Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Doch de mensch wordt, blijkt, al meer wat hij is, en hij wòrdt, naardat hem door Jezus Christus
te eten gegeven is.
Daarom doet de bete wat! Zij versterkt hetgeen hier was gewrocht. Zij brengt het bederf niet in
het bloed. Doch zij laat alleen maar - en dat is Christus' recht - het bloed sneller kloppen en
jagen. Zit er gifstof in dat bloed - wat die gifstof doet, dat doet zij dan haastiglijk.
Maar de bete heeft geen bloed bedorven.
Hebt gij gelet op Christus' Middelaarswerk, zich volvoerend, ook ten aanzien van Judas
Iskarioth Dit is Christus' Middelaarswerk, dat hij de geestelijke machten, die er al zijn, losmake
en ontbinde. Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe - dat is het eerste woord, dat hij ziet staan
op den wand der Paaschzaal - in schrift van Belsazars verschrikking. Die vuil is, dat hij nog vuil
worde, vult ginds een engel in. Die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde - zoo
smeekt de gemeenschap aller zalige dooden. Die heilig is, dat hij nog geheiligd worde - dus roept
de Geest hem toe n.
Christus - werk de antithese! Blaas alle vuren aan in de smidse van de wereld!
En Christus blaast. Hij blaast de vuren aan.
Hij geeft de bete - en heiligt alle zielen, die gelooven. Hij geeft andermaal de bete, en laat vuil
blijken de ziel, die vuil reeds is.
En dus - die bete doet het! Die bete haalt Satan en den Geest der sacramenteele genade
gelijkelijk binnen. Die bete geeft God en Satan sterker kansen.
Satan ook.
Toen de eerste invaring van den Satan kwam, toen kon Judas het verdragen, dat Jezus hem de
voeten wiesch. Hij kon het hebben, hij kon het lijden, dat daar een heilige hand zijn voet raakte:
de voetwassching, de lichtste aanraking.
Dan stáát het proces van Judas' ziel en van den duivel, die ingevaren is.
En daarna (want stilstand is er niet)
Daarna |171|
Dan biedt zich hem de bete!
Zal hij eten
Ja hij zal. Want de mensch wordt, ook als eter, hij wòrdt, naardat hem te eten is gegeven, hij
wordt, wat hij reeds is.
Die bete verhaast het proces. Het bloed kroop. Nu klopt het. Eerst raakte de heilige hand zijn
voet: de voetwassching, de lichtste aanraking. Nu raakt de heilige hand zijn mond: de bete, de
intiemere aanraking. Maar hij kan het lijden; hij houdt het uit; de mond brandt niet.
En na de bete - tòen voer de Satan in hem.
Want invaren is sterker actie dan in het hart geven (vs 2).
Zoo wacht de Satan zijns ondanks op de bete en op het gebaar, dat de bete biedt, want souverein
is Christus.
Maar het proces is nu welhaast gerijpt.
Nu staat Judas op. En de bete is de aanleiding (doch in der eeuwigheid de oorzaak niet!), dat
straks Judas nog een derde ding zal bestaan.
Een derde!
Eerst de voetwassching: de hand raakt den voet.
Toen de bete: de hand raakt den mond.
Daarna de Judaskus: de mond raakt den mond: de intiemste aanraking.