Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Gij ze ook in werkelijkheid.
Sommigen hebben gezegd, dat het kleine trekje, dat Marcus in zijn evangelie bracht, toen hij het
verhaal invlocht van dien onbekenden jongeling, te vergelijken was met het monogram, dat een
schilder aanbrengt op zijn doek, ten einde daarmee aan te duiden, dat hij zelf het schilderstuk
vervaardigd heeft.
Het is mogelijk, dat men zoo juist ziet.
Maar hoe het zij, dit is voor ons wel zeker, dat in het persoonlijk bericht van ieder
gemeenschapsleven met God, die ééne plaats, waarin elk van Gods zonen schrijft, dat hij Jezus
verlaten heeft, het aller-persoonlijkst monogram is, waarmee hij het verhaal van zijn bekeering
en van zijn gemeenschap met Christus waar maakt als persoonlijke ervaring.
Zet uw hart op den geïsoleerden Christus en zeg tot Hem: ja, ik heb U verlaten. Ik heb o Heiland,
Bruidegom, U verlaten. Ik heb de deur niet opengedaan, de deur van mijn hart. Ik ben het, wien
de wachters den mantel hebben afgenomen, en och, hoe hebben ze mij geslagen, toen ik den
Bruidegom zocht, dien ik toch door ongeloof geïsoleerd had (Hooglied 5 u). |463|
Ik, ik. -
Zwijg nu maar verder stil en hoor aandachtig naar Hem: want nu gaat Hij u zelf bezweren, dat
Hij u, niet alleen als verlatene, maar ook als verlater, aangenomen heeft. Zulk één is mijn liefste,
o dochters van Jeruzalem v.
Want indien wij met God verzoend zijn door den dood Zijns Zoons, toen wij nog verlaters
waren, veel meer zullen wij behouden worden door Zijn leven, nadat wij in Zijn gemeenschap
ingedragen zijn w. Indien wij, terwijl wij Christus door de zonde isoleerden, nochtans door Hem,
die in isolement gebroken is, vanwege Zijn onweerstandelijke liefdeskracht aangenomen zijn,
dan is de verlossing volkomen. Alle twijffelingen en onverzekerdheden, die de ziel mòeten
besluipen, zoo vaak zij den waan voedt van een niet-geïsoleerden Christus, ze worden àlle
gebroken bij een gereformeerd gezicht op dit groote wonder: dat Christus is geïsoleerd, opdát Hij
alleen door souvereine genade het isolement zou breken, en de gemeenschap van God met Zijn
gekochten stichten.
O ja, toen Johannes schreef, dat hij met de oogen heeft gezien en met de handen heeft getast het
Woord des levens, toen hoorde daar ook bij het aanschouwelijk gezicht, de tastbare ellende van
Christus, geïsoleerd ook door Johannes! Maar daarom golft de genade dan ook op, in wat daar
verder volgt: wij verkondigen het u, opdat ook gij gemeenschap hebt met ons. En onze
gemeenschap met den Vader is ook met zijn Zoon Jezus Christus. En dit schrijven wij u, opdat
uwe vreugde vervuld zij. (1 Joh. 1 : 1-4). Ja, driemaal gemeenschap, door Christus' drievuldig
isolement. En vervulde vreugde, door Zijn verdiepte droefheid. Geef mij nog eens het formulier
van 's Heeren heilig avondmaal.
Wij verlaten nu Gethsemané, ziende op den geïsoleerden Heiland. Wij weten, dat de verlossing
vast ligt in God, en in het eeuwig welbehagen. Want niets van de menschen, zelfs niet de
aspiratie van eenig Christus-verlangen, dat in menschenzielen trilde, heeft Hem bekwaamd tot
het offer. Hij heeft al Zijn wierook alleen ontstoken. Hij was in Zijn volmaakte isolement en Zijn
eigen vlam |464| alleen heeft naar den hemel getracht. Zijn eigen arm alleen heeft heil beschikt.
Mozes, Mozes! Gij hebt uw staf geheven over de Roode Zee - en uw geloof dwong haar zeer
breede wateren. Maar gij waart niet alleen. Achter u zuchtte heel een volk, en het drong op, het
drong aan, het moest en zou er door. En Aäron keek gespannen toe, en Mirjam vocht in gebeden
met u mee. Alle beschikbare gebedsenergieën vochten met u mee, Mozes: zij beurden samen uw