Deur Christus Alleen - AH Bogaards

door Zijn Koningsrecht en Zijn Koningskracht te hanteeren, niet tégen Romeinen, niet tégen het
praetorium van Pontius Pilatus, maar ten gunste van . . . . zieken en blinden. Trekt de Koning
Zijn residentie in Maar dan is het Zijn uur, om geschenken uit te deelen, gratie te verleenen,
eerestoelen te laten bezetten. Zoo komt de Koning tot Zijn stad. Hij zal zegenen, doch Hij begint
van onderen op. Hij heeft geschenken te geven. Op één na het beste: dat is het leven. 2) Maar dan
is het Zijn uur, om de machten des doods, waarin Abrahams zaad gebonden is, te gaan
verbreken. En aldus bloeit Hij in Zijn koninklijke daad, als Hij den dood, dien laatsten vijand d,
de bezoldiging der zonde e, uit het volksleven wegneemt, en alzoo een begin maakt aan die
breking van de zonde zelf; aan de uitdeeling van het beste geschenk Gods goedertierenheid. De
koraal van den Heiligen Vrede zal binnen enkele dagen ingezet worden door God en engelen
saam in het wijd heelal. En blinden en lammen hooren zijn praeludium.
Zeker, daar zijn vele wonderen door Jezus gedaan.
Veel en velerlei.
Daar zijn wonderen, die een teeken zijn, gevoegd bij de profetie.
Daar zijn óók wonderen, waarin het priesterhart klopt en priesterlijke liefde zich openbaart.
Maar hier zijn wonderen, die in dit bepaalde geval het koningschap moeten uitbeelden. Zij willen
een duidelijke kommentaar zijn in "menschenschrift", voor ieder leesbaar, een kommentaar op
wat |131| Jezus van zichzelven zeide in de inhuldiging, die Hij uitgelokt heeft. Ze zijn niets
minder dan de feitelijke illustratie, door Jezus toegevoegd aan de Konings- en kroningsprofetie
van Zacharia. In dit bepáálde uur, en op dezen bepáálden dag, en op deze bepáálde plek, heeft
Jezus' wonder een beteekenis, die het nog nooit eerder gehad heeft; - elk wonder heeft trouwens
weer een aparte beteekenis; het wonder, dat volgt, is bij Jezus nooit copie, en ook nooit
duplicaat, van het wonder, dat voorafgegaan is.
En nu Hij op deze plaats, d.w.z. bij den tempel, in Zijn eigen stad Jeruzalem, deze kreupelen en
blinden geneest, nu heeft dit wonder, juist om de plaats waar het gebeurt, een ontzaglijke
beteekenis.
Het is een massa-wonder.
Komt dàt nu naar den tempel toe en zegent het de stad des grooten Konings f, dan roept Jezus
voor het laatst, in Zijn wettige residentie, waar Hij als Koning binnen kwam, de wet af van Zijn
Koninkrijk. Hij kondigt aan dat duizendjarig rijk van dien toekomenden, reeds aanwezigen
Vredevorst, die niet komt met uiterlijken vrede, doch door verbreking van de zonde haar
bezoldiging wil wegnemen.
Dat dit massaal genezingswonder juist in de lijdensweek geschiedde, gaf aan het lijden door het
wonder, en aan het wonder door het lijden een bepaalde kleur. Want in de laatste week van Zijn
vernedering, laat Jezus krachten van Zich uitgaan, en toont Hij te beschikken over energieën van
het koninkrijk der hemelen. Dus is bij voorbaat reeds bewezen, dat Zijn kruis, wanneer het
eenmaal komt, geen zwakheid is, maar kracht; geen dood, maar dáád. Wie zóó het leven geven,
en den dood verjagen kan, als Jezus kon in de laatste lijdensweek, die kan alleen maar sterven,
als Hij dat WIL!
Dus bleek de Koning van Jeruzalem wèl trouw te zijn aan Zijn genomen initiatief, en daarin weer
trouw aan de profetie.
Maar daarom moet ook de stad, die Hem feestelijk inhaalde, in conflict met Hem komen. Want
Jeruzalem laat niet gauw, en niet graag, zijn eigen "exegese" van den armen, ongewapenden
Koning |132| varen. Zeker, men vond het wel nuttig en treffend, en philanthropisch, en ook wel
heel erg wonderbaarlijk, dat Jezus al die zieken genas; maar - dàt was het toch eigenlijk níet, wat