'Concurrenten zien een Fransen - Twentevisie

Barbara Fransen en de days after:
‘Concurrenten zien een Fransen
10
◆Barbara Fransen:
“Mijn ambitie is simpel:
mijn kennis, ervaring en
talent inzetten voor het
midden- en kleinbedrijf.”
Het kan verkeren. In 1989 trad drs.
Barbara Fransen, toen 26 jaar, toe
tot de directie van Arke Reizen.
Ruim een jaar daarna zat ze in de
Raad van Bestuur. Piepjong en aan
de top van een miljoenenonderneming.
Tien jaar later staat ze nog
steeds aan het hoofd van een bedrijf,
maar nu van haar eigen adviesbureau
en eenmanszaak Maic.
Barbara Fransen stapte drie jaar
geleden, als laatste telg van de familie,
op bij Arke. Ze kon zich niet
vinden in de nieuwe structuur van
Travel Unie International (TUI), de
Duitse eigenaar van Arke. Nu adviseert
ze het midden- en kleinbedrijf,
heeft een handvol nevenfuncties en
trekt er bij tijd en wijle met echtgenoot
Ruud op uit. Niet met bus of
vliegtuig, geen geboekte vakanties,
geen superluxe hotels. Met een
caravan. Het kan verkeren.
(door Bert Eeftink)
“Maar ik mis de reiswereld niet,” zegt
Barbara Fransen (38) beslist. Oh ja, ze volgt
Arke nog wel, maar zijdelings. “Berichten
in de krant lees ik meteen.” Mensen van
toen spreekt ze nog maar zelden. De huidige
topman van TUI, Hans Bakker, oreerde
onlangs voor Radio Oost dat het geweldig
gaat met Arke: ‘de zaak draait als een tierelier’.
“Goede cijfers Dat zal wel,” zegt ze,
“ik weet het niet, want ik ken de getallen en
de achtergronden niet. Niet goed tenminste.
Wel heb ik het gevoel dat er minder onder
de streep overblijft dan in mijn tijd.”
Twentevisie. 08/2000
In 1990 trad ze toe tot de directie van Arke,
voor de buitenwacht als beoogd opvolger
van pa Ferdinand. Daarvoor studeerde ze in
Groningen een jaar economie en vier jaar
bedrijfskunde, met als favoriete vak marketing.
Vervolgens werkte ze drie jaar bij wasmiddelenproducent
Henkel Detergenta BV
in Nieuwegein, waar ze onder meer Groene
Persil en Witte Reus promootte. Van assistent-productmanager
groeide ze razendsnel
door naar de functie van productmanager.
Neusje voor marketing. Klaar voor het grotere
werk. Na drie jaar begon het bloed te
kruipen en was het tijd voor een volgende
stap, Arke dus. Het Twentse bedrijf dat
grootgemaakt was door vader Ferdinand.

nog steeds als Arke’
Eerst was ze er directie-assistent maar al
vrij vlot werd ze lid van de Raad van
Bestuur.
Gelukkig en succesvol, totdat op aandringen
van eigenaar TUI de fusie kwam met vroegere
concurrent Holland International. De
structuur ging op de schop, er werden op
grote schaal veranderingen doorgevoerd.
Beslissingen werden in toenemende mate in
Rijkswijk genomen in plaats van in Enschede.
In 1997 stapte ze op. “Ik was het niet
eens met de koers die gevaren werd.” TUI
wilde een aantal diensten samenvoegen,
waaronder de inkoop van vliegtuigstoelen en
hotelbedden, cruciale functies voor een touroperator
.”Ik kan alleen verantwoordelijk
zijn voor de resultaten van Arke als ik ook
beslissingsbevoegdheid heb, ik ben niet echt
geschikt als zetbaas,” zei ze toen. En de deur
klapte dicht. Einde van een tijdperk.
Wist u wel wat u moest doen na
die beslissing
Ze zwijgt even. “In het begin niet. De toekomst
was onduidelijk. Maar we (samen
met echtgenoot Ruud) hebben er een sabbatical
year van gemaakt en veel gereisd. Met
een caravan nota bene.” De familie viel van
verbazing bijkans om. Barbara met een caravan
op pad Kon niet! “Was ook wel wennen
hoor,” zegt ze, verwend als ze was door
de luxe van peperdure hotels. “Maar het is
ons prima bevallen.”
Come back
In oktober 1998 keerde ze terug in de reclamewereld.
Het Enschedese communicatieadviesbureau
PLP haalde haar binnen. Ze
werd er Client Services Director. Maar niet
voor lang, een jaar later was ze al weer vertrokken.
“Wat er mis ging Niks. Ik heb toen
gewoon een verkeerde inschatting gemaakt.
PLP bleek puur communicatieadvies te zijn
en dat betekent dat je altijd achter in de
trein zit. Mensen bedenken eerst marketing-
en/of organisatiestrategieën en daarna
mag het nog een keertje intern en extern
gecommuniceerd worden. Ik had zoiets
van: ze kunnen nog zulke prachtige plannen
bedenken, maar als ik het daar niet mee
eens ben, kan ik het ook niet uitvoeren. Ik
heb eerst nog afgewacht of de situatie misschien
zou verbeteren, maar dat gebeurde
niet. Het werk bleek uiteindelijk te specialistisch
voor mij.”
Nu is ze verantwoordelijk voor Maic,
Marketing en Innovatie Consultancy. Het
Oldenzaalse bureautje werd vier jaar geleden
opgericht door echtgenoot Ruud Stinissen.
Om gezondheidsredenen stapte hij uit het
bedrijf. Barbara voert het roer nu alleen: “Ik
adviseer bedrijven op het gebied van marketing
en organisatieveranderingen. Daarbij
kun je aan verschillende opdrachten denken.
Aan het schrijven ondernemersplannen,
het introduceren van een nieuw product
op de markt, het uitvoeren van marketingprojecten
en het vervullen van een
klankbordfunctie voor de directie van een
bedrijf. De opdrachtgevers komen grotendeels
uit de regio. Vooral uit Twente en dat is
prettig, want ik heb een hekel aan autorijden.”
Het lijkt werk dat haar na aan het hart
ligt. “Dat is ook zo, ik doe voornamelijk dingen
die ik leuk vind”. Een luxe die ze zich
kan veroorloven, al spreekt er geen zinderende
ambitie uit.
“Iedereen mag denken wat hij of zij wil,
maar mijn ambitie is inderdaad niet zo dat
ik op korte termijn honderd mensen aan het
werk wil hebben. Ik wil zoveel mogelijk
een eenmanszaak blijven en in de toekomst
hooguit samenwerking zoeken met andere
consultants. Niet fuseren dus. Mijn ambitie
is simpel: mijn kennis, ervaring en talent
inzetten voor het midden- en kleinbedrijf.
Adviseren, gericht op de consumentenmarkt,
dienstverlening en retail. Eén van de
dingen die ik me heb voorgehouden toen ik
bij Arke stopte: ietsje minder werken. Nu
kan ik zelf bepalen wanneer ik wel en niet
werk. Dat is heerlijk.”
Vette streep
Toch blijft de rigoureuze carrièrewending
in het oog springen. Ze was ruim zeven jaar
topvrouw bij Arke en bekleedde daarnaast
bestuursfuncties in de IFTO (International
Federations of Touroperators), de Vereniging
van Reisorganisatoren en de ANVR
(Algemeen Nederlands Verbond van Reisondernemingen).
Nu staat door die baantjes
een vette streep. Het lijkt een abrupte breuk
met het verleden. “De naam Fransen helpt
me bij mijn adviseurswerk. Ik hoef niet te
adverteren, het is hoort, zegt het voort.
Maar in de reiswereld ligt dat anders. Het
zal niet snel gebeuren dat andere touroperators
bij me komen voor advies. Waarom
niet Omdat ik een Fransen ben. Je denkt
toch niet dat ze er eentje van Fransen in
hun boeken laten kijken. Dat is not done in
de reiswereld. Fransen is Arke. Tenminste
bij de concurrenten.”
‘Ik vrees dat met de
huidige strategie van
Travel Unie de merken
Arke en Holland
International van de
markt zullen verdwijnen’
Maar is ook nooit geprobeerd om u ergens
in te lijven
“Er is geloof ik wel eens over nagedacht.
Maar daar is het ook bij gebleven. Nogmaals:
men ziet Fransen als Arke.” Over gebrek
aan werk heeft ze niet te klagen, ondanks
het voornemen van werkreductie. Bovendien
is het aantal nevenfuncties op peil gebleven,
sterker nog: toegenomen. Bestuurslid
van de Stichting financiële hulpverlening
vuurwerkramp. “Doe ik voor Enschede,
wij woonden vroeger vlakbij het gebied
dat nu getroffen is.” Lid van de programmaraad
van RTV Oost. “Ik heb het televisieavontuur
van TV Oost vanaf het begin meegemaakt.
Het is bovendien leuk als je enige
invloed kunt uitoefenen op zaken van het
algemeen belang.” Voorts: voorzitter van de
Raad van Commissarissen van Amicon
Zorgverzekeraar. “Zowel de ondernemingsraad
als de Raad van Commissarissen heeft
me daarvoor gevraagd en dat vind ik een
groot compliment.”
Of ze ergens nee tegen zou zeggen “ Bij een
sigarettenfirma zou ik niet in de Raad van
Commissarissen gaan zitten. Ik ben erg antiroken,
omdat ik het heel vies en smerig
vindt. Ik zou bijvoorbeeld ook niet zo snel
iets bij een productietechnisch bedrijf als
Stork doen. Echt, ik vind het een goed
bedrijf - mooi dat ze in Twente zitten -
maar ik heb weinig affiniteit met het product
en er zijn mensen die het veel beter
kunnen doen.”
Dan tot slot toch nog weer terugkomen
op het Arke-gevoel. Dat kan toch niet helemaal
verdwenen zijn “Maar dat heb ik ook
niet gezegd. Het Arke-gevoel gaat nooit
weg. Ik vind het nog steeds leuk als ik een
Arke-bus zie langsrijden. En ik heb ook nog
wel een mening over het bedrijf. Ik vrees
dat met de huidige strategie van de Travel
Unie de merken Arke en Holland International
van de markt zullen verdwijnen. Het
leven gaat door, in elk geval is de werkgelegenheid
in Twente gebleven.”
■
11
Twentevisie. 08/2000