Deur Christus Alleen - AH Bogaards

de nood Hem dwingt, voor het front te komen. Eigenlijk zou Hij daarmee voldaan hebben aan
den verborgen wil der menigte, die ook een geschikt uur afwacht om den Koning op te dragen,
met het zwaard in de vuist, op Rome af te trekken, op Rome en op zijn vertegenwoordigers.
Maar Jezus is zijn eigen weg gegaan. Hij heeft niet duldzaam uitgezien naar het moment, waarop
het volk zijn actie voort zou zetten. Zijn actie is geen volksbeweging; het is Zijn eigen beweging,
Zijn eigen taak, Zijn eigen initiatief. Het is Zelf-beweging. Hij is de groote Auto-maat, en dus
volstrekt geen automaat.
Daarom gaat Jezus verder. Wij lezen, dat Hij Zijn koninklijk ambt openbaart door een
massa-genezing 1) in Jeruzalem, en wel nader bij den tempel. Men brengt Hem allerlei zieken;
kreupelen en blinden worden met name genoemd. Die allen worden door Jezus genezen.
Nu is het waar, dat Jezus meermalen zulk een massa-genezing heeft verricht. Toch schijnt het
wel, dat in de laatste lijdensweek, toen de heele stad met den vinger naar Hem wees, niet alleen
de hijgende begeerte van de menschen al die patiënten voor Zijn voeten lei, maar dat ook uit de
drijving van Zijn eigen geest een |129| wil tot wonderdadigheid openbaar gekomen is, zooals niet
vaak te voren.
Dit alles had immers zijn bedoeling. Jezus wilde daarin voortzetten, wat Hij BEGONNEN was.
Wat HIJ begonnen was. Hij zelf was het toch geweest, die, door den intocht in Jeruzalem van
Zijn kant te openen, de profetie van Zacharia had verklaard en vervuld. En déze profetie had
immers den Koning der toekomst, den Messiaanschen Koning, geteekend als arm en als
ongewapend Welaan, dan zet Christus de op Zondag aangevangen werkzaamheid in volgende
dagen voort: hij gaat in publiek optreden den besten kommentaar leveren op Zacharia's
Messiaansche profetie
Twee trekken beheerschten dat profetisch beeld.
De armoede was de éérste trek ervan geweest. Zij wijst er op, dat de Messias-Vorst zich met de
geringsten van Zijn volk gelijk maakt. Aan dat element der profetische rede laat Jezus allereerst
in getrouwheid recht wedervaren. Zie maar, hoe Hij zich overbuigt tot de blinden en de
kreupelen, d.w.z. tot de straattypen, die door de steegjes van de stad heen kruipen of er door heen
gedragen worden, of benepen schuifelen door de nauwe straatjes. Tot die armen en ellendigen
komt Hij nu. Zoo is Hij inderdaad met de minsten één geworden; en Zijn Koningschap geeft zich
zelf een kommentaar, die de bedoeling van den profeet op de schoonste wijs in het licht stelt.
Door Zich neer te buigen, onmiddellijk na Zijn huldiging, tot "de ellendigen Zijns volks" b, laat
Hij sprekend zien, dat Hij de arme Koning is van Zacharia.
Maar óók de tweede eigenschap, die de profetie van Zacharia den Messias had toegeschreven, -
n.l. het ongewapend-zijn, - wordt door Jezus opzettelijk in Zijn eigen laatste week verklaard, en
aanschouwelijk gemaakt in Zijn werk. Messias-Vorst zal ongeharnast wezen Ja, zoo sprak van
ouds de profetie: Zijn ongewapend zijn wijst er op, dat Zijn koninkrijk niet van déze wereld is c.
Het is theocratisch. Het komt niet met uiterlijk geweld, want het is niet een stormloop tegen
andere naties, een stormloop, ondernomen met de wapenen vàn die andere naties. Het is ook niet
een koninkrijk, dat arsenalen vult tegen de andere wapenhuizen van de groote |130| wereld. Het
is ook geen koninkrijk, dat met het groote getal, met legioenen en vliegende vaandels, zijn eigen
rijksgebied beschermt, en daaraan expansie geeft. Neen, - het is een koninkrijk, dat met vrede
komt, langs geestelijke banen zich beweegt. Een koninkrijk, dat het drukke wereldleven wel
snijdt, doch dat er doorheen breekt langs onzichtbare wegen van Geest en van vuur. Zijn kracht
is niet in wat menschen noemen "het recht van den sterkste", maar zijn kracht is enkel macht,
d.w.z. bevoegdheid, rechtsbevoegdheid.
Om deze rechtsbevoegdheid nu is het den grooten Koning der Joden te doen. Hij openbaart ze,