Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Maar op Golgotha zijn het de wapenen van de aarde, die het bloed uit Christus trekken, en het
vervloeien laten.
Neem nu deze twee hoogtepunten en eindpunten bij elkaar, dan bewijzen ze ons, dat het bloed
van Christus door het gansche wereld-besteld wordt opgevorderd. De hemel zuigt het uit, de hel
drijft het uit, de aarde zendt het uit. Van àlle kanten wordt het bloed, dat is het voertuig van het
leven, Christus afgenomen en afgeëischt.
En ook van Zijn kant is er hier tusschen die twee momenten van bloedstorting een tegenstelling.
Weliswaar gaat het lijden van Gethsemané, en ook dat van Golgotha, den ganschen Christus aan,
naar ziel en lichaam, maar er is toch verschil.
In Gethsemané heeft niemand Hem aangeraakt, dan God alleen. Zijn eigen ziel heeft daarom in
Gethsemané zich aan God geofferd. Want Hij heeft met God, dien bloed-uitdrijver, vrede gehad.
Hij heeft tot den Opper-bloednemer ja gezegd. Hij heeft met alle krachten ja tot God gezegd. Hij
heeft den eed van trouw aan God gezworen, aan God, die bloed uitzweeten laat. Geen druppel
heeft Hij ook maar met een klein beginsel van verlangen van God teruggevraagd. Dus - is dat
bloed geofferd. Het is gegeven en het is van binnen uit gegeven. Het waren Christus' eigen
zieleangsten, die het bloed uitdreven in Gethsemané. En in die zieleangsten heeft Hij God
volkomen gerechtvaardigd. Den engel, die Hem naar het leven, dat is: tot de mogelijkheid van
bloed-offerande, krachtig terugriep, dien engel heeft Zijn krachtig kloppend bloed niet van |370|
zich afgestooten, ook niet, toen Christus' geest dien zwaren engel-eisch begreep. De Leeuw was
stemmeloos. Als Hij in Gethsemané Zijn bloed stort, dan òffert Hij Zijn ziel.
In Gethsemané is Zijn ziel, eer dan het lichaam, een offerande geworden. En op Golgotha het
lichaam na de ziel.
In Gethsemané is het bloed uitgedreven door krachten, die niemand noemen kan. Maar op
Golgotha is het uitgedreven door het wapen, dat ook óns kan wonden.
Gethsemané, dat Zijn bloed laat uitzweeten, is daarom de offerande van Christus' bloedziel, 4)
gelijk deze naar de onzichtbare wereld toegekeerd is. En Golgotha is de offerande van Christus'
zielsbloed,4) gelijk dat naar de zichtbare wereld toegekeerd is.
Maar in die beide eindpunten en hoogtepunten is het mysterie even groot.
Want Gethsemané, waarin de ziel eer dan het vleesch geofferd werd, en Golgotha, waarin het
vleesch zich na de ziel opoffert, ze zijn tezamen verbonden door het onzichtbare werk van den
Geest. Want door den eeuwigen Geest heeft zich Christus onstraffelijk Gode opgeofferd b.
Als op Golgotha alle menschen het bloed van Jezus uitdrijven, dan láát Hij het Zich ontnemen
door de menschen. Want aan die menschen is Hij volkomen dienstbaar geworden.
Maar eer Hij menschen toestaat, Zijn bloed te nemen, laat Hij in Gethsemané aan God dit toe.
Ten slotte is het God alleen, die in den Olijvenhof Christus' bloed naar buiten uitgedreven heeft.
Alleen een van Gods zijde ingezette worsteling 5) van geestelijke krachten heeft hier Jezus' leven
tot in het uiterste ontbonden. En het levensbestand van den Zoon des menschen in den wortel
met den dood geënt.
Dit is een schoone verborgenheid: Gethsemané heeft zijn eigen offerwet. Het offeruur wordt niet
bepaald door grijpende menschenhanden; het is op Gods tijd tusschen Vader en Zoon reeds
verduurd geweest. |371|
Dit eindpunt van den inwendigen weg der bloeduitdrijving van Christus Jezus laat ons dan ook
Zijn liefde zien in haar hoogsten vorm.
Het eindpunt van Gethsemané is éven vol van liefde en overgave, als het andere eindpunt van
Golgotha.
Het bloed van den mensch is in de Schrift immers geteekend als de drager van het leven "De