Ketenanalyse: meer dan levenscyclusanalyse alleen

verworven speelt het probleem van de subjectiviteit voor het begrip
duurzaamheid een minder grote rol.
De officiële definitie van het begrip duurzame ontwikkeling uit het
Brundtland-rapport luidt:
Duurzame ontwikkeling is een ontwikkeling die voorziet in de behoeften van
de huidige generatie, zonder daarmee voor de volgende generaties de
mogelijkheden in gevaar te brengen om in hun behoeften te voorzien.
(World Commission on Environment and Development, 1987)
Het eerste van de bovengenoemde verschillen tussen de RTRS-criteria en de
Baselcritera heeft betrekking op het al dan niet instellen van een eenduidig
verbod op het verwijderen van de primaire vegetatie ten behoeve van de
uitbreiding van de sojateelt. In het kader van de definitie van het begrip
duurzame ontwikkeling kan hierover gezegd worden dat door het verwijderen
van primaire vegetatie vaak onherstelbare schade aan de natuur wordt
aangebracht. Dit laatste is niet in overeenstemming met het niet in gevaar
brengen van de mogelijkheden voor de volgende generaties om in hun
behoeften te voorzien. Voor wat betreft een duurzaamheidscriterium op het
gebied van de manier waarop met de primaire vegetatie wordt omgegaan
lijken de Baselcriteria (Proforest, 2004, Paragraaf 3.1.1) dus het meest juiste
uitgangspunt te vormen.
Het tweede van de genoemde verschillen heeft betrekking op het stimuleren
van de locale economie, inclusief het bijdragen aan de locale infrastructuur. In
het kader van de drie pijlers van duurzaamheid valt op dat de RTRS-criteria
alleen betrekking hebben op de sociale pijler en de milieupijler. De
economische pijler komt niet expliciet aan bod. In de Baselcriteria is dit wel
het geval (Proforest, 2004, Paragraaf 4.3.4). Deze economische criteria komen
sterk overeen met de officiële Nederlandse duurzaamheidscriteria voor hout
(TPAC, 2008). Op het gebied van economische duurzaamheid bieden dus alleen
de Baselcriteria een mogelijk uitgangspunt. De TPAC-criteria voor duurzaam
hout vormen een aanwijzing dat dit uitgangspunt in overeenstemming lijkt met
wat ook in bredere zin onder ‘economische duurzaamheid’ wordt verstaan.
In Bijlage B wordt nader ingegaan op het onderwerp economische
duurzaamheid. Een groot deel van de economische aspecten van een activiteit
is geïnternaliseerd, dat wil zeggen dat er sprake is van een zelfregulerend
mechanisme. Op basis daarvan zou worden verwacht dat activiteiten die niet
economisch efficiënt zijn (dat wil zeggen activiteiten die niet leiden tot
vergroting van de gemiddelde welvaart) niet zouden optreden. Daarnaast
speelt echter nog het aspect van rechtvaardige verdeling. Komt de winst van
een activiteit ook ten goede aan het lokale kapitaal (bijvoorbeeld aan de
infrastructuur) Is werkgelegenheid binnen een productiesector in het land
waar de productie plaatsvindt belangrijker dan werkgelegenheid in een ander
land Dergelijke aspecten worden ‘gevangen’ in de economische
duurzaamheidscriteria.
Het derde verschil tussen de Baselcriteria en de RTRS-criteria - een verbod op
genetisch gemodificeerde soja - is het lastigste om in het kader van
duurzaamheid te beoordelen. Dat heeft te maken met het feit dat de
milieugevolgen van genetische modificatie erg afhankelijk zijn van de aard van
het ingebrachte gen. Bij soja speelt de huidige discussie zich vooral af rond de
RoundUp Ready soja (RR-soja). Het feit dat door het gebruik hiervan nu bij
onkruiden ook in toenemende mate RoundUp-resistentie blijkt op te treden
maakt dat deze vorm van soja niet als duurzaam kan worden beschouwd.
14 November 2010 2.214.1 – Ketenanalyse: meer dan levenscyclusanalyse alleen