Deur Christus Alleen - AH Bogaards

allingschap).
Ten slotte: David als de afgehouwen tronk (het derde tijdperk, van de ballingschap naar
Christus).
En dàn, als de kroon op dit alles: Christus, als de scheut uit den afgehouwen tronk van David;
Christus, als Davids vervulling, die Davids huis tot rust brengt, en die het schoone wezen uit zijn
zichtbaren vorm te voorschijn weet te brengen.
Dit alles is geen ongeoorloofde allegorie en geen valsch gegoochel met getallen, want ook voor
de wetenschappelijke onderzoekingen van schriftgeloovigen 8) staat vast, dat dit alles ligt
besloten in de groepeering van namen, en ook in de beperking daarvan tot het gekozen getal, in
het eerste hoofdstuk van het Evangelie van Mattheus. 9)
Zoo staat dus vast, dat reeds vóór Zijn geboorte Christus in de wereld aangekondigd werd als
degene, in wien de ordeningen van het Rijk der Hemelen harmonie en rust verkrijgen zullen. En
vooral, wanneer wij er aan denken, dat reeds het wordingsboek van Jezus Christus in Matth. 1
een getallen-symboliek ontwerpt, die geen willekeur is, maar die profeteert, vooral dàn zien wij,
dat Christus zelf, als Hij Zijn eigen wordingsboek in Zijn ambtswerk komt verklaren, niet bij
wijze van toeval, maar met opzet Zijn twaalftal heeft gekozen. Toen Hij dat deed bij den aanvang
van Zijn messiaansche taak, heeft Hij getoond, den zin van Zijn wordings-boek zelf te verstaan,
en heeft Hij ook zich getoond als den waren rust-aanbrenger, als den Immanuël, als den aanvang
van Israëls waren Sabbaths-vrede.
En denk nu terug aan den kus van Judas. |402|
Dan voelt gij ineens de wreede pijn. En dan komt ook het raadsel op: hier wordt het twaalftal
geschonden! Hier schijnt de harmonie verbroken. De kus van Judas knerpt door al de luchten
heen; en een schaterlach spot ergens in Gods wijd heelal, hij spot, dat het davert, hij spot met de
getallen-symboliek van heel den bijbel, en ook met die van Jezus Christus zelf. Voor
moordenaren, voor zwaard- en knuppeldragers, en voor het oog der duivelen, haalt Judas in het
openbaar een streep door Jezus' geliefkoosde harmonie. Want de twaalf leidt hij terug tot elf. Het
getal der volledigheid wordt, in het elftal, veranderd tot een dwaas getal, dat den lof der zotheid
schijnt te gaan zingen, zoo dadelijk.
En met zulk een gebroken getal voor oogen, met zulk een afgehouwen tronk voor oogen
(andermaal de afgehouwen tronk!) MOET JEZUS NU GAAN STERVEN. Dat elftal heeft straks
gedanst voor Zijn oogen, toen het op Golgotha donker was, drie uren lang. Elf - elf - de harmonie
gebroken! Is dit David David van Mattheus één Is de scheut uit Davids afgehouwen tronk niet
wederom afgehouwen Is Hij, die greep naar een heilig en rond getal, en die daarin zijn
Messias-geest liet spreken, niet gestruikeld over Judas Struikelt over Judas niet het heele Oude
verbond Heel de Christelijke prediking Is het geen ergernis, geen aanstoot voor Jezus'
messiaansche bewustzijn Elf - elf - de harmonie gebroken
Ach ja, dit is lijden. Het doet zeer, Vader daarboven, God van de ronde getallen. Het is voor
Jezus even zwaar als het lijden van Abraham, die met één meszwaai een breuk moet slaan in een
eindelijk gevonden harmonie. Neen, het is zwaarder nog. Het is de afgehouwen tronk. Het is de
mislukking, naar het schijnt. Het jubeljaar wordt disputabel gesteld in den Judaskus. Heel het
vraagstuk van openbaring, en heel de Christologie, hangt met dien verraderskus ten nauwste
samen. En het schijnt, dat Christus, niet alleen maar als koning, immers als de Groote David (3 ×
14) mislukt is, maar dat Hij ook als priester mislukt is. Aäron tenminste draagt zijn borstlap met
de twaalf edelsteenen ongeschonden over in zijn dood. Maar als Christus sterven gaat, dan wordt
er één gemist van de 12 steenen, die de Vader Hem gegeven heeft. |403|