Deur Christus Alleen - AH Bogaards

dankzeggingen van Jezus den Nazarener
En gij, die den Bijbel leest, ziet gij nu den tweespalt tusschen deze twee gevallen, waarin er
geschreven staat: opdat vervuld zou worden Christus' woord vervuld Maar Zacharia's woord is
óók vervuld! Dat wringt, dat schuurt, dat doet verschrikkelijk zeer! De schapen behouden Wel
neen, de schapen verstrooid, . . . . en dat buiten het klimaat des geloofs! Mijn Heiland, wat hebt
Gij misdaan, dat God U zooveel moeite aandoet - in Uw gebeden 3) Wat hebt Gij gedaan, dat
de Almachtige Uw eigen doxologieën voor Uw besef laat disputabel stellen op het eerste gevoel
door een profetie van Zacharia Moet Gij dan alles, letterlijk àlles, opworstelen uit de diepste
afgronden Wil God zelfs geen betamelijken dank van U aannemen Moet Gij vechten om het
recht van den lof Heere, zijt Gij zóó grondig alleen
Ja, zóó VOLSTREKT ALLEEN is nu de Christus. Het beste offer, dat Hij heeft, is de offerande
der gebeden. Maar de rook slaat naar beneden. Kaïn, Kaïn! g Nochtans is zijn naam: de meerdere
van Abel h.
Van twee kanten wordt Christus nu gedreven in Zijn isolement: van Gods zijde, en ook van de
zijde van Zijn vertrouwden. |454|
Dat God Hem isoleert, is uitgedrukt in het woord: sla dien herder. Hier roept God zelf het zwaard
op, om zich te keeren tegen den herder, dien Hij eerst zelf heeft aangewezen. God is het, die
Jezus in boeien legt, die Hem afscheurt van de schapen, en die de verstrooiing der schapen Hem
laat gevoelen als een verstrooiing van zijn eigen gebeden. Kaïn, o Kaïn! Nochtans is zijn naam:
de groote Abel. -
Maar, o, indien de schapen nu nog maar meegegaan waren tot het einde toe! Of indien zij enkel
maar "heengegaan" waren, rustig en fier in geloof, als krijgers, die, hoewel overwonnen door een
vleeschelijke overmacht, dankbaar en vertrouwend gebruik maken van de vrijheden, die hun
overste voor hen bedongen heeft! O, indien de verstrooiing der schapen nu alleen maar gevòlg
geweest was van Gods daad, die Christus, den herder, van hen aftrok! Dan zou de verstrooiing
der schapen Jezus niet gewond hebben, meer dan God zelf Hem pijnigde. Maar hun ongeloof
maakt scheiding tusschen kudde en herder. Schapen mijner weide, wat heb Ik u gedaan, dat gij
Mij zoozeer gewantrouwd hebt
Alzoo heeft dan zoowel het recht van God, als ook de ontrouw van de schapen den grooten
Herder geïsoleerd van alle zijden. Zóó gaat nu de Knecht des Heeren naar Zijn rechters toe.
Christus in isolement . . . . Wat zou deze schapenherder nu nog kunnen doen De eigenaar der
schapen zwijgt tot Hem, rukt zelf Hem van de schapen af, isoleert Hem. Mijn God, mijn God,
waarom hebt Gij de schapen van Hem afgenomen En niets gaf Hem verlof, het mandaat over
Uw kudden neer te leggen Moet deze Werker het werk aanvatten in den blinde Als Hij
achterwaarts ziet, dan ziet Hij de schapen van Hem heengaan. Zijn brengen Hem ook in
isolement. Schapen van Gods weide, waarom hebt gij Hem het vertrouwen ontnomen Geest des
Heeren, waarom verstokt Gij hun hart, waarom gunt Gij den grooten Mozes niet een paar handen
om Zijn armen te stutten i Waarom blaast de Heilige Drievuldigheid in het reukoffer Zijner
gebeden: ik dan U Vader, dat ik niemand verloor Kaïn, vreeselijke Kaïn! Is hij dan niet
genoemd: vervuller van Abel Was er geen stem over den Jordaan j En waar blijft nu de Geest,
|455| die daalde over dit gedoopte hoofd De duif is lang gevlogen, hier krassen demonen. Wie
leert Hem de lofzangen Israëls God is daaronder k. En zijn ziel is naar God zoekend in den
morgenstond l.
Christus in isolement. -
De eigenaar der schapen, en de kudde zelf, ze stooten Hem van de kudde weg, en gij, mijn ziel,
gij stoot Hem bovenal m. En in dat isolement moet de groote schapenhoeder Zijn leven geven