Deur Christus Alleen - AH Bogaards

gezien waren, eindelijk een uitweg vond in de laaiende vreugde van de massa.
Niettemin, wij mogen nooit vergeten, dat ook nu de Schrift bezig is aan de beschrijving van het
bitterste lijden, dat in de wereld ooit geweest is.
En eerst, als wij gezien hebben, hoe al deze feestelijkheden niet alleen maar "zich verdragen
met" het lijden van Christus, doch zelfs daaraan een nieuwe wending geven en dat lijden
verdiepen, - eerst dán zullen wij den zin van het evangelie-verhaal recht hebben verstaan.
Wanneer wij dan ook zoeken naar de elementen van lijden en vernedering en smart, die in dit
alles op de ziel van Jezus moeten hebben ingewerkt, dan treffen wij dadelijk verscheidene.
In de eerste plaats is het voor Jezus smartelijk te zien, hoe het volk solt met zijn profeten. Dat
volk knoopt wèl de profetie in de ooren en maakt zelfs van haar teksten en psalmen een refrein
voor de eigen doxologie, ter eere van Jezus, zoolang en |113| voorzoover die profetie schijnt te
strooken met de lievelingsdenkbeelden van dat volk zelf. Maar dezelfde profetie wordt straks
ook weer door geheel dat volk veronachtzaamd, vergeten en begraven, zoodra het woord van
profeten of psalmen niet strookt met de diepste gedachten en de heerschende theologische
inzichten van het Jodendom der laatste dagen.
Hebben wij niet herhaaldelijk gezien, in de voorgaande hoofdstukken, dat de profetie van het
Oude Testament vervuld werd, zonder dat het volk Gods ook maar het minste besef ervan had in
dezen critieken tijd van Jezus' lijdensweek Wij spraken over Kajafas en wij hadden het over
Maria, die de zalving verrichtte, en wij zagen de overpriesters, die dertig zilverlingen aan Judas
uitkeerden, - en telkens bleek het een pijnlijke ontdekking, dat Israël niet leefde bij de profetie,
en dat men zelfs letterlijk kon volvoeren (denk aan de 30 zilverlingen) wat in die profetie
geschreven stond, zonder op de letter, laat staan: den geest, der profetie acht te geven
Maar in hetzelfde oogenblik zien wij óók dit gebeuren, dat het volk de profetie van Zacharia,
wanneer hij spreekt over het koningschap der toekomst, het Messiaansche koningschap, dadelijk
in zijn hart en op de lippen heeft. Jezus is op Zijn dier gezeten en trekt, arm, en ongewapend, op
Zijn ezelsveulen de residentie binnen. En het volk herinnert zich ineens dat profetisch
perspectief, dat dezelfde beelden eenmaal projecteerde op het doek der aanschouwelijke
voorstelling in Zacharia 9; - en deze intuitieve tasting van den zin en van den klank der profetie
zet zich dadelijk om in een: "Hosanna! gezegend is Hij, die daar komt in den naam des Heeren!"
Dit is voor onzen hoogsten Profeet een smartelijk ding, dat de schare van de Schrift neemt, wat
haar aanstaat, maar de rest voorbij gaat of laat liggen. Het is ook ongeoorloofd; want het kleed
der Schrift is uit één stuk geweven; het heeft nergens een naad. Wie den bijbel uit elkaar rukt,
doet met het "kleed" der Schrift, wat de soldaten later doen met het kleed van Jezus; het kleed
mag kostbaar zijn, en zonder naad, en uit één stuk geweven, toch wordt het verdobbeld of anders
in stukken gescheurd . . . . c En zoo |114| vaak iemand de Schrift uiteenrafelt, lijdt Jezus' zuivere
ziel. Het is Hem dan, alsof men Hèm uiteen scheurt; want een scheur in het lichaam van den
bijbel (die immers Gods schrift-geworden Woord is) is hetzelfde als een scheur in Jezus'
lichaam, waarin immers Gods vleesch-geworden Woord woont
Het was dan ook voor Jezus een bitter lijden, dat Hij, die vandaag van de profetie van Zacharia 9
een zuivere exegese komt geven, en dus eigenhandig het licht op den kandelaar plaatst, niettemin
zelf door de drukke zoeklichten van de valsche interpreten en exegeten der Schrift in hun felle,
maar valsche licht geplaatst wordt. Hierin is reeds de werking van dezelfde zonde, die Jeruzalem
ten grave voert. Jezus moet òns plaatsen onder Zijn licht, en niet wij Hem onder het onze. En Hij
zet ons in Zijn licht, zoo vaak Hij ons de Schriften opent, en in zichzelf vervult. Maar als de
mensch Jezus plaatst onder zijn eigen menschelijk zoeklicht, dan mag
hij duizendmaal bezig