Deur Christus Alleen - AH Bogaards

overtuigd.
Maar die zelfde koning wordt dan ook hierin productief. Hij neemt het offer aan, dat hoort bij het
ambt des konings. Hij wijst de twistende onderdanen - de discipelen - terecht, en treedt nu op als
de Schepper van de wereld, die komt tot Zijn eigen bezitting, en die, gelijk Psalm 50 zingt, het
goud, en het zilver, en het vee op duizend bergen, als Koning van Zich opeischt, al is de Koning
dan ook de groote kandidaat voor het donkerst graf.
En nu ten slotte. Zóó klimt onze aandacht op vàn den Christus tót God, die Hem zalft. Het
verhaal van de zalving in Bethanië is een onderdeel van heel den arbeid van Gods bizondere
openbaring en genade, gelijk deze tot hiertoe gevorderd is.
Ziet gij nog niet de harmonie
Een satan van vleesch en bloed heeft God Zijn Zoon tot tweemaal toe doen ontmoeten op den
drempel van het huis der smarten. Het was de satan in Simon Bar-Jona. Maar dezelfde
"aller-bizonderste voorzienigheid Gods", die den Zoon des menschen heeft samengebracht met
den satan, plaatst heden in de gedaante van Maria, een dienenden engel op Zijn pad, en brengt
zulk een dienenden engel uit voor Zijn zoekende oogen en Zijn verlangend hart. Die |37| "satan"
niet alleen, maar óók deze liturgische 3) engel komt naar Hem toe in een mensch van vleesch en
bloed. Kortom, heel de vleeschelijke wereld, die tegenstand biedt, èn heel de geestelijke wereld,
die "geschenken brengt", treedt voor Zijn aandacht, in den alledaagschen vorm van menschelijke
woorden en daden.
Opdat dan ook niemand een pauze zou vinden in het lijden van Christus, wordt hier aanstonds
getoond, dat die dienende engel, wier naam Maria is, haar liturgische verrichting slechts
volbrengen kan in het midden van "felle stokebranden". Het aroma van de olie is er, maar de
kwade dampen der hel mengen zich er door. Tegen de liturgie van stille aanbidding snerpt hier
de critiek, van den één, die met zijn gansche wezen er tegen in druischt (Judas), en ook van de
andeen, die nog niet doorzien, hoe God hier bezig is, Zijn Zoon te bereiden tot wat komt. Zoo
heeft God Zijn Zoon een diamant aangeboden, maar Hij hecht hem aan het kruis. Wil de Zoon de
edelsteen, dan neme Hij Zijn kruis op, en kome om Gods wil te doen.
Dus gaat de worsteling tusschen vleesch en geest, tusschen hel en hemel zich verscherpen, niet
slechts in, doch ook rondom den Christus. Ja, ook dat laatste. De satanische oppositie, die zich
eerst van Petrus', en thans ook van Judas' mond bediende, eenerzijds, en de liturgische
liefdedienst, die uit Maria's offerande spreekt, anderzijds, zij wijzen er op, hoe de strijd van
geestelijke machten in de lucht k, doorgetrokken wordt in de kleine schare van menschen, die
daar vereenigd zijn aan de tafel in het huis van Simon den melaatsche. Naar Jezus komen, dat
beteekent: het hoofd in onweerswolken steken . . . .
En nu ontblooten wij het hoofd.
Wie heeft onder die allen hier in Simons huis den zin des Heeren verstaan l, dan de Heiland
alleen En wie heeft den Geest des Heeren te voorschijn geroepen, dan de Heiland alleen Doet
de schoenen van uw voeten, want de plaats waar eens de melaatsche lag, is heilig land m. Nu is
de ziel van den Heiland beklemd geraakt |38| tusschen de botsende geestelijke machten in de
lucht, en wordt zij heen en weer geworpen tusschen de geestelijke boosheden, die in de lucht zijn
eenerzijds, en de energieën van het koninkrijk der hemelen anderzijds. De twee lijnen van Jesaja
53, de lijn van vernedering en die andere van verhooging, komen in Zijn ziel samen en maken er
een scherpen hoek, en scheuren er een winkelhaak. Doch in dit lijden blijft Christus onbewogen.
Hij zal nu gaan van den drempel in het voorportaal van het huis der smarten; maar evenmin als
de harde rukwind van Simons satanisch woord Hem wankelen deed, evenmin drijft de zoete