Deur Christus Alleen - AH Bogaards

glorie van zijn koning! Eigenlijk hebben de ware zonen Israëls allen het volste recht van
heerschen: wat docht u anders van de zonen van Abraham Maar daana zullen zij genadig bij
plebisciet aan hun deemoedigen koning, die begonnen is met zich te richten naar den volkswil,
de wapens in de hand geven, en hem het generaalschap opdragen over Israëls stormtroepen,
opdat zij achter hem aan loopen, en zoo den vrede dragen van de aarde in den hemel.
Zoo heeft de massa de profetie van Zacharia "uitgelegd" op háár manier. Zij wil 's konings
armoede veranderen in rijkdom, en den ongewapenden koning . . . . pantseren boven alle
wereldkrijgers.
Maar Christus ziet de dingen precies andersom.
Zeker, zeker, óók voor Zijn besef is hetgeen vandaag gebeuren gaat nog maar een
overgangs-maatregel. Dat kan niet anders. Dáárover loopt het conflict tusschen koning en
onderdanen niet. De profetie van het Oude Testament kan nooit in beelden spreken en nooit haar
|124| woorden snijden, of de werkelijkheid is nòg breeder, dieper, hooger, krachtiger dan de
stoutste beeldspraak. Ja, hierin hééft de massa gelijk; de toestand van vandaag, de armoede, en
het ongewapend zijn van den Koning is een overgangs-phase.
Maar dan niet in de richting, die de Joden uit willen.
Doch den anderen kant uit.
Naar de diepte toe, en naar den dood toe.
De armoede van Jezus, die vandaag in Zijn eenvoudigheid met de minste feestgangers zich
vereenigt, moet straks "vervuld" worden in een nòg diepere armoede, als Hij zal wegzinken
ònder de allerarmsten, en niets meer overhoudt, schamel en bloot, als Hij den dood sterft,
gruwzaam en in slavernij gesteld.
En Zijn ongewapende toestand is in zooverre ook nog maar een overgangstoestand als het
ezelsveulen, zèlfs dit e-zels-veu-len, dat Hem thans nog draagt, straks ook Hem afgenomen
wordt, als boeien en banden Hem wachten, wanneer Zijn kleeren verdobbeld worden. Niet
alleen, dat Hij dan ongewapend verkeert onder de menschen, maar alle menschen wapenen zich
dan tegen Hem en alle wapens der wereld keeren zich dan tegen Hem.
En daarom moet dit alles uitloopen op Golgotha.
De profetie van Zacharia moge dan voor een oogenblik, door den vorm der illustratie, waarvan
zij zich bedient, de schare met Jezus vereenigen, maar het is ook nú weer hetzelfde, als wat wij
eerder reeds zagen: de kommentaar van Jezus is een andere dan die van de menschen.
De menschen schrijven vandaag hùn kommentaar op Zacharia's voorspelling. Zij schrijven hem
niet in het zand; want tot op onzen tijd lezen de Joden hem nog, en neigen het hoofd, en zeggen
amen. Bij dien kommentaar van vleeschelijk Jodendom geven ze hun vlotte illustratie. Kijk:
palmtakken, palmtakken! Maar die palmtakken zijn hier het prototype van de tropeeën, straks in
den van Romeinen gezuiverden tempel; ze zijn zooveel als de meiboom in de kap van Israëls
zionistisch, vleeschelijk, volksgebouw!
Dit is de ééne kommentaar.
De andere is geschreven door Jezus Christus. Hij schreef met |125| Zijn eigen schrift. Zijn eigen
schrift is bloed. Hij kent alleen Zijn eigen bloed. En in dàt schrift bezweert Hij ons, dat Hij
aanneemt, ja zeker: ook die palmtakken. Maar waarom Omdat in de rol des boeks van die
gesproken is! j Daarom neemt Hij ze aan als onmisbare teekenen van Gods aanwezigheid in
Jezus Christus, die wegzinkt onder alle schepselen, wanneer Zijn lijf en ziel gaan in den dood, -
arm, ongewapend.
Is het wonder, dat Jezus, die aan het begin van de Paaschweek de schare hoort zingen psalm 118