Deur Christus Alleen - AH Bogaards

andere zijde. Toen en nu zijn één. Want de engelen hebben eerst Zijn wegen bewaakt, van het
begin van |361| Zijn optreden af aan, tot nu toe, opdat niemand en niets Jezus' pad zou opbreken,
eer Hij zelf Zijn uur zag komen. Maar nu de laatste schreden zullen te zetten zijn op het pad der
gehoorzaamheid, nu waakt dezelfde allerbizonderste voorzienigheid Gods er over, dat in het
uiterste critieke moment de looper op den weg niet instort. Niet strompelen, half onbewust, moet
hij naar het einde toe, maar gáán; en God in de oogen zien en zeggen: Zie, hier ben ik; zie, hier
ben ik!
Nu, - deze hemelsterking vònd haar luguber doel.
Wij wezen er reeds op, dat tusschen het eerste en het tweede gebed van Jezus het gezicht van
dien engel viel. Let nu op de woorden van den tekst. In Zijn eerste gebed viel Jezus voorover op
de aarde (Marcus 14 : 35; Mattheus 26 : 39). Hij lag voorover, het hoofd in het stof, de oogen
naar de aarde gekeerd. Maar als Hij ten tweeden male bidt, zeker, dan is het gebed wel heviger
en zwaarder en meer gespannen, maar het voorover vallen is nu voorbij. Hij blijft geknield, en
kan straks heen gaan, zich vermannende (Marcus 14 : 39; Mattheus 26 : 42). En zoo is Hij straks
bekwaam tot het ironisch, d.w.z. gehèèl sterke woord tot de discipelen: slaap nu voort en rust.
Zoo groeit in Hem de kracht, die Hem straks de bende van moordenaren tegemoet kan voeren
met de woorden: Wien zoekt gij Ik ben het. Zoo wordt Hij weer de zelfverzekerde, die straks de
moordenaren kan doen tuimelen, eer Hij van hen zich binden laat m.
Eerst het moeten. Daarna ook het willen. Zoo handhaaft zich het volstrekte kunnen.
Gethsemané, Gethsemané. - Angsten van Christus.
Ze hebben hun eigen geheim, hun eigen aanvang, hun eigen inhoud, zij hebben
intensiteit.
Gethsemané, Gethsemané. - Angsten van Christus.
ook hun eigen
Hemel en aarde werken hier samen. Krachten van boven en machten van beneden werken met
elkander mede. Ook de engelenwereld heeft gearbeid. Menschen sliepen. |362|
En wij, die onder de slapers zijn, wier vleesch zoo zwak is, wij leggen de hand op den mond n en
zeggen:
Wij danken U, Heer des hemels en der aarde o, dat Gij den Zoon des menschen hebt gebracht
onder aan de Jacobsladder p. Heel onderaan. Engelen daalden af, en klommen op, klommen naar
boven, toen Jacobs groote Zoon, de kleine, de tot niets-gemaakte, in ellende lag, balling van de
aarde, zwerver van God. Wij danken U Heere, dat Zijn engel zag het aangezicht Zijns vaders, die
in de hemelen is q. Wij danken, Heere, voor dat ééne ding: er was contact. Rapport - o God, wat
is dat groot! Wij danken, Heere, om dat ééne. Maar danken willen wij vooral hiervoor, dat Jacob
wel gezegd heeft: de Heere was aan die plaats, en ik heb het niet geweten r; doch dat de Zoon
des menschen den Heere vond aan Zijne plaats, en het wel heeft geweten. Hij zag den engel,
Heere. Hoe zou Hij nog zeggen: Toon mij den Vader s Wie den engel heeft gezien, die heeft
den Vader weer geloofd. Gelooven is zien. Vader, wij danken U, dat Jacob engel maar gedroomd
Gethsemané niet in den droom verzonken is, doch enkel in
heeft, doch dat Jacobs groote Zoon in
werkelijkheid gewaakt heeft.
Gewaakt door God.
Gewaakt tot God.
Gewaakt toen wij hebben geslapen.
Gewaakt als Middelaar in onze plaats.
Voorwaar, dit is niet dan een huis Gods t. Gethsemané is Bethel. Of neen - het is meer. Het is de