Deur Christus Alleen - AH Bogaards

En, - dan in de tweede plaats, de wet van het Kaïns-teeken heeft Christus ook vervuld. Want de
eerste Abel heeft zelf niet Kaïn beschermd, o neen. Abel heeft zijn bloed alleen maar laten
róepen tegen Kaïn. Gód was het, die een teeken aan Kaïn stelde, een teeken van bescherming.
Maar in het uur van Gethsemané, nu ook het bloed van den meerderen Abel tot God geroepen
heeft, en nóg roept tegen den hemel, in dit uur trekt God zich terug. Hij laat den grooten Abel
met de stieren van Kaïn alleen; want dit is het uur, waarin Abels meerdere op eigen beenen staan,
op eigen wieken drijven moet. En waarlijk, Hij kan dat ook. Al wordt |420| deze groote Abel van
God gansch en al verlaten, Hij zal niettemin aan "Kaïn" en zijn heir elken beker koud water
reiken, zoolang God zelf dien "Kaïn" in den ommegang der gemeene-gratie-wet opneemt. Al
wordt Christus', d.i. "Abels", "mond door dorst gekloofd", en al droogt Zijn vleesch ook uit, Hij
reikt Kaïn niettemin den waterbeker toe. De meerdere van Abel, - zie, Hij neemt zelf, als God en
mensch in eenigheid des persoons, Hij neemt zelf het oor van Malchus en stelt Zijn teeken aan
dezen trosdrager van Kaïns Christus-jagende armée, - opdat Kaïn niet verslagen zou worden door
al wie hem vond. Dus heeft hier niet maar God Kaïn beschermd tegen de wraak van Abels bloed,
maar "Abel" beschermt Kaïn nu zelf. Beef nu Kaïn: als Abel u tot op den tijd Gods toe in
bescherming neemt, dan komt gij in Zijn macht. Beef nu Kaïn: Malchus' curatie is de aanvang
van den jongsten dag! Dies irae, dies illa . . . .
Wat hier gebeurt, het is uitnemend groot. Het teeken, dat Christus aan Malchus' oor doet, gaat
ver uit bóven het teeken, dat eens aan Kaïn werd gesteld. Het roept in de wereld Gods
lankmoedigheid uit, want zij verdraagt Kaïn de dagen door, opdat hij bewaard worde (een
bijbelsche gedachte is dat) tot den dag van de groote vergelding van den meerderen Abel zelf.
Het teeken van Malchus' oor heeft afgekondigd de wet van de gemeene gratie, die aan Malchus
en zijn gezelschap de volle maat toemeet, die de kracht hem vernieuwt, en den bloedslag hem
reguleert, tot op den dag van Christus Jezus toe.
O, een zonnestraal, over een bezweeten priesterslaaf vallende, is ook eschatologisch. Wanneer is
de genade geen obligatie En wanneer is de vriendelijkheid van Jezus geen gericht Dies irae,
dies illa.
Ja, wanneer is de genade geen gericht Van Kaïn over Malchus loopt de lijn tenslotte uit op den
Anti-christ, dat Beest, "welks doodelijke wonde genezen wordt." m Hier is de wet van Malchus'
oor in vervulling gekomen. Dies irae, dies illa! - - - - |421|
Daar is nog iets anders, dat ons hier de heerlijkheid van Christus predikt. Wij zien Hem ook, in
het laatste wonder, dat Zijn handen vóór haar binding uitrichten, de heiligheid en het
messiaansche karakter van Zijn wonderen uitroepen en handhaven voor het oor en voor het oog
der menschen. Het wonder, dat aan Malchus verricht wordt, is een openbaringswonder. Dus is
het voor het vleesch een ergernis en een dwaasheid. De wonderen van den Christus, zooals Hij ze
bedoelt, zooals ze in de Heilige Schrift ons worden verklaard, ze zijn in wezen en werking altijd
heel anders, dan welk wonderteeken ook, dat de menschen hebben uitgedacht; anders ook dan de
wonderen, die doolgeraakte fantasie (ook "vrome" fantasie) den Christus zou willen toeschrijven.
Ja zeker, de menschen hebben vaak genoeg op hun eigen manier nagedacht over de wet van het
wonder. De apocriefe evangeliën b.v. (d.w.z. die z.g. evangeliën, die geschreven zijn en verdicht
zijn door menschen, zonder eenige inspiratie van den Heiligen Geest), zij hebben ook over de
wonderen van Christus nagedacht en menig wonderteeken gefantaseerd, dat dan het apocriefe
Jezusbeeld opluisteren moet. Wie echter deze apocriefe evangeliën leest, wordt telkens pijnlijk
getroffen door het eigenaardige spel, dat de verbeelding der menschen daarin aandurft, als zij