Deur Christus Alleen - AH Bogaards

m. Vgl. 1Petrus 1:11.
n. Vgl. Lucas 10:18.
o. Vgl. Zacharia 13:7.
p. Vgl. Lucas 2:49.
q. Vgl. 1Korintiërs 2:9.
r. Vgl. Johannes 2:13-22.
s. Vgl. Matteüs 21: 12-13 par.
t. Vgl. Mat. 26:53.
HOOFDSTUK VIII.
Christus ingehaald en - misduid.
En als Hij nu genaakte aan den afgang des Olijfbergs, begon al de menigte der discipelen zich te
verblijden, en God te loven met groote stem, wegens al de krachtige daden, die zij gezien
hadden,
Zeggende: Gezegend is de Koning die daar komt in den naam des Heeren! Vrede zij in den
hemel en heerlijkheid in de hoogste plaatsen!
LUKAS 19 : 37, 38. a
OP den eersten dag van het joodsche Paaschfeest was Jezus uit de stilte van Bethanië getreden en
had, gelijk wij gezien hebben, Zijn lastdier tot zich laten komen. Toen volgde, wat daarna reeds
onvermijdelijk was: de intocht van den Koning in Zijn residentie. De Koning is ongekroond, arm
en ongewapend. De residentie zwijgt, voorzoover zij "officieel" is, want de leiders van het volk
zien met leede oogen aan, wat nu gebeuren gaat. Niettemin, de Koning komt tot Zijn stad!
Het verhaal is wel bekend. Christus ziet zich dadelijk omstuwd door een opgewonden menigte
van leerlingen en nieuwsgierigen, leerlingen in engeren en in ruimeren zin dus. Anderen, die nog
niet van dezen Meester en Zijn leerlingschap vernomen hadden, sluiten zich aan. En als Christus,
in het midden van de schare opgenomen, zich op Zijn lastdier beweegt, in de richting van de
stad, dan komt de stoet straks bij het punt, waar de weg naar beneden afslaat in de richting van
het Kidrondal en van Jeruzalem. Daar gekomen, groeit de eerst nog kleine stoet tot een massalen
optocht aan. Niemand wist, wie er begonnen was; - maar ineens |112| wordt Jezus omstuwd door
een golvende menigte van enthousiasten, en nú begint de optocht bij uitstek "feestelijk" te
worden. De menschen rukken de takken van de boomen, om den Koning, die daar binnen rijdt, te
eeren. Zij spreiden de kleeren op den weg, evenals Jezus' leerlingen reeds kleeden hadden gelegd
op het lastdier, dat Hem droeg. Zoo wordt in een oogenblik, door die spontane improvisatie van
koningsemblemen en huldigingsmateriaal, geheel de weg één feestelijk vertoon van heerlijkheid
en groote blijdschap.
Natuurlijk is in dit alles zeer veel, dat goed is.
Dit blijkt reeds uit Jezus' eigen woorden, waarin reeds min of meer een erkenning ligt van de
goede elementen, die in dit feestbetoon liggen, wanneer Hij n.l. zegt, dat "indien deze menschen
zouden zwijgen, zelfs de steenen zouden spreken." b Waarlijk, het was reeds iets schoons, dat de
lang onderdrukte bewondering voor de krachtige daden, die van den Nazareensche profeet