Jongeren en openbaar vervoer.pdf - Algemene Directie Veiligheid ...

6. Aanbevelingen
Het onderzoek heeft tot een aantal belangrijke inzichten geleid.
• Uit de fenomeenanalyse blijkt bijvoorbeeld dat overlast door jongerengroepen geen
overweldigend fenomeen is en dat het zich uit in verschillende subfenomenen.
• In de tweede plaats hebben we kunnen zien dat de problemen die zich stellen
op het openbaar vervoer over het algemeen niet inherent zijn aan het openbaar
vervoer zelf. Eerder zijn het uitdrukkingen van grotere maatschappelijke
problemen. In de dadergroepanalyse werd deze bevinding nog eens bevestigd
toen bleek dat de meeste overlastveroorzakers problemen hebben in meerdere
levensgebieden.
De aanbevelingen die hieruit volgen, zijn onderverdeeld in drie categorieën: de basishouding,
een fenomeengerichte aanpak en tenslotte een dadergerichte aanpak.
6.1. Basishouding
De basishouding verwijst naar de manier waarop het best wordt omgegaan met
overlast door jongerengroepen.
Hierbij is in eerste instantie preventie erg belangrijk en wel onder de vorm van ‘initiatieven
die doelbewust en systematisch anticiperen op risicofactoren’. De aanpak
van overlast moet dus met een zekere gerichtheid gebeuren en dit is bijvoorbeeld
mogelijk door de problematiek te verankeren in de dagelijkse werking van de
betrokken dienst of organisatie. Verankering heeft echter geen enkele betekenis
als er geen concrete maatregelen aan worden gekoppeld die worden opgevolgd,
begeleid en geëvalueerd.
Voor openbare vervoersmaatschappijen kan de verankering optreden door te
beseffen dat de agressie tegen personeelsleden nu eenmaal onlosmakelijk is
verbonden met de specifieke werkcontext waarin men zich bevindt. Verder kan ook
een systematische rapportering van de feiten en de installatie van een centraal
ankerpunt waar informatie wordt verzameld en de opvolging van de verschillende
incidenten wordt gewaarborgd, tot een verregaande verankering leiden.
16