Statuten en reglementen - Buma/Stemra

verhoging vindt zijn rechtvaardiging in het feit dat
het werk nu een veel groter verspreiding kan krijgen,
waardoor de verlaging van het aandeel van de
auteurs wellicht ruimschoots goedgemaakt wordt.
Artikel 12
Bij de laatste wijziging van de Auteurswet 1912
werd de beschermingsduur voor werken van
letterkunde, wetenschap en kunst verhoogd
van vijftig jaar tot zeventig jaar na de dood van
de langstlevende auteur. Om precies te zijn: tot
1 januari van het jaar volgend op het jaar waarin
de langstlevende auteur zeventig jaar dood was.
Uiteraard ontstond hier een probleem: er waren
zeer veel werken die inmiddels in het publiek
domein waren gevallen omdat de langstlevende
auteur wel vijftig jaar maar nog geen zeventig jaar
dood was. De wet bepaalt dat voor die werken de
auteursrechtelijke bescherming weer in het leven
wordt geroepen, ditmaal tot de nieuwe datum:
1 januari van het jaar volgend op het jaar waarin de
langstlevende auteur zeventig jaar dood was.
Men moet zich realiseren dat dat grote problemen
met zich meebracht. In de eerste plaats omdat in
vele gevallen het werk inmiddels, uiteraard zonder
toestemming van de herboren auteursrechthebbenden,
bewerkt, uitgegeven, van teksten
voorzien of aan de hedendaagse smaak aangepast
was. Wat te doen met al diegenen die door het
bewerken, uitgeven, van teksten voorzien of
aanpassen voor Buma rechthebbenden waren
geworden en die soms op grond van artikel 2 van
dit aanhangsel als originele componist moesten
worden beschouwd. De wettelijke bepaling dat
aan verworven rechten niet zou worden getornd
maakte het probleem niet makkelijker.
Artikel 12 schept orde in de chaos. Het gaat uit
van het principe dat de rechthebbenden diegenen
zijn die op het moment dat het werk onder het
eerdere wettelijke regime in het publiek domein
vielen rechthebbenden waren. Als uitvloeisel
hiervan wordt bepaald dat als bij het maken van
een nieuw werk gebruik is gemaakt van werk
dat voorheen in het publiek domein verbleef,
de verdeelsleutels gelden alsof het werk altijd
beschermd is geweest. Tegelijkertijd wordt vastgesteld
dat degene die destijds bij het maken van
het nieuwe muziekwerk gebruik heeft gemaakt
van het werk dat toen publiek domein was, geacht
wordt de toestemming tot gebruik te hebben
gekregen. Zo hoeft de bewerker van een werk dat
voorheen in het publiek domein verbleef en dat
weer beschermd is niet alsnog toestemming tot
gebruik te krijgen van de rechthebbenden op dat
werk, wil de bewerker mee kunnen delen in de
opbrengst van zijn bewerking. Hij ontvangt automatisch
het bewerkersaandeel van 16.66%.
Met deze regeling is meteen een oplossing gevonden
voor een ander probleem dat zich al sinds jaar
en dag bij de repartitie voor deed en dat nu op soortgelijke
wijze kan worden opgelost. Een land treedt
toe tot een internationale auteursrechtconventie
waarvan Nederland ook deel uitmaakt. Vanaf dat
moment zijn werken in Nederland beschermd die
voordien in het publiek domein verbleven. Ten
aanzien van bewerkers en bewerking-uitgevers
geldt dezelfde regeling als met betrekking tot uit de
auteursrechtelijke dood opgestane werken.
Artikel 13
Tenslotte: wie het niet eens is met een door Buma
toegepaste verdeling en daarover met Buma geen
overeenstemming kan bereiken, kan zich tot de
speciale commissie van beroep wenden.
78 Toelichting Repartitiereglement van de Vereniging Buma