Deur Christus Alleen - AH Bogaards

gelaat, dat tot een glimlach zich zelf geplooid heeft, is te meer ons dierbaar, nu het zich met
tranen heeft bedekt.
De mensch Jezus, ach, wie zal daar nog meer van zeggen
Hij is veel schooner dan de menschenkinderen. Hij is veel schooner dan de fijnste dichter, die
den lauwerkrans van menschen draagt. Want Zijn ironie is anders, is hooger, dan die van den
poëta laureatus, want zij is heilig. Daartoe is Hij zelf gansch zonder zonde.
Ook is Hij zeer verschrikkelijk.
Want Hij, wiens lippen spreken, fijner dan een dichtermond, en wiens geest rijker is dan de
puurste dichterziel, heeft ons geleerd, dat met reine zielen en bekranste dichters de wereld niet
verlost wordt: onze van God omkranste Dichter wordt de met doornen gekroonde Borg. Zijn
geest blijkt fijner en humaner, dan die van den sterksten fijnproever: schooner en harmonischer
dan |389| welke ziel ook onder menschenkinderen; maar zonder offer kan zij ons niet verlossen.
Hij heeft hier al wat imponeeren kan. Het woord "innerlijke beschaving" is hier nog maar een
belachelijk woord; men zou er niet mee kunnen aanduiden de volle harmonie van de zuiver
gecomponeerde ziel van Jezus Christus. Bij deze ironie houdt immers de fijnste mensch den
adem in
Daarom, menschenkind, geen humaniteit, en geen beschaving, maar alleen het offer, dat verzoent
en bekeert in geloof, alleen het offer brengt ons bij God.
Wijl Jezus dat vooral geweten heeft, gaf Hij straks Zijn handen in de banden.
De mond, die ironisch spreken kon, in diep sonoor geluid, zóó dat het hart er ons bij stil gaat
staan, sluit zich straks.
De hand, die slapers oprichten kon met zachtbeheerscht gebaar, zij gééft zich in de boeien.
De ironicus, die zacht gelachen heeft, omdat Hij God weer zag, is nu in boeien.
En zóó is Hij ons lief.
Want als Hij zoo niet was geweest, dan waren wij in boeien; en om ons heen was niet de ironie
van boven, maar het sarcasme van den duivel, die daar is van beneden.
Ja, zóó is hij ons lief; ironisch, toch in banden.
Deze ironie spreekt eerst zichzelve zalig: Zalig, zegt ze, is de Reine van hart, die schoon
gelachen heeft, omdat Hij God gezien heeft g. Maar daarna spreekt ze ons óók zalig. Zij koopt
den vrede ons. Dat is: zij bereidt ons, ja ook ons, die nu nog schreien, ze bereidt ons eenmaal tot
en hoog. Zalig die nu weenen - want zij zullen vertroost worden
den lach, zuiver en heilig, diep
h. Slaapt maar voort. En rust.
Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heem'len open staan,
Ziel, wier verlangen elken rand
Aan ster na ster door-zichtig brandt . . . i
1. P.G. Groenen, a.w. 198.
2. Het citaat, en ook de treffende herinnering aan Matth. 8 : 22, is van Dr F.W. Grosheide,
Komm. Matth. 324.
a. Niet eerder gepubliceerd.
b. Vgl. Psalm 23:4.
c. Vgl. Hebreeën 1:3.
d. Vgl. Psalm 130:1.