Deur Christus Alleen - AH Bogaards

vergadering van de 144000 van Zijn gekochten anderzijds.
En als straks door Zijn dood die Geestes-werving is bedongen, en Christus Heer ook van Gods
Geest geworden is, dan komt dat Rijk, waarin de Judaskus in den grond niet mogelijk is; omdat
in dat rijk de van binnen geroepenen nimmer afvallen kunnen. Dàn, wanneer de harmonie in dat
geestelijke Rijk van wedergeboorte, en van inwendige roeping, tot stand gekomen is, dàn is het
in het waarachtige geloof onmogelijk Jezus te verraden. Dan komt er een gemeenschap van
waarachtig toegebrachten, die den Zoon enkel kussen kunnen in gehoorzaamheid en in geloof.
Wie uit den Geest van Christus lééft, die kàn Hem niet verraden in der eeuwigheid.
Het vraagstuk van den Judaskus moet men naar Dordrecht brengen. Want de leer van de
volharding der verkoren heiligen geeft, uit het standpunt van Christus' opstanding, een antwoord
op het raadsel van Jezus' geschonden twaalftal in Zijn dood.
En, wat nog meer zegt, het vraagstuk van den Judaskus moet men oplossen aan de poort van die
andere stad, die geheeten wordt het Nieuwe Jeruzalem. Daar vindt men de som der vergaderden,
en der geroepenen Gods; en die som wordt niet in een verminkt getal, maar in een getal van
zuivere afronding ons gegeven. De Openbaring van Johannes is de gloeiende peroratie op het
doffe evangelie van de ergernis van de Judaskus, en van het gebroken twaalftal. Hoor die
klanken: 12000 stadiën, 12 poorten, 12 paarlen, 12 apostelnamen in de fundamenten van de
poorten der stad, 2 × 12 tronen om den éénen troon, 2 × 12 ouderlingen, 12 × 12 el, |409| 12 ×
12000 verzegelden. Hier is Jezus Christus in Zijn twaalftal, dat van alle kanten zijn
ongeschonden harmonie in het hemelsche lofdicht Hem bezingt. Vader, zegt Hij nu, uit degenen
die Gij Mij van eeuwigheid gegeven hebt in de gemeenschap van den Heiligen Geest, heb ik
niemand verloren. Onder de gegevenen-in-waarheid is geen enkel kind der verderfenis.
Zoo ging Jezus sterven.
Zijn handen werden geboeid en al Zijn werk lag stuk. En knuppels zwaaiden door de lucht en
Zijn wang brandde.
Maar in de verte zag Zijn oog een nieuw Jeruzalem met twaalf poorten.
Zijn heilig verlangen en Zijn sterk geloof branden er twaalf namen in.
Christus, de gebondene is de heerlijke.
Eigenlijk is er niets geschonden; want Hij heeft zelf Judas uitgedreven.
Laat ons dat niet vergeten. Achter Judas' kus ligt Jezus' woord, gesproken in de Paaschzaal; dat
uitdrijvende woord: wat gij doet, doe het haastelijk j. Indien dàt uitdrijvende woord Judas als een
dorre tak afkapt van den boom, dien Jezus plantte, dan is die boom niet geschonden. Dan is hij
juist van bederf bewaard, en dan blijft hij staan, en bloeien, bloeien. -
Wie Christus zien wil in dit geloof, die kan, als hij Gethsemané verlaten gaat, slechts één ding
bidden: dat hij zelf behooren mag tot de zuivere ronding van de 144000; tot de gemeente die
twaalfmaal het twaalftal doorleeft en vertoont; 12 × 12 in alle veelvuldige vormen (1000) van
onzen vollen levensrijkdom en van onze smartelijke, heerlijke levensmenigvuldigheid.
En vooral: zoo'n mensch durft niet de bekeering weigeren. Want, niet van Gods kant, maar wèl
van zijn kant bezien, is de weigering van de bekeering niet minder dan de kus van Judas, en de
poging om de harmonie niet van de twaalf, maar van de 12 × 12000 te breken.
Hij zal het oordeel dragen.
Want niet voor niets is Christus door Judas gekust.
1. "Hartelijk", - zie Dr F.W. Grosheide op Matth. 26 : 49. Het werkwoord, dat het grieksch hier
bezigt, wordt in de Septuagint ook gebruikt, waar het hebreeuwsch het gewone werkwoord