Deur Christus Alleen - AH Bogaards

geweest. Het is een prijs van dertig zilverlingen. Wie nu eens naleest, wat er staat in Exodus 20 :
32, die weet, dat voor dezen prijs een slaaf kon worden gekocht. Zoo is dit bedrag het loon van
den hoon, en de prijs der verachting. Vraagt God aan Zijn volk, wat het gehad heeft aan al de
profeten, dan is het antwoord, dat men er niet meer waarde aan hecht dan aan een slaaf, een
lijfeigene, die "voor een zacht prijsje" kon worden gekocht.
Geen wonder dan ook, dat dit loon van den hoon gevolgd wordt door den spot van God. De
profeet ontvangt een last van den Heere, om dien prijs van dertig zilverlingen "weg te werpen
voor den pottenbakker." 5)
Al mag deze waarschijnlijk symbolische handeling ons niet geheel duidelijk zijn, toch is dit wel
zeker, dat het wegwerpen van het ontvangen "honorarium" voor de pottenbakker een publieke
openbaring is van de verachting, die de profeet in zijn ziel gevoelt voor feit en wijze der
uitkeering van zijn loon. Misschien is het wel zóó te verklaren, dat er een pottenbakker in den
tempel juist bezig was, en dat hij alles, wat in zijn bedrijf waardeloos was, den afval dus, bij
elkaar wierp op een grooten hoop. Als nu de profeet die dertig zilverlingen erbij werpt, dan is
daarmee de waardeloosheid van den prijs duidelijk gedemonstreerd. Hoe dit zij, (want wij weten
niets met zekerheid), in elk geval is duidelijk, dat die dertig zilverlingen slechts op ironische
wijze "een heerlijke prijs" genoemd kunnen worden. En dat God van boven Zijn volk Zijn
verachting |68| in het gelaat werpt, om deze miskenning van de goede zorgen, aan dat volk
besteed.
Wie nu de lijn der Schrift volgt, zal uit haar verstaan, dat Zacharia dit alles heeft gezegd op den
Christus Gods. Gelijk elke profeet, zoo heeft ook hij zijn profetie laten wortelen in zijn eigen
tijdsomstandigheden, maar in de profetie ligt dan steeds een element van
theocratisch-messiaansche beteekenis; en daarin is het juist, dat de profeet kan grijpen naar den
verborgen zin van Israëls leven, dat zich immers steeds beweegt tusschen de twee polen van
Messias-verwachting en Messias-verwerping in. Dus moet dan ook die verborgen zin der
profetie straks ten volle uitgewerkt worden in den Christus Gods, die de opperste goede Herder
is.
En aldus is het geschied, dat Mattheus komen moet, om Zacharia aan te vullen en om de
vervulling van diens woord in Christus Jezus te doen zien. Gelijk Zacharia optrad in een
keerpunt der tijden, ongeveer tegen het einde van het optreden der Oudtestamentische profeten,
zóó treedt in Mattheus' Evangelie de Christus op in het keerpunt aller eeuwen, in de volheid des
tijds f, in het middaguur van dien éénen "dag des Heeren", dien Zacharia reeds in beginsel had
zien lichten. Daarom komt de profetie van Zacharia's dagen terecht in "den raad en de
vergadering" g der overpriesters en der schriftgeleerden en - bij Judas Iskáriot. Wie alleen maar
aan den buitenkant der dingen zien kan, stuit, niet zonder tegenzin, op een samenscholing van
een gretigen, geldgrissenden Judas aan den eenen kant en van loerende lippenlekkende
overpriesters aan den anderen kant van de toonbank, waar het beste bloed verhandeld is. Maar
wie geestelijke oogen heeft om te zien, die ziet in die zaal van verachtelijken koopmanshandel
een onzichtbare getuige staan. Het is Jezus Christus zelf. Zie, daar staat Hij, en hoor, Hij opent
den mond, en zegt: Geef mij mijn loon! En alle profeten roepen in Hem: Geef mij mijn loon! En
alle martelaren, van Abel af tot Zacharia toe, die bij het altaar gedood is h, roepen in dit uur:
Geef mij mijn loon! Ja, God zelf staat in deze vergadering en roept tot Zijn volk, roept tot
Abrahams zaad: Geef Mij Mijn loon! |69|
En - zij - hebben - Zijn - loon - gewogen, - dertig - zilverlingen.
De slavenprijs.