Deur Christus Alleen - AH Bogaards

openbaring van den Anti-Christ. 1)
In zulke wonderen der vàlschheid, in deze teekenen van schijn, eindigt de Anti-Christ zijn
aardsche loopbaan.
Zie daar nu tegenover, hoe Christus Zijn aardsche loopbaan, voorzoover deze publiek is, met een
wonderteeken eindigt. Dit wonder is geen verberging van Zijn ware wezen. Het is geen ap-ousie,
maar parousie. Hij komt er in mee; Hij komt geheel en al, gelijk Hij is. Hij komt, zonder
berekening en toch - hoe vaak zagen we die twee niet samengaan - en toch is de spontane
reactie op wat Hem ontmoet een onmiddellijk ingaan tot de systematische ronding van de
loopbaan der volstrekte gehoorzaamheid: Christus, Malchus' heelmeester openbaart zich, gelijk
Hij is, en haalt gelijk wij zagen, de krachten der toekomende eeuw, en de hoogheilige rechten
van den jongsten dag dwars door en over de wereld heen; en dit is |424| nu Zijn besluit, in den
naam des Vaders, en des Zoons en des Heiligen Geestes, amen. -
Het wonder, waarmee de Christus vlak vóór Zijn binding Zijn openbare loopbaan op aarde
besluit, verleidt de schare niet, maar het roept ze tot bekeering. Het is ook niet een blinkend
aristocraten-embleem, waarmee de wonderdoener de menschen verblinden komt, want hoewel
Jezus zooeven nog de machthebbers van Rome èn van Jeruzalem verblind heeft (toen zij
achteruit deinsden en ter aarde vielen), op dit oogenblik staan Zijn oogen zacht, en wischt Hij
Malchus' bebloed gelaat voorzichtig af. Dit wonder preekt den ganschen Christus naar waarheid.
De menschen brengen in dezen nacht van zonde den chaos; maar Hij laat aan een slaaf zien, wat
er aan is van Gods kosmos. De menschen vegeteeren op de leugen; maar Christus predikt hier de
volle waarheid, want Zijn laatste teeken wordt nog gehoorzaam verklaard door het begeleidende
Woord.
De Antichrist moge van de ten ondergang neigende wereld nog een paradijs willen maken door
blinkende wonderteekenen, Christus, die Zijn laatste wonder doet, gaat zelf den eeuwigen
vloekdood tegen, de woestijn van helsche benauwdheden. Maar aan een slaaf bedient Hij woord
en teeken van het komende paradijs, "of hij nog bekennen mocht, ook nog in deze ure, hetgeen
tot zijnen vrede dient." o -
Anti-Christelijke teekenen mogen bedriegen, Christus' teekenen onthullen hun zin door het
woord der prediking.
En ten slotte, hier is geen hater, die een wolvennatuur verbergt achter vriendelijken schijn, maar
hier is de ware Hoogepriester, die een slaaf van den valschen priester in de ooren fluistert: "Zou
ik u niet vrij-maken van de banden des doods en van het juk der eeuwige slavernij Hoor toe,
mijn zoon; Malchus, zie, hier is uw priester, die slaaf wil worden, om de slaven tot heer te
maken." -
Waarlijk, de Anti-Christ en Christus zijn twee, en blijken twee te zijn, ook in het einde van hun
wonderteekenen.
Nog een vierde lichtstraal valt hier over het wonder, dat Jezus deed aan Malchus. |425|
Wij denken hier aan Jezus' koningschap, en aan Christus als Davids Zoon.
God immers, die de historie maakt, heeft reeds eerder een tooneel gearrangeerd, dat in de verte
geleek op Gethsemané. Hier is de ware Koning uit Davids huis in nood. En God plaatst Hem
voor een slaaf, en zegt Hem: doe dien slaaf recht, laat hem messiaansch licht zien, onverhinderd!
Dit nu is reeds eerder geschied. En dan eveneens in tijd van nood. In tijden van crisis. Reeds
enkele eeuwen geleden heeft de God der openbaringsgeschiedenis het koningshuis van David
beproefd, door het recht van de slaven aan dat huis ter eerbiediging voor te houden.
Vergeet niet, dat deze beproeving past aan het huis van David.