Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Wilt gij het oordeel proeven Maar gij zoudt in de hel moeten zijn. Want in de hel, en daar
alleen, is het isolement volkomen.
Daar zijn twee werelden, uiteindelijk.
De wereld van den hemel is er eerst. Daar vloeien de zielen in elkander over, zonder zich met
elkaar te versmelten. Daar wordt het ongesproken lied, dat in het hart van den één geboren
wordt, aanstonds verstaan, en overgenomen, door het hart en in den mond van den ander. De
hemel is de plaats der volstrekte gezel-ligheid, en der volmaakte harmonie van ideeën en
gedachten.
Doch hier tegenover ontwerpt de bijbel dat andere beeld van de hel. Daar begeert de ééne
mensch den andere niet. Elke zielsuitgang van den één, is daar een zwaardwond voor den ander;
gedachten en wenschen kunnen er enkel maar stekende messen zijn. |461|
Tusschen deze twee werelden gaat nu de gebonden Christus.
Het ongeloof van Zijn discipelen isoleert Hem: o, hoe hun gedachten nu stekende messen zijn!
En de liefde van den schuchteren jongeling, die mee wil, in wien de liefde hijgt, in wien de
toekomst haar rechten vraagt, deze anonymus, bij God bekend, maar die de bloem en de hoop
der welhaast christelijke gemeenschap is, - hij wordt ook nog van Jezus afgenomen. God isolert
Hem. O, hoe Gods gedachten nu stekende messen zijn! En een tweesnijdend zwaard, al wat de
Rechter van hemel en aarde in Zijn hart bedenkt, nu in denzelfden nacht, die een
avondmaalsformulier zal inspireeren. Gods zwaard ontwaakt tegen den Herder, en jaagt zelfs het
bevend lammetje, dat argeloos achter de kudde aankwam, van den goeden Herder weg: o, hoe
dat zwaard verteren kan!
Laat ons nu nooit meer zeggen, dat iets van het lijdensverhaal buiten Jezus' lijden ligt. Laat ons
Gethsemané verlaten met een puur gezicht op den geïsoleerden Borg onzer zielen, die Zijn
herderschap vervuld heeft, ook toen Hem de kudde ontnomen werd, en die het zuiver en alleen
gedaan heeft, omdat God het van Hem eischte en de groote liefde Hem bewoog. De Herder, die,
zelfs zonder eenig gezicht op de schapen, Zijn ziel in hun plaats stelt, die heeft gebeefd voor
God, en Zich Zelf, met de te koopen schapen mee, in de hand van den Vader gegeven. Want Hij
heeft de idée van schapen en herder in Zijn hart gehad. En toen Hij de idée had, waarachtig had,
toen Zijn herdershart wandelde door geloof zonder eenig aanschouwen t, toen heeft Hij de
werkelijkheid veroverd, scheppend en almachtig. Slechts wie de idée heeft, hééft de
werkelijkheid.
En daarom is mijn Jezus waard, de Koning van Zijn kerk te heeten, en de groote Herder der
den spot
schapen. Hij heeft de idée van de kerk in Zijn hart gehad, ook toen alles met die idée
dreef.
Want twee machten dreven de zijnen van Hem weg.
Een macht, die van binnen naar buiten werkte allereerst: hun ongeloof en vrees. Zij vielen uit
elkaar, zij konden geen gezelschap, geen samen-komst,5) hebben uit zichzelf. |462|
En een macht, die van buiten naar binnen werkte, kwam daarbij: God joeg ze van Jezus weg, en
de duivelen, en de menschen ook. Er was geen uitwendige kracht, die hen bij elkander bracht, en
dwong, en hield, en saam-vergaderde. 6)
En toen het er zóó desolaat in de wereld voorstond, dat geen enkele macht, van binnen naar
buiten werkende langs organischen weg, en geen enkele macht, van buiten naar binnen werkende
langs mechanischen weg, het gezelschap der geloovigen aan Jezus kon verbinden, toen heeft Hij
het zelf gedaan. Hij heeft Zijn kerk geschapen. Een almachtige daad, een vervaarlijke wil! Want
is de Schepper ooit anders dan in isolement De scheppende God, die is alleen. O Christus!
Kerkvorst. Vader der kerk. 7) Mijn Heer en mijn God! Gij hadt de kerk in uw idée, daarom wint