Deur Christus Alleen - AH Bogaards

gereed staan Hem te boeien. Zie toe, zegt Hij tot Zijn kerk, en allereerst aan Zichzelf, - zie toe,
dat gij geen van deze kleinen ergert p. Zoolang Malchus nog in Israël ingelijfd is, is hij volgens
het verbond en den eed, een van de kleinen Israëls. Zie toe, dat gij geen van deze kleinen ergert,
als Zedekia deed; want Ik zeg u, dat hun engelen in de hemelen altijd zien het aangezicht mijns
Vaders, die in de hemelen is q. Hun engelen . . . ja, Heere, maar Gij zijt de groote Engel, die
altijd Uw Vader en Zijn slaven ziet . . . in den hemel ziet gij en op aarde. God en slaven ziet gij
tegelijkertijd!
Nu neigen wij het hoofd vol eerbied. Het oor van Malchus is in de wereld even groot als de
krakende berg van den jongsten dag. Want van dit uur af aan is Davids huis teruggekeerd, in
Christus, van zijn laatste overtreding. De vloek van Jeremia 34 en van Ezechiël 17 is door
Christus afgewend. Want Hij heeft een slaaf zijn eed gehouden, en ook aan de wereldmacht heeft
Hij al zijn eeden trouw gehouden. Hij heeft een romeinschen hoofdman zonder opstand tot zich
en over zich doen komen. En Malchus heeft Hij recht gedaan, in groote gehoorzaamheid. In het
oor van Malchus ligt de volle prediking van de gemeene gratie en ook van de bizondere genade.
Het stelt de zuivere verhouding van Christus, zoowel tegenover de wereld, als jegens de kerk,
ons duidelijk voor oogen. De genade van Christus aan Malcus is de behoudenis van het huis van
David geweest, dien afgehouwen tronk. Zij legt ons daarom alle vragen voor, met
onverbiddelijken ernst. En in dat kleine oor van Malchus klinkt het bruisen van den waterval van
Gods recht en genade, en de donder van het toekomende oordeel en van het aangewezige
genadepleit.
Want wanneer is Christus Jezus niet groot, en niet geweldig
En wanneer komt het jubeljaar niet achter hem aan
En waneer zou Hij den allerkleinste niet het allergrootste willen geven |430|
Waarlijk, zulk een Koning betaamt ons r, barmhartig, voorzichtig, rechtvaardig; zulk een
Koning, die altijd den Vader en altijd den slaaf beziet in hemel en op aarde.
O res mirabilis: salutat Dominum pauper servus et humilis.
Welke slaaf zou niet dezen Koning willen groeten Slavengenezer is Hij, - in boeien: dat is de
theocratie. De meerdere heeft den mindere gediend en Saul is voor altijd door den grooten David
vervangen.
Het volk, dat in duisternis zat, heeft een groot licht gezien s.
1. Zie Openbaring 13 en 2 Thessalonicenzen 2. Ap-ousie = afwezigheid; hiertegenover par-ousie:
(blijkbare) aanwezigheid. De naam par-ousie (van Christus) is doorgaans aanduiding van zijn
blinkende wederkomst. Par-ousie kan evenwel ook beteekenen: verschijning, zonder meer.
2. Vertaling Dr G.Ch. Aalders, Korte Verkl. der H.S. Kampen, J.H. Kok.
a. Niet eerder gepubliceerd.
b. Vgl. Johannes 18:1-11.
c. Vgl. Jakobus 2:13.
d. Vgl. Psalm 97, vers 7 (berijming 1773).
e. Vgl. Jesaja 61:1.
f. Vgl. de berijming van de Lofzang van Simeon, door het genootschap 'Laus Deo Salus Populo',
vers 2.
g. Vgl. Johannes 3:8.
h. Vgl. Matteüs 26:52.
i. Vgl. Genesis 4:15.