Deur Christus Alleen - AH Bogaards

gezag tegenkwam, en "waartegen hij niets kon zeggen" d; een verwerping, die dan weer haar
keerzijde had in de handhaving van zijn eigen Messias-begrip, omdat dit alleen strookte met zijn
eigen ego-centrisch en vleeschelijk-Joodsch bestaan.
Als wij de dingen zóó gaan zien, komt er reeds bij het begin over ons besef van diepe
verootmoediging. Dan blijven de scheldwoorden aan het adres van Judas achterwege; dan zien
wij hem angstig dicht bij ons staan. En zóó eerst, in deze waarachtige verootmoediging, is er
mogelijkheid om te letten op den eenigen hoofdpersoon van dit verhaal, den mensch Jezus
Christus.
Wanneer wij nu Jezus' ziel in het vuur zien komen tegen de ziel van Judas, d.w.z. wanneer wij
Christus' Geest zien worstelen tegen den Satan, die in Judas voer, en die Judas' ziel tevoren reeds
geoccupeerd had, - dan is de eerste vraag, of de strijd tusschen Christus' geest en den Satan in
Judas nu voor het eerst begint, dan wel thans, voor het eerst, of bij herhaling openbaar wordt,
maar dan zóó, dat hij er reeds eerder was.
Op die vraag kan het antwoord niet twijfelachtig zijn.
Want wel lezen wij in onzen tekst, dat de Satan in Judas is gevaren, toen hij tegenover Christus
aan de Paaschtafel zat, maar wij lezen ook, dat reeds eerder Satan in zijn ziel zich had doen
gelden (Joh. 13 : 12, Lucas 22 : 3). Het was dus niet de eerste maal dat in Judas het satanisch
element optrad, en een uitweg zocht in daden van verraad en van ongeloof. De bijbel zelf laat
ons dat duidelijk zien, als hij op andere plaatsen zegt, dat de Satan in het hart van Judas gegeven
had, dat hij Christus zou verraden.
Vervolgens, - óók achter die woorden ligt nu weer een bittere wortel van zonde, en de
samenknooping van een lang en bang geestelijk conflict.
Wij willen daar niet veel van zeggen, omdat er reeds veel over geschreven is, dat ieder kan
bereiken. Maar enkele dingen stippen wij toch even aan. |160|
Wij stellen voorop, dat op dit oogenblik hier in de paaschzaal niets anders uit Judas komt, dan
van den aanvang af reeds in hem lag. Wanneer een mensch van Gods Geest is wedergeboren, dàn
komst straks uit hem, wat eerst niet in hem lag, want de wedergeboorte draagt een volmaakt
nieuw levensbeginsel in het menschelijk bestaan in, dat hem eerst volkomen vreemd was. Doch
overal, waar die wedergeboorte ontbreekt, daar is slechts een natuurlijke opbloei van kwade
ranken uit een kwaden wortel; en die wortel wàs er reeds. Daar is niets nieuws in zùlk een leven;
wat in het eind eruit komt, lag in het begin er reeds in, principiëel.
Nu zegt de Schrift ons zelf, dat men Judas' zonde, althans voor een deel, typeeren kan met de
geldgierigheid e. Die mededeeling mogen wij nooit verwaarloozen. Daar zat in Judas dus
ongetwijfeld een sterk verlangen naar geld; en zijn ziel waas hierbij niet evenwichtig; ze was niet
op God, als hoogste Goed en als eenigen Bezitter, gericht.
Dit verlangen naar geld echter was een tijd lang onderdrukt. Het bleef er wel, maar het kwam
niet voor den dag. Er was een macht, die het begeeren verhinderde te gaan gieren naar het
kwaad.
Die belemmerende macht lag in het binnentreden van Jezus in Judas' leven.
Wij mogen aannemen, dat Judas, toen hij in den aanvang van zijn mannelijk, volwassen, leven
den Nazarener ontmoette, en Hem volgde, daarin volkomen "eerlijk" was, voor zoover dit woord
een menschelijke verhouding tot menschen in menschentaal aanduiden wil.
Het is zelfs niet onmogelijk, dat het met Judas eenigermate gegaan is als met Jezus. Van Jezus
weten wij, dat hij na een gebed Judas tot Zich heeft laten komen; en wie zal zeggen, of niet ook
Judas zijnerzijds met een gebed in het hart tot Jezus is gekomen