Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Wat het eerste betreft, Mozes en Elia, de dragers van die openbaring, vertoonen slechts een heel
klein deel van de hemelsche heerlijkheid, die zij toch dagelijks "zien en hooren." 3) Al mag dan
voor ons, gewone menschen, en ook voor deze slaapdronken discipelen, die blinkende majesteit
"bóven-gewoon" zijn, voor den hemel ligt zij toch maar beneden het gewone. Zooals zij hier
staan en schitteren, zoo zijn ze nu eenmaal. Of neen, - zóó zijn ze niet! Ze zijn veel heerlijker,
dan ze hier blijken. De knechten temperen hun licht, als zij komen in het donkere huis van den
Zoon. Mozes heeft eens zijn blinkend gelaat bedekt, omdat het volk dien glans niet kon
verdragen j. Hij tempert weer zijn glans, hij bedekt zich ook voor den Zoon. Want de aarde kan
nooit het hemellicht geheel |83| verzwelgen! Een glimp slechts is hier van den hemel; de deur
van het gouden paleis is maar éven op een kier open geweest. Maar achter die twee gestalten laat
zich vermoeden: de zang der engelen, de troon van God, de blinkende heerlijkheid van de "vier
dieren", een geluid als van een grooten donderslag. Ach neen, de hemelweelde stort zich niet uit
in de volheid van haar glans. Men kan zelfs veilig zeggen, dat die zelfde reuzen, die hier op den
bergtop Jezus ontmoeten, Elia en Mozes, op aarde veel meer hebben gedaan, veel sterker indruk
hebben kunnen maken. Elia heeft op aarde een hof doen beven, vuur van boven geroepen, de
wereld van zijn tijd ontzet. En Mozes is de zee en de woestijn doorgetrokken als een lawine, die
achter zich aantrekt de machten en de krachten der toekomende eeuw. Wat is, daarbij
vergeleken, alles stil en schemerig hier. En flets. En - flitsend. Een oogenblik slechts, en de
hemel is weer dicht. En de aarde Ze merkt er niets van.
Daar is nog meer. Ook de wijze der openbaring, die God heden schenkt aan Zijn Zoon is
ingehouden kracht. Het is opmerkelijk, dat zoowel Mattheus 17 : 13, als Markus 9 : 4, en ook
Lukas 9 : 31, in de oorspronkelijke taal een woord gebruiken, dat een heel gewoon rustig gesprek
aanduidt. Jezus spreekt met Elia en Mozes en zij spreken heel gewoon met Hem. Zij zeggen zijn
uitgang te Jeruzalem. Alles wijst er op, dat hier een regelmatig, geordend gesprek gevoerd wordt.
Het gewone, niet iets buitengewoons, laat zich daarin duidelijk zien. Vroeger was het anders!
Mozes' oog schoot vlammen, zijn hand hieuw vuur uit de rots en zijn stem was vervaarlijk. En
Elia schudde zijn volk en kwam, en ging als een wervelwind. Hier echter is het teeken, dat er
komt bij het Woord, zoo heel bescheiden, en de vorm van het woord is rustig en gewoon. Ging
hier de hemel open en sprak hij met Jezus over het vreeselijkste onderwerp, dat men op aarde
noemen kan, een onderwerp, nog vreeselijker dan - de hel
Toch ligt dit alles volkomen in de lijn. De vroegere teekenen, en vreeselijkheden, en
vervaarnissen in de instrumenten der Godsopenbaring, Elia en Mozes, behóórden bij het Oude
Testament. Ze dienden alle tot voorbereiding van het Nieuwe. Het was alles een |84| alarm slaan,
om de aandacht te trekken voor iets anders, dat nog komen moest.
Welnu, hier is dat andere.
Hier komt het Nieuwe Testament, met zijn vólle werkelijkheid. En in deze volle
nieuwtestamentische werkelijkheid zijn ook Mozes en Elia begeerig in te zien. 4) Want wel
zagen wij straks, dat Mozes en Elia, wat de uitwendige schittering aangaat, in zekeren zin als de
zon zijn voor Christus, die bij hen, uitwendig vergeleken, slechts de maan gelijkt. Maar nu
keeren wij het om. Als het op de verborgen krachten aankomt, op de energieën van het
koninkrijk der hemelen, dan is Christus, als de Zoon des menschen, en als de Heer der
heerlijkheid, de zon der gerechtigheid, en móet "de maan" van het Oude Testament bij Hem
verbleeken en in de schaduw treden, nu Christus zelf verschijnt. Want de zichtbare wereld en de
onzichtbare zijn er twee. Als er een onweer losbreekt, dan golft er door de lucht zulk een
electrische kracht, dat onze radiotoestellen er door overstemd worden; want het onweer groeit in
sterkte, maar wat die dwergen van menschen de lucht in zenden, dat hoort zijn "energie"