Deur Christus Alleen - AH Bogaards

middelaar van het oude verbond, kan geen plaats maken voor de heerlijkheid des Heeren onder
zijn volk. Hij blijft slechts persoonlijk daarin deelen en dan nog maar voor een tijd. En Elia, die
zijn leven lang geworsteld heeft voor het volk, kan ook maar persoonlijk de heerlijkheid
ontvangen en kan ze ook niet meedeelen aan zijn volk. Dat kan niet de zaligheid zijn, wanneer de
heerlijkheid des Heeren zich slechts aan één menschenkind, en niet aan het gansche volk,
openbaart, wanneer zij wel van boven naar beneden en ook wel van beneden naar boven, komt,
maar niet de wereld boven en beneden vereenigen kan, en verbinden met de volle heerlijkheid
des Heeren.
Zoo zien we hier het Oude Testament in Elia en Mozes bevend zoeken, tasten naar het Nieuwe
Testament. Zoo zien wij de dragers van de voorbijgaande, machtelooze, alleen persoonlijke
transfiguratie, de hand uitstrekken naar den Christus, opdat Hij moge zijn de Werker, uit eigen
kracht, en de Drager, in eigen persoon, van de altijd blijvende, altijd overwinnende en ál Zijn
volk zegenende transfiguratie, die de Zijnen, met Hem zelf brengt van vernedering tot
verhooging. Ja, dat is wel de hoofdzaak: dit moment van groei in het openbaringsuur van den
berg der verheerlijking. De "heerlijkheid des Heeren" zoekt hier in haar oudtestamentische
dragers, |89| in wie zij immer onvolkomen en gebrekkig bleef, den Christus, in wien de
"heerlijkheid des Heeren" ten volle aanwezig is (want Hij is waarachtig God); in wien die zelfde
"heerlijkheid des Heeren" echter nog bedekt is, (want Hij is nog vernederd mensch); in wien de
heerlijkheid des Heeren echter door lijden en opstanding heen, eens uitstralen zal in de volle
glorie van een nieuw leven, waarbij de Middelaar der volkomenheid al Zijn volk deelen laat in
zijn metamorphose, zoodat zij allen door Gods heerlijkheid opstaan uit lijden en dood, tot
hemelsche zaligheid. Want Hij is Middelaar Gods en der menschen r; en - meer dan Elia en
Mozes is hier.
Op deze groeiende openbaring heeft nu de Christus op de alleen zuivere wijze - dat is: de
middelaarswijze - gereageerd. Hebben Elia en Mozes alleen een lijn kunnen trekken van boven
naar beneden, of van beneden naar boven, - Christus zweert thans in de ooren van Zijn God
wederom een duren eed, dat Hij, met het gezicht op den troon der majesteit, kiezen zal den weg
van dood en hellevaart. Hij zal, als Middelaar, met al Zijn volk mee, ook de uiterste resten en den
laatsten glimp van leven en van licht verliezen en Zich begraven gaan in de helsche pijn en onder
het eeuwig oordeel. Elia en Mozes kònden immers niet overwinnen, want zij vermochten dat
eerst noodige niet: wegzinken in den eeuwigen dood, waar zij voor eeuwig zouden omgekomen
zijn. Maar wat zij niet konden, dat vermag Christus. En als de Christus straks de lijn der smart
heeft doorgetrokken naar beneden tot in den eeuwigen dood, dan zal Hij opstaan en ook aan Zijn
menschheid dragen de metamorphose, de transfiguratie. En Hij zal daarna die heerlijkheid door
opstanding en hemelvaart indragen van beneden naar boven. Daar zal Hij, na Hemelvaart en
Pinksteren, tot aan den jongsten dag toe, Zijn Middelaarstaak voltooien en dan komt Hij weer om
de metamorphose en de transfiguratie uit te werken van boven naar beneden, en dien grooten
zegen der metamorphose als Middelaar aan al Zijn volk mede te deelen. Dán zal het zijn,
wanneer Hij, boven èn beneden, hemel èn aarde, vereenigd heeft en voor de heerlijkheid des
Heeren naar alle zijden plaats gemaakt heeft; als Gods tabernakel komt bij de menschen, en het
nieuwe Jeruzalem |90| nederdaalt op de aarde; als 2 Cor. 3 : 18 is vervuld - door lijden en
sterven, door opstanding en heerlijkheid.
En als Mozes en Elia van den berg der metamorphose terugkeeren naar den hemel, dan
profeteeren ze bóven van de toekomst der christenen Gods: "zij allen, de heerlijkheid, neen, niet
van ons, doch van den Heere, den eens verhoogden Christus, weerspiegelend, worden straks naar
hetzelfde
beeld van gedaante veranderd, van heerlijkheid tot heerlijkheid, als van des Heeren