Deur Christus Alleen - AH Bogaards

omstandigheden van zijn grooten levenstijd Ach, Hij voelt dat alles wel. Elia en Mozes brengen
hemellicht en hemelglans mee, ze dragen die naar Hem toe; en |79| wel is waar hebben zij ook
hun glans van God gekregen, maar toch is hun eigen gedaante, heel hun blinkende parousie, zelf
reeds gesierd en verheerlijkt door een kracht, die van binnen naar buiten bij hen gewerkt heeft,
toen hun zuivere, verloste ziel haar inwendig schoon ook mocht zien doorwerken naar hun
verheerlijkt lichaam, bij God in den hemel. Maar Christus is nog niet uit zichzelf verheerlijkt. Hij
is de Zoon, maar welk een Zoon Een Zoon is Hij, die éven van twee knechten een blinkend
kleed mag leenen, twee knechten van Zijn Vader, en die dan weer staan moet, onttakeld,
ontkleed, naakt en berooid, een dienstknecht in slavengestalte f.
Dit alles noemden wij openbaring, en ook: zuivere openbaring. Want zóó predikt de hemel
schreiend de waarheid over Christus. De hemel zegt Hem, dat Hij als mensch louter ontvankelijk
is, eindig is, vernederd is. De hemel roept het Hem toe, dat langs dezen weg, den weg van
mechanische overstraling en bekleeding met heerelijkheid, Zijn groote metamorphose niet kan of
mag geschieden. Want indien op déze manier de hemel Christus zou ontvangen als een mensch,
die enkel maar van buiten af, mechanisch, met licht overtogen en met diamant getooid was, dan
zou de hemel de dwaasheid hebben gekroond; dan zou de hemel eigenhandig de zonde indragen
binnen de sferen van zijn smettelooze heiligheid. Immers, in Gods hemel kan niemand intreden,
tenzij dan wie, niet mechanisch, maar "organisch", door geleidelijken groei van binnen naar
buiten, door den stagen wasdom van een in hem kiemend zaad van heerlijkheid en leven, rijp
geworden is voor de ontmoeting van zijn God. Geldt deze wet voor alle andere menschen slechts
ten halve (omdat hun heerlijkmaking toch ook door een van boven ingrijpende daad Gods zal
worden voltrokken eens), voor den Christus geldt ze geheel en al, onbeperkt en
onvoorwaardelijk. Want Hij, de tweede Adam, moet niet van buiten af de heerlijkheid zich zien
opleggen, maar behoort van binnen uit het recht der heerlijkheid te veroveren, en de kracht, het
beginsel, de volle ontplooiing er van, door den Geest Zich te verwerven. Door de armoede van
een geleende, mechanische metamorfose hem te laten gevoelen, noodigt de hemel Hem, niet een
voorbarigen mechanischen |80| ingang in het Jeruzalem daarboven, maar een organischen
uitgang in het Jeruzalem daarbeneden te begeeren, en daardoor te geraken tot den organischen
ingang in het Jeruzalem daarboven straks, als Gods tijd vervuld, Gods wet bevredigd zal zijn.
Want eerst door in dat Jeruzalem van beneden te sterven aan de wet, en alle
beproevings-geboden op betamelijke wijze te vervullen, zal Hij die toekomende heerlijkheid
kunnen verwerven, die Hij niet leent, maar in zichzelven besluit; on dan daarna als de Meerdere
van Mozes en Elia Zijn heerlijkheid wederom in genade uit te deelen en weg te schenken, aan
Mozes, en aan Elia, en aan David, en aan Jesaja, en aan Adam en aan den laatsten uitverkorene,
aan al de Zijnen tot in eeuwigheid.
Dit was de openbaring, die de hemel zuiver Jezus gaf.
En nu zien wij ook het tweede, waar het hier in dat eerste punt op aankomt: Christus neemt ook
met Zijn gansche persoonlijkheid die zuivere openbaring aan. Hij is nog nooit zoo waarlijk
knecht geweest als op dit oogenblik. Een knecht is Hij, want Hij leent van de knechten in Gods
huis, Mozes en Elia, hoewel Hij is de Zoon. Zie, nu bukt Hij het hoofd en laat Zich vernederen.
Hoor, nu belooft Hij de gehoorzaamheid. Mozes heeft de wet gegéven, Elia heeft de wet
gehàndhaafd, Christus wil de wet vervùllen. Zie, Hij bukt het hoofd. Mozes heeft Israël uit het
heidendom geleid, Elia heeft het heidendom uit Israël getrokken, Christus zal die beide werken
doen. Hij zal Zijn volk redden uit Satans greep, dat is, Hij zal het rechtvaardigen. Hij zal ook alle
satanisch wezen uit Zijn volk trekken, dat is, Hij zal het heiligen. En zóó wil Hij nu zijn de
volkomen Middelaar, die àlles doet, wat de wet van Hem eischt, en die aanvaardt den grooten