Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Als Priester gaan wij Hem nu zien, want zie, terwijl Hij op Zijn katheder staat om te leeren, aan
de onverstandigen en dwazen, komt er "een satan," een satan wel is waar van vleesch en bloed,
maar een satan dan toch, zijn hand slaan aan den katheder, waarop de hoogste Profeet Gods staat
en leert. En die satan van vleesch en bloed spreekt een satanisch woord, en met dat woord wil hij
afweren den geest, en met zijn gebaar wil hij breken de macht van Christus' onderwijs, opdat het
kruis, dat Jezus reeds doet opdoemen voor het oog van Zijn discipelen, schuil zou gaan achter de
wolk van satans onwil en onverstand. Maar zie, de Priester in Jezus ontwaakt en Hij slaat de
hand van dien satan weg, opdat Zijn gebeden en Zijn offeranden onverhinderd zouden zijn.
Waarlijk, Hij komt, o God, om Uwen wil te doen b. Als Profeet zal Hij alles zeggen en als
Priester in alles klaar-wakker en gewillig zijn.
En ten derden male: Ook als Koning zien wij Hem hier. Want wanneer Hij zich strekt tot de
daad, die de eenige noodzaak in de wereld is, de daad van het lijden en van het offer, dan zàl Hij
Zijn weg gaan, al zijn daar ook zooveel satans om Hem heen, als er discipelen zijn in Zijn hart.
Ga weg, achter Mij, satan. Dat is het woord van den Profeet, Priester en Koning. Het woord,
waarmee Hij den groet weigert aan ieder op den weg, die den Knecht des Heeren haastig leidt tot
God. Waarlijk, Hij groet niemand op den weg c, want God gaat Hij groeten, God, die Hem zendt
in den dood.
De engelen hooren toe.
Wat dunkt u, is dat geen hoogtepunt in het evangelisch verhaal, als wij Christus zien in de kracht
van Zijn drievoudig ambt Ja, op den berg van het voorwerpelijk genade-goed van Christus'
messiaansche tegenwoordigheid, is hier een hoogtepunt bereikt.3)
Doch, nog een ànder hoogtepunt zien wij hier betreden. Dat is er in het onderwerpelijk
genade-leven.
Wie het evangelisch bericht nauwkeurig leest, ziet, dat zulk een |7| hoogtepunt thans door de
discipelen van Jezus bereikt was. Het hoofdstuk, dat hier voor ons ligt, laat ons zien, hoe de
discipelen, Petrus voorop, gekomen zijn tot de volle belijdenis, dat Jezus van Nazareth de
Messias was.
Wat lang gesluimerd had, was eindelijk ontwaakt; en wat nog niet tot de geboorte van het klare
woord had kunnen komen, had nu de doorbraak gekregen, en het was hardop gezegd, in de taal
van de Christelijke belijdenis: Gij zijt de Messias, de Zoon des levenden Gods d. Dat is dus een
tweede hoogtepunt.
Een hoogtepunt dus, in het objectieve en in het subjectieve.
Maar nu, - overal waar een hoogtepunt is, daar wordt de ademhaling moeilijker. In het koninkrijk
der hemelen vooràl zijn "hoogtepunten" ook altijd "zwaartepunten". En zoo dikwijls wij op
Christelijk-mystieke wijze "den introitus" van het lied van Christus' lijden willen zingen, komt
het er op aan, niet te vergeten, dat hoogtepunten ook zwaartepunten zijn.
Want er is valsche mystiek en er is ware mystiek.
De valsche mystiek worstelt alleen maar naar het hoogtepunt toe, en ze rekent er op, dat, zoodra
zij het bereikt heeft, daar een rustbank staat en een effen vlak er ligt. Maar de ware mystiek weet,
dat, zoodra zij een hoogtepunt gevonden heeft, er ook is de worsteling, en de steen des aanstoots,
en het kruis, dat zij opnemen moet. De valsche mystiek neemt op den reisweg alleen een
wandelkaart mee van de helling van den berg, en zij hoopt op elk plateau daarboven te kunnen
rusten. Doch de ware mystiek treedt in de schaduw van het kruis, zoodra zij een hoogtepunt
bereikt heeft.