Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Dat hier het dak niet boven hun hoofd is ingestort, ligt niet aan eenig "semen religionis," dat nog
zou vermogen weg te schuilen in den dorren ziele-akker van deze verraders van God en van de
profetie en van den Christus, maar het ligt alleen aan den wil van God zelf, die, langs deze
duistere wegen heen, dóór-trekken wil tot verlossing van Zijn volk; God, die de dertig
zilverlingen de eeuwen door rollen laat over het marktplein der wereld, opdat iedereen kiezen
kan tusschen vrije genade of zelfverlossing. -
Want immers, dáárom gaat het ook nu nog; en dáárom ging het ook toen. Hier loopen uiteen de
wegen van de wettische werkheiligheid van het slavendom in Gods huis, èn van de prediking van
vrije genade, waaruit de kinderen leven en aan Zijn tafel eten. Hier loopen uiteen de wegen van
de farizeesche Joodsche zaligheidswerving door eigen verdienste, èn van de
Nieuwtestamentische, Paulinische, prediking van zaligheid alleen door geloof. Hier loopen óók
uiteen de wegen van Rome, dat, al is het ook maar voor een deel, de zaligheid koopen wil, en dat
in zijn aflaatsysteem de dertig zilverlingen, al is het zóó niet bedoeld, dan toch weer op den rand
van de tafel legt, èn de weg van de Reformatie, die tegenover Rome's kramer Tetzel een Luther
en een Calvijn weer leerde zeggen: door het geloof alleen; door de genade; niet uit de werken,
opdat niemand roeme i.
Neen, wij zoeken hier geen valsche tegenstelling. Dezelfde lijnen van waarheid en leven loopen
alle eeuwen door, en maken immer weer naar oude wetten scheiding tusschen de ware en de
valsche kerk. Het komt er bij den Christus Gods precies op aan; het evangelie luistert heel nauw.
De dertig zilverlingen immers lagen volkomen in de lijn van het vleeschelijke Jodendom. Denk
aan de drie elementen van straks:
1º. Men kan zich zelf verlossen.
2º. De verlossing is een eindig ding.
3º. De mensch doet wat Godes is. |70|
En daar tegenover stelt het geestelijk Israël, en het ware geloof, en de Gereformeerde belijdenis
der Reformatie, deze àndere drievoudige gedachte:
Ten eerste: zelfverlossing is binnen het raam van onze vermogens in eeuwigheid ònmogelijk.
God moet ons dagelijks weer rechtvaardigen en ons heiligen; den herder onzer zielen kunnen wij
geen oogenblik missen.
Ten tweede: die verlossing is onbetaalbaar. Wij kunnen geen loon, uit al de werelden kunnen wij
geen loon samentrekken, om daarmee God te betalen, - want oneindig is de prijs. God zelf is in
Christus de oneindige Gever en het genadegoed is van den Gever niet te scheiden.
En ten derde: niet wij zelf kunnen ooit in Gods stoel zitten gaan. Wij willen enkel schapen
blijven, schapen, die volgen, die gelooven, en de stem van den Herder hooren j. De dertig
zilverlingen mogen de tastbare belichaming en becijfering zijn van de gedachte der
zèlfverlossing, maar de genade leert ons zeggen: Alle roem is uitgesloten. Het is door U, door U
alleen, om 't eeuwig welbehagen k.
Wanneer dan God zoo geweldig is, dat de dertig zilverlingen alle eeuwen doorrollen dwars over
de wereld heen, dan is het leven ernstig genoeg. Dan moet nog ieder mensch elk oogenblik de
volbewuste keuze doen vóór de geloofsgerechtigheid, die van genade leeft, en tegen de wettische
gerechtigheid die uit eigen verdienste bloeien wil. Want wat is drukkender, dan Zacharia's
profetie te leggen naast Mattheus' evangelie Als ik alleen maar Mattheus lees, dàn zeg ik: Judas
was een reus in de zonde; ik ben, bij hem vergeleken, maar een dwerg, een kind in de boosheid;
te Deum.