Deur Christus Alleen - AH Bogaards

krijgsmarsch, die straks de wereld opschrikken zal, als het zwaard de knoopen in de touwen van
den vrede achter Jezus doorhakken komt - in gerechtigheid.
En in de derde plaats: wanneer psalm 8 zelfs aan zuigelingen, die onnoozele "knechtkens" des
Heeren, mandaten geeft in de beweging aller dingen, dan aanvaardt Jezus als de groote Knecht
des Heeren ook het allergrootste mandaat, dat in de wereld ooit verstrekt zal kunnen wezen.
Indien ook zuigelingenzielen Gods centrales zijn, vanwaar elementaire krachten keeren naar de
schepping Gods, dan moet Hij, die als Koning hier ingaat tot Zijn eigen residentie, en zoo als
volgroeide Ambtsdrager komt naar het |138| middelpunt der wereld, Zijn verantwoordelijkheid
weten om het lied van strijd en vrede niet alleen te zingen, maar het ook te handhaven; te
handhaven in de generale pacificatie van Gods wijd heelal, alsmede in den pankosmischen
grooten oorlog tusschen het zaad der slang, en het groote zaad der vrouw.
Zoo klimt ook in de vierde, en laatste plaats Jezus' menschelijke aandacht via jubelende
kinderstemmetjes, tot Zijn bittere kruisklacht op. Want door over die kinderstemmetjes hen
psalm 8 voor Gods venster te reciteeren, neemt Jezus voor Zichzelven aan, wat die, blijkbaar
Messiaansche, psalm over Hem te voren heeft betuigd.
Niet alleen toch hier, maar ook in Hebreën 2 komt psalm 8 terug in het organisme van de Schrift.
Daar heeft het Nieuwe Testament den zin van dit oudtestamentisch lied geheel en al ontdekt en
ons de Messiaansche lijn eener tenslotte helsche vernedering daarin leeren onderkennen.
Psalm 8 heeft er van gesproken, dat de mensch, die toch eigenlijk de koning is van heel de
wereld, en die als koning in den geordenden staat van God ook de engelen in staatsdienst
("liturgie") onder zich hebben mag, - dat diezelfde mensch toch ook weer ónder de engelen staat.
Want is hij niet een weinig minder dan de engelen gemaakt En zie, dat is nu juist de
incongruentie, die de psalmdichter als een pijn gevoeld heeft, het is een brok in zijn keel: de
mensch een weinig minder dan de engel Toch geeft de ervaring hem in zijn klacht het
vreeselijkst gelijk. Want naar de wet zijner oorspronkelijke schepping, en onder de vigueur van
zijn ouden rechtsstaat, is de mensch wel inderdaad tot despoot geproclameerd over heel de
wereld, tot despoot ook over de engelen. Maar in de schepping is de zonde ingedrongen. Er is
een vijand, een wraakgierige, in den kosmos opgekomen. Nu, na die zonde, zijn de dingen niet
meer wat zij schijnen, en schijnen zij niet meer wat zij oorspronkelijk zijn. Door haar is ook de
mensch thans van zijn plaats gedrongen. Hij moge naar het recht van zijn eerste schepping,
boven Gods engelen staan, maar door de zonde is zijn kracht gebroken, zijn schoone lichaam is
den dood, |139| zijn ziel den vloek nu onderworpen. De koningsmensch is een enoosj, d.w.z. een
broze, zwakke, mensch geworden. Niet naar oorspronkelijke rechtsbedeeling, doch naar den
feitelijken toestand, is de gevallen mensch, wat zijn kunnen en zijn uiterlijk vermogen betreft,
beenden de engelen weggezonken. Gods recht zweert daarop weder al zijn eeden.
Deze incongruentie nu tusschen den rechtsstaat des menschen in de oorspronkelijke dingen aan
den éénen kant, en zijn feitelijken toestand in den thans verworden staat der dingen, aan de
andere zijde, is de groote pijn van psalm 8. Zij zal dus óók de groote smart zijn van den Christus
in de lijdensweek. Hij komt als Middelaar nu tot Zijn eigen stad. Als Middelaar, die het
menschenleven dráágt, zal Hij de lijn der vernedering van den "enoosj," de lijn der broosheid,
der sterfelijkheid, der ontbinding voor Zichzelven volgen tot het bitterst einde toe. In
Gethsemané zal Hij zóó waarachtig als tweede mensch, als tweede Adam, als de Mensch, minder
zijn dan al Gods engelen, dat een engel naar beneden komen moet om in dien hof den Zoon te
sterken in het lijden; want anders ware Hij te zwak, en zou verzinken in "grondeloozen modder."
Ja, die ontstellende profetie, dat Jezus, de ware mensch zijnde, minder wordt dan de engelen, zal
straks geheel en al vervuld zijn aan het kruis, als Hij van God verlaten wordt, waar alle engelen