Deur Christus Alleen - AH Bogaards

lijdelijke of dadelijke gehoorzaamheid, dan moet de klemtoon op beide bijvoeglijke
naamwoorden even zwaar vallen. Dit is, meenen wij, één van de eerste gedachten van de
Gereformeerde Schriftbeschouwing.
Dit alles wordt dan bovendien nog nader aangeduid in het onderhavige geval, als wij den tekst
nauwkeurig lezen. Want het tekstverhaal laat ons zeer duidelijk zien, dat, óók in het concrete
gebeuren van dien intocht van Jezus in Jeruzalem, Hij zelf actief optreedt, de actie ópent, en in
alles de eerste is. En zóó opzettelijk is hier de eigen werkzaamheid van Christus Jezus, dat wij
haast den indruk krijgen van een zekeren "omslag". En als het niet oneerbiedig was, en
onlogisch, dan zou men zelfs bijna dien indruk willen onder woorden brengen, door te spreken
van "onnoodigen omslag", of van overbodigen omhaal. Maar dat klinkt zóó heel erg oneerbiedig,
en daartoe is het ook allesbehalve stichtelijk, ordinairlijk gesproken. Dies maken wij ons geen
zorgen, en gaan haastig naar den optocht kijken. Hoor, ze zeggen: Hosanna!
En toch -
Het lijkt toch erg veel op onnoodigen omslag. En dien van Jezus . . . .
Dit wordt ons wel duidelijk, wanneer wij even de inleiding lezen van het verhaal, dat ons bezig
houdt.
Het was, om te beginnen, een gespannen tijd. Het groote feest, dat duizenden van heinde en
verre, Joden en niet-Joden, immer samen bracht, jaar op jaar, was op til.
Een opgewonden menschenmassa wachtte op de komende dingen. De spanning zat er in. En ze
dreigde hoogspanning te worden, toen de een de ander inlichtte omtrent de wonderlijke
geruchten, die zich aan den naam van Jezus hechtten.
Immers, als een loopend vuur ging het verhaal van de menschen uit de buurt tot de van ver
gekomen feestgangers, dat Jezus pas in Bethanië het sublieme wonder had verricht van de
opwekking van Lazarus uit den dood. Dit laatste nieuws was oorzaak, dat de lucht nog meer
geladen werd en de spanning groeide. Het gaf dan ook ongetwijfeld een sterke sensatie. Het
duurde nog eenigen tijd, |94| eer het feest zou beginnen, maar de opwinding, die anders op het
feest zelf haar hoogtepunt bereikte, was nu al tot het uiterste gestegen.
Zooals te begrijpen viel, werd het wonder, dat Lazarus tot de tropée van Bethanië had gemaakt -
zoo'n bezienswaardigheid ook! - in de gesprekken vastgeknoopt aan al die àndere teekenen, die
op naam van den Nazarener stonden. Zoo was Hij reeds op zich zelf, als persoon om zijn
fascineerende verschijning, het middelpunt van ieders belangstelling.
Daar kwam nog iets bij, n.l. de spanning, die over de menschen kwam, als men Jezus betrok in
het wel algemeen bekende conflict tusschen Jezus en de overheid. Reeds van te voren was de
vraag gesteld (Johannes 11 : 56), of Jezus het wel wagen zou, dit Paaschfeest te bezoeken. Zou
hij niet bang zijn voor de dreigementen van de schriftgeleerden En hoor, nu verneemt men,
ieder "uit de beste bron", dat Jezus niet alleen reeds in de buurt is, want hij houdt zich op in
Bethanië, maar ook, dat Hij werkelijk mee op zal trekken naar het feest. De Nazarener zal niet
mankeeren.
Nu komt Bethanië nog meer in het middelpunt van ieders belangstelling te staan. Het leven is
daar openbaar geworden door Christus' grafbrekende kracht. Het leven is in Bethanië
geopenbaard d. Dat is buiten kijf. Maar nu komt de tweede vraag, of het leven zich en zijn
Opwekker kan handhaven tegen de macht, die het bedreigt met den dood.
Op den Sabbath was Jezus gekomen naar Bethanië. Men kan zich voorstellen, hoe onrustig die
Sabbath zal geweest zijn. Het anders zoo stille Bethanië was nu woelig en druk. De bestaande
beperkende bepalingen voor de "sabbathsreize" leverden geen al te groot bezwaar aan wie eens