Deur Christus Alleen - AH Bogaards

liefde tot Zijn volk. Tyrus biedt zich aan, maar zoekt daarbij zichzelf; maar de "omslag", dien
Jezus maakt, is alleen maar om het groote aanbod te doen aan die ooren hebben om te hooren,
het aanbod der liefde, waarin Hij niet Zichzelf zoekt, maar den ander. De reclame van Tyrus wil
in wie haar ontmoeten aanwakkeren, wat slecht is; zij poetst zich op met valschen schijn. Maar
de omslag, dien Jezus maakt, wil voor het laatst de zonde bij Zijn volk bezweren en er een
werkplaats van maken der gerechtigheid, een tafel er beladen met de wij-geschenken van de
Opperste Wijsheid.
De reclame van Tyrus is een wanhoopsdaad, uit vrees van vergeten te worden. Maar de omslag
van Jezus, d.w.z. de omslag van den waren koning van Jeruzalem, is een eedsbezwering: "Al
vergeet gij Mij, ik vergeet ú niet. Ik heb u in Mijn handpalm gegraveerd." l
De vorst van Tyrus, en de koning van Jeruzalem, ze maakten beiden "omhaal", maar zij staan
van elkander verder dan het Oosten van het Westen.
Het was dan ook geen wellustig zoeken naar valsche, of ijdele tegenstellingen, het was geen ijdel
spel met bijbeltekst-motieven, dat ons er toe bracht, Tyrus en Jeruzalem hier te plaatsen
tegenover elkander. Want in beide profeteert Gods Geest, d.i. de "Geest van Christus" m. We
spelen niet; we kùnnen niet spelen met woorden hier. Want noch in Tyrus, noch in Jeruzalem
heeft "het toeval" ook maar een duimbreed gronds veroverd. Er liggen lijnen hier; lijnen van
profetische geschiedschrijving, die beide op Christus Jezus uitloopen. Twee lijnen zien we door
de historie van alle eeuwen loopen. De wanhoop van Tyrus' vorst giert door de nachten heen van
een ongoddelijke cultuurwereld, die reclame maakt, omdat |103| zij innerlijk leeg is aan liefde en
aan kracht en aan waarheid. En daartegenover leeft Christus, de koning van Jeruzalem, nog
dagelijks voort in de opzettelijke liefdedaden van Zijn kerk, die vol is van schoonheid, waarheid
en eenvoud.
Keeren wij nu terug tot die alles overstralende heerlijkheid van den persoon van Christus Jezus,
dan zien wij Hem hier staan in al Zijn schoonheid.
Wij zien Hem, schoon in zijn ambt, schoon in Zijn persoon, schoon in Zijn verhouding tot God,
schoon in Zijn verhouding tot de menschen.
Wij zien Jezus, zeiden wij, schoon in Zijn ambt.
Want als Hij zelf met benauwende opzettelijkheid en met een tot in alle onderdeelen uitgewerkt
plan dien volksoploop opstuwen laat, die Hem in eens in het openbaar voor den stoel van Pilatus
zal plaatsen, dan bevinden wij, dat Zijn dadelijke gehoorzaamheid even groot is als Zijn lijdelijke
gehoorzaamheid.
Want, weet het wel, nu gaat de Christus om te sterven, d.i. om lijdelijk te zijn in
gehoorzaamheid. Maar tegelijkertijd is Hij óók "dadelijk", actief, zelf werkzaam in
gehoorzaamheid, want Hij schikt Zichzelf, en stuurt het volk, en dwingt de overheid, tot de
groote daad in het van God bepaalde uur. Eens heeft Hij gezegd, dat Hij "den Satan had zien
vallen, als een bliksem uit den hemel." n Maar met dat "vallen" van den Satan stelt Hij Zich niet
tevreden; Jezus gaat hem uit den hemel halen, trekken, sleepen. Het "zwaard ontwaakt tegen den
grooten Herder," gelijk de profeet gezegd heeft o. Maar, niet alleen ontwaakt het zwaard, van
den kant van God; maar nu het moet, haalt Jezus zelf het naar Zich toe.
Er is een grootsche harmonie tusschen Zijn lijdelijke en Zijn dadelijke gehoorzaamheid. Er is een
volmaakt evenwichtige positie in Zijn ambtelijk werk. Simplex sigillum veri; zeg dat vooral op
de via dolorosa.