Deur Christus Alleen - AH Bogaards

wordt, is heden niet bedekt; het komt in een open schaal, het komt voor God. De hemel let op U;
hij is U toch nabij met heel zijn aandacht. Hij mag U verstooten, hij mag Uw |352| bloed zelfs
uitpersen, maar vergeten zijt Gij nog niet. Dit ééne althans is U gebleven, dat Uw bloed niet
bedekt is, God is er nog mee bezig. God is er zwaar mee bezig. Uw bloed is geen ding, dat men
negeeren kan. Zie, daar is een engel. Al Uw bloed is in gedachtenis bij God.
En Uw geroep, o Menschenzoon
Ook Uw geroep vindt in het gansch heelal geen plaats. Discipelen mogen slapen, en alle
vrienden mogen zwijgen, maar de hemel weet het nog, de Vader hoort het wel. Zie, daar is een
engel, een boodschap van boven. De roep van Uw ziel en van Uw geest komt in de ooren van
den Heere Zebaoth. Wat ook geschieden mag, hoe het recht U ook kerven en kneden mag, gij zijt
tenminste in gedachtenis bij God . . . . Gij hebt nog rechtspersoonlijkheid!
Niet waar, gij, die den bijbel in ootmoed leest, daar moet toch geweest zijn een felle sprong in de
vreugde, toen de Zoon des menschen in dien engel weer contact kreeg aan het Vaderhuis. Al was
het nog zoo smartelijk, dat een engel Hem daar vond, "in Zijn bloed vertreden," e toch was het
een vertroosting, dat de hemel de gemeenschap opnieuw opende met den grooten Zoon.
Te meer was dat voor Jezus een oorzaak van blijdschap, omdat de engel aan Jezus geeft, hetgeen
de menschen, die toch eerst aangewezenen mochten heeten, hem onthouden hebben. Het is een
zeer scherp en beschamend contrast, dat de menschen aan Jezus hadden moeten geven; maar dat
nu engelen Hem schenken, wat menschen onthouden. De menschen hadden met Christus kunnen
en moeten waken. Hun waken zou Zijn menschelijke ziel een zielekracht hebben ingestort, die in
het uur van zwakheid een weldaad was geweest. Maar menschen hebben niets voor Jezus. Hun
vleesch is ook zoo zwak; hun geestkracht stroomt niet uit, naar Jezus toe. Maar nu de ziel van
menschen de ziel van Jezus niets te geven heeft, nu komen de geesten van boven af. Neen, een
ziel hebben zij wel niet. De engel is louter geest, en heeft geen menschelijke ziel. Daarom
ontbreekt er altijd iets in hun gemeenschap met den mensch Jezus. Hier is geen ziel, die spreekt
tot ziel. |353|
Maar als de zielen tezamen zwijgen, dan is de komst van geesten althans een groote blijdschap.
Zoo is het ook door Jezus zelf gevoeld, en zóó is het door Hem erkend geweest.
Dus wordt Zijn ziel versterkt door dezen geest van boven. Hij grijpt weer moed, de
Menschenzoon. Want als de engel naar Hem komt, dan wordt versterkt: Zijn messiaansch
bewustzijn.
Toen Jezus' werk begonnen is, Zijn ambtswerk onder Israël, toen heeft Hij zelf gesproken in den
kring van Zijn discipelen, de nauw geroepenen: van nu aan zult gij den hemel zien geopend en de
engelen Gods opklimmende en nederdalende op den Zoon des menschen (Joh. 1 : 52).
Met deze profetie bedoelde Hij te zeggen, dat Hij in Zijn ambt, als Messias volkomen verzekerd
is van de allerbizonderste voorzienigheid Gods. Deze zal naar Hem uitgaan, tijdens Zijn
ambtelijke bediening op aarde. De engelen van God, die altijd liturgen zijn in het groote
wereldwerk des Vaders, zullen Hem van oogenblik tot oogenblik begeleiden. Zijn voet zullen zij
bewaren van elken aanstoot f, zoolang Zijn uren voor den grooten aanstoot niet gekomen zouden
zijn. En ongebroken zal, in spanning, de hemel meeleven met den zielsarbeid van den Messias.
Jezus is zóó gansch inwendig verzekerd van dat meeleven des hemels, ook door en in den
engelendienst, in Zijn messiaansche werk, dat Hij bij voorbaat, eer Zijn taak wordt ter hand
genomen, er van profeteert, en ook met een dubbel: "voorwaar" als het ware met eede verzekert,
dat Zijn messiaansche bewustzijn geen oogenblik twijfelt aan de levende, duurzame betrekking
tusschen zich en de bewogenheid des hemels.
Maar dan is ook nu dat messiaansch bewustzijn in den Christus ter rechter tijd weer gesterkt in