alleen - The Mill Hill Missionaries

Alleen
Carlos, een Mexicaanse priester, pastoor van de “Christ the King Parish,” vroeg
me of ik twee keer voor zou willen gaan in de parochiekerk die dag, om acht uur
en om tien uur. Ik tekstte meteen terug dat me dat mooi toeleek.
Zo liep ik om zeven uur weg van
ons centrum, door de slums van
Kibera, naar Laini Saba, waar de kerk
gevestigd is. Het was zo vertrouwd
allemaal: de rommel, de stank, de
plastic zakken waar je beter niet op
kunt staan omdat het “vliegende
toiletten” zijn, de “Mzungu, how are
you” roepen de kinderen, de mensen
die me teruggroetten en degenen die
me voorbijliepen omdat ik ook niks
zei.
De lezing gaat over Jezus die een
melaatse geneest. Hij raakte hem
met de handen aan. De verbinding
met de mensheid was herboren en
het isolement van de besmetting
opgeheven.
“Mzungu, ben je hier helemaal alleen”
vroeg een jongetje.
Kinderen hebben altijd van die
snuggere kopjes en kunnen met hun
heldere stemmen zo raak voor de
dag komen. Ook dit joch had een
leuk snuitje. Hij keek me afwachtend
aan en de mensen die bij hem waren,
twee vrouwen die de was deden in een
teiltje en nog een stuk of drie kinderen,
keken afwachtend mee. “Ik ben niet
alleen!” zei ik: “Jij bent er toch” De
mensen moesten hard lachen en ik
liep door, want ik kom niet graag te
laat. Ik heb de mensen in de kerk deze
episode verteld, en ook zij moesten
lachen. Het is precies wat gebeurde
in het evangelie toen isolement werd
omgezet in contact en relaties.
4