens uitgewerkte behandelprotocollen, modules en
sessies.
Tegelijk moet de kloof tussen het effectief zijn van een behandel- en
zorgprogramma en de praktische uitvoerbaarheid ervan worden overbrugd.
Behandel- en zorgprogramma’s kunnen op papier effectief zijn maar in
2
Zie bijvoorbeeld ‘Hersenen & cognitie: een geïntegreerde benadering’; www.nwo.nl/
nwohome.nsf/pages/NWOA_7E2B8H.
26