alleen - The Mill Hill Missionaries

maar het zwerven zat in zijn bloed en
hij werd één met de natuur. Een paar
jaar geleden kreeg hij een kamer in
een verzorgingshuis. Toen begon zijn
leeswoede en verzamelwoede van
boeken: Kierkegaard, Thomas van
Aquino, noem maar op, en dan kwam
hij bij ons om zijn visie te vertellen:
theologie, filosofie, natuurkunde.
En toen werd hij ziek, longkanker, die
rotpijp. Ik ging hem het sacrament van
de zieken geven. Geen poespas, zei
hij. Geen wit doek over de tafel, een
kaars mag dan nog wel. En een dienst
in de kerk hoeft ook niet, alleen maar
in het crematorium, geen toespraken,
nergens voor nodig. Alleen die
rozenkrans moet mee.
Aan mij gaf hij nog zijn mooiste gebed
mee, het gebed dat hij elke morgen bad
of zong, het gebed dat hij onthouden
had uit zijn tijd bij de Benedictijnen:
Deus in adjutorium meum intende,
Heer, kom mij te hulp, Heer haast U
mij te helpen. Gloria Patri… Eer aan
de Vader en de Zoon en de Heilige
Geest…
We hebben het samen gezongen
bij zijn ziekenzalving en later ook
weer in het crematorium met enkele
mensen van het inloophuis. Zo’n
crematieplechtigheid hebben we
nog nooit gehad, maar was wel
indrukwekkend.
Zijn pelgrimstocht was voorbij, opgenomen
in het Geheel.
Ben Engelbertink mhm
mill-hillcollege goirle (zie volgende pagina)
19