Deur Christus Alleen - AH Bogaards

wereld is, zóó beheerscht en gestuwd, dat dit ééne uur in de historie komen kon en moest. God
heeft dit uur gereserveerd voor den Satan. Die is de vorst der duisternis; en daarom is dit "zijne"
ure; ze is door Gods raad bepaald als de ure van den Satan.
Daarom is de duisternis hier dan ook niets anders dan: heel de macht van zonde, heel de
samenscholing van de hel, heel dat conglomeraat van duivelen en demonen, dat hier de lucht van
den Olijvenhof ver-pest en den Vloek zich laat zetten in de bladscheeden tusschen het dichte
loof. Dat de duivel den nacht uitkiest om Jezus te binden, komt wel overeen met de lafheid van
de menschen, van wie hij zich bedient; - maar het zou toch te kort doen aan den diepgang van
Jezus' spreuk, wanneer wij in dit verband het woord "duisternis" alleen maar opvatten als een
zeker uur in dit etmaal.
Indien wij dan ook in den door ons aangegeven zin Christus' woorden verklaren, hebben wij
daardoor tevens overeenstemming verkregen tusschen wat Christus in Gethsemané zegt, en de
andere plaatsen in de Schrift, waarin ook op gelijke manier wordt gesproken van Zijn ure, die
nog niet gekomen was.
Het is dus wèl verschrikkelijk, nog eens, dat het thans het uur is van de "duisternis". God geeft
hier het terrein voor Satan vrij. Bevende engelen, die zich zouden willen reppen met onrustigen
vleugelslag, om haastig Gods recht in de wereld te bedienen, kunnen er niets aan doen, zij
moeten zich stil houden; Gods raad láát dit nu over Christus komen. Meer dan twaalf legioenen
engelen, zoo zegt Christus zelf d, zou Hij kúnnen roepen, wanneer het alleen |435| maar ging
over het machtsvraagstuk. Hooger echter dan de vraag, wat Hij kán, reikt die andere vraag: wat
Hij wil, en wat Hij mág naar het recht van Zijn God. En, naar dat recht bezien, mág Jezus geen
twaalf legioenen engelen van boven af roepen, en daarin volharden. Indien Zijn stem hun komst
van den Vader afdwingen zou, en indien Jezus' sterke geest hen naar beneden toezuigen zou, dan
zou Hij voor dit ééne uur een andere tijdvulling hebben verkozen, dan Gods raad in der
eeuwigheid gewild heeft. Maar Gods programma's zijn obligatorisch voor al wat leeft. Zij zijn
bovendien aan alle plaatsen en door alle tijden tot nu toe in uitvoering. Wat wil men tegen den
God van Kohèleth 2) Daarom moeten de engelen stil blijven waar zij zijn, en zich inbinden, en
stil nu zijn, heel stil. De wet van verlating, aan welke wet de Zoon nu onderworpen wordt, treedt
in het gansch heelal in werking; en in de eerste plaats moeten Gods engelen aan die wet
gehoorzamen, en het magnificat erover declameeren. Dit is de ure der duivelen. Michaël
bedwinge zijn zwaard, en Gabriël trekke niet uit, den Satan tegemoet. Gelijk eenmaal in den
hemel zelf er een uur der duisternis geweest is, toen n.l. voor het eerst door den hemel de
stormwind te razen begon van de kwade engelen, zóó is het ook nu weer "de ure en de macht der
duisternis." Alle engelen worden ingetoomd, opdat alle duivelen zouden uitstróómen naar
Gethsemané en Golgotha.
En zij komen; - als een waterstroom loopen zij tegen den Meester aan. Zij voelen de branding
van het middelpunt van alle tijden. Zij komen; het is hun uur. Dit hun ééne uur is verbonden,
éénerzijds aan het aanvangs-uur van den allereersten stormloop der zonde, in de engelenwereld,
toen zij den troon van God wilden wankelen doen. En het is, naar de andere zijde, verbonden met
dat laatste uur van de wereld, waarin de duivelen, wanneer de "duizend jaren" (de tijd der
afronding van Gods werk) zullen voleindigd worden, (op hun einde dus zullen loopen), voor het
laatst zullen vrij gelaten worden, losgemaakt van hun banden, om |436| hun sinister werk aan de
wereld te doen, onder de grauwe luchten van den laatsten Onweersdag e.
Gethsemané's uur - loslating van duivelen! Zij komen nu op, en zij mogen. Hun mógen is wel
niet de welbehaaglijkste toepassing van Gods recht, maar zij mogen geheel naar Gods toelating.