Deur Christus Alleen - AH Bogaards

izondere openbaring, dat Zacharia eerst profeteerde en aanschouwelijk maakte in beginsel, wat
God in Mattheus' evangelie in vervulling doet gaan, en nu aanschouwelijk maakt in den strikten
vorm, waarin wij hier de profetie vervuld zien worden.
Wat dan ook in de eerste plaats Zacharia's profetie betreft, - in hoofdstuk XI, teekent hij, - en in
ons voorgaande hoofdstuk zinspeelden wij reeds daarop - dat onder het volk Israël tweeërlei
herders zijn: de huurlingen, èn de goede herders. Huurlingen zijn zij, die zich zelf zoeken, en die
dus, op valsche wijze, profeteeren om vuil gewin. Maar goede herders zijn zulken, die den Heere
tot Zijn volk willen brengen in Zijn Woord en het volk tot Zijn Heere door het Woord; en die dat
doen met offerande van zich zelve. Deze ware profeten worden echter door de huurlingen
weerstaan, gelijk de goede herder àltijd de vijandschap ontmoet van elken rasechten huurling.
Zoo teekent de profeet dan ook, hoe hij zelf, en met hem al Gods profeten, niet alleen door de
coryphaeën èn de slippendragers van de valsche profetie worden veracht en tegengewerkt, maar
ook, hoe de ontrouw van het volk liever luistert naar de gemakkelijke, streelende, verleidende
valsche profeten, dan naar de snijdende, strenge, bestraffende woorden van de ware profeten; al
is hun tucht dan ook evangelische tucht van goede |64| herders. En nu raakt Zacharia zóó vol er
van, dat Israël allen goeden Herder veracht, dat hij, hetzij hij zelf die zinnebeeldige daad heeft
uitgevoerd, hetzij hij ze teekent als een zinnebeeld voor hetgeen nog kómen moet, een tafereel
die met een strik-vraag komt tot het volk. Hij vraagt om zijn
schetst van één der goede herders,
honorarium: Geef mij mijn loon.
Strikvragen zijn heel leelijk òf heel mooi.
Leelijk zijn ze, als iemand door een strikvraag misbruik maken wil van de onwetendheid of
zwakheid of traagheid van den ondervraagde, om zoo hem te vangen in zijn eigen netten.
Maar zùlke strikvragen, die iemand ineens wakker schudden uit zijn slaap, en hem plaatsen voor
de noodzakelijkheid, die er toch al is, om een antwoord te geven, en dat antwoord te geven op
grond van wat hij wel degelijk weet; strikvragen dus, waardoor zoo iemand in eens geplaatst
wordt voor een acute beslissing, die hij toch elk oogenblik mòet kunnen nemen, zùlke
strikvragen zijn uit God. Zij bezweren ons den hoogen ernst van elke minuut, die God ons geeft
te leven; want de acute beslissing over de groote vraag van tijd en eeuwigheid moet er bij ons elk
oogenblik kunnen zijn.
Zulk een strikvraag nu, in dien laatsten zin van het woord, was de vraag, die Zacharia stelde:
Geef mij mijn loon.
Want, nu één van beide.
Indien het vleeschelijk Israël nog iets geestelijks in zich heeft, en indien daar nog iets is blijven
leven 3) van de oorspronkelijke theologie van zijn psalmen en profeten, dan zullen zij op zijn
vraag den goeden herder dit ééne antwoorden: Wij geven u geen loon!
En dat om drie redenen niet.
De eerste reden is, dat wij uw herderlijke zorgen niet kunnen missen. Wie loon uitkeert,
beëindigt daarmee den dienst. Maar wij willen den band tusschen u en ons, om onszelfs wille,
niet verbreken. |65|
De tweede reden is, dat wij u geen prijs kunnen uitkeeren, omdat uw werk onbetaalbaar is. Het
werk immers van den goeden Herder is niet te betalen. Het is van oneindige waarde, want God
komt daarin mee; de evangelische genade strekt zich daarin naar ons uit; en niemand kan die
oneindige waarde met een eindigen prijs betalen. Genade Gods weegt tegen geen enkelen
menschelijken prijs ooit op.
In de derde plaats: Wij mógen u ook niet betalen, want de loonuitkeering is geen zaak van
òns.