Deur Christus Alleen - AH Bogaards

En let nú op die menschenmassa.
Zij prijst God, maar haar eereroep beperkt zich tot een dubbel thema:
1e. Jezus heeft kracht.
2e. Die kracht werd zichtbaar.
Maar door zoo te blijven staan 1º. bij het kracht-element, en 2º. bij het zintuigelijk
waarneembare, in Jezus' optreden, hebben de Joden in de onmiddellijke tegenwoordigheid van
den hoogsten profeet, die de "kánon", d.w.z. de groote regel voor alle Schriftverklaring is, en die
den kánon ook in handen geeft, ik herhaal het, - zoo hebben zij in de tegenwoordigheid van dien
hoogsten profeet den Geest der kanonieke evangeliën fundamenteel weersproken door de
apocriefe verbeelding. En van dit oogenblik af aan zal de strijd tusschen de "kanonieke" en
"apocriefe" beelding en beschrijving van Jezus' leven in de wereld niet kunnen rusten.
In de derde plaats lijdt Christus op Zijn "feest", omdat dit verdwaalde volk, door eenzijdig en
alleen te letten op het element van kracht in wat Jezus heeft gedaan, uitschakelt het groote
rechtsgeding, waar het in Zijn leven altijd om gaat. Want Christus komt niet alleen, om kracht te
doen. Hij komt óók, Hij komt zelfs in eerster instantie, om het RECHT te herstellen. De
verlossing, die Hij bewerken wil, is eerst juridisch, en pas daarom dynamisch. Eerst |117| wil Hij
door Zijn zuivere offerande en volkomen voldoening aan God het rechtsfundament gaan leggen
onder den drempel van den levenden tempel, welke is de gemeente. En pas daarna komt, althans
in logische orde, het "krachten-doen"; daarna zullen van onder dien nieuwtestamentische
tempeldorpel de levende wateren van heil tot de wereld uitstroomen; en zal de uitgaande energie
van den Geest dynamisch uitgaan tot alle geestelijk en stoffelijk leven, waardoor de zielen
geheiligd, de wereld vernieuwd, de aarde "wedergeboren", en alle hemelen met de aarde
vereenigd zullen worden.
Maar op dit punt loopen de Joden in hun Messiasverwachting hun eigen Schrift voorbij.
Zij zien wèl uit naar een Messias, die krachten doet, maar hebben de ooren al lang toegestopt
voor een Messias-verkondiging, die verzoening van de zonden en herstel van Gods geschonden
recht predikt.
Dit alles komt dan ook treffend uit in deze paradoxale doxologie, die Jezus prijst èn hoont
tegelijkertijd. Jezus wordt geprezen, doch de Christus in Hem gehoond. Positief bezingt dit
Hosanna zijn krachten; doch negatief zwijgt het van wat het voornaamste is in den lof: Gods
rechten. Dit Hosanna rukt Hem uiteen, en Zijn God met Hem. Men moest eindelijk eens
ophouden, verwonderd te zeggen, dat Jeruzalem eerst Hosanna roept, en "DESONDANKS"
binnen een paar dagen: Kruist Hem! Kruist Hem! Wij zeggen het andersom, en houden vol, dat
men UIT dit "Hosanna" het "kruist Hem" reeds afleiden kan. Zulk een Hosanna Maar dan niet
"desondanks", doch dan: juist daaròm: kruist Hem, kruist Hem!
Het is de logica der zonde.
De logica van het vleesch.
De logica zonder den Logos van Johannes!
Deze kranke logica des vleesches strijdt dan ook met de verklaring, die Jezus zelf van Zijn eigen
werk en optreden geeft.
Toen Hij voor de eerste maal, in het begin van Zijn ambtelijk optreden, de zeventig discipelen
had uitgezonden, om afzonderlijk onder de menschen te werken, en daarna hun rapporten in
ontvangst nam, toen heeft Hij het veelzeggende woord gesproken: "verblijdt |118| u niet
daarover, dat u de duivelen ONDERWORPEN zijn, maar verblijdt u veel meer daarover, dat UW
NAMEN GESCHREVEN zijn in de hemelen." f
Door zóó te spreken, droeg Christus in het bewustzijn van zijn leerlingen de gedachte in aan