Het hanteren van de wettenbundels

Hanteren van de wettenbundels
dat deze verkorte inhoudsopgaven slechts de citeertitel van de wet vermelden
en niets zeggen over de indeling van de wet. Dat is anders bij de inhoudsopgave
van iedere rubriek afzonderlijk. Deze inhoudsopgaven maken melding van de
boeken, hoofdstukken, titels en paragrafen, waarin de verschillende wetten,
wetboeken, verdragen etc. zijn onderverdeeld.
Het alfabetische register is in de praktijk de belangrijkste ingang van deze
wettenbundels. Achter in alle banden is een identiek alfabetisch register
opgenomen. Dit register bevat niet alleen de citeertitels van wetten etc., maar
ook een groot aantal trefwoorden. Het alfabetische register is in de eerste plaats
een trefwoordenregister. We hebben dus drie methoden tot het vinden van een
wet: de alfabetische inhoudsopgave, de inhoudsopgave van iedere rubriek
afzonderlijk en het alfabetische register.
Het opzoeken van wetten en wetsartikelen
Om een wet en/of een wetsartikel te kunnen opzoeken, gaat u als volgt te werk.
Als u over de naam van de wet beschikt en die wet wilt opzoeken in uw wettenbundel,
maakt u gebruik van één van de methoden, dat wil zeggen dat u de wet
in één van de inhoudsopgaven of de registers moet opzoeken. Als u op zoek
bent naar een bepaald wetsartikel, gaat u op dezelfde manier aan de slag. U
zoekt de desbetreffende wet op in het register of de inhoudsopgave. U kunt ook
onder het trefwoord een bepaald onderwerp zoeken, bv. ”diefstal”, dan kijkt u
in het alfabetische register en u komt dan vanzelf bij artikel 310 Wetboek van
Strafrecht (diefstal). Ingewikkelder is de situatie waarin u wordt geconfronteerd
met een bepaald juridisch probleem. De eerste vraag is dan of er door de
wet in dit probleem is voorzien en zo ja, door welke wet of wetsartikel(en). In
dit geval moet u eerst het probleem analyseren en onderzoeken tot welk rechtsgebied
het behoort. Uiteraard kunt u ook hier proberen met trefwoorden te
werken.
Om dubbelzinnige verwijzing naar een bepaalde wettekst te vermijden, dient u
de volgende volgorde te hanteren: het artikelnummer, eventueel gevolgd door
het lidnummer, eventueel gevolgd door de subaanduiding, gevolgd door de
naam van de wet. Voorbeelden hiervan zijn: Artikel 1 Grondwet (afgekort:
GW) of Artikel 300 lid 2 Wetboek van Strafrecht (Afgekort: Sr) of Artikel 326c
lid 2 sub c Sr. De meeste wetboeken worden in de dagelijkse juridische praktijk
in de vorm van een afkorting aangeduid. In de meeste wetboeken en juridische
literatuur kunt u deze afkortingen vinden. In de Aanwijzingen voor de regelgeving
(een officiële handleiding voor het maken van wet- en regelgeving)
staan regels voor het vormen van afkortingen, maar in de juridische praktijk
wijken de auteurs vaak af van deze regels.
De wetten en regelingen kennen een doorlopende nummering die met cijfers
beginnen. Bijvoorbeeld de Bekendmakingswet, die begint met artikel 1 en
eindigt met artikel 11. Let op dat een nieuw hoofdstuk of een nieuwe paragraaf
niet opnieuw begint met artikel 1, maar een doorlopend karakter heeft. Hierna
staan we stil bij de nummeringen van sommige wetboeken die vaak gebruikt
worden, namelijk:
• Algemene Wet Bestuursrecht (afgekort: Awb)
Dit wetboek is per hoofdstuk genummerd. De notering van de artikelen uit
dit wetboek vindt plaats door het hoofdstuknummer, gevolgd door een
dubbele punt, gevolgd door het artikelnummer, bijvoorbeeld: art. 1:3 Awb.
396K1.FM
1.5