Deur Christus Alleen - AH Bogaards

dat zij alleen maar onbewust en dan nog adversatief, in het klimaat der Messiaansche profetie
vermogen te leven, zonder het zelf te weten de profetie van vijf eeuwen geleden, op de
letterlijkste manier in vervulling doen gaan.
Het vergaat hun op dit oogenblik, gelijk het eens Hiël, dien architect uit Bethel, gegaan is, toen
hij de poorten van de vesting Jericho herbouwde op Achabs bevel. Toen die man dat deed, was
het óók reeds vijf eeuwen geleden ongeveer, dat Josua den vloek had gedreigd over iedere, die
het wagen zou, die stad te herbouwen. Wie dàt zou durven ondernemen, zou zijn oudsten èn zijn
jongsten zoon om die misdaad moeten verliezen! En toen de stem van Josua was verstorven, en
weggedragen op den wind, en er sinds al vijf eeuwen waren verloopen, toen was Hiël gekomen,
en had, zonder het te weten, ook zoo letterlijk, als het maar kon, het profetisch-richterlijke woord
van vijf eeuwen terug in vervulling doen gaan d. |62|
Welnu, dezelfde God, die het woord van Josua, gesproken bij den eersten intocht in Kanaän, na
vijf eeuwen nòg "zoekt" en vervult, diezelfde God laat thans een woord van Zacharia, dat
gesproken werd kort na den tweeden intocht in Kanaän (immers na de ballingschap) óók na vijf
eeuwen terecht komen - in de vergaderzaal van de hoogepriesters, die . . . . architecten uit de
school van Achab; die volleerde leerlingen van Hiël, den Betheliet.
De parallel - ziet ge hem niet
Want waarom wilde Achab eertijds Jericho herbouwen En waarom wilde God de ruïnes van
Jericho laten liggen Was het niet hierom, dat boven die ruïnes van Kanaäns toegangspoort,
d.w.z. van Jericho, het opschrift te lezen stond, dat Kanaän slechts toekomt aan een volk, dat
leeft uit het geloof, en niet uit de werken God had, niet door wapengeweld, niet door Israëls
eigen kracht, doch alleen door genade de muren van Jericho doen tuimelen. Daarom had God die
doode steenen ook zoo lief: ze waren, in hun dood, lèvende getuigen van het evangelie, dat vrije
genade, en geloofsgerechtigheid zonder de werken predikt! En daarom is het ook, dat de Vloek,
d.w.z. het Woord, niet sterven kan, óók niet, waar de tijd een lied der puinen zong.
Dan, weer is hier diezelfde God, met datzelfde Woord. Het opschrift, dat eens boven de poorten
van Jericho stond: niet uit de werken, doch alleen uit de genade, heeft alle "Achabs" geërgerd. En
nu Christus, - die Goede Herder - juist dàt woord dag en nacht en overal gepredikt heeft, nu moet
hij sterven. Want in Hem heeft God over Achab en Hiël wraak genomen. Wat doode steenen
slechts gebrekkig preekten, dat heeft Christus' levende mond volmaakt geleerd. Zijn leven is de
opstanding van Jericho's puinen uit hunnen dood. Dus moet hij sterven. Achab leeft nog. Hiël
werkt nog. Het genademerk moet van de toegangspoort van Kanaän nog altijd worden
weggebeiteld. Let op, nu gaan ze de hand aan Jezus slaan, dat is: nu gaan zij Achabs werk
perfectioneeren.
Maar weet dan óók, dat hier de Vloek zich losmaakt uit zijn banden. Weer komt de Vloek om
waar te maken een vijfhonderdjarige profetie! Beve nu voor God, wie beven kan. Want zóó is nu
|63| de majesteit van den vloek! Zóó is nu de profetie, die niemand uit de wereld wegwerken kan!
Zóó is de kracht van het Woord!
Verwondert u daarover niet, dat de Heilige Geest, die hier de Schriften schrijft, een brug heeft
geslagen tusschen den profeet Zacharia, en den evangelist Mattheus. Dat is niet wat nieuws, dat
alleen in dit "geval" op te merken viel. Neen, dat is de doorgaande lijn van de Heilige Schrift;
want alle "woorden" Gods zijn samen het ééne Woord; en de heilsgeschiedenis gaat van de
dagen van Zacharia zonder pauzen voort, tot zij haar hoogtepunt bereikt in het keerpunt aller
tijden, als Jezus Christus komt in het gericht.
Het is dan ook naar dien regel der profetie en naar die voortgaande wet van de historie der