Deur Christus Alleen - AH Bogaards

de Schrift niet hadden; want een "feit" is en blijft altijd een verborgenheid, tenzij de God der
openbaring den zin zelf ervan ontdekt uit al de Schriften. Maar nu, - wij hebben het profetisch
woord, dat zeer vast is; en uit dat profetisch woord komt een duidelijk antwoord op de vraag, wat
de eigenlijke zin was van de opwekking van Lazarus uit den dood. De Goddelijke
openbaringsgedachte, welke in dat verbluffend wonder werd uitgedrukt, lag reeds voor ons open
in wat Jesaja heeft aangekondigd, als hij n.l. zeide, dat de Messias, en Zijn komst, hieraan
zouden te herkennen zijn, dat de blinden ziende, de dooven hoorende, de kreupelen wandelende,
de dooden levend, en de armen met het Evangelie gezegend zouden worden g.
Christus heeft trouwens zèlf, eer Hij Lazarus uit den dood opwekte, deze profetie van Jesaja in
het openbaar op zich zelf betrokken en ze alzóó verklaard. Tusschen het ééne oogenblik, waarop
Jesaja aldus profeteerde, en dat àndere oogenblik, waarop Lazarus uit den dood opgestaan is, lag
het beteekenisvolle uur, |44| waarin Christus zelf aan de afgezanten van Johannes den Dooper
zeide, dat Hij hieruit voor het geloof bewijzen kan, de Christus zelf te zijn, dat de blinden zien,
de dooven hooren, de kreupelen gaan, de dooden leven en de armen evangelische worden
getroost h. Daarom is Christus, vóórdat Hij Lazarus opwekte, zelf de hoogste interpreet en
exegeet van Jesaja geworden. En heel de wereld mag Hem nu beproeven, hierin, of op Hem dit
alles past; àlles, wat Gods profeten, Jesaja voorop, van den Messias hebben gesproken.
Dienovereenkomstig roept ook de God der Majesteit, de God van Psalm 50, de God der
waarheid, de God van Israël, met sterke stem en met een hoogen drang der liefde, Israël toe bij
het open graf van Lazarus, dat zij toch bekennen zullen, in dezen hunnen dag, dat Jezus van
Nazareth is: de Christus. Dat de Messiaansche profetie voor hun oogen en voor hun ooren is
vervuld in Lazarus, die het graf uitstrompelt, in den snik van Maria, die hem in de armen neemt,
en in het woord van Jezus: "Ik dank U Vader, dat Gij Mij gehoord hebt, want ik wist, dat Gij Mij
altijd hoort." i
Dit was dan ook de zin, de openbaringsgedachte in de opwekking van Lazarus geweest. In die
wonderdaad klopt God aan de deur ook van het Sanhedrin, en vraagt voor het laatst toegang en
erkenning. Lazarus' levendmaking was een uitgaan van de krachten der toekomende eeuw j tot
een haast verstorven volk. Zij was de inslag van den bliksem Gods, die de wereld lekken komt
met zijn tong, om, en nu voor het laatst, den bodem schoon te branden, opdat het geestelijk zaad
er weer zou kunnen groeien, na den heilzamen brand van het kaf van ongeloof en verharding.
Het Sanhedrin heeft den bliksemslag vernomen, en het felle licht ervan met angst gezien, door de
dikke gordijnen heen, waarmee zijn vergaderzaal het licht van de zon der waarheid had willen
buiten sluiten. De schroeiing van den brand van Gods bliksem is, zelfs door de reten van dit
welgesloten huis van Israëls laatste rechtscollege, toch nog gedrongen in de neusgaten van
Kajafas en zijn Sanhedristen. Zij moeten zich wel bezinnen. Een antwoord kan niet uitblijven.
Wat zal het antwoord zijn |45|
Dit staat vóór alle dingen vast, dat hier één van beide is.
In Jezus van Nazareth openbaart zich òf de Anti-Christ, òf de Christus. In Hem komt òf de Geest
òf het Beest. De Nazarener is òf een oppertoovenaar in den stijl van Egypte; en dàn draagt Hij de
banier boven alle valsche toovenaars, die in Egypte Vader Mozes tegenstonden, òf Hij is de
wettige vervulling van Vader Mozes; en dan is het pleroma, de vervulling, van Gods
openbaringskrachten en genadegiften vàn Mozes uit in Hèm gevaren, en aan het licht gebracht.
Eén van die twee is zeker, want "neutraal" en zin-loos kan het wonderteeken niet zijn, dat
Lazarus het leven hergaf.
Maar ach, zij weten het niet. Den zin der feiten kunnen Israëls officieele richters en priesters en
profeten niet meer grijpen. Zij weten het niet.