Deur Christus Alleen - AH Bogaards

wij maar bedenken gaan, dat in dit wonderlijk samentreffen van personen en omstandigheden
toch wel moet liggen een werking van den Geest. Het kan geen toevallige samenloop van heel
gewone "omstandigheden" zijn, want, (en hier raken wij het wonder reeds aan), het is duidelijk,
dat God Zelf hier werkt. Jezus werkt naar God toe, maar God werkt ook naar Jezus toe. Niet
alleen, dat Jezus' scherpziende blik precies de plek weet aan te duiden, waar een veulen staat, en
bij voorbaat weet aan te geven, wat de eigenaar van het beest zal zeggen, maar God Zelf werkt
hier ook alles uit door Zijn allerbizonderste voorzienigheid. In alles is het Zijn voorzienigheid,
die de dingen zóó beschikt en plooit, dat inderdaad dat beest daar staat, dat de eigenaar niet van
huis is, dat men het tevoren aangekondigd |97| dispuut opent, kortom, dat alles gaat, zooals het
bij voorbaat door Jezus werd gezegd.
Wie nu kinderlijk gelooft, wat de kerk belijdt omtrent de "almachtige en alomtegenwoordige
kracht" van Gods voorzienigheid e, en wie de broeiende aanwezigheid kent van het oordeel, van
de "crisis", die daar is, in elken dag en in elk uur, waarin hier de heilige geschiedenis der
bizondere Godsopenbaring voltrokken wordt, 2) die komt tot de ontstellende, en toch ook weer
voor de hand liggende conclusie, dat hier een latente energie van goddelijke kracht werkt. Het
wonder mag zich dan oogenschijnlijk bepalen en beperken tot een lastdier, en een pruttelenden
eigenaar en ietwat vreemd doende leerlingen van Jezus, - wat de intensiteit aangaat, is het toch
niet minder dan het rooken van den Sinaï, dan het wijken van de Roode Zee, dan het water geven
van de rots, dan de trek der dieren naar de ark. Het doet in niets voor eenig ander wonder onder.
Zoodra men God er in betreft, is het tastbare dwaasheid, de opzettelijkheid van dit alles voorbij
te willen zien. Ze komt van twee kanten: van beneden èn van boven. -
Natuurlijk willen wij niet voorbijzien, dat wij achteraf ook hier ontdekken, dat Jezus goede reden
had, om te doen, zooals Hij deed.
Om maar enkele dingen te noemen: de Heiland wilde bepaald een lastdier hebben, waarop nog
nooit iemand gezeten had, want dit koninklijk verlangen behoorde bij de koninklijke
waardigheid, die Hij Zich zelf had toegedacht. En voorts, - dat hij het beest niet vordert van
iemand, die naast de deur woonde, stel, dat die er een had, maar het met opzet requireeren laat
van een eigenaar in een andere plaats, heeft ook weer zijn reden; immers ook dat dient weer om
uit te spreken, dat Hij als koning het recht van requisitie heeft. Dit requisitie-recht is als privilege
van het koningschap reeds vóór de aanwijzing van Israëls allereersten koning door den Geest der
profetie bij monde van Samuel aangekondigd f. En nu Israëls laatste, groote, en eeuwige koning
intreden zal in Zijn koninkrijk, nu komt Hij van Zijn recht gebruik |98| maken, eer dat Zijn volk
Hem uit Zijn koningschap verstooten willen zal.
Maar al is dit alles wel degelijk aan te merken als een tweeërlei goede reden, die Christus heeft,
om zoo te doen, - dit neemt niet weg, dat de "omslag," dien Hij maakte, ons toch met
verwondering vervult. Er blijft toch, met erkenning van dit alles, nog veel onverklaarbaar. En dat
àndere roept om een nadere verklaring.
Zoeken wij nu met geduld en eerbied naar een nadere verklaring, dan herinneren wij ons in eens
een ander bericht.
Immers, gelijke "omslag" als Jezus thans hier maakt, heeft Hij reeds eerder getoond te willen.
Wij lezen daarvan in Lukas 4 : 29 en 30. Toen Jezus, zoo lezen wij daar, in Nazareth zijn eerste
preek gehouden had, toen hebben de menschen Hem aangegrepen, en wilden Hem dooden,
omdat Zijn woorden hen prikkelden. Plotseling staat het kleine stadje overeind van een
ontzaglijk volkstumult. Men sleurt Jezus mede, men trekt Hem heel de stad door, men brengt
Hem straks naar buiten, om Hem van de hoogte neer te werpen. Maar zie, wanneer de furies van